Τρέχεις και δε φτάνεις. Και όταν φτάνεις έχεις όντως φτάσει ή συνεχίζεις; H ζωή κινείται σε τόσο γρήγορους ρυθμούς που αρχίζεις από ένα σημείο και ξεχνάς πράγματα και πιο ουσιαστικά ακόμα. Φίλους, συνήθειες , ενδιαφέροντα. Και ο χρόνος απλά κυλάει.
Και εσύ κυλάς μαζί του χωρίς να το καταλαβαίνεις. Απλά κάποιες στιγμές αναρωτιέμαι τελικά γιατί τρέχουμε; Τι μας κυνηγάει; Γιατί χάνουμε ουσιαστικά πράγματα από τη ζωή μας για να κάνουμε άλλα που είναι περιττά; Και ο χρόνος απλά εξακολουθεί να κυλάει. Δε μπορεί να σταματήσει.
Ναι πολλές φορές έχω ευχηθεί να σταματήσει σε κάποιες στιγμές που είναι χαραγμένες στο μυαλό μου, και άλλες φορές έχω ευχηθεί να τρέξει όσο πιο γρήγορα μπορεί για να προσπεράσει τις δυσάρεστες. Αλλά τελικά τίποτα από τα δύο δε γίνεται. Και ο χρόνος απλά κυλάει. Έτσι όπως κυλάει πάντα για όλους. Δεν κάνει διακρίσεις. Αν έκανε πάλι δε θα ήμασταν ευχαριστημένοι. Δεν ξέρω. Τουλάχιστον αν ο χρόνος δε μπορεί να αλλάξει την πορεία του, πρέπει εμείς να αλλάξουμε αυτά που τον γεμίζουν.
Ας κυλάει λοιπόν αλλά ας κυλάει όπως εμείς θέλουμε να κυλάει. Να έχει διακυμάνσεις, να έχει ενδιαφέρον και να είναι τόσο ουσιαστικά γεμάτος, που να μπορείς να πεις κάποια στιγμή ότι ναι ΤΩΡΑ ΕΦΤΑΣΑ κι ας μην έχεις φτάσει για τους άλλους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου