ΤΙ ΜΑΣ ΚΑΝΕΙ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ.

Τι μένει στον άνθρωπο αν του αφαιρέσεις την ελευθερία, την έμπνευση, τα ταξίδια, τα όνειρα, την ελπίδα, την πρόκληση, την έρευνα, την φιλοσοφία, την ονειροπόληση, την απόδραση, την διεύρυνση του εαυτού, το παράξενο, την περιπέτεια; Αν δεν σε αφήσουν να βγεις από το σπίτι σου, την γειτονιά σου, την πόλη σου, την χώρα σου, που ξέρεις πως είναι ο κόσμος;

Καθένας ενδιαφέρεται για την υποκειμενική του ιστορία, για τις βαρετές υποχρεώσεις του και για να εκπληρώσει την λίστα με τις προσδοκίες που έχει γι’ αυτόν το Σύστημα. Έτσι γίνονται φοβισμένοι, αυστηροί, ζηλιάρηδες, αγενείς, δυστυχισμένοι, καχύποπτοι, στενόμυαλοι. Λειτουργούν μόνο με βάση το συμφέρον τους, κρατάνε κακίες, συμπεριφέρονται με μικροπρέπεια. Παραδίδονται στα κελεύσματα του Matrix, υποκρίνονται στους γύρω τους, είναι αμόρφωτοι και μιζεριάζουν. Γίνονται μέτριοι.

Οι νόμοι της φυσικής εξέλιξης δεν μπορούν να κάνουν αποδεκτό έναν τέτοιο κακόμοιρο τύπο ανθρώπου. Κάποτε, κάπως, θα βρεθεί ένας τρόπος που η φύση θα αφανίσει τέτοιες θλιβερές υπάρξεις. Υπάρξεις που δημιουργούν προβλήματα από εκεί που δεν υπάρχουν και όλοι μαζί ζούμε σε ένα πρόβλημα. Αν σε τέτοιους ανθρώπους προσπαθήσεις να τους δώσεις εναλλακτικές προτάσεις θα σε απορρίψουν. Γιατί; Χρειάζεται να τους τις δώσεις συσκευασμένες με περιτύλιγμα που να θυμίζει αυτά που καταναλώνουν. Oι άνθρωποι αν δεν χάσουν τον προσανατολισμό τους από αδιαφορία για το “παράξενο”, θα βάλουν το χέρι τους γι’ αυτό, ο δογματισμός, ο εγωισμός και ο υλισμός.

Ειδικά ο τελευταίος έχει ποτίσει τόσο πολύ τον άνθρωπο, που η πνευματικότητα στην σημερινή εποχή γίνεται αποδεκτή μόνο όταν αποφέρει κέρδος. Η αντίληψη του μέσου ανθρώπου δεν ξεφεύγει από την εικόνα που έχει από τα προσωπικά βιώματα. Για να πείσεις κάποιον να αποδεχτεί κάτι, αρκεί να τον “δωροδοκήσεις”, να τους υποσχεθείς δόξα ή αξίωμα. Εκεί όλες του οι άμυνες πάνε περίπατο. Δεν ξεχωρίζει ένας άνθρωπος από την νοημοσύνη του, αφού σ’ αυτό μπορεί να ευνοήθηκε ή να αδικήθηκε από την φύση. Η Φαντασία είναι αυτή που μας διακρίνει από τα ζώα. Η σύνθετη αυτή διαδικασία μας κάνει ιδιαίτερα όντα και μας σπρώχνει προς το ξεπέρασμα των ορίων. Είναι η ανώτατη εξελικτική διαδικασία. Αν ονειρεύεσαι, μπορείς να παραδεχτείς τις πιθανότητες για πράγματα και κόσμους που δεν έχεις ζήσει.

Αν φας τον απαγορευμένο καρπό από το Δέντρο της Γνώσης, μόνο τότε μπορείς να αναπτύξεις σκέψεις πέρα από τις νόρμες. Και γι’ αυτό όλο και κάποιο “φίδι” θα σε σπρώξει. Τι σημαίνει αυτό; Ότι ο άνθρωπος είναι γεννημένος για να φαντάζεται το ξεπέρασμα των ορίων του και μετά να εξερευνά τους τρόπους για να το επιτύχει αυτό. Χωρίς εξερεύνηση μένουμε στάσιμοι. Γι’ αυτό ας κρίνουμε κάθε άνθρωπο ανάλογα με το τι ονειρεύεται.