Ωραίες και χρήσιμες (που λέει και ο Χρυσοχοϊδης) ήταν οι προτάσεις του ΣΕΒ για τις εργασιακές σχέσεις, αλλά άτολμες. Γι’ αυτό η στήλη θα κάνει ένα βήμα παραπάνω ώστε οι ελληνικές επιχειρήσεις να γίνουν ανταγωνιστικές μέχρι αηδίας.
Η εργάσιμη εβδομάδα να επεκταθεί και την Κυριακή και μάλιστα αμισθί. Διότι χάρη στην επιχείρηση ο εργαζόμενος δεν θα βγει έξω, άρα δεν θα ξοδέψει. Οπότε είναι θράσος να ζητάει από πάνω και μεροκάματο.
Και επειδή κάποιοι τις Κυριακές μπορεί να εκκλησιάζονται, οι επιχειρήσεις θα υποχρεούνται να μεταδίδουν κατά την ώρα εργασίας παλιά και πρόσφατα κηρύγματα του μητροπολίτη Άνθιμου.
Η άδεια, υπό την παρούσα μορφή της, καταργείται. Ο εργαζόμενος θα παίρνει ένα μήνα άδεια κατά τη διάρκεια της οποίας θα απασχολείται σε ομοειδή επιχείρηση, ώστε να μαθαίνει και μια άλλη τέχνη. Αυτή η “αυθόρμητη” επιμόρφωση θα πατσίζει τον μισθό που ΔΕΝ θα παίρνει.
Ο εκσυγχρονισμός των επιχειρήσεων απαιτεί να δίδεται στους καλούς εργαζόμενους πριμ παραγωγικότητας. Έτσι από τους 200 π.χ. εργαζόμενους σε μία εταιρία, οι 3 πρώτοι σε παραγωγικότητα θα παίρνουν μπόνους 2% επί των αποδοχών τους, ενώ όλοι οι υπόλοιποι 20% μείωση ώστε την άλλη φορά να προσπαθήσουν περισσότερο.
Κατά την πρόσληψη, ο εργαζόμενος θα υπογράφει σύμβαση στην οποία θα διευκρινίζεται σαφώς ότι σε περίπτωση μοιραίου εργατικού ατυχήματος, οι συγγενείς του θα πληρώνουν στον εργοδότη… ψυχική οδύνη.
Το 8ωρο έχει πλέον ξεπεραστεί. Γι’ αυτό η έννοια της υπερωρίας καταργείται και αντικαθίσταται με την “υποωρία”. Δηλαδή όσοι εργαζόμενοι σχολάνε (ή λιποθυμούν) πριν από τις 12 ώρες θα πληρώνουν στον εργοδότη τη διαφορά.
Οι ασφαλιστικές εισφορές του εργοδότη, επιβαρύνουν την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων. Θα μπορεί, λοιπόν, να αναλαμβάνει προσωπικώς ο εργοδότης τη συνταξιοδότηση των υπαλλήλων του όταν ο γιατρός της επιχείρησης θα γνωματεύσει ότι αυτοί έχουν… μήνες ζωής.
Σε περίπτωση απόλυσης ο εργοδότης θα πρέπει να προειδοποιεί τον απολυμένο 2 ώρες πριν ώστε να μην τον αποζημιώσει. Σε αντίθετη περίπτωση θα είναι υποχρεωμένος να του καταβάλλει τα ναύλα για να γυρίσει σπίτι του. Με λεωφορείο βέβαια, όχι ταξί και αηδίες.
Όπως λέει ο σοφός λαός (μπλιαχ, τι μπανάλ λέξη) “αργία μήτηρ πάσης κακίας”. Οπότε είναι ηθικόν ζήτημα η κατάργηση των αργιών. Εξαιρείται η επέτειος του “ΟΧΙ” γιατί θυμίζει στους εργοδότες πόσες φορές έχουν πει “όχι” στα αιτήματα των υπαλλήλων τους για αύξηση αποδοχών.
Στην “Εργατική Πρωτομαγιά”, η οποία δεν είναι αργία αλλά απεργία, στο 10λεπτο διάλειμμα για κολατσιό, θα γίνεται συμβολική αναπαράσταση της δολοφονίας των εργατών του Σικάγου. Στις επιχειρήσεις με πολλούς εργαζόμενους, κατ’ εξαίρεσιν, θα μπορούν να χρησιμοποιούνται και πραγματικά πυρά.
Η απεργία καταργείται όχι μόνο ως έννοια αλλά και ως λέξη. Έτσι, όσοι τη χρησιμοποιήσουν θα περνούν αυτομάτως στην παρεμφερή λέξη ανεργία.
Σε περίπτωση που ο ιδιοκτήτης ή ο διευθυντής ή ο executive manager κλπ. “γουστάρουν” κάποια γυναίκα εργαζόμενη, η άρνησή της να συνευρεθούν θα επισείει την καταγγελία της σύμβασής της για… σεξουαλική παρενόχληση. Διότι δεν μπορεί να τους “ανάβει” και μετά να το παίζει αρσακειάδα.
Αν μετά από όλα τα παραπάνω “αναπτυξιακά μέτρα” η εταιρία δεν παρουσιάσει τα αναμενόμενα από τον εργοδότη κέρδη, αυτός θα έχει το δικαίωμα να κατασχέσει ακίνητα περιουσιακά στοιχεία των εργαζομένων, μέχρι και την πρώτη κατοικία.
Αυτά ήταν τα μέτρα που η στήλη προτείνει, προς τέρψιν των διαστροφικών διαθέσεων της τρόικας. Και μη μιλήσει κανείς για “εργασιακό μεσαίωνα”. Όπως προσέξατε δεν ανέφερα ούτε μία φορά τη λέξη…. μαστίγιο.