Το συνορο της πραγματικοτητας ...είναι ο πόνος. Χωρίς τον πόνο, το σύνολο της εμπειρίας μας δεν θα ήταν παρά ένα όνειρο, ίσως ούτε καν αυτό. Χωρίς τον πόνο, ο άνθρωπος θα ήταν απαλλαγμένος από το ζυγό της ανάγκης, αλλά ίσως και από κάθε κίνητρο, κίνητρο ακόμη και για να ασχοληθεί με ο,τιδήποτε τον περιβάλλει, ακόμη και για να προσπαθήσει να το αντιληφθεί. Χωρίς τον πόνο, θα μας ήταν ξένο ακόμη και το ίδιο μας το σώμα, αφού όχι μόνο οι διάφορες ανάγκες του θα μας άφηναν αδιάφορους, αλλά και τα παθήματά του θα ήταν για εμάς άνευ ενδιαφέροντος, ακόμη και οι ακρωτηριασμοί, ακόμη και η απώλεια αισθητηρίων οργάνων, όπως τα μάτια - αφού το μόνο που θα χάναμε θα ήταν ένα θέαμα. Χωρίς τον πόνο, έρωτας δεν θα υπήρχε, αφού δεν θα υπήρχε στέρηση του άλλου και επιθυμία για ολοκλήρωση. Χωρίς τον πόνο, η αίσθηση του χρόνου θα ήταν ελάχιστη και εντελώς υποκειμενική, ίσως ονειρική, αφού τα διάφορα ρολόγια του σώματος, το μούδιασμα του ποδιού όταν μένουμε στην ίδια θέση, η βαθμιαία αύξηση των αναγκών, της δίψας, της πείνας, όλα αυτά θα απουσίαζαν, μια ημέρα θα μπορούσε ίσως να μοιάζει με δέκα λεπτά και το αντίστροφο.
Χωρίς τον πόνο, δεν θα υπήρχε χαρά, η χαρά είναι αρνητικό μέγεθος και ορίζεται ως απουσία του πόνου ή του φόβου του πόνου ή απαλλαγή από τον πόνο ή από το φόβο του πόνου.
Χωρίς τον πόνο, δεν θα υπήρχε αγάπη, αφού δεν θα μπορούσαμε να συμΠονέσουμε κανέναν και τίποτε.
Η ζωή, ως εμπειρία, είναι πόνος, το να ζεις, σημαίνει να πονάς, το να μην πονάς, σημαίνει ότι δεν ζεις.
Ο πόνος είναι το φυτίλι και η μίζα της αντίληψης, η άγκυρα στο πραγματικό, ίσως η πιο αξιόπιστη άγκυρα και, αν δεν με πιστεύετε, θυμηθείτε πόσες φορές έχετε ζητήσει να σας τσιμπήσουν για να δείτε αν ονειρεύεστε, για να βεβαιωθείτε ότι αυτό που σας συμβαίνει είναι πραγματικό.
Λοιπόν, ίσως ο πόνος να είναι πράγματι το τίμημα, το νόμισμα με το οποίο πληρώνει η ψυχή τη γνώση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου