Τετάρτη 15 Ιουνίου 2011

Την αρχή έκανε με ειρωνική επιστολή του ο Walτer Wuellenweber, προς τους Έλληνες πολίτες γράφοντας πως αντί να κάνουν οικονομίες, απεργούν, για να πάρει μία ''πληρωμένη'' απάντηση από τον Γεώργιο Π. Ψωμά.

Διαβάστε πρώτα την επιστολή του Walτer Wuellenweberπου δημοσιεύτηκε στο γερμανικό περιοδικό.

Αγαπητοί ΕΛΛΗΝΕΣ, από το 1981 ανήκουμε στην ίδια οικογένεια.
Μόνο που εμείς έχουμε συνεισφέρει, όσο κανείς άλλος στο κοινό ταμείο, δηλαδή γύρω στα 200 δις, ενώ εσείς έχετε, αντίθετα, εισπράξει κατά κεφαλήν, όσα κανείς άλλος, δηλαδή σχεδόν 100 δις. Ουδέποτε λαός βοήθησε μέχρι τώρα με τη θέλησή του, σε τέτοιο βαθμό, και για τόσο μακρύ διάστημα, άλλον λαό.Είσαστε, κυριολεκτικά, οι πιο ακριβοί μας φίλοι.

Το ζήτημα πάντως είναι, ότι τελικά δεν εξαπατάτε μόνο τον εαυτό σας αλλά κι' εμάς.
Στην ουσία, ουδέποτε φανήκατε αντάξιοι του ευρώ, μιας και παρά την εισαγωγή του, δεν καταφέρατε μέχρι τώρα να εκπληρώσετε τα κριτήρια σταθερότητας.
Στην ΕΕ είσαστε ο λαός που ξοδεύει τα μεγαλύτερα ποσά σε καταναλωτικά αγαθά.
Θα θέλαμε, ο πρωθυπουργός σας Γ. Παπανδρέου να προχωρήσει στο πρόγραμμά του, όμως προφανώς αυτό δεν το θέλετε εσείς, αφού συνεχίζετε απτόητοι, ν' απεργείτε.
Μη μας λέτε λοιπόν, ότι μόνο οι πολιτικοί ευθύνονται για την καταστροφή.

Εσείς έχετε εφεύρει τη Δημοκρατία κι ως εκ τούτου θα πρέπει να γνωρίζετε, ότι ο λαός είναι αυτός που κυβερνά κι επομένως, έχει και την ευθύνη.
Κανείς δεν σας αναγκάζει να φοροδιαφεύγετε, να χρηματίζεστε, ν' αντιδράτε σε κάθε συνετή πολιτική και να εκλέγετε διεφθαρμένους πολιτικούς.
Σε τελευταία ανάλυση, οι πολιτικοί είναι λαϊκιστές και κάνουν, ότι τους πει ο λαός.
Θα μας πείτε, βεβαίως, ότι κι εμείς οι Γερμανοί δεν είμαστε πολύ καλύτεροι, όπως θέλουν κάποιοι να πιστεύουν. Κι έχετε δίκιο.

Οι Έλληνες είναι εκείνοι, που μας είχαν δείξει το δρόμο της Δημοκρατίας και της Φιλοσοφίας, καθώς και τις πρώτες γνώσεις Εθνικής Οικονομίας.
Τώρα μας δείχνετε και πάλι το δρόμο. Μόνο που αυτή τη φορά, είναι λάθος δρόμος. Κι από το σημείο που εσείς έχετε τώρα φτάσει, δεν πάει παραπέρα.

Διαβάστε τώρα πως του απάντησε μέσα από τις σελίδες του Stern ένας συμπατριώτης μας.

Αγαπητέ μου Walτer Wuellenweber, ονομάζομαι Γεώργιος Π. Ψωμάς.
Είμαι δημόσιος λειτουργός κι όχι υπάλληλος, όπως κατά κόρον τα ΜΜΕ των ''συμπατριωτών'' σου (μου) και άλλων ''συμπατριωτών'' σου (μου) αναφέρουν, ως βρισιά και με περίσσεια χλεύη.
Ο μισθός μου είναι 1.000.Το μήνα, όχι την ημέρα, όπως ίσως σ' έχουν παρασύρει, να νομίζεις.Ούτε 1.000 λιγότερα από σένα.

Από το 1981 ανήκουμε στην ίδια οικογένεια.
Μόνο που σας έχουμε παραχωρήσει με αδιαφανείς όρους κι' έναντι αυτών των 200 δις που λέτε, ότι μας δώσατε, το 40% περίπου των αμυντικών εξοπλισμών μας, το σύνολο σχεδόν των εθνικών τηλεπικοινωνιών μας, την κατασκευή 2 μεγάλων αεροδρομίων καθώς και πολλών χιλιομέτρων εθνικού οδικού δικτύου.
Αν ξεχνώ κάτι, ζητώ να με συγχωρέσεις.
Σημειώνω, πως είμαστε από τους μεγαλύτερους εισαγωγείς στα καταναλωτικά προϊόντα που παράγουν τα εργοστάσιά σας.

Η αλήθεια είναι, πως δεν ευθύνονται μόνο οι πολιτικοί μας γι' αυτή την καταστροφή.
Ένα μεγάλο μέρος της ευθύνης έχει και μια εταιρία γερμανικών κυρίως συμφερόντων, η οποία τους λάδωνε, για ν' αναλαμβάνει, όπως λέω παραπάνω, δημόσια έργα (βλ. C4Ι).
Πιθανολογώ, πως φταίνε και τα γερμανικά ναυπηγεία, τα οποία μας πούλησαν κάτι υποβρύχια, που γέρνουν.
Είμαι σίγουρος, ότι εσύ δεν με πιστεύεις ακόμα, αλλά δείξε λίγο υπομονή και περίμενε, διάβασέ με, κι αν δεν σε πείσω, τότε διώξε με από την Ευρωζώνη, τον τόπο της Αλήθειας και της Ευημερίας, του Δίκαιου και του Σωστού.

Λοιπόν Walτer, μισός αιώνας και πάνω πέρασε από τη λήξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, από τότε που η Γερμανία έπρεπε να ξοφλήσει τις υποχρεώσεις της προς την Ελλάδα.
Οι οφειλές αυτές, που μόνον η Γερμανία αρνείται να ξοφλήσει στην Ελλάδα (η Βουλγαρία και η Ρουμανία, τακτοποίησαν ήδη τις αντίστοιχες υποχρεώσεις τους), συνίστανται:

α) Σε χρέη ύψους 80 εκατομμυρίων γερμανικών μάρκων, από τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
β) Σε χρέη από τη διαφορά του κλήριγκ στο μεσοπόλεμο, ύψους 593.873.000 δολαρίων, που ήταν σε βάρος της Γερμανίας.
γ) Στα αναγκαστικά δάνεια, τα οποία συνήψε το Γ΄ Ράιχ από την Ελλάδα, ύψους 3,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων, στη διάρκεια της κατοχής.
δ) Στις επανορθώσεις, που οφείλει η Γερμανία στην Ελλάδα, για τις κατασχέσεις, αρπαγές και καταστροφές, που της προξένησε το Γ' Ράιχ, την περίοδο της κατοχής, ύψους 7,1 δισεκατομμυρίων δολαρίων, όπως επεδίκασαν οι Σύμμαχοι.
ε) Στις ανυπολόγιστες υποχρεώσεις της Γερμανίας για την αφαίρεση της ζωής 1.125.960 Ελλήνων (38.960 εκτελεσμένων, 12.000 νεκρών από αδέσποτες, 70.000 σκοτωμένων σε μάχες, 105.000 νεκρών στα στρατόπεδα της Γερμανίας, 600.000 νεκρών από πείνα και 300.000 απωλειών από υπογεννητικότητα).
στ) Στην ατίμητη ηθική προσβολή, που προξένησε στον ελληνικό λαό και στις ανθρωπιστικές ιδέες που εκφράζει η ελληνική ιδέα. Αυτό το πρόβλημα δεν είναι οικονομικό, είναι ηθικής τάξης, ύψιστης ηθικής αξίας.

Ξέρω Walτer, σε πειράζουν αυτά που γράφω, αλλά και μένα με πείραξαν, αυτά που έγραψες!
Αλλά περισσότερο με πειράζουν, αυτά που σκέφτεσαι και θέλεις να κάνεις για μένα και τους «συμπατριώτες» σου, τους Έλληνες !

Walτer, φίλτατε Walτer, στην Ελλάδα δραστηριοποιούνται 130 γερμανικές επιχειρήσεις, στις οποίες, περιλαμβάνονται σχεδόν όλοι οι γερμανικοί κολοσσοί, οι οποίες πραγματοποιούν ετήσιο τζίρο της τάξης των 6,5 δισ. ευρώ.

Ξέρεις Walτer, σύντομα δε θα μπορώ ν' αγοράζω Γερμανικά προϊόντα, γιατί δεν θά έχω λεφτά.
Εγώ Walτer μεγάλωσα στα λίγα, θα τ' αντέξω.
Και μην ανησυχείς για τους νέους στην Ελλάδα, είμαστε ακόμα πολλοί παλιοί, για να τους βοηθήσουμε, να εξοικειωθούν στη νέα κατάσταση.
Αλλά εσείς βρε Walτer, τους ανέργους σας, που θα δημιουργηθούν από την κατάσταση αυτή στην Ελλάδα, πως θα τους αντιμετωπίσετε;

Πες μου σε παρακαλώ, έχω απορία: Εμείς οι Έλληνες πρέπει να φύγουμε από την Ευρώπη, την Ευρωζώνη (κι απ' όπου αλλού θέλετε, εσείς, οι Γερμανοί, οι Σουηδοί, οι Ολλανδοί και λοιποί «συμπατριώτες).
Πρέπει να φύγουμε, για να σωθούμε από μια Ένωση, κατ' επίφαση. Από μια ομάδα κερδοσκόπων. Από μια ομάδα, στην οποία είμαστε συμπαίκτες, όσο καταναλώναμε τα προϊόντα των συμπαικτών!

Εγώ φίλτατε Walτer, πιστεύω, ότι οι Έλληνες θα πρέπει να σταματήσουν ν' αγοράζουν Mercedes, BMW, Opel, Ford, Σκόντα, κλπ. συμμαχικά προϊόντα, γιατί, δεν μπορούν και δεν πρέπει! Δεν το αξίζουν. Θα πρέπει να σταματήσουν ν' αγοράζουν προϊόντα από το Lidl, το Πράκτικερ και το IKEA. Γιατί δε θα μπορούν πια να τ' αγοράσουν αυτά τα προϊόντα, βρε αδερφέ, τι να κάνουμε!

Φίλτατε Walτer, θα πρέπει να κανονίσουμε και κάποιες άλλες ''λεπτομέρειες'', αν μου επιτρέπεις βέβαια, γιατί εσύ είσαι ο «πιστωτής» της ζωής μου.
Ξέρεις βρε φίλε Walτer, θέλω να μου επιστρέψεις τον ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ μου, που έκλεψες εσύ (όχι ΕΣΥ βεβαίως, αλλά κάποιοι ΔΙΚΟΙ ΣΟΥ), θέλω τα ΑΘΑΝΑΤΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΜΟΥ, που βρίσκονται στα Μουσεία του Βερολίνου, του Μονάχου, του Λονδίνου, του Παρισιού, της Ρώμης!
 
Τα θέλω τώρα, που μπορεί να πεθάνω, αλλά θέλω να πεθάνω, κοντά στους πατέρες μου!

Τρίτη 7 Ιουνίου 2011

«ΠΛΗΘΟΣ ΔΕ ΑΡΧΟΝ… ΜΟΥΝΑΡΧΟΣ ΠΟΙΕΕΙ ΟΥΔΕΝ: Όταν άρχει το πλήθος… ο τύραννος δεν μπορεί να κάνει τίποτα.» Ηρόδοτος

 «Ποιος είπε πως επέρασε
της λεβεντιάς η ώρα»
(Κ. Παλαμάς)

Το συμβούλιο των νταβατζήδων, οι λαομπαίχτες, συνεκλήθη ακόμη μία φορά, επειγόντως, σε σύσκεψη. Ανίκανοι να σκεφθούν, ποτέ δεν κατείχαν αυτήν την κοπιαστική τέχνη, προτιμούν άκοπα να συσκέπτονται. Φυσικά, το μηδέν προστιθέμενο και άπειρες φορές πάλι μηδέν θα δώσει.
Οι κοπίδες (τσαρλατάνοι) της εξουσίας, οι «εκπρόσωποι» του λαού, απρόσωπες διπρόσωπες μαϊμούδες, μπογιατισμένοι με ψεύτικη αυτοπεποίθηση, ψευτιά γεμάτοι.
Οι σπουδαιογελοίοι της λέσχης Μπιλντεμπέργκ καμώνονται ότι εξετάζουν πώς θ’ αντιμετωπίσουν την κρίσιμη κατάσταση της χώρας, στην οποία κρίση, αυτοί οι ίδιοι, αλαζόνες, απερίσκεπτοι, κακοπάτριδες, αδιάφοροι, διεφθαρμένοι, τη βύθισαν και εξακολουθούν να τη βυθίζουν, χρόνια τώρα. 
Βλακογιάπηδες, αδαείς, κυνικοί, αχαλίνωτοι, ξεκαπίστρωτοι, οι σπουδαιογελοίοι επηρμένοι, έτοιμοι για όλα, με μικροαστική μικρόνοια και με τη μετριότητα ως πλαφόν των απαιτήσεών τους από τους εαυτούς τους και του άλλους.
«Σβησμένες όλες οι φωτιές οι πλάστες μεσ’ τη χώρα» (Κ. Παλαμάς).
Έξω, στους δρόμους αργοσέρνεται η αρρώστια της πόλης, που, αυτοί, οι λειεγκέφαλοι και λιμασμένοι για χρήμα και εξουσία, σκόρπισαν σαν λοιμική στη χώρα. 
Οι άνομοι εξουσιαστές του αγέρα της Δημοκρατίας, που την κουτσουρεύουν κάθε φόρα που την πιάνουν στα χείλη των τα ασεβή. «Άλαλα τα χείλη των ασεβών των μη προσκυνούντων την εικόνα σου την σεπτήν», Δημοκρατία. Του Δήμου Κράτος.
«Τη φλόγα άρπαξαν οι άνομοι/ τη σβήσανε στα βαλτονέρια» (Κ. Παλαμάς)
Τα όνειρα τα πάγωσε η βαρυχειμωνιά της χαλασμένης τους σκέψης.
Κι έμειναν τα δέντρα χωρίς καρπό στη Χώρα των κατάρατων.
Των σκλάβων μιας ανούσιας ζωής. Της ζωής που τους τη στέρησαν οι κοτζαμπάσηδες και οι νταβατζήδες της εύφορης κοιλάδας, μαζί με τα σφουγγοκώλια τους και τους ανίκανους του Κράτους.
Η Χώρα αργοπεθαίνει μέσα στον βούρκο των σκανδάλων, της αδιαφορίας και της ανικανότητας αυτών που την κυβερνούν. Μπόχα αποπνικτική ξερνά το σαπισμένο, από την απληστία και αλαζονική αυθαιρεσία της εξουσίας, χνώτο τους.
Στην ηλιοθρεμμένη Χώρα, βαριά συννεφιά, μαύρη μαυρίλα, σκορπά η ασυδοσία τους, η απάτη, το ψέμα τους. Και γίνεται αβάσταχτη, όταν τους ακούς να την εξηγούν και να τη δικαιολογούν ως αδήριτη ανάγκη, οι αναίσχυντοι ολετήρες της πόλης.
Ο γαλανός ουρανός μαύρισε από τα κοράκια, ντόπια και ξένα, που τριγυρίζουν το ετοιμοθάνατο ψοφίμι.  Έτσι τον κατάντησαν αυτόν τον Λαό «που κάποτε ήταν φλόγα» (Κ. Παλαμάς).
Και δίπλα του περνούν αδιάφοροι, οι δήθεν σωτήρες του, τουρίστες σ’ αυτήν τη Χώρα, μέσα στις κρατικές τους λιμουζίνες, που κι αυτών οι τροχοί με του λαού τα έξοδα γυρίζουν. Και αυτοί ζητούν αναδρομικές αμοιβές αργομισθίας.
Και οι άνθρωποι, στους σκοτεινούς, σαν τη τύχη τους, δρόμους, άγνωστοι και ξένοι, ανάμεσα σ’ άγνωστους και ξένους, περιφέρονται άσκοπα, γιατί τους στέρησαν τη χαρά και την προσδοκία ενός σκοπού. Πληγιασμένες καρδιές σκύβουν το βλέμμα στη γη ντροπιασμένοι. Μουλωχτοί, απελπισμένοι.
Μια λάσπη ποτισμένη με ιδρώτα.
Χωρίς αύριο η ζωή τους, τρέχει, ανάμεσα στα τόσα τροχοφόρα, που κι αυτά κυκλοφορούν, άδεια από ψυχές, ακατοίκητα από ανθρώπους. Γεμάτα μόνο κορμιά, χωρίς πνοή. Μαριονέτες μιας καθημερινής, άσκοπης και παράλογης ρουτίνας.
Οι Έλληνες, όταν κατάλαβαν την καλπουζανιά του, τον κήρυξαν απόβλητο 
«Να ξεφτιλίζεις τους κακούς δεν είναι καθόλου άπρεπο ίσα ίσα τιμά τους καλούς, έτσι λεν οι μυαλωμένοι: Λοιδορήσαι τους πονηρούς ουδέν έστ' επίφθονον, αλλά τιμή τοίσι χρηστοίς, όστις ευ λογίζεται.» (Αριστοφάνης).
«Όταν τιμώνται στην πόλη τα πλούτη και οι πλούσιοι, περιφρονούνται η αρετή και οι χρηστοί άνθρωποι: Τιμωμένου του πλούτου εν πόλει και των πλουσίων, ατιμοτέρα αρετή τε και οι αγαθοί» (Πλάτων)
«Οι πλούσιοι αδικούν από αισχροκέρδεια, πλεονεξία και αλαζονεία» (Δημοσθένης) και «οι πλεονεξίες των πλουσίων καταστρέφουν το πολίτευμα περισσότερο, παρά οι πλεονεξίες  του λαού: Αι πλεονεξίαι των πλουσίων απολύουσι μάλλον την πολιτείαν ή αι του δήμου» (Αριστοτέλης).
Κάποιος πάντα πρέπει να φωνάζει ελευθερόστομα, για να μπορεί ν’ ακούγεται η φωνή του Λόγου.
Για να μπορέσει να σπάσει ο άνθρωπος τα μέτρα του υπολογιστικού ωφελιμισμού.
Για να μπορεί ν’ ακούγεται η κατακραυγή για το άδικο, η κραυγή του αδικημένου, για να σκεπάζει το γκάρισμα του άδικου, που το βάφτισαν δημοκρατία της ελεύθερης αγοράς, οι ορθολογιστές του ίδιου συμφέροντος...
Οι υπόγειες συμφωνίες έχουν αποκαλυφθεί.
«Τα συμφωνημένα υπονοούμενα» (Γ. Σεφέρης) έχουν πια ξεσκεπαστεί.  
«Από το ανέσπερο φως πώς να κρυφτείς; Το μη δύνόν ποτε πώς αν τις λάθοι;» (Ηράκλειτος).
Μάθαμε πια, γνωρίζουμε καλά, το ψεύτικο στόμα σας, γεμάτο άχρηστα σάλια.
Τα άδεια τα μάτια σας, γεμάτα με κενό υποκρισίας.
Τα άσπλαχνα χέρια σας που κλέβουν το ψωμί του φτωχού.
Γνωρίζουμε πια, γνωρίζουμε καλά, την πέτρινη καρδιά σας, που πετροβολάει το άνθος του καιρού.
Τις σπασμένες ψυχές σας που ξεχειλίζουνε βρωμιά της απληστίας.
Τις φουσκωμένες σας τσέπες που κλοτσάνε το άνομο χρυσάφι
Το κούφιο νταηλίκι σας στον αδύνατο. Την εξαρθρωμένη ράχη σας από τους τεμενάδες στον ισχυρό.
Σας πήραμε πια χαμπάρι γιατί:
«Ο διασυρμός των ψευδολόγων είναι η πραγματικότητα: Ψευδολόγων έλεγχος εστί τα πράγματα» (Αισχύλος).
Και βάλτε το καλά στον νου σας:
«Δεν είναι άλλη αισχρότερη αρρώστια από τα πλαστά λόγια: Νόσημα γαρ αίσχιστον είναι συνθέτους λόγους» (Αισχύλος).
Πλήθος ψευδολόγων περιστοιχίζει τον άβουλο αρχηγό. Πλήθος υπαλλήλων προθύμων να τον υπηρετήσουν.
Και μαζεύτηκαν, ξανά, όλοι αυτοί, σε συμβούλιο. Και διαβουλεύτηκαν. Και ανακάτευαν τις λέξεις και τις άλλαζαν: 
Και ονόμαζαν το σκοτάδι φως και τη δυστυχία υπομονή και την προδοσία αγάπη για την πατρίδα και το ξεπούλημα της πατρίδας σωτηρία της πατρίδας.
«Χωρίς αρετή η πολιτική είναι βαρβαρότητα» του λες του κενόκρανου.
Και μια κουτάλα ανακατεύει τον χυλό του άδειου του κρανίου. Και αυτός λέει, «η βαρβαρότητα είναι η αρετή της πολιτικής».  
Και σφυρίζουν κλέφτικα οι κλέφτες της ψυχής, της ζωής και της περιουσίας του λαού.
Και οι ερινύες, από μακριά πλησιάζοντας, κραύγαζαν:
Ένοχος. Ένοχος ψεύδους. Ένοχος εξαπάτησης. Ένοχος ενώπιον του Κυρίου τού Λαού σου.

Και συνεδρίασε το συμβούλιο των νταβατζήδων του λαού. Και απεφάνθησαν οι στρουθοκαμήλες:
«Στους λίγους δοθήκεν η γη στα πληθ’ οι ουρανοί/ δεν ειν’ αξιότερο αγαθόν απ’ την υπομονή» (Κ. Βάρναλης).

Και συνομολόγησαν και βγάλανε απόφαση:
Οι μισθοί και οι συντάξεις των απλών ανθρώπων όλεθρος.
Εξολοθρεύστε τους, για να σωθεί η Πατρίδα.
Οι τραπεζίτες και οι σαπιοκοιλιές και οι κηφήνες είναι το μέλλον της Χώρας.

Και ο λαός, εκείνοι οι Πολίτες, ξεκόβοντας από τον μαζοχυλό, φώναζε:
«κλέφτες», «χαμόσυρτα, λερά σκουλήκια» (Κ. Βάρναλης).
«Μπάσταρδοι, ψεύτες, κλέφτες, πόρνοι» (Κ. Παλαμάς).
«Πολιτικατζήδες, ψιλικατζήδες, κολλυβιστάδες, μουνούχοι…» (Γ. Σεφέρης).
Και κατέβηκαν οι «ωραίοι σαν Έλληνες» (Ν. Εγγονόπουλος) Πολίτες στους δρόμους και στις πλατείες, με τη σημαία της λεβεντιάς περήφανη, με το απροσκύνητο βλέμμα τους καθάριο. Και φωνάζουν:
«ΠΟΙΟΣ ΕΙΠΕ ΠΩΣ ΕΠΕΡΑΣΕ ΤΗΣ ΛΕΒΕΝΤΙΑΣ Η ΩΡΑ».
Και φωνάζουν:
Προχωρείτε. Η Πατρίδα, η έρμη και πολυπονεμένη Πατρίδα, να σωθεί από την ξένη ακρίδα, που κουβάλησαν στη Χώρα οι πολιτικάντηδες τουρίστες της Ελλάδας.  
Εμπρός στην ντάπια σας, Πολίτες, να σώσουμε τη Χώρα από τους χαλασοχώρηδες, τους κακοπάτριδες, με την καρδιά σαν πέτρα.
Από τους οπαδούς των άκαπνων κομματικών φαντασμάτων, τους φυγόδικους του φωτός και της καθαρής αντρίκιας ματιάς.
Τους Γούσηδες, που άφησαν τις μπουκαπόρτες ανοιχτές και μπούκαραν σαν φίλοι οι εχθροί, που τους καλωσόρισαν σαν σωτήρες.
«ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ και ΔΙΚΑΙΗ ΤΙΜΩΡΙΑ» των ληστών της πατρίδας. Των σαπιοκοιλαράδων, που ροκανίζουν το δημόσιο χρήμα.

Και κατέβηκαν, οι πολίτες της χώρας, οι πατριώτες (μακριά οι πατριδέμποροι της πατριδοκαπηλίας), κρατώντας της καμπάνας το σχοινί.
Για να σημάνουνε την ώρα, που θα γίνει η καινούργια Ελλάδα.
Η Ελλάδα που δεν θα ντρεπόμαστε να τη λέμε Ελλάδα.

Για να μπορούμε να σηκώνουμε το κεφάλι, οι Έλληνες (ΟΧΙ οι ελληναράδες, που πουλάνε ψόφιο νταηλίκι) και να λέμε:

Αυτή είναι η Ελλάδα:

Η ΕΛΛΑΔΑ με το καθαρό πρόσωπο. Με το φιλότιμο το ελληνικό. Με την ελληνική παιδεία και τη φιλοξενία.

Η ΕΛΛΑΔΑ των ανθρώπων του μόχθου, που κάνουν παξιμάδι το σκατό τους, αλλά έχουν το κούτελο καθαρό κι αγωνίζονται για ένα καλύτερο αύριο.  Κι ΟΧΙ η Ελλάδα των μεγαλοφοροφυγάδων και των λαδωμένων τρωκτικών.

Η ΕΛΛΑΔΑ των τίμιων πολιτικών, που θέλουν και μπορούν να κοιτάνε τους πολίτες στα μάτια και ΟΧΙ των σφετεριστών της ψήφου του λαού, που ισχυρίζονται και προσπαθούν να τον πείσουν, πως «ο γάιδαρος πετάει». Και γεμίσαμε γαϊδάρους και γαϊδάρες.

Η ΕΛΛΑΔΑ των Ελλήνων, που αμύνονται «περί πάτρης» κι ΟΧΙ των ελληναράδων, κωλοελλήνων (Δ. Σαββόπουλος), που δουλεύουν (και μας δουλεύουν) για την πάρτη τους.

Η ΕΛΛΑΔΑ που αγωνίζεται, μαζί με τους τίμιους πολιτικούς της, ΟΧΙ τους πολιτικατζήδες, για να πάψει να είναι το κράτος, «κράτος αδηφάγων και ασυστόλων κώλων» (Σαββόπουλος).
Για να λέμε οι Έλληνες: «Τέτοιους βγάζει το έθνος μας» (Κ. Καβάφης):

ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ, που ανεβαίνουν στις κορφές, ΟΧΙ γλείφοντας έρποντας και με τα κέρατα τους, μα παλεύοντας, «μέσα στην εκκωφαντική ερημία του πλήθους» (Μ. Αναγνωστάκης), για την αξιοκρατία, και την ανθρωπιά.

ΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΟΥΣ, που θίγοντας, ελευθερόστομοι, τα «κακώς κείμενα», βάζουν φωτιά στα πουρναρόξυλα των απάνθρωπων και ασύδοτων, αδιαφορώντας για την κατηγορία του εμπρηστή των σκουπιδιών της παγκοσμιοποιημένης εκμετάλλευσης των ανθρώπων.

ΔΙΚΑΣΤΕΣ, που απονέμουν δικαιοσύνη ακριβοδίκαιη και ΔΕΝ κλείνουν το σανιδένιο μάτι τους στους ισχυρούς.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥΣ που λένε την αλήθεια κι ΟΧΙ την πειραγμένη αλήθεια των πατρώνων τους.

ΔΑΣΚΑΛΟΥΣ παιδαγωγούς κι ΟΧΙ γλωσσοχαλαστές, που χαλώντας τη γλώσσα χαλάνε και τον λαό.

ΛΑΟ και ΠΟΛΙΤΕΣ, που την πόλη κρατύνουν κι ΟΧΙ στέρφους αυνάνες, σπουδαιογελοίους, «πολιτισμένους» βάρβαρους, νεοευρωπαιοέλληνες, που παθαίνουν αλλεπάλληλους οργασμούς και εκσπερματώσεις, φαντασιοκοπώντας παγκοσμίως και ευρωπαϊστί, άνευρος μαζοχυλός, μπροστά στο βλακοκούτι, χάσκακες των αδόντων, ακκιζομένων και λοιπών αιδοίων.

Νταβατζήδες του Λαού. Όχι. Δεν θα σας κάνουμε τη χάρη να σας μοιάσουμε.

Ξανά, ΟΧΙ! θα πούμε.
Ξυπνάνε οι άνθρωποι.

«Και δεν ακούν τα κόμματα και το μεγάφωνό τους
Τον χτύπο μόνο της καρδιάς που μας βαφτίζει ανθρώπους»
(Δ. Σαββόπουλος).

Και θα δούμε, τότε, «κύριε ΜΑΛΑΚΑση, ποιος εν τέλει θα γελάσει»
(Κ. Καρυωτάκης). (Τα κεφαλαία δικά μου.)