Που είναι ωραία
Στους τοίχους της πόλης η φόρμα των σχολίων παραμένει διαρκώς ανοιχτή· μετριασμοί αλλού. Kάποια στιγμή ο admin θα έρθει να τα σβήσει· τίποτα δεν μένει άσβηστο, τίποτα δεν μένει για πάντα. Τίποτα το οργανωμένο δεν μένει χωρίς admin· αλλά η πόλη έχει μια φυσική ροπή προς το ελεύθερο, το ακανόνιστο και το χαώδες, μια ροπή που χωρίς να αναιρεί την εκάστοτε τελική συμμόρφωση, χαρίζει χρόνο και χώρο στους ασυμμόρφωτους.
Εντός των τοίχων -είτε ανθεί το ιδιωτικό είτε παράγεται η εργασία- η μέσα πόλη εσωτερικεύει σκέψεις και συναισθήματα, ευγνωμοσύνες και μίση ταυτόχρονα για τις ίδιες ακριβώς στιγμές, που ποτέ δεν μπορούν να είναι ακριβώς ίδιες όταν τις ζουν δύο διαφορετικοί άνθρωποι,
εντός των τοίχων η μέσα πόλη εσωτερικεύει την αμφιθυμία της, για να την εξωτερικεύσει στην ελευθεριάζουσα τσιμεντένια της πρόσοψη· αυτή της έτυχε δυστυχώς, μα δεν την κρύβει ευτυχώς, μα δεν κρύβει τα όσα νιώθει πίσω απ΄τις προσόψεις ευτυχώς, και να ένας λόγος σοβαρός, που είναι ωραία, είναι ωραία.
Καταφύγιο διακριτικότητας οι τοίχοι, περιθάλπουν μέσα τους τις ιστορίες και τα πάθη των ανθρώπων, καταφύγιο έκφρασης οι τοίχοι, υποδέχονται στο έξω σώμα τους τα -συχνά αλληλοαντικρουόμενα- αποστάγματα των ανθρώπινων ιστοριών.
simfono apolita
ΑπάντησηΔιαγραφή