Με το βλέμμα της (γνωστής) αγελάδας παρακολουθεί ο νεο-έλληνας όσα αποφασίζονται για την ζωή του.
Και γιατί όχι ; Έτσι δεν εκπαιδεύτηκε δεκαετίες τώρα ; Να εντάσσεται σε «αγέλες» ; Και να καυχάται γι’ αυτό ;
Σπίτι, σχολείο, θρησκεία, πολιτική, εργασία : Όλα στόχευαν (και συνεχίζουν βεβαίως) στην πλήρη αγελαδοποίησή του.
Να «ταΐζεται» με ότι πιο εχθρικό στην «φύση» του για να γίνει πιο παραγωγικός και ακόμη λίγο πιο παραγωγικός και ακόμη λίγο πιο παραγωγικός …
Να «αρμέγεται» το πνεύμα του, η ψυχή του, το σώμα του κάθε μέρα, αδιαμαρτύρητα.
Να ξέρει ότι πάει για «σφάξιμο» και να παρακολουθεί αδύναμος (;) ν’ αντιδράσει στο «πεπρωμένο» που του έχουν προγράψει.
Η αντίδρασή του να περιορίζεται στα γνωστά «πολιτικά» μουγκανητά, ένθεν κακείθεν.
Τόσο βολεμένος στις ψευδαισθήσεις αυτού του «κόσμου» :
- Να νομίζει ότι «έχει», ενώ τίποτα δεν είναι (πραγματικά) δικό του. Ούτε πράγματα, ούτε καταστάσεις, ούτε έμψυχα.
- Να νομίζει ότι μπορεί να αλλάξει πράγματα, καταστάσεις, ανθρώπους. Χωρίς να συνειδητοποιεί ότι το μόνο που του επιτρέπεται και μπορεί να κάνει είναι να αλλάξει την πορεία του, προς το γνώθι σ’ εαυτόν.
- Να ζει, σαν να νομίζει ότι θα ζήσει αιώνια, δηλαδή να αναβάλει να ζήσει.
- Να ζει μέσω εκπροσώπων παντός (α)είδους.
Ακόμη είναι νωρίς.
Θα πάνε πολλές, πάρα πολλές «αγελάδες» στο σφαγείο, πριν συνειδητοποιήσουν κάποιες ότι είναι άνθρωποι.
Γιατί η αλήθεια είναι ότι μαζεύτηκε πολύ «σαβούρα», πολύ έρμα στον πλανήτη γη και πρέπει να σαρωθεί για να υπάρξει η μετάβαση. Η μετάβαση σε μία άλλη ανθρώπινη εποχή.
Οι εξελίξεις έχουν δρομολογηθεί. Και δεν υπάρχει επιστροφή.
Και η πλάκα είναι ότι οι «κρατούντες» του «κόσμου» αυτού, νομίζουν ότι ελέγχουν τα πράγματα, τις καταστάσεις, τους ανθρώπους.
Η σφαλιάρα που θα φάνε θα είναι ανεπανάληπτη στην ανθρώπινη ιστορία.
by Απόλλων Εκάεργος