Τρίτη 21 Σεπτεμβρίου 2010

ΤΟ ΑΔΙΕΞΟΔΟ ΤΗΣ ΜΕΣΑΙΑΣ ΤΑΞΗΣ.

Οι τελευταίες πολιτικές εξελίξεις και ειδικότερα η ένταξη της Ελλάδας στον μηχανισμό στήριξης (ΔΝΤ, ΕΕ, ΕΚΤ) από το ΠΑΣΟΚ έχει αφήσει την μεσαία τάξη πολιτικά ανεκπροσώπητη.

Όσοι ανήκουν ή μάλλον ανήκαν στη μεσαία τάξη (τείνει να διαλυθεί) είχαν μάθει τόσα χρόνια να αποτελούν την μετακινούμενη μάζα ψηφοφόρων στηρίζοντας πότε το ΠΑΣΟΚ πότε την ΝΔ ανάλογα με το ποιο κόμμα εγγυόταν καλύτερα την επιβίωσή τους.

Μετά την αποδοχή νεοφιλελεύθερων πολιτικών που διαλύουν την μεσαία τάξη και απ’ τα δύο κόμματα εξουσίας η μεσαία τάξη βρίσκεται σε αδιέξοδο.

Η αναγκαιότητα ύπαρξης των μεσαίων οικονομικά στρωμάτων για την ανάπτυξη και σταθερότητα της οικονομίας προϋποθέτει πολιτικό φορέα που θα τα εκπροσωπεί αφού τα δύο μεγάλα κόμματα δεν μπορούν.

Ο νεοφιλελευθερισμός και η λογική «η αγορά θα τα ρυθμίζει όλα» πιέζει οικονομικά τα μεσαία στρώματα προς όφελος των μεγάλων.

Η παραγωγή της χώρας είναι σχεδόν ανύπαρκτη. Το εμπόριο στα χέρια μεγάλων πολυεθνικών. Η γεωργία αδυνατεί να ανταγωνιστεί τα άλλα κράτη που έχουν ή πολύ μικρά μεροκάματα ή πολύ καλύτερες υποδομές και οργάνωση. Ο τουρισμός σε κρίση λόγω επιβολής λιτότητας σε πολλά κράτη.

Πιστεύω ότι θα γίνουν ζυμώσεις για την δημιουργία κεντρώου κόμματος που θα καλύψει το πολιτικό κενό.

Βέβαια το ΠΑΣΟΚ θα προσπαθήσει να κερδίσει τους κεντρώους ψηφοφόρους αλλά το θέμα είναι θα μπορέσει να αντιστρέψει το εις βάρος του κλίμα;

Στην προσπάθειά του πρέπει να αποδεσμεύσει την χώρα απ’ την τρόικα κάτι που σήμερα φαντάζει πολύ δύσκολο.

Ο χρόνος πιέζει γιατί όταν οι πολίτες θα νοιώσουν τις επιπτώσεις της εφαρμογής του μνημονίου θα αντιδράσουν εγκαταλείποντας πολιτικά το ΠΑΣΟΚ.

Η πολιτική της ΕΕ ότι πρέπει με οποιοδήποτε κόστος να στηριχθούν οι τράπεζες δεν αφήνει πολλά περιθώρια ελιγμών.

Η επιμονή του ΠΑΣΟΚ στην πολιτική αφαίμαξης των Ελλήνων προκειμένου να πληρωθεί το υπέρογκο χρέος βυθίζει την οικονομία σε ύφεση, εξανεμίζει το προς κατανάλωση εισόδημα και η αγορά αργοπεθαίνει.

Οι μικροεπιχειρηματίες που για να λειτουργήσουν χρειάζονται επειγόντως τον τραπεζικό δανεισμό σε συνδυασμό με την υπερφορολόγησή τους οδηγούνται σε οικονομικό μαρασμό.

Αν παρακολουθήσουμε την προσπάθεια της κ. Μπακογιάννη να αποποιηθεί το νεοφιλελεύθερο παρελθόν της (υπουργός των κυβερνήσεων Μητσοτάκη και Καραμανλή) οδηγούμαστε στο συμπέρασμα ότι η πρώτη κίνηση για δημιουργία κόμματος του κέντρου της ανήκει.

Το κατά πόσο θα καταφέρει να πείσει τους πολίτες ότι μπορεί να ηγηθεί κεντρώου κόμματος και να πείσει την μεσαία τάξη να την εμπιστευτεί είναι άλλο θέμα.

Οι παλαιότεροι εκπρόσωποι του κέντρου πολιτικά απομονωμένοι στην αφάνεια δεν έχουν δυνατότητα να συσπειρώσουν αλλά και κανένας τους δεν κινείται.

Η εμφάνιση νέων ανθρώπων που θα μπορούσαν να συνασπιστούν στην δημιουργία ενός τέτοιου κόμματος μέχρι στιγμής δεν έχουν εμφανιστεί.

Πολλοί πιστεύουν ότι θα διαλυθούν ή θα διασπαστούν τα δύο κόμματα εξουσίας υποστηρίζοντας ότι τα ποσοστά τους στις δημοτικές εκλογές θα είναι τόσο μικρά που θα φέρουν κλυδωνισμούς και εσωκομματικές τριβές.

Ο ισχύων εκλογικός νόμος αποτελεί τροχοπέδη για κάτι τέτοιο.

Αν στις ερχόμενες εθνικές εκλογές που δεν θα αργήσουν σχηματιστεί πολυκομματική κυβέρνηση και αλλάξει τον εκλογικό νόμο τότε σίγουρα ανοίγει ο δρόμος για συνταρακτικές εξελίξεις στο πολιτικό πεδίο.

Μπορεί να τεθεί και θέμα αλλαγής του πολιτεύματος σε προεδρική δημοκρατία.
by Ideopigi

Νόμος "FAST TRACK": Το πορτραίτο του καθεστώτος του πολιτικού συστήματος..

Αντιγράφω από το εγχειρίδιο «Η κομματοκρατία», από το κεφάλαιο «κομματοκρατία και Οικονομία»:

«Το ότι ο εθνικός πλούτος πρέπει να ρεύσει, (αντίθετα με το τι ωφελεί την πλειοψηφία των ψηφοφόρων, δηλαδή την κοινωνία), προς την κατεύθυνση της οικονομικής ολιγαρχίας και των οργανωμένων, φιλικών προς το κόμμα, συντεχνιακών συμφερόντων, οφείλεται στο γεγονός ότι αυτοί είναι οι δύο Ηρακλείς του κόμματος στους οποίους στηρίζει την νίκη του στις εκλογές και την, ως εκ τούτου, κατάκτηση της θέσης του διαχειριστή αυτού του πλούτου.

Η νίκη οφείλεται σ’ αυτούς, διότι τόσο η προπαρασκευή όσο και η εκτέλεση όλου του προγράμματος της προπαγάνδας, (όπως αναπτύσσεται και στο κεφάλαιο "προπαγάνδα"), πέρασε μέσα από τα ΜΜΕ που ανήκουν στην οικονομική ολιγαρχία και είναι ο μηχανισμός που εκκόλαψε, καθοδήγησε και πάθιασε τους ψηφοφόρους για τη νίκη του κόμματος.

Τώρα, το ότι πρέπει να φαίνεται πειστικά ότι ο εθνικός πλούτος ρέει προς την κατεύθυνση της κάλυψης των αναγκών της κοινωνίας, οφείλεται στο γεγονός ότι η κοινωνία, δηλαδή ο ψηφοφόρος λαός, είναι ο μόνος εξουσιοδοτημένος (από το Σύνταγμα) να επικυρώνει τυπικά και οριστικά, δηλαδή να νομιμοποιεί, με τα αποτελέσματα των εκλογών, την ανάθεση και τη διαχείριση του εθνικού πλούτου, στο Α ή στο Β κόμμα/διαχειριστή.

Όλο αυτό, με δύο κουβέντες μπορούμε να το περιγράψουμε ως εξής: Στην Ελλάδα της μεταπολίτευσης, η κομματοτρεφόμενη οικονομική ολιγαρχία (με τα εργαλεία δημιουργίας, διοχέτευσης και διασποράς της προπαγάνδας – ΜΜΕ-, που αυτή διαθέτει κατ’ αποκλειστικότητα), δημιουργεί τα αποτελέσματα των εκλογών και οι κάλπες στήνονται, ώστε αυτά να αποκτήσουν Δημοκρατική νομιμότητα και να γίνουν αποδεκτά , σαν «θέληση του λαού», ενώ είναι θέληση αυτών που δημιουργούν τη θέληση του λαού..»

Και ερχόμαστε τώρα, στον νεογέννητο Νόμο «FAST TRACK» που στην Ελληνική γλώσσα μεταφράζεται σαν «ΣΥΝΤΟΜΗ ΤΡΟΧΙΑ» και στην καθομιλουμένη των εκπορνευομένων (γυναικών και ανδρών) εκφράζεται με το «ΞΕΠΕΤΑΜΑ».

Ο Έλληνας ψηφοφόρος θα πρέπει να εισπράξει την ψήφισή του σαν μία καινοτομία χρήσιμη για την ανάπτυξη της χώρας (που ο τόπος πράγματι την έχει άμεση ανάγκη).

Αυτό θα είναι το «περιτύλιγμα».

Το περιεχόμενο, θα είναι η παράδοση στα γρήγορα και άνευ όρων, του Εθνικού πλούτου, στα χέρια της οικονομικής ολιγαρχίας, (εντόπιας ή ξένης) καθώς ο νόμος αυτός, υπερτερώντας όλων των άλλων σχετικών Νόμων, καταργεί κάθε νομική διαδικασία προστασίας του περιβάλλοντος, προστασίας της τοπικής ζωής και περιουσίας (με τις υποχρεωτικές απαλλοτριώσεις που επιβάλλει) και κάθε προστασίας του Εθνικού πλούτου από τη λεηλασία, η οποία πλέον, μπορεί να γίνει νόμιμα και αμετάκλητα.

Και θα δείτε, ότι το Νόμο αυτό, θα τον ψηφίσουν και τα δύο «κυβερνώντα κόμματα (τουλάχιστον). Τα άλλα, θα παίξουν πάλι το γνωστό τους ρόλο του (αναποτελεσματικού) αντίθετου, που τους εξασφαλίζει την παραμονή τους στην παχυλή μισθοδοσία και στη διανομή της Εξουσίας, που έχει όλο το πολιτικό προσωπικό του καθεστώτος πολιτικού συστήματος.

Να λοιπόν το πορτραίτο του καθεστώτος πολιτικού συστήματος που συνεχίζει απτόητο την εξαπάτηση της Ελληνικής κοινωνίας και τη λεηλασία του πλούτου της, με αντάλλαγμα τη στήριξη των πατρώνων του για τη μονιμοποίηση της δικής του παραμονής στα παλάτια της Εξουσίας.

Αυτό το πορτραίτο, πρέπει, πολύ σύντομα, να το ξεκρεμάσουμε από το σαλόνι της Δημοκρατίας μας και να το πετάξουμε οριστικά στην αποθήκη της ιστορίας μας.

Και, ας μου επιτραπεί να παραθέσω δύο παραγράφους από το εγχειρίδιο «Η κομματοκρατία» :

“Δεν μπορούμε να αφήσουμε το «οικόπεδο Μακεδονία» να πουληθεί ή να ενοικιασθεί «για ένα κομμάτι ψωμί», που θα πετάξουν στους ανέργους που δημιουργούν οι «εξουσιαστές» σε στενή συνεργασία με την κομματοκρατούμενη και κομματοτρεφόμενη δική μας ελίτ.

Το «οικόπεδο Μακεδονία» και αυτά που ίσως κρύβει, μπορεί να αποτελεί τη μόνη έξοδο από το οικονομικό αδιέξοδο που μας οδήγησε η τύφλωση της δικής μας κομματοκρατίας*, σε συνδυασμό με την διεισδυτική γερακίσια ματιά των επίβουλων «εξουσιαστών»”.

Εμείς, παρ’ όλ’ αυτά, ετοιμαζόμαστε να φορέσουμε «τα καλά μας» και να πάμε , σε λίγες μέρες, να νομιμοποιήσουμε με την ψήφο μας, τη συνέχιση του εγκλήματος της παράδοσης σε τρίτους, αλλοεθνείς, της Εθνικής κυριαρχίας μας, επί του πιο ζωτικού στρατηγικού χώρου της Πατρίδας, αυτού της Οικονομίας μας.

Διότι, αυτό θα κάνει όποιος από εμάς ψηφίσει πρόσωπα υποστηριζόμενα από το καθεστώς πολιτικό σύστημα.

Όσοι από εμάς τους (κομματικά ακαπίστρωτους) πολίτες, συμμεριζόμαστε αυτό τον προβληματισμό, οφείλουμε να δώσουμε μάχη για αυτό το ΟΧΙ στους υποψήφιους που στηρίζονται από κόμματα, όποια κι αν είναι αυτά.

Ας μη γίνουμε ακούσιοι συνένοχοι στη συνέχιση του τεράστιου αυτού εγκλήματος, κατά της ίδιας της Πατρίδας μας.

* η «κομματοκρατία» ορίζεται ότι είναι η πολιτική νοοτροπία και συμπεριφορά, που προτάσσει το κομματικό συμφέρον από το κοινωνικό όφελος και αποτελεί «κρατούσα άποψη» στην πολιτική πρακτική, καθ’ όλο το διάστημα της «μεταπολίτευσης».
by Othonas Iakovidis