Δευτέρα 13 Δεκεμβρίου 2010

O Στρος και το στρες...


Δεν ξέρω για σας, αλλά από τη μέρα που ξέσπασε η οικονομική κρίση, αισθάνομαι πολύ στροσαρισμένος.
Προσοχή! Άλλο το στρος και άλλο το στρες. Μοιάζουν πολύ, αλλά έχουν πολύ διαφορετικά συμπτώματα. Το στρες προκαλεί αναστάτωση, σύγχιση και έξαψη, ενώ το στρος ανεργία, φτώχεια και πείνα.
Ξέρετε ποιοί μισθωτοί του δημοσίου δεν πρόκειται ποτέ να απολυθούν; Οι παπάδες. Κι όμως στις γραφές υπάρχει η ρήση “νυν απολύεις τον δούλον σου δέσποτα”.
Αυτή φυσικά σημαίνει κάτι εντελώς διαφορετικό αλλά κάποιοι “θρήσκοι” εργοδότες το εξέλαβαν ότι πρέπει να απολύσουν τους εργαζόμενους στους οποίους συμπεριφέρονταν ήδη σαν νάταν δούλοι.
Κάποιες αριστερές οργανώσεις διαλαλούν ότι ο Στρος Καν και ο Όλι Ρεν είναι ανεπιθύμητοι στη χώρα μας. Όχι όμως και τα 110 δισ. που πήραμε από τον μηχανισμό στήριξης.
Εξάλλου στην κατάσταση που βρίσκεται ο ελληνικός τουρισμός όποιος ξένος πατάει το πόδι του στην Ελλάδα είναι κέρδος. Ιδίως με τέτοιες υπηρεσίες που του προσφέρουμε…
Ο Καρατζαφέρης κατέθεσε ερώτηση προς τον πρωθυπουργό για σχέδια εξτρεμιστών μουσουλμάνων στην Αθήνα. Τελικά το χούι του εθνικιστή ακροδεξιού πολύ δύσκολα κρύβεται.
Αν ο Σαμαράς και η Μπακογιάννη συμετείχαν στο master chef, θα βρισκόταν αντιμέτωποι ενώπιον ενωπίω για το ποιος από τους δύο θα παραμείνει στην πολυκατοικία της κεντροδεξιάς. Το πιάτο το οποίο θα έπρεπε να μαγειρέψουν θα ήταν… “αποστασία ογκραντεν”.
Και στο εξωτερικό η δικαιοσύνη είναι “τυφλά”. Εντελώς τυχαίως το αφεντικό της Wikileaks κατηγορήθηκε μέχρι τώρα για σεξουαλική παρενόχληση, βιασμό ανηλίκων, εσχάτη προδοσία και δεν ξέρω μήπως είναι ύποπτος και για συμμετοχή στου “Πυρήνες της Φωτιάς”.
Ένας διάσημος πρώην ποδοσφαιριστής, ο Ερίκ Καντονά κατόρθωσε να αναστατώσει τους τραπεζίτες περισσότερο από όλους τους πολιτικούς ηγέτες της Ευρώπης. Αυτό δεν τιμά τόσο τον ίδιο, όσο ατιμάζει τους πολιτικάντηδες.
Πρότεινε να αποσύρουμε τις καταθέσεις μας από τις τράπεζες για μία ημέρα. Θα το εφάρμοζα αμέσως και όχι μόνο για μία μέρα, αν βεβαίως – βεβαίως είχα καταθέσεις.

Αλλά φεύ είμαι από τους χιλιάδες σκλάβους του “μεροδούλι-μεροφάι”. Και μάλιστα όσο περνά ο καιρός το μεροφάι γίνεται όλο και πιο… νηστίσιμο.
by Vomvida