Κλασσικά λίγο πιο πάνω από την ξαστεριά
Τον τελευταίο καιρό πολλοί γνωστοί και νέοι φίλοι προέρχονται από το εξωτερικό. Παλιούς φίλους θα μου πεις δεν έχεις; Έχω αλλά δεν το έχουν καν στο μυαλό τους υποθέτω γιατί είναι γυναίκες οι περισσότεροι, επίσης δεν έχουν θέματα μάλλον αναπτύξει τόσο μεγάλης αναζήτησης. Εμένα με καίει. Δεν φοβάμαι για εκείνους που φεύγουν ίσα ίσα επιθυμώ να ακολουθήσω, αναρωτιέμαι περισσότερο για αυτούς που μένουν. Αυτό είναι μια βουτιά που θα εξακολουθήσει να είναι κατά αυτή τη ροπή ή θα γυρίσει προς τα άνω; Έχω διαβάσει ότι πολιτικοοικονομική συζήτηση έχει πέσει στα χέρια μου και οι αρθρογράφοι ή οι συνεντευξιαζόμενοι παρά θετικά προσκείμενοι θα έλεγα πως είναι προς αυτό το φαινόμενο. Μας λένε με ανοιχτά τα χαρτιά «κύριοι βουλιάζεται» και εμείς αυτό που βλέπω είναι να χορεύουμε με τα βιολιά στον Τιτανικό ενώ τα μπουκάλια και τα ποτήρια σκάνε στη πλώρη. Προφανώς ο πανικός δεν βοήθησε ποτέ κανέναν αλλά αμφιβάλλω αν η πολιτική θα αλλάξει ρώτα, δλδ να τα παίρνει από τους «αδύναμους». Αμφιβάλλω αν οι «αδύναμοι» θα είναι ποτέ ικανοποιημένοι στα επόμενα 10 χρόνια από τη ζωή που θα τους προσφέρεται και πάει λέγοντας. Το αστείο στην όλη φάση είναι πως το πρόγραμμα το συνταξιοδοτικό δεν θα ήθελα καν να το σκεφτώ, μου προκαλεί πονοκέφαλος μόνο και μόνο η προσπάθεια υπολογισμού μέχρι πότε θα δουλέψω, οπότε το παίρνω ως πάντα για να νιώσω πιο άνετα. Έχω επιλέξει να ασχοληθώ με κάτι που στην Ελλάδα κάθε χρόνο υποβιβάζεται περισσότερο, οι δουλειές εξαφανίζονται πιο γρήγορα, οι μισθοί δεν ήταν ποτέ σταθεροί για να γίνουν τώρα και δεν ξέρω γιατί οδηγούμαι εκεί όχι από ανασφάλεια. Απλά σκέφτομαι μονίμως πως καλά θα ήταν να βγω έξω. Να ξεκουμπιστώ με τους υπόλοιπους αλλά στο επάγγελμα που θεωρητικά θέλω να ασκήσω υπάρχει μεγάλο τροχοπέδη η γλώσσα και δεν γνωρίζω και πολλές δα, μια, την αγγλική, την οποία εμείς οι Έλληνες σαν προφορά την ξεσκίζουμε. Ψάχνεις να βρεις μια ορθή φράση. Αλλά μετά σκέφτομαι την Μαρία Κάλλας και ηρεμώ. Είναι ιεροσυλία να σκέφτεσαι εκείνη και να την υποβιβάζεις στο εγώ. Αλλά δεν έχω άλλο πρότυπο…δλδ έχω…αλλά νομίζω εκείνη υπερπήδησε κάθε πρόβλημα που αν είσαι προσεχτικός θα δεις πως υπάρχει και θα υπάρχει σε κάθε προσπάθεια ομοεθνή σου να μεταναστέψει σε κάποια άλλη χώρα. Κοινός το επάγγελμα που θέλω να ακολουθήσω είναι από τις χιλιάδες ιστορίες που είναι ανεπιτυχής που δουλεύουν ως σερβιτόροι …παντού …να σκεφτώ θετικά; Πόσο; Να γεμίσει το δωμάτιο; Να ξεχειλίσει; Μπορείς να το κάνεις εσύ αυτό; Εγω ναι! Αλλά θα μεταφερθεί σε άλλη χώρα; Βασική εκπαίδευση εδώ ή φεύγουμε για άλλα μέρη; Ξεπουλάμε ή προσπαθούμε εδώ; Έχω και τον στρατό…
Γιατί να είμαστε τόσα χρόνια πίσω; Και γιατί όλοι εναντίον σου;
Λοιπόν, ένα συνοπτικό σχόλιο για να τελειώνουμε κάποια στιγμή μ’ αυτή την ιστορία της συλλογικής ευθύνης όλων μας για το ναυάγιο της ελληνικής οικονομίας (και όχι μόνον)...
Ο Τιτανικός βυθίστηκε επειδή ο καπετάνιος έκανε λανθασμένη εκτίμηση. Ή επειδή ο πλοιοκτήτης που πίεσε τον καπετάνιο να μην αλλάξει ρότα ήταν βλαξ. Ή επειδή ο ναυπηγός που έπεισε τον πλοιοκτήτη ότι το πλοίο είναι αβύθιστο ήταν αλαζόνας.
Ο Τιτανικός σίγουρα δεν βυθίστηκε επειδή οι στιβαγμένοι σαν σαρδέλες επιβάτες της τρίτης θέσης δεν είχαν πληρώσει πιο ακριβό εισιτήριο ώστε το πλοίο να είναι καλύτερα εξοπλισμένο για αποφυγή παγόβουνων. Κοινώς, το σύνθημα “να πληρώσουν την κρίση αυτοί που τη δημιούργησαν”, πέρα από λαϊκίστικο είναι και δίκαιο. Ιδίως όταν οι επιβάτες της πρώτης θέσης απολαμβάνουν προκλητική χλιδή, εκμεταλλευόμενοι την υπεραξία της εργασίας των πληβείων.
Δε λέω, μπορεί οι Έλληνες καταναλωτές/ψηφοφόροι/εργαζόμενοι/κορόιδα να μην έχουν επιδείξει ιδανική συμπεριφορά, και κάποιοι αναμφίβολα έχουν κοστίσει στην ελληνική οικονομία τα μαλιοκέφαλα της. Ωστόσο, δεν είχαν αυτοί ούτε την ευθύνη διαχείρησης της οικονομίας, ούτε αυτή της διοίκησης του κρατικού μηχανισμού, ούτε της τήρησης των νόμων. Δεν είχαν καν τα χρήματα στα χέρια τους για να επηρεάσουν σε ικανό βαθμό τις εξελίξεις.
Δεν είχαν το τιμόνι στα χέρια τους. Είχαν ψηφίσει καπετάνιους, που υπάκουσαν στους πλοιοκτήτες, που πείστηκαν από τους ναυπηγούς. Και – guess what – όλοι τους ήταν καπιταλιστές μέχρι το μεδούλι.