Πέμπτη 31 Μαρτίου 2011

Ο Ανδρουλάκης απέρριψε πρόταση απο Παπανδρέου για να μπει στην κυβέρνηση!

Τι αποκάλυψε ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ για τις σχέσεις του με τον πρωθυπουργό

Μια δήλωση βόμβα έκανε σήμερα ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Μίμης Ανδρουλάκης σχετικά με μια πρόταση του Γ. Παπανδρέου για συμμετοχή του στο υπουργικό συμβούλιο. "Ο Παπανδρέου μου πρότεινε να μπω στην κυβέρνηση", αποκάλυψε μιλώντας στο real fm και πρόσθεσε:

"Μου πρότεινε, αλλά του είπα ότι είναι αδύνατο να μετέχω σε ένα σχήμα λόγω της ιστορίας μου, αν δεν έχω κάποια γνώμη επί του σεναρίου, επί της σκηνοθεσίας και επί του κάστινγκ...Δεν είναι προσωπικό το ζήτημα, αφορά μία απόστασή μου από το πολιτικό σκηνικό στον τρόπο που διαχειρίζεται την κρίση".

Ο κ. Ανδρουλάκης έκανε επίσης γνωστό ότι βρίσκεται σε απόσταση με ...
τον Γιώργο Παπανδρέου και εξήγησε το γιατί...

"Με τον Παπανδρέου από ένα σημείο και ύστερα βρεθήκαμε σε μία απόσταση, όταν μετά το συνέδριο του ΠΑΣΟΚ ξέσπασε η κρίση, υιοθέτησε την κουλτούρα του «λεφτά υπάρχουν»... Με τον Παπανδρέου βρέθηκα σε μία απόσταση για το πώς προσεγγίζω την κρίση. Υπήρξαν λανθασμένες εισηγήσεις στον τότε αρχηγό του ΠΑΣΟΚ... Η διαχείριση της κρίσης δεν μπορούσε να είναι αμερικάνικη. Εδώ όμως ήταν κυρίως η σκέψη όλων των κομμάτων και της αριστεράς αμερικάνικη. Ακόμα και του ΣΥΡΙΖΑ...", εξήγησε.

Και κατέληξε: "Δεν είμαι μυστικοσυμβουλάτορας… Όταν ανεβαίνεις προς τα πάνω, πολλαπλασιάζονται οι άνθρωποι που σου λένε ό,τι θες ν’ακούσεις. Ακόμα και τώρα μην ξεχνάς ότι του συστήνανε – κι αυτοί είναι ακόμα δίπλα του ακόμα και σήμερα– πράσινα ποδήλατα, πράσινη εκδρομή, πράσινα βατραχοπέδηλα, όταν η Ελλάδα βούλιαζε".

Κυριακή 27 Μαρτίου 2011

Έστησαν χορό τα... τρωκτικά


Για πολλά έχει κατηγορηθεί αυτός ο έρημος ο καθηγητής που ήταν επί Δεξιάς στη ΔΕΗ, αλλά φαίνε­ται ότι σε ορισμένες περιπτώσεις δικαι­ώνεται εκ των υστέρων. Τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τις διαδικασίες για την προ­μήθεια υλικών και ανταλλακτικών (στις οποίες φεύγει πολύ χρήμα), ο καθηγη­τής είχε βάλει τάξη κατορθώνοντας να ρίξει τις τιμές τους μέχρι και 60%.

Μετά την αποχώρησή του, όμως, φαίνεται ότι οι άνθρωποι που κινούσαν τα νήματα της... ακρίβειας επανήλθαν στον έλεγχο. Και καθώς η διοίκηση της ΔΕΗ δεν έχει τη διάθεση για συγκρού­σεις με τα κατεστημένα και τα παραμάγαζα που λειτουργούν κάτω από τη μύτη της, οι τιμές στα «αναλώσιμα» άρχισαν να παίρνουν και πάλι την ανη­φόρα, γεμίζοντας με υπερκέρδη τα τα­μεία συγκεκριμένων (απ’ ό,τι ακούμε) εταιρειών...

Οι καταγγελίες που έχουν φτάσει, είναι  στοιχειοθετημένες,  συνοδεύονται από πολλά χαρτιά και, αν φτάσουν κάποια μέρα σε δικαστήριο, θα δούμε πολλούς ...
καλοπληρωμένους υπαλλή­λους να τρέχουν και να μη φτάνουν. Μέχρι τότε, ας εξηγήσουμε λίγο πώς γινόταν άλλο ένα φαγοπότι στη δημό­σια επιχείρηση.

Πριν από την περίοδο Αθανασόπου­λου, τα ανταλλακτικά και τη συντήρηση των ντιζελομηχανών των αυτόνομων σταθμών της ΔΕΗ σε μικρά και μεγάλα νησιά είχαν κυρίως τρεις εταιρείες, με επίκεντρο τις Wartsila, HCP και ΜΑΝ. Μια «συμφωνία κυρίων» μεταξύ τους απέτρεπε την είσοδο άλλων διεκδικη­τών, ενώ με τη σύμφωνη γνώμη των αρ­μόδιων υπηρεσιών (και στελεχών) της ΔΕΗ η υπόθεση «ντιζελομηχανές» είχε εξελιχθεί, καταπώς φαίνεται, σε ένα μεγάλο ιδιωτικό πάρτι με... δημόσιες πληρωμές και πολύ χρήμα.

Όταν ανέλαβε η διοίκηση Αθανασό­πουλου (διατί... να το κρύψωμεν άλ­λωστε), το κλίμα ανετράπη και η νέα διοίκηση άλλαξε τους όρους του παι­χνιδιού, δίνοντας τη δυνατότητα, στους διαγωνισμούς για τα ανταλλακτικά και τη συντήρηση, να μπορούν να λάβουν μέρος όχι μόνο οι κατασκευαστές των μηχανών, αλλά και άλλοι εμπορικοί οί­κοι με τις σχετικές πιστοποιήσεις. Επι­πλέον, δόθηκε η δυνατότητα στους σταθμούς να διενεργούν οι ίδιοι τους διαγωνισμούς.

Έτσι η αγορά άνοιξε, διαμορφώθη­καν συνθήκες ανταγωνισμού, οι μεγά­λοι έχασαν την αποκλειστικότητα και τη δυνατότητα να τιμολογούν όπως θέλουν και προέκυψε επομένως μεγά­λο οικονομικό όφελος σε έναν τομέα που τρώει πολύ χρήμα χωρίς να φαίνε­ται. Το κατεστημένο των προμηθευτών, των κατασκευαστών και των ανθρώπων της ΔΕΗ αντέδρασε. Όμως η γνώση της προηγούμενης διοίκησης για καίρια πό­στα, όπως η ΔΥΠΠ, η ΔΠΑΝ και η ΔΕΘ, ήταν σε βάθος, και μερικοί απ’ αυτούς απομακρύνθηκαν...

Τα κυκλώματα
Δυστυχώς, με την αποχώρησή του από τα γραφεία της Χαλκοκονδύλη, επέστρεψαν και τα κυκλώματα (ποιος ξέρει, μπορεί να παρίσταναν και τους κατατρεγμένους), τα οποία πήραν πίσω τις θέσεις τους, στηριζόμενα σε γερές πλάτες νεοκαθεστωτικών γενικών δι­ευθυντών, και στρώθηκαν στη δουλειά για να καλύψουν το χαμένο... έδαφος.

Έτσι, τον Ιούνιο του 2009, αφαιρέ­θηκε από τους επιτόπου σταθμούς της ΔΕΗ το δικαίωμα να πραγματοποι­ούν διαγωνισμούς για την προμήθεια ανταλλακτικών ή συντήρησης, ακόμη και για τις πιο καθημερινές ανάγκες. Επίσης, επιβλήθηκε κεντρικός έλεγχος στο σύστημα προμηθειών, με όρους που ευνοούσαν τους μεγάλους κατα­σκευαστές, που είναι και οι «εκλεκτοί» του κυκλώματος. Για τις συντηρήσεις επιβλήθηκε ένα πολύπλοκο πλαίσιο δι­αγωνισμών, όπου η ΔΕΗ έχει όλα τα δι­καιώματα και καμία υποχρέωση (πλην της πληρωμής) και οι επισκευαστές μό­νο υποχρεώσεις.

Με τον τρόπο αυτό, ακόμη και αν κά­ποιος μη αρεστός επισκευαστής κατα­φέρει να μειοδοτήσει σε διαγωνισμό, μπορεί να αποκλειστεί εκ των υστέρων ή, ακόμη και αν πάρει το έργο, του κά­νουν τη ζωή δύσκολη στην εκτέλεση, με σκοπό να μην ξαναπατήσει.
Αντίθετα, για τους «φίλους», κατά την εκτέλεση των εργασιών προκύ­πτουν ξαφνικά έξτρα εργασίες, με τις αντίστοιχες χρεώσεις, και οι τελικές αμοιβές ξεπερνούν τα αρχικά προβλε­πόμενα τιμήματα των διαγωνισμών... Τo χρήμα ρέει άφθονο προς τους «φί­λους», έστω και αν δεν χρειάζεται... Και μετά ψάχνουμε να κλείσουμε τις τρύπες, για να μην πηγαίνουν χρήματα στις τσέπες των εργαζομένων, ώστε να κάνει οικονομίες η εταιρεία...

Και τι προβλέπεται για το μέλλον; Μια και κανείς δεν ασχολείται με το να διαλύσει το κύκλωμα, παρά την ενημέ­ρωση που υπάρχει σε παράγοντες αλλά και στελέχη της διοίκησης, οι κρίσιμες θέσεις έχουν καταληφθεί από φίλους των μεγαλοκατασκευαστών και εργο­λάβων. Σύντομα, λοιπόν, θα έχουμε και πάλι αυξήσεις στα ανταλλακτικά και τη συντήρηση, που θα φτάσουν το 80%!!! Και τώρα όποια απόφαση λαμβάνεται, θα δείχνει να είναι και σε πλήρη ομο­φωνία, μια και δεν υπάρχει κάποιος... εκτός δικτύου.

Πλην ίσως του διοικητή της ΔΕΗ που, αν δεν κάτσει να ασχοληθεί σοβαρά με τα της επιχείρησης, μπορεί σύντομα να βρεθεί αντιμέτωπος με άλλο ένα φιά­σκο, για να μην πούμε με ένα σκάνδαλο.
Σε λίγο τα εξώδικα, οι καταγγελίες αλλά και οι μηνύσεις θα πηγαίνουν σύν­νεφο... Μάλλον θα χρειαστεί να επα­νέλθουμε, με πρόσωπα και αριθμούς... Όχι τίποτε άλλο... Αλλά για να μη δικαι­ώνονται η τρόικα και εκείνοι που μιλά­νε για μεγάλος κόστος και διαφθορά στους δημόσιους οργανισμούς, ώστε να δικαιολογούν έτσι και το ξεπούλημα σε ιδιώτες...

Παρασκευή 25 Μαρτίου 2011

«Συμβόλαιο θανάτου» με εκτελεστή τη Μέρκελ

ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΩΣ ΣΥΜΒΑΣΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ

Του ΣΩΤΗΡΗ Σ. ΠΑΠΑΠΟΛΙΤΗ*
Το Μνημόνιο συνιστά και επιδιώκει αυταπόδεικτα και πασίδηλα την οικονομική γενοκτονία των Ελλήνων και πρώτα τη νεοκτονία.
 
Ωσάν νέα φίρεριν...
 
Οι πρόσφατες δηλώσεις του Ολι Ρεν και κατά καιρούς σωρείας διαπρεπών οικονομολόγων το επιβεβαιώνουν. Αυτό παραβιάζει θεμελιώδεις αρχές και του ΟΗΕ (π.χ. Συνθήκη του 1948) και της Ε.Ε.

Ο πολύπλευρος αφελληνισμός της Ελλάδας μέσω ληστρικού δανείου, με ανθρωποφάγα τελεσίγραφα της τρόικας και απαγόρευση δανεισμού μας από τρίτους, αποδεικνύουν αδιάψευστα την οικονομική μας γενοκτονία, με το ψευδώνυμο της «αλληλεγγύης». Αφού οι μεγαλο-ευρωπαίοι επί 175 χρόνια «διεμερίσαντο τα ιμάτιά (μας) εαυτοίς» τώρα στις ...
συνόδους κορυφής «επί τον (εναπομείναντα) ιματισμόν μας (βάζουν) κλήρον»...

Μια προκλητική ομάδα της κ. Μέρκελ και της «Bild» επιδιώκει την επιβολή οικονομικού χιτλερισμού, που θέλει να μετατρέψει «αδύναμες» χώρες, κυρίως της Ν. Ευρώπης, σε οικονομικά (και όχι μόνον) στρατόπεδα συγκέντρωσης. Η νέα φίρεριν του διαφαινόμενου «Δ' Ράιχ» θέλει να ενσαρκώσει «δικτατορία του Βερολίνου» με θεμελιώδες αξίωμα «αξία έχει το χρήμα πρώτα, όχι ο άνθρωπος» και με πρώτη αρχή «πληρώστε πρώτα και πεθάνετε μετά». Και αυτό αποδεικνύεται ότι αγανακτεί πια και τη μεγάλη πλειονότητα των Γερμανών.

Ασφαλώς εμείς οι Ελληνες έχουμε κάνει πολλά, κολοσσιαία και τραγικά λάθη, με αποκλειστικό θύμα εμάς τους ίδιους: η αναξιοκρατία, οι διχασμοί μας, το άλλοθι ότι για όλα φταίνε οι άλλοι, οι Εφιάλτες μας, οι ανίκανοι και φαύλοι ηγέτες που είτε εκλέξαμε είτε ανεχθήκαμε. Αυτό όμως καθόλου δεν σημαίνει να στηθούμε στο εκτελεστικό απόσπασμα και μάλιστα από Φαρισαίους «αναμάρτητους».

Εχει δίκιο ο κ. Στρος-Καν, που από τον θώκο του Αγά Καν του ΔΝΤ γίνεται στη πράξη Τζένγκις Καν, να μας καταλογίζει στον «αποικιοκρατικό του λόγο» φοροδιαφυγή και διαφθορά. Δεν ξέρω αν είμαστε «βουτηγμένοι στα σκατά» του. Ξέρουμε σίγουρα πως δεν είμαστε βουτηγμένοι στο αίμα και τον ιδρώτα της αποικιοκρατίας, στο αίμα των κατακτητικών πολέμων ή στις λεηλασίες των λαών. Και επειδή κανένας «επίσημος» δεν σας απάντησε, κ. Στρος-Καν, αυτά που σας έπρεπαν, σας ερωτώ: Πόσες και ποιες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις μπορούν να το πουν αυτό;

Εμείς οι Ελληνες και ξέρουμε και θέλουμε να αποκαθάρουμε και να εξορθολογήσουμε το κράτος μας και να πληρώσουμε τα πραγματικά όμως χρέη μας, όπως πληρώσαμε με βαρύ τίμημα τις συμμαχικές μας υποχρεώσεις και μοναδικά βαρύτατο τη ναζιστική κατοχή.

Ωστόσο, για τα θύματά της η δεοντολογούσα φίρεριν αρνείται να καταβάλει τις αποζημιώσεις, ενώ εμείς εξακολουθούμε να χρηματοδοτούμε πλουσιοπάροχα (και εκβιαστικά) τη γερμανική οικονομία. Πάντως, οι τράπεζές της, όπως και όλες οι άλλες ευρωπαϊκές, μας δάνειζαν εν γνώσει της πραγματικής κατάστασής μας, άρα και του ρίσκου τους. Γιατί άραγε;

Καίριο ερώτημά μου: Θέλουν πράγματι οι μεγαλο-Ευρωπαίοι την οικονομική, δηλαδή χρηματική -υπογραμμίζω: χρηματική- εξόφληση των χρεών μας; Εάν ναι, γιατί επιβάλλουν με το πιστόλι στον «κρόταφό» μας την εφαρμογή αντισυνταγματικών, λεόντειων όρων, που ούτε λογικοί ούτε εφικτοί -και μάλιστα σε χρόνο μηδέν παρά την «επιμήκυνση»- και γι' αυτό ούτε καν οικονομικοί είναι, αφού γνωρίζουν ότι δεν θα μπορούσαν να είναι πραγματοποιήσιμοι από μια οικονομία και έναν λαό πάσχοντα από βαρύτατη χρεοπληξία;

Στην «ελεύθερη οικονομία» των αγορών και των τραπεζών τους, των αισχροκερδοσκόπων και των ύποπτων «οίκων αχρειολόγησης» στην Ευρώπη των προτάσεων διαταγών της κ. Μέρκελ και Σία, που εμφανίζονται να δρουν ως εντολοδόχοι τους υπό θεσμικό μανδύα, η οικονομία είναι κεντρικά σχεδιαζόμενη και επιβαλλόμενη. Αποδεικνύεται ότι οι αξίες, τα πιστεύω και οι πράξεις της κ. Μέρκελ, τα σύγχρονα δηλαδή merkelics δεν ενδιαφέρονται ούτε για τις ελευθερίες και την αξιοπρέπεια των Ευρωπαίων πολιτών ούτε για τα ολοκαυτώματα των «αδύναμων» λαών: οικονομικά, ανθρωπιστικά και, κοινωνικά, πολιτικά και πολιτισμικά ή -προσοχή- εμφύλια...

Το Μνημόνιο είναι κεκυρωμένο «συμβόλαιο θανάτου» με επικεφαλής, θεσμικό μάλιστα, «εκτελεστή» τη φίρεριν Μέρκελ. Επιβεβαιώνεται κραυγαλέα ως Σύμβαση Οικονομικής Γενοκτονίας των Ελλήνων - και κυρίως των νέων. Συνεπώς, δεν υπάρχει η παραμικρή πιθανότητα εγκυρότητάς της. Αρα, δεν ισχύει. Απαιτείται όχι η «επαναδιαπραγμάτευσή» της, αλλά η εξ υπαρχής κατάρτισή της. Εξυπακούεται, ασφαλώς, πως εμείς οι Ελληνες αναγνωρίζουμε τα πραγματικά μας χρέη. Τους εξοντωτικούς τους τόκους δεν πρέπει να αναγνωρίσουμε.

Το μεγάλο και φλέγον ερώτημα είναι γιατί το σύνολο του πολιτικού κόσμου, με μοναδική εξαίρεση τον άδολο ήρωα κ. Μ. Γλέζο, ανεξήγητα (;) σιωπά για τις άθλιες εκκρεμότητες του «κατοχικού δανείου» και των αποζημιώσεων. Γιατί και κυβέρνηση και αντιπολίτευση αποσιωπούν, ή και «πνίγουν» αυτό το καθοριστικής σημασίας θέμα που μόνον ευσυνείδητοι δημοσιογράφοι διερευνούν και προβάλλουν; Πότε, επιτέλους, θα ενημερώσουν υπεύθυνα και καθαρά τον... κατά τα άλλα «κυρίαρχο ελληνικό λαό» που διαμελίζεται για να εξοφλήσει το εθνικό μας χρέος;

Πέραν αυτού, πρωταρχικό και κατεπείγον καθήκον και της κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης είναι να τηρήσει η φίρεριν Μέρκελ τις αρχές για τις οποίες επιτίμησε τον Ιρλανδό πρωθυπουργό: όποιος παίρνει δάνειο, το πληρώνει. Να πληρώσει λοιπόν η κυβέρνηση της κ. Μέρκελ έντοκα το «κατοχικό δάνειο» που «συνήψαν» οι ναζί με την καθημαγμένη Ελλάδα, καθώς και τις έντοκες αποζημιώσεις των θυμάτων του ναζισμού, συμψηφίζοντάς τα με το συνολικό χρέος. Το σύνολο του χρέους μας είναι περίπου 330 δισ. Το έντοκο σύνολο του χρέους της Γερμανίας φέρεται να είναι 162 δισ. κατ' ελάχιστο και 1 τρισ. κατά τον κ. Μ. Γλέζο. Ας πάρουν, συνεπώς, κ. υπουργέ των Οικονομικών, τα 50 δισ. ευρώ μέχρι το 2015 από την οφειλή της σε εμάς και όχι από την «αξιοποίηση» (αυτή είναι η ερμηνεία του «divest» στο πρωτότυπο του Μνημονίου;) του εθνικού μας πλούτου.

Εάν οι φεουδάρχες της Ε.Ε. επιμείνουν στη γενοκτονία μας και τη δουλοποίηση των «αδύναμων» χωρών, τότε δεν είμαστε όλοι ελεύθεροι και αξιοπρεπείς πολίτες της Ευρώπης, αλλά κάποιοι, ιδίως οι Ελληνες, είναι είλωτες στη μερκελική γαλέρα.

* Ο Σ. Παπαπολίτης αποχώρησε από την πολιτική το 1996, με τη δήλωση «προτιμώ την αξιοπρέπειά μου από την καρέκλα»

Πέμπτη 24 Μαρτίου 2011

Είστε “Ανίκανοι” και “Λίγοι” αλλά έχετε περίσσιο ...θράσος!

Γράφει ο Γιάννης Πρεβενιός
 

Παρακολουθώντας μια συνέντευξη του “Αντιπροέδρου” στο Mega έμεινα αποσβολωμένος για άλλη μία φορά μπροστά στο μεγαλείο του Γκεμπελικού του ταλέντου!
Ο "Τα Φάγαμε μαζί αλλά πεινάμε χώρια" δεν παίζεται πλέον αφού έχει εξελιχθεί ως επίσημος αποπροσανατολιστείς της κοινής γνώμης.
Αναρωτιέμαι μήπως η άνευ πραγματικής ουσίας θέση που κατέχει στην κυβέρνηση τελικά είναι η σημαντικότερη μια και στις κρίσιμες και επικίνδυνες περιόδους για αυτήν ο κύριος αυτός ως “σουπιά” θολώνει τα νερά. Θεωρώ ότι δεν είναι τυχαία η εμφάνιση του μια και τις μέρες αυτές όλος ο Ελληνικός λαός παρακολουθεί εμβρόντητος την ανάμιξη της χώρας μας στην επέμβαση των “ανθρωπιστών συμμάχων” στην Λιβύη για την...
οποία ξαφνικά θυμήθηκαν ότι κυβερνάτε από ένα αιμοσταγή δικτάτορα ο οποίος όπως λένε κάποιες πληροφορίες χρηματοδοτήσε την προεκλογική καμπάνια του Σαρκοζί αλλά ήταν και εγκάρδιος συνομιλητής το περασμένο φθινόπωρο του προέδρου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς κ. Παπανδρέου.
Σε όλες λοιπόν αυτές τις σκέψεις και τα ερωτήματα που μας γεννήθηκαν μπαίνει σφήνα ο κ. Αντιπρόεδρος ο οποίος φαίνεται καθαρά ότι επιλέγει μεθοδευμένα τις εμφανίσεις του σε μέρη και σε εκδηλώσεις που ξέρει εκ των προτέρων ότι θα δημιουργηθούν εντάσεις.
Εδώ θα ταίριαζε η φράση “που πας ρε Καραμήτρο” να φας προς Κερατέα μεριά που εδώ και 100 μέρες έχετε αστυνομοκρατημένη για να φυλάτε δυο άχρηστα μηχανήματα του μέντορα σας καναλορχοεργολάβου.
Βέβαια ο κ. Αντιπρόεδρος δήλωσε ότι είναι δικαίωμα του να πηγαίνει όπου θέλει αλλά ίσως δεν έχεις καταλάβει ότι οι περισσότεροι εξ ημών δεν μπορούμε πλέον να πάμε όπου θέλουμε μια και είναι πλέον δύσκολο να μετακινηθούμε ακόμα και μέσα στην ίδια μας την πατρίδα με τα ληστρικά διόδια που μας επέβαλαν, τις αυξήσεις στην βενζίνα και όχι μόνο.
κ. Αντιπρόεδρε αναμασάτε συνεχώς την καραμέλα της δήθεν στοχοποίηση σας κατηγορώντας ένα κόμμα του Κοινοβουλίου ενώ το κόμμα σας στοχοποίησε όλο τον Ελληνικό λαό τον οποίο ξεγελάσατε με τις προεκλογικές σας ψευτιές. Τι περιμένετε δηλαδή τώρα μετά από τα αίσχη σας, να σας βλέπει ο κόσμος και να σας ραίνει με άνθη για το καλό που του φέρατε;
Εσάς συγκεκριμένα πιστεύω ότι ο κάθε Έλληνας νιώθει την ανάγκη να σας ρωτήσει για το πως αντέχετε να υπηρετείτε τόσο πιστά τον "Ανεπαρκή" κατά την γνώμη σας (πριν λίγα χρόνια) κ. Παπανδρέου. Μη σκούζετε λοιπόν και μη μιλάτε για τις διαμαρτυρίες των πολιτών οι οποίες μέρα με την ημέρα θα μεγαλώνουν μια και φαίνεται πλέον καθαρά ότι όλοι σας μπορεί να είστε “Ανίκανοι” και “Λίγοι” αλλά έχετε περίσσιο θράσος!!!
by Σίβυλλα

Τρίτη 15 Μαρτίου 2011

Η Δικαιοσύνη έχει χρεοκοπήσει


Όπως είναι γνωστό, η προϊσταμένη της εισαγγελίας πρωτοδικών, Ελένη Ράικου, έχει διατάξει κατεπείγουσα προκαταρκτική εξέταση για διασπορά ψευδών ειδήσεων, με αφορμή δημοσιεύματα στο διαδίκτυο που αναφέρουν ότι η Ελλάδα χρεοκοπεί στις 25 Μαρτίου.
Η χώρα δεν θα χρεοκοπήσει στις 25 Μαρτίου και ο λόγος είναι απλός: Η χώρα έχει χρεοκοπήσει εδώ και ένα χρόνο. Μάλλον, μόνο η κυρία Ράικου δεν το έχει αντιληφθεί αυτό.
Αν η κυρία Ράικου διαβάζει εφημερίδες δεν υπάρχει περίπτωση να μην έχει διαβάσει άπειρα δημοσιεύματα (και μάλιστα πρωτοσέλιδα) που να αναφέρονται στη χρεοκοπία της χώρας – και βέβαια, όχι σε μελλοντικό χρόνο αλλά στον Αόριστο και στον Παρακείμενο.

Οπότε, γιατί η κυρία Ράικου δεν κάλεσε όλους αυτούς που έχουν γράψει επανειλημμένως πως η χώρα έχει χρεοκοπήσει για να τους μαλώσει και αναζητά αυτούς που ... 

υποστηρίζουν πως η χώρα θα χρεοκοπήσει; Δεν αντιλαμβάνεται πως αυτοί που υποστηρίζουν πως η χώρα θα χρεοκοπήσει θεωρούν δεδομένο πως η χώρα δεν έχει χρεοκοπήσει ακόμα;

Εξίσου περίεργο είναι πως η προκαταρκτική εξέταση γίνεται για «διασπορά ψευδών ειδήσεων». Σε μια χώρα όπου ο πρωθυπουργός της υποστήριζε πως «λεφτά υπάρχουν» και έχει συλληφθεί επανειλημμένως –μαζί με τον υπουργό Οικονομικών και άλλους υπουργούς- να ψεύδονται ασύστολα, γίνεται προκαταρκτική εξέταση για «διασπορά ψευδών ειδήσεων». Οι μόνοι που δεν αντιλαμβάνονται το γελοίον του πράγματος είναι οι δικαστικοί λειτουργοί.

Η χώρα έχει χρεοκοπήσει. Και η Δικαιοσύνη της χώρας έχει χρεοκοπήσει εδώ και χρόνια. Μαζί με τη λογική.
by Pitsirikos

Σάββατο 12 Μαρτίου 2011

Να πώς υποβαθμίζουμε την Ελλάδα ...

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ Μ. MADELAIN ΣΤΗ «LIBERATION» * MOODY'S: ΠΥΡΟΜΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ, ΑΛΛΑ... Να πώς υποβαθμίζουμε την Ελλάδα

Κατά διαβολική σύμπτωση, την ημέρα ακριβώς που ανακοινώθηκε η πρόσφατη και τσεκουράτη υποβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας της Ελλάδας από τον περιβόητο οίκο Moody's, προκαλώντας, για το timing ιδίως, την οργή των πάντων, είτε αιφνιδιάστηκαν είτε όχι, στην Αθήνα, ο πρόεδρός του με αποκλειστική συνέντευξη σε έγκριτη γαλλική εφημερίδα έδινε εξηγήσεις για όσα γενικά του καταμαρτυρούν, αλλά και για τη μεταχείριση που επιφυλάσσει στη χώρα μας ειδικότερα.

Με τις δηλώσεις του στον ειδικό απεσταλμένο της «Liberation», τον Jean Quatremer, στην έδρα του στο Λονδίνο, ο κομψός 55άρης Michel Madelain, από πέρυσι πρόεδρος του «βαθμολογικού κλάδου» (Moody's Investors Service, ο άλλος είναι ο Moody's Analytics) του holding Moody's Corporation, απολογείται για την «κατηγορία» πως η εταιρεία του είναι ... 

ΕΝΑ είδος «πυρομανούς των αγορών». Για τη μνημειώδη γκάφα τής με άριστα βαθμολογίας των περιώνυμων subprimes, των αμερικανικών τοξικών τίτλων, που έσπειραν τον όλεθρο στη Γουόλ Στριτ και σ' ολόκληρο το δυτικό χρηματοπιστωτικό σύστημα με τις συνακόλουθες επιπτώσεις στην παγκόσμια οικονομία, δικαιολογείται λέγοντας πως η αξιολόγηση αφορούσε τη χρονική στιγμή που εκδόθηκαν. Για δε τις αιτιάσεις που διατυπώνει, με την έκθεσή του (Ιανουάριος 2011), το αμερικανικό Κογκρέσο -τονίζοντας την ευθύνη των οίκων αξιολόγησης για την κρίση που ακόμη μαστίζει τον κόσμο- απαντά πως κατά τη γνώμη του δεν αμφισβητεί βασικά το ρόλο τους στις αγορές.

Παραδέχεται, ωστόσο, το γεγονός ότι η αξιολόγηση/βαθμολογία (notation) ως μια πρόβλεψη για τον κίνδυνο αδυναμίας εξόφλησης (defaut) έχει σε μεγάλο βαθμό το στοιχείο της αβεβαιότητας. Κι αυτό ακριβώς («La notation a un aspect forcement aleatoire») προβάλλεται στον τίτλο της συνέντευξης που δημοσιεύτηκε στις 8 Μαρτίου (Καθαρά Δευτέρα, παρ' ημίν).

Οι προσφυγές
Με την παρατήρηση του δημοσιογράφου «ούτε και την επερχόμενη κρίση του δημόσιου χρέους στην ευρωζώνη είδατε», η συζήτηση μπαίνει στο ψητό, το μέρος που παρουσιάζει το μεγαλύτερο ενδιαφέρον αναφορικά και με τις προσφυγές στη Δικαιοσύνη που έγιναν ή ζητούνται από Ελληνες, Ισπανούς κ.ά.

Τα κύρια σημεία:
Ο «κ. Moody's» εξηγεί ότι ο οίκος βαθμολογούσε την Ελλάδα με βάση παράγοντες σχετικούς με τις οικονομικές επιδόσεις της αλλά και το γεγονός ότι ανήκοντας στην ευρωζώνη μπορούσε να έχει τη στήριξη των εταίρων της.

Δημοσιογράφος: Σαν ξέσπασε η πυρκαγιά, όμως, εσείς ρίχνατε λάδι στη φωτιά υποβαθμίζοντας τις χώρες που αντιμετώπιζαν με δυσπιστία οι αγορές, όπως Πορτογαλία, Ελλάδα, Ισπανία, Ιρλανδία...

«Κος Moody's»: Η βαθμολογία των χωρών αυτών εξελίχθηκε τα προηγούμενα χρόνια με βάση τους παράγοντες που προανέφερα. Το 2009 και το 2010, όμως, αντιληφθήκαμε ότι στους κόλπους της ευρωζώνης δεν υπήρχε αλληλεγγύη στο μέτρο που νομίζαμε και συνεπώς, σε μια συγκυρία τα μέγιστα αρνητική, η περιέλευση των χωρών αυτών σε κατάσταση αδυναμίας αποπληρωμής των χρεών τους (defaut) ήταν πλέον δυνατή. Αίφνης, σήμερα (σ.σ. ώς τις 8 Μαρτίου, που κατρακύλησε τρεις βαθμίδες, στο Β1) το ελληνικό χρέος ήταν βαθμολογημένο με Ba1, θεωρούμενο επισφαλές/επικίνδυνο (speculative) και τελεί υπό «αρνητική επιτήρηση», που σημαίνει ότι μπορεί να πέσει πολλές σκάλες.

Δημοσιογράφος: Παρά τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και τα μέτρα λιτότητας στην Ελλάδα...

«Κος Moody's»: Η Ελλάδα καταβάλλει μεγάλες προσπάθειες, από τις όποιες τιμωρούνται πολύ σκληρά οι πολίτες της (efforts considerables qui sont extremement penalisantes pour les citoyens), κανείς δεν το αμφισβητεί.

Μεσοπρόθεσμα, όμως, οι προσπάθειες αυτές θα αποδειχθούν, άραγε, αρκετές, προκειμένου να μπορέσει να αναχρηματοδοτήσει το χρέος της;

Το γεγονός ότι η βαθμολογία της Ελλάδας τελεί υπό επιτήρηση φανερώνει πως αμφιβάλλουμε για το αν μπορεί να εκπληρώσει τις ληξιπρόθεσμες υποχρεώσεις της, και άρα για μας υπάρχει κίνδυνος οι δανειστές της να χάσουν.

Δημοσιογράφος: Και κάθε φορά που εσείς υποβαθμίζετε ένα κράτος, αυτό μεταφράζεται σε αυτόματη αύξηση του κόστους δανεισμού, πράγμα που κάνει ακόμη πιο δύσκολη την αποπληρωμή του χρέους του...

«Κος Moody's»: Το ότι ο βαθμός που βάζουμε εμείς και μόνο αυξάνει αυτομάτως το επιτόκιο, έτσι όπως το λέτε, μου φαίνεται υπερβολικό.

Αίφνης, οι αγορές αξιολογούν σήμερα το ελληνικό και το ιρλανδικό δημόσιο χρέος σε επίπεδο που προδίδει κίνδυνο αδυναμίας εξόφλησης (defaut) υψηλότερο από όσο φαίνεται να υπολογίζουμε εμείς με τους βαθμούς που βάζουμε.

Και οι ΗΠΑ, στόχος
Εν τω μεταξύ κατά διαβολική σύμπτωση και πάλι, τέτοιο καιρό πέρυσι με αφορμή τις λυσσαλέες επιθέσεις των οίκων αξιολόγησης στο μαλακό υπογάστριο της ευρωζώνης οικονομολόγοι και πολιτικοί είχαν εξεγερθεί ζητώντας τον έλεγχο των τριών κολοσσών του κλάδου, Moody's, Standard & Poors και Fitch, αμερικανικών συμφερόντων οι δυο πρώτοι και στα χέρια Γάλλου επενδυτή από το 1997 ο τελευταίος, που νέμονται και οι τρεις μαζί το 90% της παγκόσμιας αγοράς του είδους με έως και 50% περιθώριο κέρδους. Υπεράνω κάθε υπεύθυνης πολιτικής εξουσίας, αυτή η τρόικα αδιαφορεί για τη βροχή καταγγελιών για την πρακτική και τις αυθαιρεσίες της. Εκείνο που σκανδαλίζει κυριολεκτικά είναι το ότι από το 1970 αντί -όπως συνέβαινε ώς τότε- να πληρώνονται από τους επενδυτές, οι φοβεροί αυτοί οίκοι (rating agencies, agences de notation) αμείβονται από τις επιχειρήσεις, τα κράτη κ.λπ. που τα χρεόγραφα τους αξιολογούν. Είναι καθαρά ιδιωτικές κερδοσκοπικές εταιρείες που έχουν επιβληθεί ντε φάκτο στην αγορά, και ασκούν τεράστια επιρροή χάρη και στις διασυνδέσεις τους με μέσα ενημέρωσης.

Είναι χαρακτηριστικό ότι η Moody's, η μεγάλη μας φίλη, που μόνη της αντιπροσωπεύει το 40% της παγκόσμιας αγοράς αξιολογήσεων και το 2010 είχε τζίρο 2 δισ. ευρώ, ώς και την Αμερική είχε απειλήσει με υποβάθμιση πιστοληπτικής ικανότητας πέρυσι. Την κρισιμότερη ώρα της μάχης που έδινε ο πρόεδρος Ομπάμα για το ασφαλιστικό, την απασχόληση και τον έλεγχο των τραπεζικών μεγαθηρίων, την προειδοποιούσε για το ενδεχόμενο να τη βαθμολογήσει με 2 αντί με 3 Α (που είναι το Αριστον).
Του Φ.Γ. ΧΟΪΔΑ

Τετάρτη 9 Μαρτίου 2011

Τελικά ποια Ελλάδα;

Με δέος κοιτάμε τον αυτοτροφοδοτούμενο κύκλο ελλείμματος και χρέους.

Με απόγνωση παρατηρούμε τον συνδυασμό αναξιοπιστίας του κομματικού συστήματος και φτωχής διακυβέρνησης.
Όμως ο πυρήνας δεν είναι εκεί.
Έχουμε στρατηγική πρόταση για το γύρω από τι θα ανασυσταθεί και οργανωθεί ο παραγωγικός ιστός της χώρας;
Απλά ποιος είναι ο κεντρικός μας στόχος , το συγκριτικό μας πλεονέκτημα στην παγκοσμιοποιημένη αγορά;
Ουρανός, θάλασσα και πολιτισμός;
Ανασύσταση αγροτικής και μεταποιητικής παραγωγής;
Τεχνολογική καινοτομία;
Λίγο από όλα;
Μέχρις στιγμής όχι δεν έχουμε απάντηση , δεν έχουμε καν συζητήσει την καταλληλότητα των ερωτήσεων , τα ενδεχόμενα.
Όμως χωρίς αυτό, χωρίς το μπούσουλα, όλα τα υπόλοιπα είναι συμμετοχή σε ταξίδι χωρίς πυξίδα και σε φουρτουνιασμένη θάλασσα. Δεν ξέρουμε αν, πόσοι, πότε, που θα βγούμε!!
Αυτό το συναίσθημα της αβεβαιότητας ροκανίζει την προσπάθεια, παράγει τα παράπλευρα φαινόμενα της απάθειας, οργής, ακινησίας και σπάει την κοινωνική συνοχή.

Είναι δυνατόν να ανασυγκροτήσουμε αγροτική οικονομία σε συνθήκες σαν τις σημερινές ή το κόστος είναι απαγορευτικό;

Μήπως το ίδιο ισχύει για τη μεταποίηση;

Μήπως τελικά χωρίς να είναι το σίγουρο και απόλυτο πρέπει να αρχίσουμε να υιοθετούμε το πολιτισμός και θάλασσα;

Και γύρω του, για την εξυπηρέτηση αυτού του σχεδίου, να οργανώσουμε τα υπόλοιπα από τα αγροτικά έως τη βιομηχανία θεάματος, τη μεταποίηση, την ενέργεια, τις κατασκευές, την πράσινη ανάπτυξη και την καινοτομία.
Δεν ξέρω αν είναι ένα σχέδιο που μας σώζει, είναι όμως ένας στόχος που μας πάει, όπου διαθέτουμε τεχνογνωσία και όπου η εισαγωγή γνώσης και υπηρεσιών είναι μέρος της παγκόσμιας τυποποιημένης οικονομικής λειτουργίας.

Χρειάζεται να αξιοποιήσουμε δημόσια περιουσία, αντί να την καταπατάμε λίγα εκτάρια κάθε χρόνο, θέλουμε από θεσμικό πλαίσιο έως προδιαγραφές περιβαλλοντικές, ενεργειακές και χωροταξικές.

Θέλουμε να φτιάξουμε δυο τρεις μητροπόλεις, μέρος του δικτύου πόλεων της παγκοσμιοποίησης, δυο τρείς κοσμοπολίτικες πύλες εισόδου δηλαδή, όχι με γκέτο αλλά με ενσωμάτωση, όπου οι κάτοικοι δεν θα είναι Έλληνες ή αλλοεθνείς, αλλά Αθηναίοι, Σαλονικιοί ή Ροδίτες. Όπου δηλαδή η όσμωση θα καταλήγει στην ταυτότητα της πόλης, όπως στη Νέα Υόρκη, το Λονδίνο, το Παρίσι, ακόμη και στην Κωνσταντινούπολη.

Θέλουμε, χρειαζόμαστε, σκεφτόμαστε. Και θα βρούμε κι άλλα και οι ιδέες ποτέ δεν έλειψαν.
Αυτό που δεν μπορεί να συνεχισθεί, αυτό που δεν παίζει είναι η απεργία διακυβέρνησης, η αντιπολιτευτική ανυπαρξία, το να παλεύουμε δήθεν με το Μνημόνιο και το τι θα κάνει η Μέρκελ.

Ας ξεκινήσουμε με το τι μπορούμε να κάνουμε εμείς γιατί αυτό εξαρτάται από εμάς, το ελέγχουμε καλύτερα.
Το τι θα κάνουν οι άλλοι για μας χωρίς εμάς, μιας και δεν μπορούμε παρά ελάχιστα να το επηρεάσουμε, συμφέρον μας δεν θα είναι αλλά δικό τους. Εξ ορισμού.

Ας μείνει λοιπόν πίσω η φιλολογία του βέτο, της Γερμανίας και τα υπόλοιπα κι ας συζητήσουν σοβαρά τα πολλά Νόμπελ και λοιποί πρωθυπουργικοί σύμβουλοι σε ένα σχέδιο για εμάς.

Τότε θα έχει νόημα η συζήτηση με τους πολιτικούς αρχηγούς ακόμη και το συμβούλιο υπό τον πρόεδρο της δημοκρατίας.
Γιατί το ερώτημα θα είναι ουσιαστικό, μοναδικό και καθαρό; Για ποια Ελλάδα;

Θέλουμε επιτέλους την Εθνική μας πρόταση!
by Petros Fillipou

Τρίτη 8 Μαρτίου 2011

Οι γερμανοί προ των πυλών

 
Οι ελληνικές κυβερνήσεις εγκλημάτησαν σε βάρος της χώρας, όμως αυτή την ώρα έχει ξεκινήσει ένας ωμός εκβιασμός του Βερολίνου προς την Ελλάδα. Η υποβάθμιση της ελληνικής οικονομίας από τον οίκο Moody’s, αλλά και η απαίτηση της τρόικα να πουλήσουν οι ελληνικές τράπεζες τα υποκαταστήματα τους στις βαλκανικές χώρες, δείχνουν ότι το Βερολίνο, έχει αποφασίσει να μετατρέψει τον ευρωπαϊκό Νότο σε μια φτηνή ενδοχώρα. Το αντίτιμο που ζητάει η Μέρκελ για την επιμήκυνση, είναι η πλήρης οικονομική υποταγή της Ελλάδας. Μετά, η επέλαση στα …
Βαλκάνια θα έχει ολοκληρωθεί.
Καλώς ήρθατε στο…1910. Σ ένα ακόμα ευρωπαϊκό πόλεμο.
Λίγα 24ωρα πριν από την τελική ευθεία της διαπραγμάτευσης για την επιμήκυνση αποπληρωμής του ελληνικού χρέους και την βελτίωση του επιτοκίου, το Βερολίνο δείχνει και τα όπλα του και τις αληθινές προθέσεις του. Η τρόικα ζητά από τις ελληνικές τράπεζες να πουλήσουν τις θυγατρικές τους στις βαλκανικές χώρες. Συγχρόνως η υποβάθμιση της οικονομίας από τον Οίκο Moody’s, είναι ένας βαρύς εκβιασμός. Αν δεν θέλετε να χρεοκοπήσετε, τότε δώστε ότι έχετε. Την ελληνική περιουσία στα Βαλκάνια (ιδιωτική και δημόσια), την δημόσια περιουσία μέσα στην Ελλάδα. Συγχρόνως αποδεχθείτε την υποβάθμιση σας. Σε μισθούς, σε απολαβές κάθε είδους, σε αξίες, στον ρόλο του κράτους και του κοινωνικού κράτους. Οι γερμανοί είναι προ των πυλών. Φαίνεται τώρα το έγκλημα που έχει διαπράξει το ελληνικό πολιτικό σύστημα, το κράτος, οι κρατικοδίαιτοι συνδικαλιστές, ένα ολόκληρο σύστημα που έτρωγε τις σάρκες της χώρας. Φαίνεται επίσης ότι η επιλογή της προσφυγής στην τρόικα και το ΔΝΤ  δεν ήταν η καλύτερη.
Γιατί η Μέρκελ να βοηθήσει την Ελλάδα να διευθετήσει το χρέος της, άρα να σώσει την οικονομία της συμπεριλαμβανομένων και των ελληνικών τραπεζών;
Το αντίτιμο για να πάρουμε μια κάποια παράταση της αποπληρωμής του χρέους έστω και κάποιο λίγο καλύτερο επιτόκιο  θα είναι να μείνουμε χωρίς περιουσία, να εξαφανιστεί κάθε τι ελληνικό (δημόσιο ή ιδιωτικό) από την περιοχή των Βαλκανίων.
Καλώς ήρθατε λοιπόν στο …1910. Η Γερμανία είναι έτοιμη να επιβληθεί στην Ευρώπη προκειμένου να  αξιοποιήσει την δική της οικονομική ανάπτυξη. Η οικονομία είχε βγει δυναμωμένη από τη Μεγάλη Ύφεση του 1870-1880, η επιστήμη και η τεχνολογία έκαναν άλματα και η κυριαρχία τους απλωνόταν σε ολόκληρο τον κόσμο. Η εμπιστοσύνη τους στο μέλλον ήταν απεριόριστη: η Belle Epoque, η Ωραία Εποχή, σίγουρα θα συνεχιζόταν για πάντα.
Οι βαλκανικοί πόλεμοι είχαν γονατίσει τις χώρες της περιοχής, η Οθωμανική Αυτοκρατορία ήταν σε διάλυση και ο ανταγωνισμός μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων στο ζενίθ του. Μια σπίθα ήταν αρκετή για να ξεσπάσει ο πόλεμος.
Επιστροφή στο …2010. Η σοβιετική αυτοκρατορία είναι παρελθόν, νέες οικονομικές δυνάμεις αναδείχθηκαν, η Κίνα, η Ινδία, η Βραζιλία, το Καζακστάν ή η Νότιος Αφρική. Ο επενδυτικός πυρετός οδήγησε σε χρηματοπιστωτικές φούσκες που με την σειρά τους οδήγησαν σε γενικευμένη οικονομική κρίση.
Τα πάντα έχουν αλλάξει, τα πάντα είναι ρευστά, η αμερικανική αυτοκρατορία αρχίζει και δείχνει σημάδια κόπωσης.
Η Γερμανία όχι. Μέσω της Ευρωπαϊκής Ένωσης και μέσω του ευρώ κυριαρχεί στην Ευρώπη, πρωτίστως όμως έχει εκπληρώσει την αιώνια αγωνία της. Να φτάσει στους φυσικούς πόρους της Σιβηρίας, να ελέγξει την δική της ανατολή.
Η  ένταξη όλων των χωρών της ανατολικής Ευρώπης στην ΕΕ έχει επιτευχθεί, η συνεργασία με την Ρωσία, με την Κίνα, με το Καζακστάν, είναι το κλειδί της ανάπτυξης της Γερμανίας, και η εγγύηση ότι θα είναι στις πρώτες σειρές του παγκόσμιου οικονομικού ανταγωνισμού.  
Μέρος του σχεδίου η Γερμανία να εκμεταλλευτεί την οικονομική κρίση και να λιώσει την υπόλοιπη Ευρώπη, να την μετατρέψει –ειδικά τον Νότο- σε φτηνή ενδοχώρα.
Σε ότι αφορά την Ελλάδα:  Προτείνει (ή ζητάει) εκτός από την δημόσια περιουσία να πουλήσει και τα υποκαταστήματα των ελληνικών τραπεζών στα Βαλκάνια. Σύμφωνα με την λογική της πρότασης, η τρόικα πιέζει προς αυτή την κατεύθυνση τις ελληνικές τράπεζες, με το επιχείρημα ότι έτσι θα μπορέσουν να μειώσουν την εξάρτησή τους από την ΕΚΤ, από την οποία έχουν δανειστεί περί τα 95 δισ. ευρώ.
Συνδέει την πρότασή της με τις αποτυχημένες έως σήμερα προσπάθειες συγχώνευσης, καθώς και με την ανάγκη να μειωθούν τα κόστη που έχουν οι εγχώριες τράπεζες.
Το σχέδιο που πρέπει να ολοκληρωθεί μέχρι τον Μάιο αποσκοπεί  στη μείωση της εξάρτησης των τραπεζών από τις πράξεις αναχρηματοδότησης του ευρωσυστήματος και τις κρατικές εγγυήσεις μέσα σε έναν μεσοπρόθεσμο χρονικό ορίζοντα και με έναν ρυθμό που θα συμβαδίζει με το μακροοικονομικό και δημοσιονομικό πλαίσιο του Προγράμματος Σταθερότητας. Πρέπει με βάση το χρονοδιάγραμμα να μειώσουν από 95 δισ. σε 60 δισ. ευρώ τη ρευστότητα που έχουν αντλήσει από την ΕΚΤ, για την οποία έχουν καταθέσει 137,7 δισ. ευρώ ως εγγυήσεις ομόλογα του Δημοσίου.
Σ αυτό προσθέστε όλες τις πιέσεις του Βερολίνου  προς την Ελλάδα. Για την πώληση δημόσιας περιουσίας, για την μείωση του μισθολογικού κόστους, για την συστηματοποίηση της δέσμευσης ότι δεν θα προκύπτουν ελλείμματα ακόμα και αν χρειαζόμαστε λεφτά για την υγεία ή την συγκοινωνία.
Το θέμα δεν αφορά μόνο τους έλληνες. Αφορά όλη την νότια Ευρώπη, δείχνει την ιμπεριαλιστική τάση της Γερμανίας να κυριαρχήσει.
Πρόκειται για ένα κανονικό πόλεμο.
by Σπύρος Σουρμελίδης

Κυριακή 6 Μαρτίου 2011

Άφυλες λέξεις ..

απο την  ΚΑΤΕΡΙΝΑ
Υπάρχει ένα σκαλοπάτι, ένα όριο, ένας χρόνος, μια στιγμή, που αποκτάς ...καινούργια Πατρίδα;Ναι, νομίζω ότι υπάρχει.
Όταν η «μυστική γλώσσα» του νου, αυτή που φτιάχνει τις ...περίεργες λέξεις με τις οποίες επικοινωνεί το ασυνείδητο με το συνειδητό σου, αλλάζει. Όταν οι λέξεις που εγγράφεις ...εικόνες, οι λέξεις που τις σχηματοποιείς σε συναισθήματα, οι λέξεις που συντάσσονται άναρχα μέσα σου, όχι στο ...κεφάλι αλλά χαμηλότερα, στο στομάχι σου, όταν φοβάσαι, όταν τρομάζεις, όταν πανηγυρίζεις, όταν ερωτεύεσαι, όταν ...Γεννάς, όταν ...Πεθαίνεις, όταν ...Αποφασίζεις, φτιάχνονται σε άλλη γλώσσα από την μητρική σου.
Χαζεύω πάντα τα αγοράκια, που ξεκινούν στα μικράτα τους με το ...μαμά, κάποια στιγμή εκεί γύρω στην εφηβεία του ...αυτοπροσδιορισμού, της μαγκιάς και της ...απεξάρτησης, χρησιμοποιούν στην ...παρέα το... η «μάνα μου», για να καταλήξουν στα μεγάλα τους στο πολιτικά ορθό «η μητέρα μου». Και χαζεύω πάντα τους άντρες για αυτό το «ρε μάννα».
Οι λέξεις δεν είναι ερμαφρόδιτες. Οι λέξεις δεν είναι ...asexuels. Οι λέξεις, ακόμα και οι πιο ...θηλυκές ή οι πιο ...αρσενικές, άλλοτε οι εποχές τις κάνουν να φαντάζουν ...Αντρικές και άλλοτε τις κάνουν να φαντάζουν ...Γυναικείες. Άλλοτε είναι αιχμηρές και άλλοτε βελούδινες. Αλλά ΑΦΥΛΕΣ δεν είναι ποτέ. Όσο κι αν οι ...κρατούντες επιχειρούν να μας πείσουν περί του αντιθέτου.
Ανάπηρες...ναι. Ευνουχισμένες ...συχνά. Και ακόμα πιο συχνά, κατά το ...καθεστωτικό «δοκούν» να γίνονται ...όπλα για να πετσοκόβουν την αιχμή, την γωνία, την γοητεία, την συν – κοινωνία στα βολικά μέτρα της καθεστωτικής επι- κοινωνίας. Από την ...Γέννα, στον ...Θάνατο, χωρίς Ζωή. Έρωτας δίχως ...επαφή. Θάνατος δίχως ...πόνο. Σπαθιά και βελούδα να ξεφτιλίζονται σε ξεθωριασμένα τσιτάκια του ...πεφωτισμένα πολιτικά ορθού.
Αλήθεια τι φύλο έχει η λέξη "εχροπάθεια"; Και έχει πάντα διαχρονικά και ιστορικά το ίδιο ...φύλο;
Έχουμε τους ίδιους εχθρούς ...όλοι; Ποιος είναι αυτός που θα προσδιορίσει τους δικούς μου, τους ...Εχθρούς; Ποιος θα βάλει τον φράχτη από το νου μου, στο στόμα μου; Και πόσα μέτρα θα είναι αυτός; Από τι ...υλικό; Ποιος εργολάβος θα μου τον χτίσει;
Ποιος Νόμος, θα μου απαγορεύσει να σπέρνω στο μυαλό μου εικόνες, να νοιώθω, να αισθάνομαι, και να γεννάω λέξεις; Για τους φίλους. Για τους εχθρούς. Για τον ...Άλλον.
Και ποιος είναι αυτός που θα μου βάλει το μαχαίρι στο χέρι για να πετσοκόψω το Πάθος, ποιος θα μου επιβάλλει να αυτο-ευνουχιστώ;
Ποιος είναι αυτός που θα με βάλει να αποδεχτώ και να συνυπογράψω την συμφωνία της Βάρκιζας, σε ποια λευκή τρομοκρατία θα καταθέσω τα όπλα της σκέψης, της άποψης, της γλώσσας, της λέξης, της έκφρασης; Σε ποια Χωροφυλακή, σε ποια Τάγματα Ασφαλείας, σε ποιες Αναμορφωτικές Ντροπές, σε ποιες...χαράδρες οφείλω να Ζήσω; Σε ποια Μακρόνησο θα αυτο-εξοριστώ...συναινετικά;
Ποιος είναι ο νικητής που θα μου επιβάλλει τους όρους του; Τι εμβαδόν θα έχουν τα λευκά κελιά που θα με βάλει να μετρήσω τη Ζωή μου. Ποιος θα μου επιβάλλει...Πατρίδα; Μαμά, μητέρα, μάννα;
Οι λέξεις, είναι οι αλυσίδες με την ταυτότητα σου, αλέτρια του νου σου, αλλά και σπαθιά που κόβουν τις άγκυρες. Οι λέξεις είναι όπλα. Άγρια όπλα. Όπλα μαζικής επικοινωνίας αλλά και όπλα ...συν-κοινωνίας. Οι λέξεις είναι ...παιδιά, από γέννες άγριες, από έρωτες τρικυμισμένους, από σπορές άλλοτε σε λιβάδια εύφορα κι άλλοτε σε τόπους κακοτράχαλους. Άλλοτε αγκαλιές κι άλλοτε μαχαίρια. Οι λέξεις είναι ...Πατρίδες.
Κάτω τα τρισάθλια χέρια σας βρωμερά γουρούνια, μπάτσοι του νου μου, από τις λέξεις ΜΟΥ. Τις λέξεις μας trans-sexual… δεν θα τις κάνετε.
Αρνιέμαι να βιάσετε το νου μου, με το άθλιο σπέρμα σας. Αρνιέμαι την στείρωση, αρνιέμαι τον ευνουχισμό, αρνιέμαι την ευγονική και τα τέρατα που εσείς ορίζετε ότι θα γεννάμε, αρνιέμαι την ...αφυλία σας. Αρνιέμαι τις άγονες πατρίδες σας.
Εγώ-ναι...έτσι πολιτικά άκομψα, έτσι πολιτικά ανορθόδοξα, να ξεκινάει η πρόταση, με το ΕΓΩ- θέλω και τα σπαθιά και τα βελούδα ΜΟΥ. Κι ας είναι πολύ ισχυρό αυτό το "ελάτε να απαλλοτριώσετε το νου μου", αυτό «μολών λαβέ» της σκέψης, της έκφρασης και της επικοινωνίας μου, για να το νοιώσουν ακόμα και οι πολιτικά ευνούχοι που αναπαράγουν τον εφιαλτικό φασισμό της πολιτικής ορθότητας.

Σάββατο 5 Μαρτίου 2011

Το μυστικό σχέδιο των Γερμανών για την Ελλάδα ..

Τη μερική έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη και την ανάληψη της εκτέλεσης της οικονομικής πολιτικής μαγειρεύουν Γερμανία και τρό­ικα. Ενα σενάριο που μέχρι τώρα φάντα­ζε πάρα πολύ μακρινό και απορριπτόταν από όλες τις πλευρές, τώρα άρχισε να συζητείται όχι μόνο σε διάφορα think tanks αλλά και στα ενδότερα της καγκε­λαρίας. Ο λόγος; Η επίσημη διαπίστωση ότι τα μέτρα του μνημονίου δεν εφαρμό­στηκαν και οι στόχοι απέτυχαν.
Η χώρα μας βρίσκεται πλέον σε ασφυ­κτικό κλοιό κυρίως λόγω της αδυναμίας του οικονομικού επιτελείου να εφαρμό­σει μια σειρά μέτρων που θα ...
εμπόδιζε την αύξηση της ύφεσης, τη μόνιμη πε­ρικοπή δαπανών και τη συλλογή εσό­δων που θα έδιναν ανάσα σε έλλειμμα και χρέος. Επισφράγισμα της αποτυχίας ήταν η έμπνευση του Γιώργου Παπακωνσταντίνου για τις αποκρατικοποιήσεις - μαμούθ και τα όσα τραγελαφικά ακο­λούθησαν. Κατά την τελευταία επίσκεψη της τρόικας, στην οποία διαπιστώθηκε η πλήρης κατάρρευση του κρατι­κού μηχανισμού, η αποτυ­χία εφαρμογής μέτρων αναπτυξιακού χαρα­κτήρα και η ανεξέ­λεγκτη πορεία του δημοσίου χρέους, ο υπουργός Οικονομι­κών ήταν αυτός που έπεισε την τρόικα «για μια ακόμα ευ­καιρία» μέσα από το σχέδιο αποκρατικοποι­ήσεων. Ακολούθως φέρε­ται να πίεσε τον πρωθυπουργό ότι είναι η μόνη πλέον διέξοδος.
Οικονομικός εκτροχιασμός
Τα μαντάτα όμως για τον οικονομικό εκτροχιασμό έφτασαν και στις χώρες που πλήττονται άμεσα από μια ενδε­χόμενη πτώχευση της Ελλάδας. Γερμανία, Ολλανδία, Φινλανδία, Αυστρία και οι φτωχοί Σλοβάκοι έχουν δια­μηνύσει ότι δεν προτίθενται να βά­λουν άλλο το χέρι στην τσέπη, ούτε να συναινέσουν σε διευκολύνσεις άνευ σκληρών όρων και πιέζουν την ελληνική κυβέρνηση να ολοκληρώσει τις επαφές της με τους κατόχους ομολό­γων, ώστε να προχωρήσει σε ολική ανα­διάρθρωση του χρέους της το συντομότερο δυνατό. Μόνο που οι πιστωτές μας πλέον δεν ζητούν ως όρους σκληρά μέ­τρα, γιατί βλέπουν πως δεν μπορούν να εφαρμοστούν, αλλά εγγυήσεις σε είδος και δη σε κρατική περιουσία.
Οι Γερμανοί ξανάρχονται
Οι Γερμανοί όμως φαίνεται πως θεω­ρούν «χθεσινά νέα» την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, η οποία θα βο­ηθούσε τη χώρα εάν γινόταν μέσα στο δεύτερο εξάμηνο του 2010, όταν δια­φαινόταν ότι τα μνημονιακά μέτρα δεν θα έπιαναν τόπο. Ωστόσο, η υπεραισι­οδοξία του οικονομικού επιτελείου και η επιμονή ότι «θα πιάσουμε τους στό­χους» μπλόκαραν οποιαδήποτε διαδικασία. Τώρα, σύμφωνα με πληροφορί­ες του «Π», η καγκελαρία ετοιμάζει νέο χουνέρι στην Ελλάδα. Ποιο είναι αυτό; Κάτι που μέχρι τώρα θεωρούνταν αδια­νόητο: Προσωρινή έξοδος της Ελλάδας από την ευρωζώνη.
Όπως εξηγούν αρμόδια στελέχη, η Γερμανία αναμένει ότι τον Απρίλιο και η Πορτογαλία θα αναγκαστεί να εντα­χθεί στον μόνιμο μηχανισμό στήριξης. Οι τιμές του πετρελαίου σε συνδυασμό με την αύξηση των πληθωριστικών πιέσεων και την επακόλουθη σταδιακή σύ­σφιγξη της νομισματικής πολιτικής από την ΕΚΤ θα δημιουργήσουν νέο εκρηκτι­κό μείγμα για τις προβληματικές χώρες με υψηλό πληθωρισμό, έλλειμμα και χρέος. Αυτό μπορεί να συμπαρασύρει την ανάκαμψη των λεγόμενων δυνατών χωρών με αποτέλεσμα - και με τη βο­ήθεια κερδοσκοπικών παιχνιδιών από την αγορά - η ανάκαμψη της ευρωζώνης να απειλείται με επιστροφή στην ύφεση (double dip).
Τη στάση της καγκελαρίας, που θε­ωρεί το πρόγραμμα Ελλάδα «χαμένη υπόθεση», φαίνεται πως εισέπραξε και ο ίδιος ο πρωθυπουργός κατά την επίσκεψή του στο Βερολίνο. Οι συνεργά­τες του Γερμανού υπουργού Οικονομι­κών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε έχουν αρχί­σει να διαρρέουν ότι οι τελευταίες δη­λώσεις του για την Ελλάδα «πρέπει να διαβαστούν πιο προσεκτικά». Δηλαδή, στα εγχώρια μέσα ενημέρωσης μετα­δόθηκε ότι είπε πως η έξοδος από την ευρωζώνη και η επιστροφή στη δραχμή θα ήταν «καταστροφική». Και όντως θα ήταν. Αυτό που δεν μεταδόθηκε ήταν η αμέσως προηγούμενη φράση του, ότι η «έξοδος από την ευρωζώνη δεν είναι τα­μπού». Υιοθετώντας τη λέξη «ταμπού» ο Γερμανός κάνει μια έντεχνη στροφή από τη μέχρι τώρα στάση ότι δεν υπάρχει νο­μικό πλαίσιο για έξοδο μιας χώρας από τη ζώνη του ευρώ. Και όντως - προς το παρόν τουλάχιστον - δεν υπάρχει. Να σημειώσουμε εδώ ότι λίγες ώρες με­τά τη δήλωση Σόιμπλε και ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων χρησιμοποίησε την ίδια λέξη, λέγοντας ότι «δεν είναι ταμπού η αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους». Αψογος συ­ντονισμός.
Πού το πάει η Μέρκελ
Καλά πληροφορημένες πηγές αναφέρουν ότι οι Γερμανοί με­λετούν ένα σενάριο, βάσει του οποίου εάν η Ελλάδα, ακόμα και με την αναθεώρηση του χρέους και με κούρεμα έως και 30%, δεν κατα­φέρει να μπει σε τροχιά δημοσιο­νομικής εξυγίανσης, και υπό το άρθρο 136 της Συνθήκης της Λισαβόνας, για κίνδυνο του ευ­ρώ, θα δίνεται η δυνατότητα προσωρινής και οικειοθελούς αποχώρησης από την ευρωζώνη μέχρι τα δημοσιονομικά μεγέθη να είναι κοντά στα επιτρεπτά όρια του   Συμφώνου   Σταθερότητας. Αυτό δεν σημαίνει επιστροφή στη δραχμή. Θα σημαίνει όμως πάγωμα του δι­καιώματος ψήφου και ενεργής    παρουσίας στα ευρωπαϊκά συμ­βούλια   και   όργανα και ταυτοχρόνως απε­μπόληση του δικαιώματος εξάσκησης   της   οικονομικής πολιτικής της χώρας.
Βάσει και της δανειακής σύμ­βασης που υπέγραψαν τον Μάιο ο πρωθυπουργός και ο υπουργός Οικονομικών,   σε   περίπτωση   που διαπιστωμένα δεν εφαρμόζεται η πολιτι­κή του μνημονίου, οι δανειστές (ευρωζώνη [δια   μέσου   Κομισιόν και ΕΚΤ] και ΔΝΤ) έχουν το δικαίωμα να αναλάβουν τον έλεγχο της οικονομίας. Δηλαδή: να αποφασίζουν για τα μέτρα που θα παρ­θούν, για την κατάρτιση των προϋπολο­γισμών, τις αποκρατικοποιήσεις κ.λπ., χωρίς να χρειάζεται η έγκριση ή του Υπουργικού Συμβουλίου ή της Βουλής ή και του ίδιου του πρωθυπουργού.
Όλα αυτά θα εξαρτηθούν από τα αποτελέσματα της εκτέλε­σης του πρώτου εξαμήνου του προϋπολογισμού του 2011, στο τέλος Ιουνίου  – μπορεί να τραβήξει και μέχρι τέλος του 2011, αφού ολοκληρωθούν οι όποιες διεργασίες για την αναδι­άρθρωση του χρέους. Προς το πα­ρόν, η κυβέρνηση επιχειρεί να προ­σανατολίσει την ειδησεογραφία και να τη στρέψει προς τη Σύνοδο Κορυφής του Μαρτίου απ’  όπου θα εξαρτηθεί εάν η χώρα μας θα λάβει την επιμήκυνση του υπάρχοντος δανείου ή όχι.
Περιμένει στη γωνία
Το ΔΝΤ περιμένει στη γωνία και παρακολουθεί σιωπηλά τις εξελίξεις βλέποντας ότι αργά ή γρήγορα Ε.Ε. και Ελλάδα θα έρθουν σε ρήξη. Ηδη ο μηχανι­σμός του Ταμείου που βρίσκεται μόνιμα στην Ελλάδα έχει διαμη­νύσει στην κυβέρνηση ότι είναι έτοιμο να παράσχει πολλαπλά, μικρά σε διάρκεια, δάνεια από το 2012 και μετά, εάν οι αγο­ρές παραμείνουν κλειστές για τη χώρα μας. Με τα ανάλογα ανταλλάγματα βεβαίως. Παράλ­ληλα, το ΔΝΤ έχει εξασφαλίσει τα «δικαιώματά» του στην Ελλά­δα και θα είναι σε θέση να συν-εξασκήσει την οικονομική πολι­τική της χώρας μας με την Ε.Ε., εάν, όπως έχουμε πει, περά­σουμε ακόμα ένα έτος όπου τα νούμερα δεν θα βγαίνουν. Τότε αναμένεται να τεθεί σε αυτό­ματη εφαρμογή ο πιο επαχθής όρος της δανειακής σύμβασης. Αυτός της παραβίασης της εθνι­κής μας κυριαρχίας.
Οι σύμβουλοι του Παπανδρέου
Mετά το φιάσκο της επίσκεψης σε Φινλαν­δία και Γερμανία, ο πρωθυπουργός φαίνεται πως έχει αποκοπεί τελείως από την υπόλοι­πη κυβέρνηση. Η αντικατάσταση του Γιώργου Παπακωνσταντίνου θεωρείται θέμα χρόνου, μέχρι να βρεθεί ο κατάλληλος αντικαταστά­της, καθώς ο Λουκάς Παπαδήμος ήταν για ακόμη μια φορά αρνητικός. Οι (αφανείς) σύμ­βουλοι του Γ. Παπανδρέου τον προτρέπουν να εστιάσει πάνω σε δύο θετικές εξελίξεις που επικοινωνιακά τουλάχιστον θεωρούν ότι θα τους βγάλουν από τη γωνία. Λόγω των εξελί­ξεων στην Ιρλανδία και τη διαπραγμάτευση του επιτοκίου και της επιμήκυνσης που ζητά το Δουβλίνο, η Ελλάδα θα μπορεί να επωφε­ληθεί από τις αποφάσεις, με το πρόσχημα ότι «πολιτικά θα έχουμε την ίδια μοίρα». Η από­φαση μπορεί να έρθει τον Μάρτιο, ίσως όμως και τον Ιούνιο. Λίγα όμως οφέλη θα έχει για την οικονομία της χώρας και την τσέπη του φορολογούμενου, ενώ μπορεί να δώσει μόνο ανάσες παράτασης στην κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ.
Η ατάκα «τα πάμε καλά γι’ αυτό μας επι­βραβεύουν» αναμένεται να αντικατασταθεί με την ατάκα «διεκδικούμε, έχουμε απαιτή­σεις από την τρόικα και πετύχαμε στις διεκ­δικήσεις μας». Το σενάριο αυτό θα «παίξει» από την ηγεσία της κυβέρνησης ανάλογα με τα αποτελέσματα της Συνόδου Κορυφής του Μαρτίου. Και εάν τελικά περάσει η αύξηση των κονδυλίων του EFSF και δοθεί η δυνα­τότητα στην Ελλάδα να τα χρησιμοποιήσει για να επαναγοράσει το δημόσιο χρέος, η επικοινωνιακή πολιτική θα γίνει ακόμα πιο «έντονη».
Πρόωρες εκλογές
Όλα αυτά όμως θα έχουν μικρή διάρκεια, μέχρι να διαφανούν οι πραγματικές προθέ­σεις των δανειστών μας και η κατάρρευση των στόχων του μνημονίου. Μέσα σε αυτό το μι­κρό μεσοδιάστημα λέγεται ότι ο πρωθυπουρ­γός μπορεί να επιχειρήσει να πάει σε πρόω­ρες εκλογές με το πρόσχημα της αναδίπλω­σης απέναντι στην κοινωνική πολιτική. Εάν όμως μπει σε εφαρμογή το γερμανικό σχέδιο με συνέπεια η διαχείριση της οικονομικής πο­λιτικής να περάσει στους δανειστές, ποιο θα ήταν το πολιτικό κόστος για τον ίδιο τον Γ. Πα­πανδρέου, που θεωρεί ότι η (διεθνής) καριέ­ρα του βρίσκεται ακόμα στο ξεκίνημα;
Η τελευταία έκθεση προόδου της τρόικας, όσο έμμεσα και... κομψά κι αν ήταν γραμμέ­νη, ξεκαθάριζε ότι:
Τα αιματηρά μέτρα περικοπής μισθών, συ­ντάξεων, επιδομάτων που έχουν ληφθεί μέ­χρι τώρα δεν έπιασαν τόπο.
Το έλλειμμα του 2010 εκτιμάται προς το παρόν στο 9,_% με τάσεις αναπροσαρμογής προς τα πάνω τον Απρίλιο, όταν θα έχουν οριστικοποιηθεί τα στοιχεία που ακόμα... μαζεύ­ονται. Ηδη η μαύρη τρύπα κοστολογήθηκε στα 1,8 δισ. ευρώ και ενδέχεται να φθάσει μέχρι και τα 3,_ δισ. ευρώ, όπως είχαμε γρά­ψει εδώ και μήνες! Αυτό συνεπάγεται ότι θα ζητηθούν επιπλέον δημοσιονομικά μέτρα τον Μάιο ενόψει της εκταμίευσης της πέμπτης δόσης του δανείου.
Η Ελλάδα δεν θα μπορέσει να ξαναβγεί στις αγορές το 2012 όπως σχεδιάζει, γιατί το επενδυτικό κλίμα εξακολουθεί να είναι «κα­χύποπτο και πάρα πολύ αρνητικό».
Η ύφεση είναι βαθιά, κινείται σε επίπεδα 3,_% και σίγουρα ο στόχος για ανάπτυξη το δεύτερο εξάμηνο του 2011 δεν είναι εφι­κτός. Ας υπενθυμίσουμε τις δηλώσεις του Γ. Παπακωνσταντίνου ότι «θα τα καταφέρουμε μόνο εάν επιστρέψουμε σε πρωτογενή πλεο­νάσματα από το 2012». Η έκθεση της τρόικας αναφέρει ξεκάθαρα ότι «η επιτυχία του μνη­μονίου συνδέεται σχεδόν αποκλειστικά με την επιστροφή στην ανάπτυξη από το 2012 και μετά».
Στην έκθεση γίνεται λόγος για αναδιάρ­θρωση του χρέους με πλάγιο τρόπο και με τρεις διαφορετικές μεθόδους. Ωστόσο, προ­ειδοποιεί η τρόικα, αυτό δεν σημαίνει ότι θα χαλαρώσει η κυβερνητική πολιτική και η δέ­σμευση για δημοσιονομική προσαρμογή. Με άλλα λόγια, το χρέος μπορεί να «κοπεί» εφάπαξ, αλλά αυτό δεν εξασφαλίζει τη βιωσιμό­τητα μεσοπρόθεσμα.
Η πώληση της κρατικής περιουσίας ύψους _0 δισ. είναι πλέον μονόδρομος, καθώς υπάρχουν ενδείξεις ότι το χρέος θα ξεπερά­σει το 160% του ΑΕΠ το 2014, χρονιά λήξης του μνημονίου.
Οι απολύσεις στο Δημόσιο πρέπει να γί­νουν άμεσα και να φθάσουν το 30% μέχρι το 2014.
Οριζόντιες περικοπές
Μέσα στον πανικό ο υπουργός Οικονομικών, απροκάλυπτα πλέον, μιλά για νέες οριζόντιες περικοπές σε μισθούς και συντάξεις και επι­δόματα μέσω του ενιαίου μισθολογίου αλλά και αύξηση φόρων μέσω του νέου φορολογι­κού συστήματος. Μάλιστα άρχισε από τώρα να «απειλεί» τους αντιφρονούντες στο Υπουργικό Συμβούλιο ότι θα χαθεί η πέμπτη δόση του δα­νείου, τη στιγμή μάλιστα που δεν έχουμε προ­λάβει να εισπράξουμε την τέταρτη! Να υπεν­θυμίσουμε ότι μέσα στις επόμενες εβδομάδες η τρόικα πρέπει να λάβει στα χέρια της αναλυ­τικά μέτρα ύψους τουλάχιστον 27,_ δισ. ευρώ για την επόμενη τριετία. Εάν και αυτά τα μέτρα τύχουν σωστής μελέτης, μακρόπνοου μακρο­οικονομικού σχεδιασμού και ορθολογιστικής εφαρμογής τους στην ελληνική πραγματικό­τητα, τότε η μαύρη τρύπα θα μεγαλώσει.

Παρασκευή 4 Μαρτίου 2011

Όταν οι άνεργοι πληρώνουν τους νταβατζήδες

Του Σταύρου Χριστακόπουλου

Την ομιλία του πρωθυπουργού μας περιμένουν σήμερα τα ΜΜΕ στο Εθνικό Συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ αναζητώντας κάποια είδηση που θα διευκρινίζει το παράξενο πολιτικό κλίμα των ημερών, που είναι βαρυφορτωμένο με εκλογολογία. Οι μεγάλες ειδήσεις, όμως, εδώ και καιρό, δεν βγαίνουν από τον πρωθυπουργό ή τους υφισταμένους του υπουργούς. Από τον Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο βγαίνουν οι σημαντικές ανακοινώσεις.

Από τότε που η κυβερνησάρα μας τα έκανε... λάμπα (κατά Λάνθιμο) αρχές Φεβρουαρίου, με την ανακοίνωση του ξεπουλήματος ολόκληρης της χώρας, και «απαγόρευσε» στην τρόικα να δίνει συνεντεύξεις επί ελληνικού εδάφους, αυτά τα παλιόπαιδα ...
συνεχίζουν τον χαβά τους ανακοινώνοντας τα χαμπέρια από την έδρα τους. Έτσι μας ήρθε και η πανταχούσα ότι το επίδομα ανεργίας τελειώνει για όσους έχουν περιουσιακά στοιχεία.

Ο αρμόδιος για τις οικονομικές υποθέσεις Ευρωπαίος επίτροπος Όλι Ρεν ήταν αυτός που έσκασε τη βόμβα χθες. Τώρα πια δεν θα αρκεί να είσαι άνεργος για να παίρνεις επίδομα ανεργίας. Θα πρέπει να μην έχεις ούτε στον ήλιο μοίρα. Αλλιώς θα πρέπει να εκποιείς ό,τι έχεις και δεν έχεις για να επιβιώσεις μέχρι να ξαναβρείς δουλειά – αν δηλαδή ξαναβρείς... Να λοιπόν που δεν θα ξεπουληθεί μόνο δημόσια περιουσία στον βωμό του χρέους και της επιτήρησης, αλλά και ιδιωτική. Αν θυμάστε, προειδοποιούσαμε από τις 30.12.2010...

Κι αυτό θα συμβεί για να τηρηθεί η δέσμευση του Παπακωνσταντίνου για εξοικονόμηση άλλων 500 εκατομμυρίων ευρώ το 2012 από τις κρατικές δαπάνες. Μόλις 100 λιγότερα από την εξακοσάρα (εκατομμύρια) που βγάζει ετησίως σε νταβατζήδικους τόκους η Γερμανία από τα δάνεια που μας έδωσε μέσω του μηχανισμού «στήριξης».

Αυτοί που ως εργαζόμενοι και φορολογούμενοι τα έσκαζαν για τις μίζες της Siemens, δηλαδή των κολλητών του Χριστοφοράκου και του Καραβέλλα, αυτοί που πλήρωναν αδρά την ώρα που γέμιζαν βρώμικα λεφτά τα κομματικά ταμεία και οι τσέπες πολιτικών, είναι σήμερα άνεργοι. Είναι αυτοί που σήμερα έχουν τα... «λεφτά που υπάρχουν» και πρέπει να πληρώσουν τις δανειακές μίζες για να μας «σώζουν» Ευρωπαίοι, ΔΝΤ και Παπανδρέου.

Αυτοί οι άνεργοι όμως αυξάνονται και πληθύνονται ως η άμμος της θαλάσσης: ήδη έφτασαν τους 834.290 τον Ιανουάριο, ενώ πλέον δεκάδες χιλιάδες κάθε μήνα προστίθενται στη λίστα της απελπισίας.

Και δεν παίρνουν όλοι αυτοί, φυσικά, επίδομα ανεργίας. Μόλις 258.285 άτομα έχουν το προνόμιο τον Ιανουάριο να «τα τρώνε» μαζί με τον Πάγκαλο και τους άλλους σωτήρες. Και πώς αλλιώς να γίνει όταν, από τους 834.000 ανέργους, το 36% δεν δικαιούται πλέον επίδομα, διότι βρίσκεται πάω από ένα χρόνο σε ανεργία, ενώ άλλοι 145.000 έπαψαν να αναζητούν εργασία. Και φανταστείτε ότι μιλάμε μόνο για τα στοιχεία του ΟΑΕΔ. Πού να μπλέξουμε και με τα πραγματικά...

Η αίσθηση της ιστορικής ευθύνης

Πώς όμως να μην αυξάνεται ραγδαία η ανεργία; Για αύξηση των λουκέτων 30% τους τελευταίους μήνες μιλάει η Εθνική Συνομοσπονδία Ελληνικού Εμπορίου. Κατά 11% μειώθηκαν τον Δεκέμβριο οι εργοδότες και κατά 4% οι αυτοαπασχολούμενοι. Μείωση 17,1% κατέγραψε ο δείκτης κύκλου εργασιών τον Δεκέμβριο του 2010 (συγκριτικά με το 2009) και 19,9% ο δείκτης του όγκου πωλήσεων. Επτάμισι δισ. ευρώ «εξαφανίστηκαν» από την αγορά (58,5 από 65,9) από το 2008 έως το 2010.

Την ίδια ώρα η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ζητάει από τις ελληνικές να μειώσουν τον δανεισμό τους απ’ αυτήν και από τα 95 δισ. που τις έχει δανείσει (με εγγυήσεις πάνω από 135 δισ. ευρώ) να πέσουν καμιά τριανταριά παρακάτω. Γι’ αυτό η κυβέρνηση έβγαλε από το σεντούκι άλλα 30 δισ. σε εγγυήσεις προς το τραπεζικό σύστημα μετατρέποντας άλλο ένα σημαντικό κομμάτι του ιδιωτικού χρέους σε δημόσιο.

Δεν σταματάει όμως εδώ ο Ιωάννης - Κλαύδιος Τρισέ. Με ένα πλήθος μέτρων που ζητάει από τις ελληνικές τράπεζες, τις απειλεί ουσιαστικά με ξεπούλημα και αφελληνισμό (δείτε εδώ, αλλά και στις σελίδες 18-19 του «Π» που κυκλοφορεί, το πλήρες ρεπορτάζ). Και, σαν κερασάκι στην τούρτα, απαιτεί οι τράπεζες να μειώσουν δραματικά τις «γραμμές χρηματοδότησης» προς τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, που έτσι θα οδηγηθούν μαζικά στον θάνατο συμπαρασύροντας στην πτώχευση και την ανεργία ιδιοκτήτες και εργαζόμενους.

Έχει τα ζόρια του όμως ο Τρισέ. Δυο φορές έσωσε την Πορτογαλία από πτώχευση μέσα σε ενάμιση μήνα και σε λίγο θα πρέπει να βρει γερά κεφάλαια για να «στηρίξει» τη χώρα του Σόκρατες (σύντροφος του Γιώργου μας κι αυτός, με ελληνικό επώνυμο μάλιστα). Με την Ελλάδα θ’ ασχολείται το παλληκάρι;

Άλλωστε για την Ελλάδα τα ’παμε. Και πρωτοσέλιδα μάλιστα. Και για τον σχεδιασμό της Γερμανίας και για τις μειωμένες και προεξοφλημένες προσδοκίες από τη σύνοδο κορυφής της 25ης του μηνός. Κι έρχονται κι άλλα χαμπέρια, πολλά και πολύ σύντομα.

Γι’ αυτό Παπανδρέου και Παπακωνσταντίνου ζητούν κάθε μέρα συναίνεση. Φαίνεται πως δεν αντέχουν οι πλάτες τους το βάρος και οι καρδούλες τους τη συγκίνηση της σωτηρίας μας. Και ψάχνουν εναγωνίως παρέα για να μοιραστούν την ευτυχία.

● Γι’ αυτό ο Ραγκούσης έτρεξε να μας πει τις προάλλες ότι: «Μετά τη Σύνοδο Κορυφής του Μαρτίου, όπου θα ξεκαθαρίσει η πρώτη επίσημη τοποθέτηση της Ε.Ε., θα είναι η ώρα που η Ελλάδα επιτέλους θα πρέπει με όρους εθνικής ευθύνης και συναίσθησης της ιστορικής σημασίας των στιγμών να πάρει τις αποφάσεις της για το πρόβλημα του χρέους της». Σαν να έχει προεξοφλήσει κι αυτός το αποτέλεσμα της συνόδου – και όχι μόνο της συνόδου.

Εδώ που τα λέμε, δεν είναι και λίγο: κοτζαμάν νούμερο δύο της κυβέρνησης, προκειμένου να ασχοληθεί με τις μεγάλες και ιστορικές επιλογές της χώρας και του έθνους, έχει παρατήσει τους μετανάστες της Υπατίας να γεμίζουνε τα νοσοκομεία. Για χάρη της πατρίδας ρισκάρει ο άνθρωπος να του πεθάνει στα χέρια κανένας από τους κατατρεγμένους και να γίνει ύστερα της Ψωρογιώργαινας. Έτσι είναι όμως η αίσθηση της ιστορικής ευθύνης. Ειδικά άμα είσαι νούμερο δύο...

Υστερόγραφο: Αυτοί οι τύποι της Κομισιόν γράψανε μια έκθεση και την πέσανε αγρίως στη ΓΣΕΕ, που βγήκε, λέει, στο αντάρτικο και χαλάει τη συναίνεση. Και γι’ αυτό αναγκάζονται οι ίδιοι να αναγγείλουν το τέλος των συλλογικών συμβάσεων, κόντρα στους ατάκτους του Παναγόπουλου. Σίγουρα τη δική μας ΓΣΕΕ εννοούσαν; Μπα! Εκτός αν γράφανε την έκθεση τύφλα στο μεθύσι. Να έχετε το νου σας με δαύτους. Να δείτε που σε λίγο θα μπερδέψουνε και τον Γιώργο με τον Καντάφι και θα μας βομβαρδίσουνε...