Τρίτη 4 Ιανουαρίου 2011

Το δίδαγμα μιας παραστρατημένης κυψέλης


Οι μέλισσες δε μπορούννα δούνε τα λάθη τους ...
Εμείς...;

Σε μια αμερικάνικη εφημερίδα δημοσιεύθηκε τώρα στις γιορτές μια ιστορία προδοσίας με πρωταγωνίστριες ένα σμήνος μέλισσες. Η Σερίς είχε τοποθετήσει τις κυψέλες της σε ένα προάστιο της Νέας Υόρκης μέσα σε ένα τεράστιο περιβόλι με φρούτα και λαχανικά. Ήταν σίγουρη ότι το νέκταρ και η γύρη της φύσης θα έκαναν τις μέλισσες ευτυχισμένες και βεβαίως αποδοτικές. Μια μέρα όμως η Σερίς παρατήρησε ότι οι κηρύθρες αντί να είναι λουσμένες με το απαλό κεχριμπαρένιο χρώμα του μελιού, είχαν μια βυσσινή απόχρωση. Στην αρχή πίστεψε ότι οι μέλισσες της είχαν «βυζάξει» κάποιο περίεργο λουλούδι, όσο περνούσαν οι μέρες όμως το χρώμα γινόταν όλο και πιο κόκκινο. Κάτι ύποπτο συνέβαινε, τι όμως;

Η Σερίς αναγκάστηκε να στείλει την κόκκινη ουσία για ανάλυση στο χημείο και η απάντηση ήταν ο χειρότερος εφιάλτης για μια μελισσοκόμο. Τα δείγματα ήταν γεμάτα με χρωστικές ουσίες οι οποίες χρησιμοποιούνται για την παρασκευή συμπυκνωμένων χυμών φρούτων. Ένα εργοστάσιο αρκετά μακριά από το κτήμα με τα φρούτα και τα λαχανικά ήταν ο τόπος της αμαρτίας για τις μέλισσες της Σερίς. Τα σμήνη των μελισσών δηλαδή προσπερνούσαν κάθε ξημέρωμα τα περιβόλια με τα φρούτα και τα λαχανικά και χωνόντουσαν στις αποθήκες αλλά και στους κάδους απορριμμάτων του εργοστασίου. Τρέφονταν με γλυκόζη και φτηνές χρωστικές ουσίες αδιαφορώντας για το κακό που έκαναν στον εαυτό τους, στην κυψέλη, αλλά και βεβαίως για τη ζημία που προκαλούσαν στην Σερίς.

Είναι πεζό, το ξέρω, αλλά είμαι υποχρεωμένος να μεταφέρω τα διδάγματα της αφύσικης αυτής ιστορίας στα καθ' ημάς. Οι Έλληνες δεν νοιαζόμασταν καθόλου τα τελευταία χρόνια για τα σημαντικά της ζωής. Γι'αυτά που θα μας έκαναν ευτυχισμένους αλλά και χρήσιμους. Γεμίζαμε το κεφάλι μας, τις κοιλιές μας, πολύ φοβάμαι και τις καρδιές μας, όχι με αυτά που πρέπει να θρέφουν μια κοινωνία αλλά με αυτά που είναι πιο εύκολο να βρεθούν. Ακόμη και τις επαναστάσεις μας τις εξεγέρσεις μας τέλος πάντων, τις κάναμε διεκδικώντας περισσότερη ευκολία. Παρασυρθήκαμε όπως τα σμήνη των μελισσών σε ανθυγιεινά φαγοπότια ιδεών και πρακτικών. Σταματήσαμε να παράγουμε και σιγά σιγά πάψαμε να είμαστε και ευτυχισμένοι. Αρρωστήσαμε. Βέβαια σε αντίθεση με τις μέλισσες εμείς έχουμε δει τα λάθη μας. Ή τέλος πάντων έχουμε δει τα αδιέξοδα των πράξεων μας. Εκείνο που μένει είναι να επιστρέψουμε σε αυτό που θα μας κάνει χρήσιμους και ευτυχισμένους. Εδώ ο καθένας έχει και μια δική του πρόταση. Όμως για να σωθεί η κυψέλη πρέπει όλοι μαζί να κινηθούμε στην αντίθετη κατεύθυνση από αυτή που πηγαίναμε. Σαν σμήνος ξανά. Δεν είναι εύκολο αλλά δεν έχουμε και άλλη λύση.
by Σταύρο Θεοδωράκη

Πετάξτε τις τηλεοράσεις σας!

Τον τελευταίο χρόνο ακούσαμε και μάθαμε για πολλές φούσκες... Για τη φούσκα του χρηματιστηρίου, της οικονομίας, της πολιτικής, της εργασίας, της εκκλησίας κ.ο.κ...

Χαμένα χρόνια μπροστά σε μία τηλεόραση...
Φούσκα όμως είναι και όλο αυτό το φτηνιάρικο τηλε-πανδαιμόνιο. Φούσκα στα όριά της.. Λίγο πριν το μπραφ...
Ο ένας ελεεινός, συντηρεί την εικόνα του άλλου τιποτένιου.. Το ένα έκτρωμα, αναπαράγει το άλλο, και φυτοζωούν, προσπαθώντας να μας πείσουν ότι το αξίζουν..
Κερδίζουν σίγουρα τη ναυτία μας, προς το παρόν.. Μέχρι να γίνει εμετός. Το ...μπραφ και αυτής της φούσκας.. Τοξικά ομόλογα εκείνα, τοξικά μολογημένα ετούτα...

Η τηλεόραση στην Ελλάδα

Προπαγάνδα και πλύση εγκεφάλου από τα ελληνικά κανάλια .
Σε σχέση με τον μέσο Ευρωπαίο τηλεθεατή, ο Έλληνας κατανάλωνε ως τώρα περισσότερες ώρες την ημέρα μπροστά στο κουτί. Αυτό αποδιδόταν κυρίως στο ότι η τηλεόραση στην Ελλάδα είναι ένα σχετικά νέο ακόμη μέσο. Όλα όμως δείχνουν ότι η κρίση θα μας οδηγήσει πιο γρήγορα στη φάση της τηλεοπτικής ωρίμανσης. Το μόνο που μέχρι τώρα συντηρεί ακόμη τα ποσοστά τηλεθέασης είναι ότι τα οικονομικά ζόρια κρατάνε περισσότερο κόσμο και για περισσότερη ώρα στο σπίτι. Όμως για πόσον καιρό θα μπορούν τα κανάλια να ποντάρουν αποκλειστικά σε αυτό; Λίγο που το επίπεδο των έτσι κι αλλιώς κακών προγραμμάτων έχει φτάσει πια κάτω από τη μοκέτα, λίγο που οι ειδήσεις προκαλούν σε όλο και περισσότερους σύγχυση με τα ψέμματά τους ή και κατάθλιψη με την τρομοκρατία τους, κάποια στιγμή είναι μαθηματικά βέβαιο ότι η τάση για λιγότερη τηλεόραση θα φτάσει να καταγραφεί και από την AGB.

Μετά την μείωση της διαφήμισης, η χαριστική βολή για τα ιδιωτικά κανάλια θα έλθει από την μείωση των τηλεθεατών.
Όσο πιο γρήγορα φτάσουμε σε αυτό το σημείο, τόσο περισσότερους τόνους τηλεοπτικά σκουπίδια θα γλιτώσουμε.

Υπάρχει ζωή και χωρίς την τηλεόραση.
Χαμένα χρόνια μπροστά σε μία τηλεόραση, καθισμένοι σε ενα καναπέ, παρακολουθόντας ακόμα μία κενή οθόνη. Αμίλητες οικογένειες, βουβά ζευγάρια και απέραντη μοναξιά. Ας πάμε βόλτα με τα φιλαράκια μας, με την γυναίκα, τα παιδιά μας, τους γονείς μας, τους συνάδελφούς μας. Ας βγούμε ρε από τα σπίτια μας για να τρέξουμε, να παίξουμε, να γελάσουμε και να κουβεντιάσουμε. Ας κλείσουμε τις τηλεοράσεις, ας χαμηλώσουμε τις μίζερες και άρρωστες φωνές, ας αναπτύξουμε την κρίση μας και ας ζήσουμε ανάμεσα στους άλλους για να έχουμε την δικιά μας άποψη. Υπάρχει ζωή και χωρίς την τηλεόραση....αλλά αυτή η συγκεκριμένη ζωή χρειάζεται ενεργητικούς και όχι παθητικούς πολίτες.

Υ.: Και η φούσκα πριν το μπραφ, έχει μια άλφα φαγούρα στο δέρμα της... Ενοχλείται και η ίδια... Και αρχίζει να ξύνεται...Χώνει τα νύχια όλο και πιο βαθειά, κάτι σαν χαρακίρι...Και φτάνει στην πλήρη ηδονή, μόνο όταν επιτέλους σκάσει..

Δε νομίζω νά'χει μείνει κανείς εκεί όμως, για να το δει αυτό.. Έστω ένας τηλεθεατής... Ένας, για δείγμα...Μιλάμε για ξύπνιο τηλεθεατή.. Σσσσσστ! οι άλλοι κοιμούνται...


BAR CODE

 

 
BAR CODE
Στη φυλακή του
BAR CODE


Ένας «περιχαρακωμένος» κόσμος αριθμών και συναλλαγών στις υπηρεσίες μας (;)

Με αφορμή το γεγονός ότι πριν από κάποιους μήνες είδε το «φως» του διαδικτύου αφιέρωμα με τίτλο: Παγκόσμια Ημέρα Γραμμωτού Κώδικα (BAR CODE), μας δόθηκε το ερέθισμα να μελετήσουμε τις εκτάσεις της προγραμματισμένης και καταχωρημένης – πλέον – εμπορικής λειτουργίας και κίνησης του συστήματος αναγνώρισης ηλεκτρονικών δεδομένων (σε επίπεδο προσωπικών ή και απρόσωπων συναλλαγών) αλλά και τις προεκτάσεις της σε επίπεδο διαφύλαξης της ιδιοπροσωπίας του κάθε ανθρώπου που, αν όχι ήδη, προσεχώς θα αποτελεί έναν πολυσύνθετο αριθμό (αύξοντα) στην παγκόσμια πληθυσμιακή ηλεκτρονική λίστα δεδομένων.

Σύμφωνα με στοιχεία του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, για την κατανόηση της πρακτικής χρησιμότητας του Γραμμωτού Κώδικα, σχετική καταχώρηση αναφέρει: «…είναι ένα σύγχρονο εργαλείο για την ακριβή και γρήγορη εισαγωγή δεδομένων σε Ηλεκτρονικούς Υπολογιστές. Αντικαθιστούν την παραδοσιακή πληκτρολόγηση, η οποία συνήθως οδηγεί σε λάθη και καθυστερήσεις. Χαρακτηριστικά αναφέρεται ότι η πιθανότητα λάθους πληκτρολόγησης είναι 1 προς 300 ενώ η πιθανότητα λάθους ανάγνωσης ενός σωστά εκτυπωμένου bar code είναι περίπου 1 ανά 3.000.000 αναγνώσεις…»

Το ιστορικό του barcode

Όσον αφορά στο τεχνικό μέρος της λειτουργίας ενός Γραμμωτού Κώδικα, έχουμε να κάνουμε με τη «φιλοσοφία» της εξελισσόμενης - από τη δεκαετία του’ 70 – πληροφορικής, κατά την οποία, η μαζική διακίνηση προϊόντων από την παραγωγή στο εμπόριο και από την αγορά στην πώληση και κατανάλωση, έχριζε μιας πρακτικής αναγκαιότητας: της γρήγορης και κατά το δυνατόν αλάθητης απογραφής και καταγραφής των προϊόντων και αντίστοιχα της ευκολότερης εξυπηρέτησης των καταναλωτών, της εξοικονόμησης χρόνου και τρόπου διευκόλυνσης των συναλλαγών, γενικότερα. Αυτονόητα αυτή η αναγκαιότητα προέκυψε με τη μεταμόρφωση των απλών παραδοσιακών αγορών σε πολυκαταστήματα και αλυσίδες τύπου super market, όπου πλέον οι συναλλαγές πέρασαν στο επίπεδο μαζικής παραγωγής, διακίνησης και κατανάλωσης. Συνεπώς τα «χαοτικά» μεγέθη της νέας εποχής του καταναλωτισμού, υπαγόρευαν από την πρώτη στιγμή αυτής της μεταβολής την εφεύρεση ενός πρακτικού και έξυπνου εργαλείου κωδικοποίησης τιμών και λοιπών στοιχείων εμπορικής ταυτότητας και αξιοποίησης, προσαρμόσιμου στα νέα κατά εποχή τεχνολογικά δεδομένα.

Τι είναι ο barcode

Σύμφωνα με τεχνολογικά στοιχεία έρευνας του διαδικτύου:
«…ο γραμμωτός κώδικας είναι ένα σύμβολο αποτελούμενο από σκοτεινές και φωτεινές γραμμές διαφορετικού πλάτους που διαβάζεται από ειδικά μηχανήματα ηλεκτρονικής οπτικής ανάγνωσης (scanner) και αντιπροσωπεύει κάποια δεδομένα (ταυτότητα εταιρείας, ταυτότητα προϊόντος, βάρος, τιμή, ημερομηνία).Tα δεδομένα αυτά μέχρι τώρα τα εισάγουμε στον H/Y μέσω του πληκτρολογίου υπό την μορφή αριθμών ή και γραμμάτων. Tο νέο σύστημα εισάγει αυτόματα τα ίδια δεδομένα με το στιγμιαίο πέρασμα του αναγνώστη(scanner) πάνω από το σύμβολο του γραμμωτού κώδικα. Αυτός ακριβώς ο διαφορετικός τρόπος εισαγωγής τους, προσδιορίζει και την υπεροχή του συστήματος του γραμμωτού κώδικα σε ταχύτητα και αξιοπιστία…».

Σκέψεις και προβληματισμοί

Τα τελευταία χρόνια και ειδικά την 10ετία που διανύουμε, η προηγμένη τεχνολογία της «Αυτόματης Αναγνώρισης Στοιχείων και Κτήσης Δεδομένων», μέσα από την οποία λειτουργεί ο Γραμμωτός Κώδικας, ξεπέρασε τα στενά όρια των εμπορικών δραστηριοτήτων και επεκτάθηκε στον υπερευαίσθητο χώρο της αποθήκευσης και αξιοποίησης της πληροφορίας δεδομένων επί παντός επιστητού. Και η υπερευαισθησία αυτή έγκειται στο ότι «στο όνομα» της καταπολέμησης της γραφειοκρατίας, της τρομοκρατίας, της αναγκαιότητας για ταχύτερη διακίνηση των πληροφοριών (καλοπροαίρετα ή προσχηματικά) και άλλων πτυχών της σύγχρονης πανανθρώπινης δραστηριοποίησης, «χτίζεται» σε παγκόσμιο επίπεδο μια βάση δεδομένων (data base) που φιλοδοξεί (αν δε συμβαίνει ήδη) να ελέγχει μέσω της αριθμο – κωδικοποίησης και δορυφορικών συστημάτων, όλο τον πλανήτη σε επίπεδο προσωπικής δράσης και πληροφορίας του καθενός «παγκόσμιου πολίτη» ξεχωριστά.
Σχετικό άρθρο στο διαδίκτυο αναφέρει χαρακτηριστικά: «… Σήμερα οι bar codes είναι παντού, υποκαθιστούν τη χειρόγραφη εισαγωγή ή πληκτρολόγηση της πληροφορίας σε κάποιο σύστημα και ταυτόχρονα "απογειώνουν" τα δεδομένα σε ψηφιακές λεωφόρους υψηλής ταχύτητας και αξιόπιστης διαχείρισης...»

Το «μεθόριο» του προβληματισμού μας τοποθετείται ανάμεσα στη σπουδαιότητα μιας τέτοιας τεχνολογίας, ως προς την αγαθή και καλοπροαίρετη αξιοποίησή της για την ανάδειξη του ανθρώπινου προσώπου και την εξυπηρέτησή του και στην στρατευμένη η (τηλε)κατευθυνόμενη χρησιμοποίησή της από μια μερίδα ορατών ή «αόρατων» - σύγχρονων κοσμοκρατόρων που θέλουν να ελέγχουν απόλυτα την ανθρώπινη συμπεριφορά, καταπατώντας τα ανθρώπινα δικαιώματα που πηγάζουν από τα δομικά συστατικά στοιχεία της ίδιας της μας της ύπαρξης : το λογικό και το αυτεξούσιο. Με πιο απλά λόγια, εφόσον η ακεραιότητα, η μοναδικότητα και η διαφορετικότητα κάθε ανθρώπου αποτελεί κοσμογονικό νόμο της δημιουργίας, ελλοχεύει ο κίνδυνος μιας νομιμοποιημένης παρανομίας, που με πρόσχημα την ηθική της νομιμότητας και της εύρυθμης λειτουργίας, θα «φακελώνει» ηλεκτρονικά - πολύ εύκολα - οποιονδήποτε άνθρωπο, καταγράφοντάς τον ως αριθμό – λειτουργική μονάδα μιας πολυσύνθετης «παγκόσμιας μηχανής», που επιβάλλεται να λειτουργεί «τέλεια» γρήγορα και ασταμάτητα. Ως εκ τούτου, κάθε «ελαττωματικό» εξάρτημα της «μηχανής» που δεν… «συγχρονίζεται» θα εντοπίζεται άμεσα και ακολούθως θα αντικαθίσταται ή θα καταστρέφεται, στο όνομα της παγκόσμιας δικαιοσύνης και της εννόμου τάξεως.

Ο προβληματισμός εντείνεται αν προσπαθήσουμε να αναπαραστήσουμε σχηματικά τους νέους συσχετισμούς λειτουργίας αυτής της τεχνολογίας:
Αν ο πλανήτης μας δηλαδή, μπορεί να παραλληλιστεί με το προϊόν ενός super market (πχ ένα τυποποιημένο πορτοκάλι) και το scanner του υπαλλήλου με ένα υπέρ εξελιγμένο δορυφορικό σύστημα «σάρωσης» δεδομένων, τότε ίσως πλησιάζει ο καιρός που θα έπρεπε να μας ανησυχεί το ενδεχόμενο μήπως η Νέα Εποχή αντιμετωπίσει τον άνθρωπο ως προϊόν προς … σκανάρισμα, προκειμένου να διασφαλιστούν όλες οι προδιαγραφές πιστοποιήσεων στην ύπαρξη και τη… διακίνησή του!
by Κωστή Χαλάτση