Υπάρχουν φορές που αναρωτιόμαστε γιατί δεν έρχονται τα πράγματα όπως επιθυμούμε και όπως τα σχεδιάζουμε. Αρκετά συχνά, αυτό έχει σαν αποτέλεσμα την κατακόρυφη πτώση του ηθικού και της καλής διάθεσης. Αναρωτιόμαστε λοιπόν γιατί συμβαίνει πάντα σε μας και τι είναι αυτό που κάνουμε λάθος. Ανακαλούμε τα πράξεις μας βήμα προς βήμα και συχνά εξακολουθούμε να μην είμαστε σε θέση να προσδιορίσουμε την πηγή τους σφάλματος.
Λοιπόν είναι γεγονός πως δεν ευθυνόμαστε πάντα οι ίδιοι. Έτσι, έφτασε πια η ώρα να πούμε τα πράγματα με το όνομα τους. Δε φταίμε εμείς, αλλά οι άλλοι. Ποιοι είναι αυτοί οι άλλοι; Αυτό θα το αναλύσω παρακάτω.
Στην απόπειρα μου αυτή, αποφάσισα να χωρίσω τους υπαίτιους στις παρακάτω έξι κατηγορίες:
ΟΙ ΒΑΡΙΕΣΤΗΜΕΝΟΙ
Είναι η κατηγορία των ανθρώπων που στην αδιάκοπη προσπάθεια να διασκεδάσουν την ανία τους αναφέρουν τη λέξη «βαριέμαι» με την παραμικρή ευκαιρία που θα τους παρουσιαστεί, χωρίς φυσικά να αναλογίζονται την αδιαφορία των τριγύρω και την ενόχληση που προκαλούν.
Η έλλειψη μερικής ή ολικής ενασχόλησης είναι ο κοινός λόγος που προκαλεί την αρκετά ενοχλητική αυτή συνηθεία. Είναι συχνά άνθρωποι νεαρής ηλικίας οι όποιοι κατατάσσονται είτε στις κατηγορίες των αργόσχολων, είτε των μαθητών δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.
Φυσικά, κάτι προφανώς άγνωστο σε εκείνους είναι το γεγονός πως αν είχαν την παραμικρή διάθεση να εξαλείψουν την νόσο της φυγοπονίας θα μπορούσαν κάλλιστα να διαλέξουν το μονοπάτι της άθλησης ή κάποιας προσφιλούς ενασχόλησης προκειμένου η... βαριεστιμάρα να αποτελεί πλέον είδος πολυτελείας .
Αγαπημένη ατάκα «Βαριέμαι»
ΟΙ ΕΜΠΕΙΡΟΓΝΩΜΟΝΕΣ
Δεν είναι άλλοι από εκείνους που σε κάθε ευκαιρία θα προσβάλουν το συνομιλητή τους διακόπτοντας τον, προκειμένου να διατυπώσουν την ανωτερότητα τους σε θέματα γενικής γνώσης (και όχι μόνο).
Η παντελής έλλειψη καλών τρόπων και τακτ δυστυχώς δεν τους προσφέρει τη δυνατότητα να βρίσκονται σε θέση να αναγνωρίσουν τη διάφορα μεταξύ των φράσεων «Συγγνώμη αλλά θα διαφωνήσω» και «Δε ξέρεις τι λες».
Επίσης η δυσανάλογη λεκτική επιθετικότητα είναι ένας ακόμα παράγοντας που δυστυχώς ενισχύει την αρνητική τους στάση.
Αγαπημένη ατάκα «Δε ξέρεις εσύ, εμένα να ακούς που τα ξέρω καλυτέρα»
ΟΙ ΔΙΚΤΥΩΜΕΝΟΙ
Μακρινοί εξάδελφοι των Εμπειρογνωμόνων. Είναι εκείνοι που πάντοτε γνωρίζουν προσωπικά κάποιον που ξέρει από πρώτο χέρι τη διαφορετική πλευρά των γεγονότων / περιστάσεων.
Συνήθως θα προσπαθήσουν να παρουσιάσουν το άσπρο ως μαύρο χωρίς βάσιμες εξηγήσεις και θα επιχειρήσουν να περάσουν τις απόψεις τους εκμεταλλευόμενοι την έλλειψη διάθεσης διαπληκτισμού στις τάξεις των υπολοίπων.
Σε περίπτωση δε που κάποιος διαφωνήσει, το μη αληθές παράδειγμα κάποιου κοντινού συγγενή που κατόρθωσε το ακατόρθωτο δεν αφήνει πλέον περιθώρια πολιτισμένης διαφωνίας.
Αγαπημένη ατάκα «Έχω άνθρωπο μέσα στο Πεντάγωνο και την Άνοιξη πάμε για πόλεμο»
ΟΙ ΑΓΑΘΟΙ
Αναμφίβολα οι αθλιότεροι όλων. Συχνά ανήκουν και στην κατηγορία των βαριεστημένων χωρίς φυσικά να παύουν να είναι εξίσου ενοχλητικοί. Αγνοώντας πλήρως της παγκόσμιες κοινωνικό-οικονομικες συγκυρίες είναι ικανοί να εκνευρίσουν και τους ψυχραιμότερους με τους ανούσιους προβληματισμούς που διατυπώνουν.
Μερικές από τις απορίες τους είναι «Γιατί υπάρχουν πόλεμοι», «Γιατί υπάρχει δυστυχία», και «Γιατί δε δίνουν οι πλούσιοι στους φτωχούς». Συνήθως ευθύνεται για αυτό η υπέρμετρη γονική παροχή και προστασία, ενώ η παραμικρή προσπάθεια ανάλυσης του οικονομικού μοντέλου είναι καταδικασμένη να παραμείνει άκαρπη.
Τέλος, οι Αγαθοί αποτελούν και το target group των πολιτικών που ανήκουν σε μικρούς κομματικούς συνδυασμούς, για ευνόητους λογούς.
Αγαπημένη ατάκα «Γιατί δε φτιάχνει το κράτος περισσότερα νοσοκομεία;»
ΟΙ ΑΣΕΒΕΙΣ
Ίσως η χειρότερη κατηγορία. Άνθρωποι που από κάποια χρονική στιγμή και μετά, έχασαν την παραμικρή διάθεση να είναι ευγενικοί προς τους τριγύρω. Παραμένουν αδιάφοροι για τα συναισθήματα των συνάνθρωπων τους και η παραμικρή προσπάθεια εκλογίκευσης τους οδηγεί σε αψιμαχίες.
Είναι συνήθως εκείνοι που θα παρκάρουν στην είσοδο ενός γκαράζ, εκείνοι που θα συζητούν φωναχτά κατά τη διάρκεια μιας κινηματογραφικής παράστασης, εκείνοι που δεν περιμένουν στη σειρά τους, εκείνοι που φύσουν τη μύτη τους δυνατά στο τραπέζι. Η λίστα δεν έχει τέλος...
Αγαπημένη ατάκα «Αν σε ενοχλεί ο καπνός μου να πας άλλου»
ΟΙ ΑΡΝΗΤΙΚΟΙ
Η τελευταία κατηγορία έχει να κάνει με την έλλειψη θετικού τρόπου σκέψης. Αρκετά συχνά είναι άνθρωποι που γνώρισαν οι ίδιοι την απόρριψη και που προσπαθούν να μειώσουν τους υπόλοιπους προκειμένου να νιώσουν κάπως καλυτέρα.
Δε θα κάνουν ποτέ κάποιο θετικό σχόλιο για μια ευπαρουσίαστη κοπέλα, κάποιον ταλαντούχο ποδοσφαιριστή, κάποιον εργατικό συνάδελφο. Είτε στην προσωπική τους ζωή, είτε στο ευρύτερο κοινωνικό σύνολο θα παραμείνουν αρνητικοί σε όλα. Καταδικασμένοι οι ίδιοι, καταδικασμένοι και εκείνοι που ανήκουν στο κλειστό τους κύκλο.
Αγαπημένη ατάκα «Εντάξει, καλή είναι αλλά δε λέει και τίποτα σπουδαίο»
Είμαι σίγουρος ότι πολλοί θα αναγνωρίζουν τις παραπάνω κατηγορίες σε γνωστούς, συγγενείς, φιλικά πρόσωπα, ακόμα και στα "αγαπητά" πρόσωπα. Μπορεί το κοινό στοιχειό των παραπάνω να είναι το γεγονός πως δεν πρόκειται ποτέ να αλλάξουν, δεν παύουν όμως να αποτελούν ένα αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μας.
Αγαπά το φίλο σου με τα ελαττώματα του σου λένε, και καλά κάνουν. Χώνεψέ το ή απλά ξέκοψέ τους. Εσύ αποφασίζεις. Σε καμιά όμως περίπτωση μην προσπαθήσεις να τους διορθώσεις. Δε θα συμβεί ποτέ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου