Φανταστείτε το εαυτό σας στην θέση του γενικού διευθυντή μιας μεγάλης εταιρείας. Πιστεύετε πως θα μπορούσατε ποτέ να διευθύνετε ένα σωρό ρεμάλια - από το παιδί για τις έξω δουλειές που θέλει να λουφάρει έως τους υποδιευθυντές που υποβλέπουν την θέση σας - χωρίς να είστε χειρότεροι από αυτούς; Σας διαβεβαιώ πως είναι αδύνατον! Νομίζετε πως θα μπορούσε ποτέ ο καπετάνιος να κυβερνήσει το πλοίο του χωρίς να είναι περισσότερο λέρα από το πλήρωμά του; Σίγουρα όχι!
Καταλήγουμε λοιπόν στο υγιές συμπέρασμα πως «πρέπει να είσαι λέρα για να κυβερνάς γαλέρα»!
Εάν όμως είναι δύσκολο να κυβερνήσεις ένα πλοίο ή μία εταιρεία χωρίς να είσαι λέρα, φανταστείτε τι γίνεται όταν πρέπει να κυβερνήσεις μία χώρα ή μία εκκλησία ή ένα δικηγορικό γραφείο ή έστω ένα δελτίο ειδήσεων.
Είναι φανερό πως ο πιο δύσκολος ρόλος είναι αυτός των δημοσιογράφων. Όταν η δουλειά σου είναι να εκβιάζεις, να καλοπιάνεις και καμιά φορά να λες την αλήθεια για όλους αυτούς που είναι αρκετά λέρες για να κυβερνούν γαλέρες, σκέψου πόσο λέρα πρέπει να είσαι ο ίδιος.
Εφόσον φίλοι μου χάρις στα τόσο λογικά επιχειρήματα πεισθήκατε πως οι ιθύνοντες πρέπει να είναι λέρες, και άρα δεν δικαιούμεθα τους κατηγορούμε γι΄ αυτό, θα πρέπει να βρούμε και έναν τρόπο για να τους εκλέγουμε.
Ο προβληματισμός είναι απλός. Εάν ο πρωθυπουργός ή ο προκαθήμενος της εκκλησίας, ή ο δημοσιογράφος, ή ο μεγαλοδικηγόρος πρέπει να είναι περισσότερο λέρα από τους υφισταμένους του, πως μπορώ να διαλέξω την μεγαλύτερη λέρα ανάμεσα σε διακεκριμένα λαμόγια;
Κατόπιν ωρίμου σκέψεως κατέληξα σε μία εξαιρετικά απλή, ιδιαιτέρως προσοδοφόρα, αρκούντως θεαματική και ενδεχομένως δημοκρατική λύση.
Οι ιθύνοντες πάσης φύσεως και γενικά οι ταγοί (μπροστότραγοι) του έθνους, θα αναδεικνύονται μέσα από τηλεπαιχνίδια (reality show), στα οποία θα ψηφίζει - αρνητικά βέβαια - όλος ο κόσμος, άντρες, γυναίκες και παιδιά, - κατίνες, μήτσοι, και λοιπά. (ελπίζω να προσέξατε ότι το «παιδιά» με το «λοιπά» κάνει ρίμα ....)
Ο γενικός τίτλος των τηλεπαιχνιδιών αυτών θα είναι «πρέπει να είσαι λέρα για να κυβερνάς γαλέρα» και κάθε ένα θα έχει ιδιαίτερο χαρακτήρα (θεματική ενότητα) ανάλογα με το επιζητούμενο λαμόγιο.
Εάν παραδείγματος χάριν θέλουμε πρωθυπουργό, θα δηλώνουν συμμετοχή όλοι οι πολιτικάντηδες από όλα τα κόμματα. Οι διοργανωτές του παιχνιδιού θα υποχρεούνται να χρηματίζονται να μεροληπτούν και γενικώς να παρανομούν μέχρι να διαλέξουν τριάντα υποψηφίους (αυτούς δηλαδή που θα έχουν λαδώσει, απειλήσει, υποσχεθεί, κινδυνολογήσει κλπ., περισσότερο), τους οποίους και θα βάζουν σε ένα σπίτι γεμάτο κάμερες για ενενήντα ημέρες. Αυτούς τους τριάντα θα τους ονομάσουμε συμμετέχοντες.
Οι συμμετέχοντες λοιπόν, θα πρέπει να αρχίσουν από την πρώτη στιγμή να αλληλοκατηγορούνται ή ακόμα και να αλληλοδολοφονούνται. Όσοι επιβιώνουν θα περνάνε μία φορά την εβδομάδα από την ζυγαριά της λάσπης, την γνωστή ως «λασπόμετρο». Όποιος αποδειχθεί πως έριξε λιγότερη λάσπη από όση εισέπραξε θα βγαίνει απ΄ το παιχνίδι εκτός βέβαια εάν είναι σε θέση να λαδώσει ή να εκβιάσει, στην οποία περίπτωση θα παίρνει ασυλία για λίγες μέρες. Συγχρόνως, οι τηλεθεατές θα ψηφίζουν αρνητικά και θα διαλέγουν τρεις υποψηφίους για αποχώρηση. Αυτοί θα συμμετέχουν σε ένα ντιμπέιτ με συντονιστή τον Τριανταφυλλόπουλο και όποιος καταφέρει να κάνει ρόμπες τους άλλους δύο και ενδεχομένως να προδώσει ή να ξεπουλήσει μεγαλύτερο μέρος των εθνικών συμφερόντων, θα κερδίζει την παραμονή του στο σπίτι. Οι χαμένοι θα αναγκάζονται να γκρεμίσουν τα αυθαίρετά τους, να κάνουν δήλωση πόθεν έσχες και να μαρτυρήσουν όλα τους τα έσοδα στις κατά τόπους εφορίες. Επίσης θα καταδικάζονται σε μία εβδομάδα αληθινής αγαθοεργίας. Στο μεταξύ όποιος καταφέρει να δολοφονήσει ή έστω και να εξευτελίσει δημοσίως κάποιον άλλο, θα κερδίζει πόντους. Οι συμμετέχοντες θα υποχρεούνται να δημιουργούν σκάνδαλα, μηχανορραφίες, να είναι εμπλεκόμενοι, να είναι βασικοί μέτοχοι, να κωλυσιεργούν, να υπόσχονται ψεύτικες υποσχέσεις και γενικά να κάνουν όσα ένας πολιτικός κάνει στην καθημερινή του ζωή, όχι μόνο για να ανεβάσουν την τηλεθέαση του παιχνιδιού αλλά κυρίως για να αποκτήσουν πολύτιμη εμπειρία για την μετέπειτα καριέρα τους. Εννοείται πως το λάδωμα της εταιρείας που μετράει τηλεθέαση καθώς και των εταιρειών που διεξάγουν δημοσκοπήσεις, είναι απαραίτητο και προσφέρει πόντους και ασυλία. Επίσης θα επιτρέπονται οι ερωτικές σχέσεις μεταξύ των παικτών, αλλά μόνον οι παράνομες. Κάθε νόμιμη σχέση που οδηγεί σε απεχθή γάμο ή άλλες βρομερές μικροαστικές συνήθειες θα τιμωρείται με αποβολή απ΄ το παιχνίδι και ενδεχομένως, ... ανασκολοπισμό του δράστη.
Ο τελικός νικητής, θα ανακηρύσσεται αυτομάτως πρωθυπουργός, ενώ οι παίκτες που θα καταφέρουν να φτάσουν στην τελευταία πεντάδα -εάν βέβαια επιβιώσουν μέχρι τότε - θα παίρνουν από ένα κερδοφόρο υπουργείο να το κάνουν ότι θέλουν.
Βεβαίως το παιχνίδι για την ανάδειξη αρχιεπισκόπου και άλλων προκαθημένων, θα είναι λίγο διαφορετικό και λίγο πιο ροζ. Επίσης, θα πρέπει να μεταδίδεται μετά τα μεσάνυχτα και να είναι αυστηρώς ακατάλληλο. Εννοείται πως οι διοργανωτές θα έχουν το δικαίωμα να βάζουν μαύρους κύκλους για να καλύψουν τα επίμαχα σημεία, των γονυπετών και πεολειχούντων συμμετεχόντων, αλλά η πλήρης έκδοση των ερωτικών σκηνών θα πωλείται σε κασέτες στον Τριανταφυλλόπουλο και στον Καρατζαφέρη. (όχι τον χέρι χέρι, ... τον άλλον)
Αντίστοιχο παιχνίδι θα πρέπει να υπάρξει για τους μεγαλοδικηγόρους και τους μεγαλοδημοσιογράφους. Μόνο που εδώ θα χρειαστούμε και μερικούς καθηγητές ορθοφωνίας, μπας και βγάλουν το μπιφτέκι απ΄ το στόμα.
Προτείνω μάλιστα να διοργανώσουμε αυτό το σωτήριο παιχνίδι όσο το δυνατόν συντομότερα, διότι ως είναι φυσικό ο Κούγιας μια μέρα των ημερών θα γεράσει. Με ποιόν θα τον αντικαταστήσουμε; Δεν μπορεί ο πρώτος τυχόν να πάρει την θέση του καλύτερου μαϊντανού χωρίς πρώτα να περάσει από το ριάλιτι των ριάλιτι. Και ο Κακαουνάκης θα γεράσει μία μέρα. Το ίδιο και ο Ντάσκας και ο Καρατζαφέρης. Δεν αποκλείεται να γεράσει ακόμα και ο Τσαρούχας (εκείνος που έχει συνεχώς το ύφος «εδώ βρωμάει σκ..., ας προσέξω μην τα πατήσω». Και όταν γεράσουν όλοι αυτοί, που θα βρούμε αντίστοιχους; Υπάρχει άραγε ζωή μετά τον Κακαουνάκη; Υπάρχει μέλλον χωρίς τον παπα Τσάκαλο; Υπάρχει μελό χωρίς τον Αυτιά;
Μην ανησυχείτε ώ φίλοι μου! Το τηλεπαιχνίδι «πρέπει να είσαι λέρα για να κυβερνάς γαλέρα» δίνει λύση σε όλους τους προβληματισμούς του έθνους. Λίγο διαφοροποιημένο και λίγο πιο βρώμικο κάθε φορά, μπορεί να αναδείξει πολιτικούς άνδρες, παπάδες, δικαστικούς, δικηγόρους και κυρίως δημοσιογράφους που μας ταιριάζουν.
Η μοναδική εκκρεμότητα στην σωτήρια λύση που προτείνω, είναι να βρεθεί ένας απαράδεκτος παρουσιαστής και μία ανάρμοστη κριτική επιτροπή. Όμως, και πάλι, το υψηλότατο ΙQ, του γράφοντος δεν κωλώνει.
Για την θέση του παρουσιαστή προτείνω την κυρία Μπόκοτα που είναι άνεργη αυτή την εποχή και μπορούμε να την πάρουμε σε καλή τιμή. Όσο για κριτική επιτροπή νομίζω πως πρέπει να βάλουμε τον κύριο Σημίτη μόνο του. Η εμπειρία του στην διακυβέρνηση γαλέρας εξασφαλίζει την ποιότητα ελέγχου και την γνησιότητα του τελικού προϊόντος.
Ένα μόνο μένει να αποφασίσουμε. Τι θα κάνουμε τα έσοδα από τις διαφημίσεις που θα μαζέψει το ριάλιτι των ριάλιτι; Προσωπικά προτείνω να δημιουργηθεί ένα ταμείο λαδώματος δικαστικών. Είμαι όμως ανοιχτός και σε άλλες προτάσεις, αρκεί να έχουν κοινωφελή χαρακτήρα και να εξυπηρετούν τους άρχοντές μας που τόσο πολύ μας ταιριάζουν και τόσο πολύ μας μοιάζουν,
Περαστικά σε όλους.