Τετάρτη 8 Δεκεμβρίου 2010

Πωλήτρια φύλο αγενές ...


Σέβομαι απόλυτα το επάγγελμα της πωλήτριας που όλη μέρα όρθια, καραβαμμένη και ξέκωλα ντυμένη πρέπει να είναι με το χαμόγελο, να υπομένει την μαλακία-τρέλλα-ιδρωτίλα της κάθε παρανοικής-με-τα-λεφτά-μου-γαμώ-και-την-κυρά-μου πελάτισσας, να κατεβάζει και να ανεβάζει όλα τα ντέξιον χωρίς τελικά κανείς να ψωνίζει τίποτα, να πρέπει κάθε τρείς και λίγο να γλείφει το πάτωμα με την προ δεκαετίας σφουγγαρίστρα που έχει πιάσει μάκα κλπ. και αν δεν γουστάρεις που κάνεις αυτή τη δουλειά σε καταλαβαίνω, δεν είναι κακό. Κακό είναι να ξεπουλάς και μάλιστα μισοτιμής, όλη την αγένεια και την ηλιθιότητα που σε διακρίνει σαν άνθρωπο, είσαι δεν είσαι πωλήτρια!

Καταρχήν οι παχουλές δεν έχουμε πρόβλημα με τα κιλά μας κι έχετε εσείς! Οκ ζυγίζω δέκα κιλά παραπάνω τί πρέπει να γίνει; Να βγαίνω γυμνή στους δρόμους μέχρι ν' αδυνατίσω για να καταδεχτείς να μ' εξυπηρετήσεις; Πόσες φορές έχω ακούσει "Μα αυτό δεν σας κάνει" με χαιρέκακο ύφος σαν να έλεγε "Μου θες και φόρεμα μωρή τοφάλω ουουου 666" και στο τέλος και μια χαρά μου έκανε και δεν το αγόρασα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η επίσκεψή μου σ' ένα μαγαζί με σκοπό να πάρω δώρο σε μια μικροκαμωμένη (πώς είμαι εγώ; Καμία σχέση!) φίλη μου. Η πωλήτρια-μόλις-βγήκα-playmate-ορίστε-και-η-κορδέλα, μιλάει στο τηλέφωνο και δεν μου δίνει σημασία καθώς στέκομαι και κοιτάζω κάτι μικροσκοπικά τοπ που το πολύ εγώ προσωπικά να μπορούσα να φορέσω σαν γούνινα αυτάκια χιονοθύελλας! Κάποια στιγμή αφήνει το τηλέφωνο και χωρίς καν να με ρωτήσει τί θέλω, παίρνει ύφος-φύγε-μυγάκι-απ-το-παρμπρίζ-μου και μου λέει "Αυτά που κοιτάτε δεν σας κάνουν!!"....καλά τί νόμιζε; Ότι ο καθρέφτης μου είναι μαγική εικόνα κι όποτε κοιτάζομαι, βλέπω το είδωλο της Βίκυς Καγιά; Εκτός αν πιστεύει πως οι παχουλοί κάνουμε παρέα μόνο με παχουλούς οπότε και τα δώρα που ανταλάσσουμε μεταξύ μας είναι από XXL και πάνω. Μάλιστα σε ένα άλλο μαγαζί όπου δοκίμασα ένα πουκάμισο που δεν κούμπωνε στο στήθος (το' χω αυτό με τα ρούχα, μόλις φτάνουν στο στήθος σκαλώνουν!) η πωλήτρια , σχεδόν φωνάζοντας, μου είπε "Μα στήθος είναι αυτό που έχεις κοπέλα μου; Κόψτο!" και τώρα που το σκέφτομαι, έπρεπε να της είχα ρίξει ένα βυζοσκάμπιλο 80D να δει τη θηλή σφοντύλι!

Κατά δεύτερον δεν κοπιάζετε πολύ για να γίνετε εκνευριστικές έως αυτιστικές. Όταν λέμε "Γεια σας, θα ήθελα μια καλή φούστα για να φορέσω σε γάμο" δεν εννοούμε "Θέλω μια φούστα στρατιωτική να καταταχθώ στους Ευζώνους" ούτε "Θέλω μια φούστα να κάνω φωνητικά στην Πέγκυ Ζήνα" ούτε "Θέλω μια φούστα βρακοζώνη για Κρητικό κοπέλι" ούτε "Θέλω μια φούστα αλλά κατά βάθος θέλω βερμούδα-παντελόνι-φόρεμα". Είναι απλό, θέλω μια καλή φούστα. Άμα δεν την έχεις γιατί δεν το λες εξαρχής; Σε ένα τέτοιο περιστατικό που μου συνέβη, η πωλήτρια ήθελε σώνει και ντε να με βάλει να φορέσω στον γάμο, φούστα από καραβόπανο ασορτί με πορτοκαλί πουκαμίσα στολισμένη με ξύλινα ντεκόρ όπου το μόνο που μου έλειπε ήταν η Καιπιρίνια στο χέρι και ο Τζάμπα μαν. Βγαίνοντας απ' το δοκιμαστήριο και βλέποντάς με έτσι σαν ομπρέλλα θαλάσσης Γαλαξίας-δίνει στην δραχμή αξία, όχι μόνο δεν πτοήθηκε, ίσα ίσα που άρχισε να με γλείφει και να μου λέει πόσο μου πάει......ΘΕ-ΛΩ ΜΙΑ ΦΟΥ-ΣΤΑ ΓΙΑ ΓΑ-ΜΟ ΓΑ-ΜΩ-ΤΟ!

Αυτό που επίσης αδυνατώ να καταλάβω είναι την αναλογία μεταξύ υψόμετρου μύτης και περιοχής που στεγάζεται το εκάστοτε κατάστημα. Αν δηλαδή κάνεις το λάθος και σκάσεις μύτη σε μαγαζί με έδρα την Γλυφάδα ή την Κηφισιά χωρίς μαλλί τίγκα στη λάκ-πέφτω-κάτω-και-σπάει-η-κουπ, φορώντας φόρμα και με μερικά κιλά παραπάνω, θα σε "κόψει" από την είσοδο, θα χαχανίσει με τις άλλες πωλήτριες κοροιδευτικά, θα κοιτάξει το πατάκι μήπως το μαγάρισες με λεκέ από περιττώματα αδέσποτου στην Πλατεία Βάθη και θα καταδεχτεί να σε πλησιάσει σε απόσταση (ανα)ασφαλείας, προσπαθώντας με ειρωνικό χαμόγελο να σου πει πως κανένα ρούχο δεν είναι για σένα την φτωχάντζα, την λαικιά, την απόφοιτο Πολυκλαδικού Ν. Φιλαδέλφειας! Βέβαια δεν λένε πώς ακριβώς έφτασαν να παίρνουν τον ίδιο μισθό με σένα την φτωχάντζα και την λαικιά αλλά φαντάζομαι αυτό είναι κάτι που προσπαθούν να ξεχάσουν ενίοτε και να κρύψουν (...από τον Γλυφαδιώτη επιχειρηματία-υποψήφιο γκόμενο που έρχεται στο μαγαζί να ψωνίσει με την γυναίκα του!).

Ομολογώ βέβαια ότι τα καταστήματα καλλυντικών πλήττονται λιγότερο γιατί η κρέμα δεν πάει με το ζύγι, αλλά εκεί παρατηρείται το άλλο φαινόμενο τύπου Hondos, όπου για κάποιο ανεξήγητο λόγο έχουν πιάσει δουλειά όλες οι-είμαι φοιτήτρια-άρα-περαστική-και-χέστηκα ή ακόμη χειρότερα οι-βαριέμαι-τη-ζωή-μου! Πας να δοκιμάσεις άρωμα και στραβομουτσουνιάζοντας σε αποτρέπουν να το ψεκάσεις στο σώμα σου, οπότε σου το ψεκάζουν εκείνες σε χαρτάκι λες και είσαι φτιαγμένη από πρες παπιέ και θα μυρίζει το ίδιο! Σε περίπτωση δε που κάνεις το λάθος να ρωτήσεις αν το τάδε καλσόν υπάρχει γιατί δεν το βρίσκεις , χωρίς καν να κοιτάξει, θα σου απαντήσει "Ότι βλέπετε εδώ" "Μήπως υπάρχει στην αποθήκη σας..." "Ότι βλέπετε εδώ" "Μα...." "Ότι βλέπετε εδώ" . Αν δεν επικρατεί ο θρύλος ότι στην υπόγα περιδιαβαίνει το πνεύμα του παρφουμαρισμένου γερο-Χόντου που όταν του παίρνεις το διχτυωτό 40DEN θυμώνει κι ανοιγοκλείνει όλα τα καπάκια απ' τα βερνίκια, η μόνη δικαιολογία που έχουν είναι ότι φοβούνται μην τις πέσει ο κώλος!
by http://magissa-kirki.blogspot.com

Σημειώσεις ενός πορνόγερου...


Η λαγνεία της δυστυχίας

Όταν ο πόνος γίνεται εμπόδιο στο χρήμα,
το χρήμα καλείται να γιατρεύσει τον πόνο.

Όταν η μνήμη γίνεται εμπόδιο στην ισοπέδωση,
ο ορθολογισμός καλείται να σουλουπώσει τη μνήμη.

Όταν η γενοκτονία γίνεται τουριστική ατραξιόν,
η υποταγή γίνεται ρεαλιστικό πολιτικό πρόταγμα.


Από το Λας Βέγκας στο Άμστερνταμ

Το σώμα ως εμπόρευμα, ο έρωτας ως δικαιοπραξία,
η αποκτήνωση ως επιχειρηματικό πλεονέκτημα.

Όταν το χρήμα γίνεται αυτοσκοπός,
το εμπόριο λευκής σαρκός γίνεται αστραφτερή βιτρίνα.

Όταν ο πλούτος του λαού σου γίνεται βάρος,
τα σκουπίδια του κατακτητή σου γίνονται φυγή.

Ο μπαμπούλας ως μέσο αποπροσανατολισμού

Όταν η γύμνια γίνεται ιδεολογία,
τα σκιάχτρα γίνονται επιχειρήματα.

Όταν η συλλογική ταυτότητα γίνεται ατομικό βίτσιο,
η αποκτήνωση γίνεται όπλο της ελίτ.

Όταν το όπλο της ελίτ γίνεται όπιο,
το όπιο του λαού γίνεται όπλο.
by  Ξύλα Πέτρες