Ανεκτικοί μέχρι μαλ…ας....

‘Εχουμε ακούσει ως λαός τόσα κολακευτικά σχόλια για το κουράγιο, την αντοχή και την ανοχή μας έναντι του μνημονίου, που θα έπρεπε να κοκκινίζουμε. Όχι από σεμνότητα αλλά από ντροπή.

Οι Έλληνες για μία ακόμη φορά γράφουμε ιστορία. Θα πολιτογραφηθούμε ως ο μόνος λαός που νεκρολογείται… εν ζωή (έστω σκυλίσια).

Εξάλλου, σε αυτή τη χώρα η ζωή και ο θάνατος εμπλέκονται με μυστήριους τρόπους. Για παράδειγμα, όπως μαθαίνουμε, καθημερινά ο ΣΔΟΕ ανακαλύπτει γιατρούς που έκοβαν ιατρικές συνταγές αξίας χιλιάδων ευρώ σε τεθνεότες.

Αν συνυπολογίσει κανείς τις ελλείψεις φαρμάκων αυτής της περιόδου στα φαρμακεία για τους ζωντανούς, αντιλαμβάνεται μία άλλη ερμηνεία του “ο νεκρός δεδικαίωται.

Γενικώς, μέρι πρότινος είχα την αφελή εντύπωση ότι η μόνη παρανομία των γιατρών ήταν το “φακελάκιο. Κι όμως οι “λειτουργοί της υγείας έχουν ανακαλύψει δεκάδες τρόπους να κοροϊδεύουν το κράτος, τα ταμεία και τον κοσμάκη.

Δεν θα υπερβάλλω καθόλου αν πω ότι εκείνος ο οικογενειάρχης που λήστεψε 32 τράπεζες για να “τα φέρει βόλτα” είναι πρόβατο και αρσακειάδα μπροστά σε κάτι μεγαλοσχήμονες και ελαφροχέρηδες μεγαλογιατρούς.

Ικανοποίηση στα δύο μεγάλα κόμματα για τη δημοσκόπηση της MRB. Το ΠΑΣΟΚ γιατί παραμένει ακόμη πρώτο και η ΝΔ γιατί παραμένει ακόμη πάνω από το 20%.

Αρκετοί από τους ερωτηθέντες εκφράζουν την άποψη ότι μία οικουμενική κυβέρνηση θα έδινε λύση. Μα εδώ στελέχη του ιδίου κόμματος δυσκολεύονται αφάνταστα να συννενοηθούν. Σκεφθείτε τι βαβέλ θα ήταν μία κυβέρνηση τουρλού.

Προσωπικώς η ιδέα πολύ μου αρέσει, αλλά όχι επειδή θα προκόψει η χώρα. Μόνο και μόνο για να δω τι υπάρχει πιο χαμηλά από το σημερινό μπάχαλο.

Άρχισαν πάλι τα ρεπορτάζ για την πτώση στις πωλήσεις της γαλοπούλας. Μεταξύ μας, υπάρχουν και σοβαρότερες παρενέργειες του μνημονίου. Διότι συν τοις άλλοις το κακάσχημο πουλερικό είναι και άνοστο.

Κάποοι διαφωνούν, αλλά βάζω στοίχημα ότι αν στο master chef τους βάλουν να μαγειρέψουν γαλοπούλα, θα βγουν όλοι προτεινόμενοι για αποχώρηση. Ακόμη και οι τέσσερις κριτές.

ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΑΠΛΟΙ

Δεν είμαι εχθρός της τηλεόρασης, γιατί μ αυτή μεγάλωσα, αλλά επεκτείνετε εκείνη η πλευρά της που δεν καταλαβαίνουμε τι βλέπουμε.

Περισσότερο ενδιαφέρον βρίσκω να ακούω καθημερινούς ανθρώπους να μιλάνε, παρά άτομα που αγαπούν τη δημοσιότητα και αναγκαστικά θα στηθούν με προσεγμένη εμφάνιση για να μιλήσουν.

Θα μου πεις πίσω από κάθε συνέντευξη κάποιου ‘’επώνυμου’’ ανθρώπου κρύβεται μια παρέα διαφημιστών που θέλουν ν’ αγγίξουν τι δική μου τσέπη….οκ… εδώ τι να πω?

Η διαφήμιση, κάνει ότι μπορεί να προωθήσει ανθρώπους για να πλασάρει τα προϊόντα που της συμφέρει και έτσι οι καναλάρχες να επιβιώνουν σε ένα μεσαίωνα του κέρδους.

Αλλά σε μια καθημερινότητα, γιατί να ασχοληθώ με ‘’εικονικά προβλήματα’’ λίγων?

......χάθηκε το πνευματικό επίπεδο στη τηλεόραση ή δεν το είχε τελικά ποτέ?
Αυτοί που δουλεύουν περισσότερο από εκείνους που απλά χαμογελούν και πουλάνε επιφάνεια, δεν έτυχε ποτέ να προβληθούν δημόσια.

Η τηλεόραση τελικά, πόνταρε στο ναρκισσισμό του κάθε Έλληνα και το χρησιμοποιεί για οικονομικό όφελος. Αυτό αντιλαμβάνομαι όταν βλέπω πολλά νέα παιδιά, να στοιβάζονται σε κάποιο αμαξίδιο της ‘’ουράς’’ για ένα λεπτό τηλεθέασης.

όλα έτοιμα ελπίζετε να έρθουν?

Ναι, μου απαντάνε…έχω ‘’θείο’’ εγώ στο τάδε κανάλι και είναι ευκολότερο να δουλέψω ‘’καθισμένος’’..

Τι είναι αυτό τους ρωτάω? …δουλεύω καθισμένος…νέα ιδέα?

Όχι. μωρέ, αφού έχω ''θείο'', θα δουλεύω μπροστά στο γυαλί της μικρής σου οθόνης και κάθε μέρα ενώ τα φράγκα θα πέφτουν από τη διαφήμιση γύρω από το όνομά μου, εγώ σε μια πολυθρόνα θα πουλώ αέρα.

Α! δουλεύω καθισμένος, σημαίνει παράλληλα πουλώ και αέρα!

Το βρήκα, αύριο το πρωί θα πάω μια βόλτα από τη λαϊκή που γίνεται στο παραπάνω τετράγωνο του σπιτιού μου και θα πω στο κύριο που πουλάει τα ζαρζαβατικά του, κάθισε σε μια καρέκλα (γιατί πολυθρόνα που να τρέχω να σου βρω τώρα) και εγώ με τη διαφήμιση που θα σου κάνω δε χρειάζεται τίποτα να καλλιεργείς.

…….…και άντε να δω μετά αν οι περισσότεροι που δε δουλεύουν παρά σουλατσάρουν μέσα από το γυαλί, τι θα τρώνε ….

(μάλλον τα πόδια τους, όπως έλεγαν οι παλιοί)

Γι΄ αυτό επιμένω σταθερά και δε θέλω ούτε να παρεκκλίνω, ούτε να εμπιστευθώ τους λίγους… προτιμώ να ακούω και να μιλώ με καθημερινούς ανθρώπους που σίγουρα έχουν κάτι να πούνε με τις λίγες κουβέντες τους, διότι όποιος μιλάει λίγο, δουλεύει περισσότερο.

Τα ψώνια της δημοσιότητας ας τα αφήσουμε για τη τηλεόραση, γιατί έτσι όπως έγινε, για λίγους προορίζεται. ..... Εμείς κι εμείς. ..

Μια τελευταία ερώτηση να σας κάνω κύριοι λάτρεις της δημοσιότητας?

….. αν μείνετε ‘’λίγοι’’ ποιος θα αγοράζει ότι πουλάτε?...εσείς?...ανάποδα να σας γυρίσουν, από τη τσέπη σας τίποτα δε πέφτει…

Όταν καταλάβετε τη ποιότητα σε ότι δείχνετε τότε δε θα σας μείνει ούτε η ποσότητα.

…..…τι ώρα είναι?..... άργησα η θεατρική παράσταση ‘’….’’ αρχίζει σε 20 λεπτά…. Ώρα για αληθινή ψυχαγωγία!....

γιατί τα παιδιά της πόλης έχουν επιλογές.......... στην επαρχία όμως?...χμ! εκεί δουλεύουν ας μη το ξεχνάμε…οπότε μιλάνε λιγότερο....

Συγνώμη για τη φλυαρία μου

.........ΤΡΕΙΣ ΜΟΙΡΕΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ...

Η ΑΛΗΘΕΙΑ,

ΤΟ ΨΕΜΑ

ΚΑΙ Η ΤΟΛΜΗ.......

ΠΟΥ Σ ΑΦΗΝΕΙ ΝΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙΣ ΠΟΙΑ

ΑΠΟ ΤΙΣ ΔΥΟ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΕΣ ΘΑ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙΣ ΣΤΗ ΖΩΗ ΣΟΥ

by Χριστινα Καμπα

No tears for the creatures of the night...

Η επιλεκτική προσωποποίηση στη θυματοποίηση που συντελείται μεθοδευμένα τις τελευταίες μέρες με αφορμή τον ξυλοδαρμό του βουλευτή Χατζηδάκη και η αντίστοιχη που επιχειρείται από τη δική μας πλευρά είναι δούρειος ίππος.

Στη πολιτική μάχη που έχει ξεκινήσει ουσιαστικά και γενικευμένα στη χώρα, και στο στάδιο που βρίσκεται προς το παρόν όπου τα επιχειρήματα γράφονται στους δρόμους και διατηρούν τη πνιγηρή για όλους οσμή του καπνού και του τρόμου, η προσωποποίηση και η ανάδειξη εξατομικευμένων δραμάτων των εμπλεκομένων έχει τόση σημασία όσο και η επίπτωση μας πολιτικής πρωτοβουλίας του Αλέξη Τσίπρα: καμία.

Θεωρώ μάλιστα πως έχουν το αντίθετο αποτέλεσμα. Την ανάπτυξη συμπάθειας απέναντι στους δυνάστες αυτού του λαού, όπου μάλιστα η συμ-πάθεια μπορεί να απολαμβάνει εδώ και την κυριολεκτική της έννοια. Σε αυτή τη μάχη, που επί του παρόντος τους κανόνες των εντυπώσεων τους ορίζει η αντίπαλη πλευρά, η ανάπτυξη συμπάθειας είναι πάντα μονόπλευρη και συντελείται από τους απλούς ανθρώπους-τηλεθεατές όταν βρισκόμενοι μόνοι με τη συνείδησή τους εκτείθενται στις αλλεπάλληλες εικόνες ενός προσώπου βουτηγμένου στο αίμα και το τρόμο. Αντίθετα, για τους μαχόμενους για αξιοπρέπεια με τα ανοιγμένα κεφάλια δεν περισσεύει κανένας οίκτος, συμπάθεια ή συμπόνια. Οι μπάτσοι, οι δημοσιογράφοι και τα αφεντικά τους θα συνεχίσουν να τους συκοφαντούν και να τους βιάζουν μετατρέποντας σε θύτες τα πραγματικά θύματα.

Παρεμπιπτόντως, ό,τι συνέβη στο βουλευτή Χατζηδάκη, φυσική και ψυχολογική βία δηλαδή από ανώνυμο όχλο, συμβαίνει επανειλημμένως σε ένα μεγάλο κομμάτι του ελληνικού λαού, από την επώνυμη εξουσία και τους ένοπλους προστάτες της. Ο βουλευτής Χατζηδάκης εξαναγκάστηκε βίαια σε συμ-πάθεια. Σε βίαια συμ-μετοχή στον πόνο μιας ολόκληρης κοινωνίας. Ας γνωρίζει πως χάρης και στη δική του δράση η κοινωνία βρίθει πολλών ακόμα ανεξερεύνητων συναισθημάτων -δυσάρεστων ως επί τω πλείστον.

Είναι στρατηγικό σφάλμα να αναζητούμε δικαίωση-δικαιοσύνη-συμπάθεια από τους αντιπάλους με τη προβολή εικόνων σακατεμένων διαδηλωτών. Αυτό είναι μέρος του δικού τους οπλισμού. Η βία τους βρίσκεται ούτως ή άλλως ήδη μέσα στα σπίτια μας και δεν έχουμε παρά να στραφούμε μέσα μας για να νιώσουμε το θυμό και την αγανάκτηση που προκαλεί η ατιμώρητη άσκηση ωμότητας στο διπλανό μας. Δικά μας όπλα δε μπορεί παρά να είναι μόνο η ενότητα, η αυτοοργάνωση, η αλληλεγγύη και η πάντα ανίκητη κοινή λογική.

by http://stahtikaiburberry.blogspot.com/

Ξέρετε κάναν ασήμαντο που να 'χει γράψει τίποτε τιποτένιο;

Το ξες αυτό που λεν "πρόλογο μην τρως"; Ή αλλιώς: "βαρέθηκα τον πρόλογο"; Τα λόγια τα μεγάλα, όχι απαραίτητα ψεύτικα, που λένε οι διάφοροι ειδικοί για τους διάφορους λογοτέχνες όταν προλογίζουν (ή παρουσιάζουν) τα βιβλία τους; Έχει καθιερωθεί να χρησιμοποιούνται αβάδιστα και αβασάνιστα κάποιες φράσεις οι οποίες, αν τις καλοσκεφτείς, γεννούν νέους λαβυρίνθους για τον ανθρώπινο στοχασμό. Δώσμου το χέρι σου (μες στη ζωή χωρίς αγάπη ποιος μπορεί να κρατηθεί;) και θα σ' οδηγήσω σ' αυτές τι μαγευτικές ατραπούς της ανθρώπινης νόησης και ούλτρα διανόησης.

(Και μετά απ' αυτόν τον πρόλογο, τον οποίο ελπίζω να μη τον κατάπιατε αμάσητο, στο ψητό ή αλλέως προκείμενο το οποίο εντούτοις και ολωσπεριέργως και ωτησεκπλήξεως δεν προηγείται του κειμένου, αλλά είναι αυτό καθαυτό το κείμενο -και μάλιστα αντιγραμμένα κομμάτια απ' άλλα κείμενα).

Αυτή η λογοτεχνική ισότητα που όλους τούς θέλει κορυφαίους και εκτωνσημαντικοτέρους συγγραφείς πολύ με τη σπάει: ολοι οι συγγραφείς είναι εκτωνσπουδαιοτέροι, αλλά κάποιοι πιο εκτωνσπουδαιοτέροι απ' τους άλλους. Πόσες κορυφές να χωρέσει η δύσμοιρη βιβλιοθήκη μου και πόσα υψηλά νοήματα να αντέξει ο πεπερασμένων δυνατοτήτων νους μου;

Διάβασα στον πρόλογο του "Μια ζωή μέσα στη φωτιά" ότι η συγγραφέας "Μαρίνα Τσβετάγιεβα συγκαταλέγεται στους μεγαλύτερους συγγραφείς του 20ού αιώνα". Δεν τη γνώριζα την κυρία, δεκτό, δεν γνωρίζω άλλωστε όλους τους μεγαλύτερους συγγραφείς του 20ού αιώνα, οκέι, πάσο, μη σε πω και respect, λέξη πολύ της μοδός μέχρι και πέρσι, αν και πλέον έχω την εντύπωση που ούτε στη Λάιφο ούτε καν στους ατενίστας δεν τη χρησιμοποιούν...

Διάβασα στον πρόλογο του "Η σκέψη και ο κυβερνήτης", στοπ, παρένθεση, μιλάμε για πολύ #fail τίτλο βιβλίου, διότι είμαι σίγουρος πως οι δύο από τους τρεις αναγνώστες αυτού του ιστολογίου διαβάζοντας αυτόν τον τίτλο θα νομίζουν πως πρόκειται για ένα μυθιστόρημα, νουβέλα, φαγητό κατσαρόλας, κάτι τέλος πάντων σχετικό με τις σκέψεις ενός κυβερνητη, ότι γιαναμημπολυλογώ αυτή η σκέψη και αυτός ο κυβερνήτης με κάποιον τρόπο συνδέονται. Σωστά; Ε λοιπόν όχι. Αλλο πράγμα η Σκεψη, άλλο πράγμα ο Κυβερνήτης (και πράγματι, αν βάλουμε δίπλα-δίπλα τον πρωθυπουργό μας τον Γιωργάκη και τη Σκέψη, θα διαπιστώσουμε ότι δεν συνδέονται επ' ουδενί τρόπω). Πρόκειται για δύο διαφορετικές νουβέλες που μας τις σερβίρουνε μαζί, υπό τον κοινό τίτλο Η σκέψη και ο κυβερνήτης. Τον νιώσατε τον συγκλονισμό; Λοιπόν, διαβάζω στον κοινό πρόλογο και για τη σκέψη και για τον κυβερνήτη αλλά και για το συγγραφέα Λεονίντ Αντρέγιεφ, πως πρόκειται για έναν απ' τους πιο πρωτότυπους και αμφιλεγόμενους συγγραφείς, για τον μεγάλο λησμονημένο της ρωσικής λογοτεχνίας, πραγμα που σημαίνει ότι προφανώς υπάρχουν πολλοί λησμονημένοι στη ρωσική λογοτεχνία, τους θυμήθηκε κάποιος (άρα πάψανε να είναι λησμονημένοι) τούς μέτρησε με τη μεζούρα και βρήκε ότι πιο μεγάλος είναι ο φίλος μας ο Λεονίντ. Τρεζολής Παμάλης.

Διάβασα στον "Λαβύρινθο" της Ρουθ Ρέντελ, τον οποίον υπέγραψε ως Μπάρμπαρα Βάιν, κλάιν μάιν: "Η Ρουθ Ρέντελ θεωρείται η σπουδαιότερη εν ζωή βρετανίδα συγγραφέας αστυνομικών μυθιστορημάτων". Αχά, εδώ έχουμε πολύ-πολύ συγκεκριμένα πράγματα: ο κύκλος των πιθανών ανταγωνιστών για τον τίτλο είναι πάρα πολύ μικρός, διότι ψάχνουμε γυναίκα συγγραφέα, εκ της Γηραιάς Αλβιόνος, που να γράφει βιβλία αστυνομικά και να είναι και εν ζωή! Ε, εντάξει, δικαιωματικά της ανήκει ο τίτλος: βγαίνει πρώτη ανάμεσα σε... πόσες; Δύο; Τρεις; Βέβαια, θα ήθελα να επισημάνω το εξαιρετικά εφήμερο του τίτλου που δίδεται στην κυρία Ρέντελ, διότι χτύπα ξύλο, αλλά είναι αναπόφευκτο, κάποια στιγμή θα φύγει κι αυτή απ' τη ζωή, οπότε; Ποια θα κληρονομήσει τον τίτλο της μεγαλύτερης εν ζωή βρετανίδας συγγραφέως αστυνομικών μυθιστορημάτων; Και ποιον τίτλο θα διεκδικήσει η θανούσα και από ποιον/ποιαν;

Διάβασα στον πρόλογο του "Τ' αερικά του παρά" ότι ο Μουρατχάν Μουνγκάν είναι "αναμφισβήτητα" ένας από τους πιο σημαντικούς λογοτέχνες της σύγχρονης Τουρκίας, ότι ο συγγραφέας "ανήκει στην σπάνια αυτή κατηγορία των ανθρώπων που ακόμα κι αν χάνονται οι ευγενείς αξίες, οι παντόφλες μένουν". Ενθουσιάστηκα! Επιτέλους! Αυτός ναι, αυτός είναι ένας καταπληκτικός χαρακτηρισμός! Διαβάζοντας προσεχτικότερα παρατήρησα ότι δυστυχώς πήδηξα σελίδα, απ' τη σελ. 9 στη 12, και ότι στην πραγματικότητα το πέρασμα απ' τη σελ. 9 στη 10 λέει: "ανήκει στην σπάνια αυτή κατηγορία των ανθρώπων που απ' την πιο τρυφερή τους ηλικία νιώθουν να τους στοιχειώνουν τα αερικά των λέξεων". Ξενερουά δικέ μου.

Κουράστηκα με τους σημαντικούς και τους κορυφαίους, δεν αντέχω, δεν θέλω άλλο πια. Παρακαλώ, στα σχόλια, αν θέλετε, προτείνετέ μου κάναν ασήμαντο να πάω να αγοράσω το τιποτένιο του βιβλίο.

"Πκρό, αλλά καλό…Σύνταγμα: ‘Αρθρο 60"

Ορκομωσία ψευτών και επιόρκων…

Άρθρο 60

1.Οι βουλευτές έχουν απεριόριστο το δικαίωμα της γνώμης και ψήφου κατά συνείδηση.

Αυτό λέει το Σύνταγμα. Κείμενο που όλοι, …τάχα, σεβόμαστε και τηρούμε. Και πάνω απ’ όλους οι φύλακες (τρομάρα τους) της δημοκρατίας! Κι έρχεται ο κάθε κρετίνος και ανεπαρκής αρχηγίσκος και τσαλαπατάει το πρωταρχικό αυτό θεσμικό κείμενο, τη βίβλο (υποτίθεται) της δημοκρατίας στο όνομα μιάς εντελώς γελοίας έννοιας που τη λένε “κομματική πειθαρχία” και που δεν υπάρχει πουθενά στο κείμενο του συντάγματος (άρα δεν έχει καμία υπόσταση). Και διαγράφει τον όποιο βουλευτή του κόμματός του δεν ψηφίζει σύμφωνα με την εντολή του αρχηγού! ΝΤΡΟΠΗ σας ρε “αρχηγοί”! ΝΤΡΟΠΗ ρε Γιωργάκη και ρε Αντωνάκη! Αυτό σας μάθανε, εκεί που σπουδάσατε, πλάϊ-πλάι στη “μεγάλη πατρίδα” ότι είναι η δημοκρατία; Να πετάτε στα σκουπίδια τη βούληση του πολίτη που υποτίθεται ότι εκπροσωπεί ο βουλευτής;

Τότε τι τον θέλουμε τον βουλευτή ρε ρεμάλια της πολιτικής; για να ενθυλακώνει τον παχυλό μισθό και τα επιδόματα και να διακοσμεί τα έδρανα; Τότε γιατί δεν έχουμε μόνο αρχηγούς να βγάζουν φιρμάνια μόνοι τους και ανενόχλητοι; Τότε ΤΙ ΤΗΝ ΘΕΛΕΤΕ ΤΗΝ ΨΗΦΟΦΟΡΙΑ στη βουλή, ωρέ κλεφτόπουλα; Γιατί όταν επικρέμαται η απειλή της διαγραφής, αυτό δεν είναι “…απεριόριστο δικαίωμα γνώμης και ψήφου κατά συνείδηση” όπως επιτάσσει ο καταστατικός χάρτης που εσείς μεταχειρίζεστε ως μαλακό και απαλό softex, αλλά τραμπουκισμός και τρομοκρατία!

Και τι έγινε ο όρκος που δώσατε, ρέ λεβέντες, να φυλάσσετε τους Νόμους και το Σύνταγμα; Αν πάει ένας πολίτης στο δικαστήριο και ορκιστεί ψέματα και τον πιάσει ο δικαστής τρώει κάμποσους μήνες φυλακή. Εσάς, τους κατάφορα, συστηματικά και ξεδιάντροπα επίορκους, τι πρέπει να σας κάνουμε ωρέ παλλικάρια;

Αμ θα σας κάνουμε! Μόνο που ο πολίτης αργεί να ξυπνήσει. Είδατε τι έπαθε ο Χατζηδάκης (ίσως ο λιγότερο βλαβερός όλων); ‘Ερχονται κι άλλα. Και θα φοβάστε και τον ίσκιο σας κάποτε και ούτε από την πόρτα σας δεν θα ξεμυτίζετε χωρίς μεραρχίες από μπράβους! Ρεμπεσκέδες!

Κοινοβουλευτικά μασκαρισμένη δικτατορία έχουμε, αδέρφια. Του χειρίστου είδους. Ακριβώς γιατί είναι μασκαρισμένη…

Όταν η κυβέρνηση βαπτίζει την αποτυχία ως επιτυχία...

Η κυβέρνηση βάπτισε ως επιτυχία τα νέα μέτρα στον ιδιωτικό τομέα.

Ο πρωθυπουργός και ο Υπ.Οικονομικών όταν συμφώνησαν με το ΔΝΤ ήξεραν ότι θα χρειαστεί επιμήκυνση της αποπληρωμής των χρεών.

Λίγο μετά από την εκπόνηση του «πρώτου μνημονίου» σε σειρά από συνεντεύξεις μου (όπως στις 9.5.2010 στην εφημερίδα «Free Sunday”), ανέφερα το γεγονός ότι ο «ο Πρόεδρος της Γερμανίας, ο οποίος διετέλεσε πρόεδρος του ΔΝΤ, δήλωσε ότι για να μηδενίσει από του χρόνου η Γερμανία τα ελλείμματά της –φέτος είναι 3,6% και θα πάει στο 5,4% - θα χρειαστεί 20 χρόνια». Αναρωτιέμαι –έγραφα τότε- «πώς φαντάζεται το οικονομικό επιτελείο ότι μία χώρα ανοργάνωτη, με θεσμούς που γνωρίζουμε και όντας σε βαθιά ύφεση, θα κατεβάσει το έλλειμμα κατά 12% σε μια τριετία. Αυτά δε γίνονται και οι ξένοι το ξέρουν ότι δε γίνονται

Κατέκρινα, λοιπόν, την κυβέρνηση, για την κακή της διαπραγμάτευση. Διότι κανονικά όφειλε να ζητήσει ένα χρονοδιάγραμμα 8 ετών προκειμένου να υπάρξει ένα «λογικό» χρονικό διάστημα μείωσης των ελλειμμάτων. Διαφορετικά, εκτιμούσα, η κυβέρνηση θα αναγκαστεί σχετικά σύντομα να ζητήσει «επιμήκυνση». Κάτι τέτοιο θα σήμαινε νέα διαπραγμάτευση και νέες δεσμεύσεις καθώς και καινούργια μέτρα αυταρχισμού και λιτότητας. Τότε είχα κατηγορηθεί ποικιλότροπα από τα διάφορα παπαγαλάκια.

Η κυβέρνηση επιθυμεί την επιμήκυνση του χρονοδιαγράμματος του μνημονίου.

Δεν τέλειωσε το 2010 και ήδη η χώρα επιδιώκει την επιμήκυνση του χρονοδιαγράμματος για τον περιορισμό του δημοσιονομικού ελλείμματος. Δηλαδή επιζητεί αυτό που έπρεπε να είχε κάνει εξ’ αρχής και με όρους που τότε θα ήταν κατά πολύ καλύτεροι των σημερινών. Είναι φανερό, λοιπόν, ότι εάν η κυβέρνηση είχε κάνει ορθή διαπραγμάτευση έστω και ως προς το χρονοδιάγραμμα δεν θα ήταν υποχρεωμένη να διαπραγματευτεί εκ νέου τους όρους και με χειρότερους όρους, υπό τις απειλές και τις νέες απαιτήσεις της Γερμανίας.

Η Ελλάδα αδυνατεί να αποπληρώσει έγκαιρα τις δόσεις του δανείου από τον μηχανισμό στήριξης.

Η επιδίωξη επιμήκυνσης του χρόνου περιορισμού του ελλείμματος, έκανε φανερό ότι η Ελλάδα αδυνατεί να ανταπεξέλθει στο αρχικό χρονοδιάγραμμα που είχε ανοήτως συμφωνήσει. Η κυβέρνηση παρόλα αυτά, καμώνεται ως η επιμήκυνση να είναι «επιβράβευση» της πολιτικής της. Και αυτό παρά την εφαρμοζόμενη σκληρή – μονόπλευρη πολιτική λιτότητας. Στην πραγματικότητα, βέβαια, έκανε λάθος διαπραγμάτευση την Άνοιξη του 2010. Εκτίμησε λάθος τις αντοχές της χώρας. Έπεσε έξω στα πλάνα της. Αναγκάζεται, λοιπόν, εκ των πραγμάτων να ζητήσει περισσότερα χρόνια για να ανταποκριθεί στους στόχους που της έχουν τεθεί με πολύ πιο δυσμενείς όρους από ότι αν είχε εξαρχής προσανατολιστεί ορθά. Και της το δίνουν αυτό σήμερα με μεγάλο κόστος για τη χώρα. Δηλαδή, κατά την κυβέρνηση επιτυχία είναι να πληρώνεις κανείς ακριβά αυτό που θα μπορούσε να το είχε πάρει εξαρχής και χωρίς επιπλέον κόστος.

Οι νέες διαπραγματεύσεις με την τρόικα οδηγούν σε χαλαρές εργασιακές σχέσεις.

Υπουργοί της κυβέρνησης έκαναν το καλοκαίρι μια δεύτερη διαπραγμάτευση για το μνημόνιο. Εκεί ουσιαστικά αποδέχτηκαν την κατάργηση θεμελιακών δικαιωμάτων των εργαζομένων, ιδιαίτερα ως προς τις εργασιακές σχέσεις. Την δέχτηκαν σε μια διαπραγμάτευση που εκτός της τρόικας και της ίδιας ήταν παρόντες εκπρόσωποι της διαπλοκής και των τραπεζών που έχουν άμεσο συμφέρον για την κατάργηση αυτών των δικαιωμάτων. Έτσι φτιάχτηκε το αντεργατικό «μνημόνιο νo.2». Τώρα οι ίδιοι, ενόψει νομοθετικών αναγκών, εμφανίζονται ως να λαμβάνουν πρωτοβουλίες αποτροπής των αρνητικών συνεπειών, ως να μην ήταν εκείνοι που είχαν συμφωνήσει αυτούς τους επαχθείς όρους τον Αύγουστο, αλλά κάποιος άλλος.

Στην ουσία τι κάνουν πολλοί της κυβέρνησης, όπου ασφαλώς και υπάρχουν φωτεινές εξαιρέσεις; Παριστάνουν τον Δον Κιχώτη που παλεύει ενάντια στους ανέμους του μνημονίου και των αναπροσαρμογών του, που οι ίδιοι είχαν συμφωνήσει μόλις πριν λίγους μήνες. Η πολιτική υποκρισία στο απόγειο της; Πιθανώς. Πιθανά, όμως, η πολιτική τους να αποτελεί ένα ιστορικό υπόδειγμα επιπολαιότητας και ευκολίας με την οποία παραδόθηκε στην τρόικα και στη βουλιμία των τραπεζιτών. Υπάρχει κάτι χειρότερο; Ναι…ότι είναι εξίσου πιθανό να ισχύουν και τα δύο.

Με λίγα λόγια και πάλι την νύφη θα την πληρώσει ο εργαζόμενους και κερδισμένη θα βγει η πλουτοκρατία εις βάρος των πολλών.

by Nick Kotzias

Ο σκλάβος των Χριστουγέννων.

                                  Χριστούγεννα : Η καταναλωτική υστερία των γιορτών

                                             Οι γιορτές ως κερδοσκοπική επιχείρηση

Χριστούγεννα! Η σύγχρονη κοινωνία έχει αφήσει την ουσία στην άκρη νομίζοντας ότι "ουσία" είναι μια επίπονη νοητική διαδικασία, ενώ η βιτρίνα της κατανάλωσης και της ψεύτικης ζεστασιάς των γιορτών δείχνει πιο προσιτή και πιο έξυπνη τελικά.

Κοίτα γύρω σου, κάτι δεν πάει καλά. Κοίτα μέσα σου.. Το ξέρεις ότι κάτι δε πάει καλά. Είσαι ανειλικρινής με τον εαυτό σου. Παρασύρεσαι εύκολα από τις τάσεις. Σε διορθώνει και σε ξαναβάζει σε τροχιά καταστολής η ίδια η κοινωνία αν εκτροχιαστείς από τη συμβατικότητα. Σε χαστουκίζει ο διπλανός σου γιατί τον έχει χαστουκίσει ένας διπλανότερος, έτσι και συ χαστουκίζεις αν νιώσεις ότι κάτι διαφέρει, γιατί;

Φέτος τα Χριστούγεννα έχεις μια αποστολή. Η αποστολή σου είναι να συνειδητοποιήσεις τι είναι αυτό που σου δίνει θλίψη, όταν όλοι φωνάζουν καλή χρονιά και τι κάνει τα στολίδια να δείχνουν φτωχά σε ότι αφορά την αληθινή ομορφιά που αποζητάς.

Ο σκλάβος των Χριστουγέννων.

Η επιθυμία σου να ζήσεις την μαγεία των Χριστουγέννων θα κάνουν έναν συνάνθρωπό σου σκλάβο. Αυτές τις διαφορετικές μέρες, όταν εσύ θα τρως σε ένα ζεστό τραπέζι και θα ανταλλάζεις δώρα, θα έχεις αναγκάσει κάποιον σε ένα φθηνό μεροκάματο σκλαβιάς, γιατί αν εσύ θες να ζήσεις τη μαγεία τότε αν δε το ξέρεις ήδη, μάθε ότι υποχρεώνεις κάποιον να ζήσει τη σκληρότητα και την άλλη όψη της χάρτινης γιορτινής ατμόσφαιρας που είναι χτισμένη.

                                                  Ο σκλάβος των Χριστουγέννων

Σκλάβος των Χριστουγέννων αυτός, σκλάβος και εσύ, αφού η μανία σου του να ταυτιστείς με μια γιορτινή ατμόσφαιρα την ίδια στιγμή που η πραγματικότητα είναι τόσο σκληρή και τα μηνύματα των εποχών δυσοίωνα μοιάζει με παρανοϊκή συμπεριφορά, ανθρώπου που του αρέσει να ξεχνάει και να ζει σε γυάλινα όνειρα, αντί να συζητάει και να τον απασχολεί τι φταίει για αυτήν την απάνθρωπη κοινωνία ανθρώπων.

Οι επιθυμίες μας σκλαβώνουν τους ανθρώπους γύρω μας και στο τέλος αυτή η κατάσταση σκλαβώνει και εσένα, η αγάπη σου για το κέρδος και την επίδειξη πλούτου σε κάνει και σένα σκλάβο, σκλάβο στη δουλειά σου και αυτό που κάνεις κάθε μέρα για να αντέξεις τις υποχρεώσεις σου. Είσαι ένας σκλάβος των Χριστουγέννων, μια μηχανή και ένας αριθμός που πρέπει να καταναλώνει και όχι να αγαπάει. Είσαι μια φιμωμένη ψυχή, έχεις άγνοια των βαθύτερων αιτιών που σε κάνουν να μη σκέφτεσαι. Ξέρεις να παίρνεις χαρά από άψυχα αντικείμενα και δε ξέρεις τον τρόπο να εμπιστεύεσαι και να κατανοείς τα προβλήματα των ανθρώπων γύρω σου. Άλλωστε με τόσο λίγο χρόνο που έχεις η ενασχόληση σου με προβλήματα σου φαίνεται βαρύ φορτίο στην επιδίωξη μιας ισορροπημένης ψυχικής κατάστασης.

Η αληθινή αξία των Χριστουγέννων

Έκατσες ποτέ να αφαιρέσεις τις προκαταλήψεις που άθελά σου η οικογένειά σου σε φόρτωσε; Τι σημαίνει Χριστούγεννα; Ανταλλαγή ευχών, δώρων; Πόσο βαθιά μπορείς να πας;

Έκατσες ποτέ να εναντιωθείς σε κάθε τι φθηνό και άχρηστο που σου γεμίζουν τη ζωή όπως η τηλεόραση ή και οι συζητήσεις για ανούσια θέματα με γνωστούς και φίλους, όταν ζεις σε μια εποχή που απαιτεί λύσεις και οράματα για να πάει μπροστά; Μη θεωρείς τον εαυτό σου ανίκανο, το μυαλό σου μπορεί να παράγει σπουδαία πράγματα. Μη περιμένεις από άλλους!

Ενδιαφέρθηκες ποτέ για για την ουσία των Χριστουγέννων; Σκέφτηκες πόσο θύμα του καταναλωτικού παιχνιδιού είσαι; Δε σε εξοργίζει να είσαι θύμα; Δε θέλεις να είσαι λιγότερο; Τα Χριστούγεννα είναι γεμάτα "πρέπει", μια φούσκα και μια απόδειξη απομάκρυνσης και υποκρισίας μεταξύ των ανθρώπων.

Σκλάβος των Χριστουγέννων για ένα μισθό, σκλάβος των πρέπει. Λες έτσι είναι ο κόσμος δεν αλλάζει και συνεχίζεις. Ο κόσμος αυτός άλλαξε πολλές φορές μέχρι σήμερα. Θα αλλάξει ξανά. Πάνω σε αυτή την αλλαγή θυμήσου ότι είσαι σκλάβος και κάθε μέρα θα γίνεσαι όλο και περισσότερο. Βρες συμμάχους σκλάβους και ρύθμισε τη δύναμη που δε ξέρεις ότι έχεις με τρόπο που θα σπάσει τα δεσμά σου.

Τα Χριστούγεννα είναι μια ευκαιρία να βρεθείς κοντά με αγαπημένα σου πρόσωπα ή να συνειδητοποιήσεις πόσο μόνος έχεις βρεθεί σε έναν κόσμο ψεύτικων επιδιώξεων. Εκτός από ευχές φέτος τα Χριστούγεννα μιλήστε μεταξύ σας και ανταλλάξτε απόψεις για τα προβλήματά σας. Να είστε έτοιμοι να βρείτε λάθη στον εαυτό σας. Να είστε έτοιμοι να μάθετε και να ψάξετε γιατί οι αλήθειες κρύβονται στη γνώση και η γνώση μπορεί να σε απελευθερώσει.

Η γνώση και μόνο η γνώση θα κάνει τον σκλάβο των Χριστουγέννων κάποτε ξανά ελεύθερο.
by Δυνατό Μυρμήγκι

Το δημόσιο ως ο εχθρός .........

                                                       
                                                           τίνος είναι το κράτος βρε παιδιά;

Στην Ελλάδα το κράτος που συγκροτήθηκε μετά την επανάσταση του 1821 ήταν σαφώς πιο μικρό από τον χώρο όπου έκανε ο ελληνικός καπιταλισμός την πρωταρχική του συσσώρευση. Αφού Έλληνες έμποροι, εφοπλιστές και βιοτέχνες κινούνταν με άνεση και πετυχημένα σε όλο το μήκος και το πλάτος της αγοράς της Οθωμανικής αυτοκρατορίας και όχι μόνο. Το νεοελληνικό κράτος έφερε πάνω του την σφραγίδα των κομματαρχών της «παλιάς Ελλάδας». Την σφραγίδα της μεταπρατικής ελληνικής αστικής τάξης. Του ελέγχου του ξένου παράγοντα.Ακόμα χειρότερα έγιναν τα πράγματα μετά την κατοχή και τον εμφύλιο πόλεμο. Το ελληνικό κράτος έγινε το κράτος των διώξεων, του αυταρχισμού και «της προστασίας του πολίτη από τον κομμουνιστικό κίνδυνο». Πάνω στο ελληνικό κράτος επικάθησαν και το διοικούσαν οι νικητές του εμφυλίου, Έλληνες και ξένοι.

Σε αυτούς συμπεριλαμβάνονταν, επίσης, οι μαυραγορίτες και συνεργάτες των Γερμανών, οι λαθρέμποροι, εκείνοι που έκλεψαν την περιουσία των διωχθέντων, είτε στη διάρκεια του πολέμου (των εβραίων και των αντιστασιακών), είτε στη διάρκεια του εμφυλίου και των μετέπειτα χρόνων (ιδιαίτερα των αριστερών, δημοκρατικών πολιτών). Το κράτος αυτό έθρεψε αυταρχικές και βαθιά συντηρητικές δοξασίες, μηχανισμούς, λειτουργίες. Γέννησε και παρήγαγε τους πραξικοπηματίες σε Ελλάδα και Κύπρο. Το κράτος εχθρός του λαϊκού στοιχείου. Αυτό που ονομάστηκε ποικιλόμορφα «πελατειακές σχέσεις». Σήμερα ζούμε στην Ελλάδα και πάλι έναν ιδιόμορφο αντικρατισμό. Ούτε φιλελεύθερο, ούτε αριστερό, αλλά ούτε καν συντηρητικό.

Στην Ελλάδα καταγράφεται το μεγαλύτερο παράδοξο, να εμφανίζει ο κυρίαρχος λόγος ως κύριο υπαίτιο για τα χάλια του ελληνικού καπιταλισμού, που δεν είναι καν καπιταλισμός της προκοπής, τον δημόσιο υπάλληλο. Υπό κατηγορία βρίσκεται ο νοσοκόμος, ο θυρωρός του υπουργείου, ο δάσκαλος και ο πιλότος της πολεμικής αεροπορίας. Μάλιστα ο ιδιότυπος ελληνικός νεοφιλελευθερισμός φαντάζεται ότι η όλο και πιο πολύπλοκη σύγχρονη κοινωνία θα μπορούσε να κυβερνηθεί με ένα όλο και πιο απλό και μικρό κράτος. Πίσω από αυτή την επίθεση κρύβεται ο πραγματικός υπεύθυνος: οι δυνάμεις που χρησιμοποίησαν το ελληνικό κράτος ως λάφυρο, ως πηγή εύκολου κέρδους μαζί με τους πολιτικούς εκπροσώπους τους. Διότι το πρώτιστο πρόβλημα του ελληνικού δημοσίου είναι ότι έχουν επικαθήσει επί αυτού μεγάλα συμφέροντα που ως βδέλλες έζησαν από αυτό.

Κρατοφαγοπότες επιχειρηματίες. Άνομα αεριτζίδικα συμφέροντα. Και αφού έκαναν πάρτη πάνω στο σώμα του κράτους, αφού το οδήγησαν με τις λεηλασίες που έκαναν (χάρη σε μια πολύ συγκεκριμένη πολιτική προμηθειών, δημόσιων δαπανών, επιδοτήσεων, απάτης και φοροκλοπής που επέβαλε το πολιτικό σύστημα), τώρα ανακαλύπτουν ότι για όλα φταίνε οι δημόσιοι υπάλληλοι συλλύβδην. Προκειμένου δε, να πείσουν επικαλούνται τους δημόσιους υπάλληλους που οι ίδιοι λάδωσαν, όλους όσους έκαναν συνένοχους στο σύστημα που έστησαν. Σε τελευταία ανάλυση, το ελληνικό κράτος και οι παθολογίες του δεν είναι τίποτα άλλο παρά προϊόν της ποιότητας των δυνάμεων που ηγεμόνευσαν επ’ αυτού. Που το κατείχαν και το χρησιμοποίησαν ως λάφυρο. Αφού λήστεψαν, τώρα εμφανίζονται ως οι παρθένες που γεμάτο παράπονο ανακάλυψαν τις αμαρτίες του κόσμου. Έναν κόσμο που στην πραγματικότητα εκείνοι διέφθειραν. Εκείνοι έφτιαξαν κατά εικόνα και ομοίωση τους. Για πρώτη φορά στην ιστορία τα αφεντικά του συστήματος καταγγέλλουν τους διεκπεραιωτές των υποθέσεών τους.

by Nick Kotzias

Ψωροκώσταινα για εμάς, Παράδεισος για τους Άλλους ...

Ο Ελληνικός Καπιταλισμός

Σ' ένα κόσμο που το 2009 είχε πληθυσμό 6.768.167.712 κατοίκους, η Ελλάδα των 11.260.000 κατοίκων αποτελούσε το 0,166% του πλανήτη. Ωστόσο, ο ελληνικός καπιταλισμός κατέχει την 22η θέση στον κόσμο στη λίστα των πιο πλούσιων χωρών.

Ας δούμε πώς εξειδικεύεται αυτό σε μερικά βασικά χαρακτηριστικά του, που αποτελούν τους πυλώνες της δυναμικής του:

1. Μέχρι το 2009 ήταν πρώτος στον παγκόσμιο εμπορικό στόλο. Το 2010 έγινε δεύτερος, κατέχοντας το 14,8% του συνόλου της παγκόσμιας εμπορικής ναυτιλίας. Ο ελληνικός εμπορικός στόλος αποτελείται από 2.974 πλοία συνολικής χωρητικότητας 175.540.000 τόνων. Όμως, αν συνυπολογιστεί ότι ελέγχουν και το στόλο άλλων, μικρότερων πλοιοκτητών, φτάνουμε στο 20% περίπου του παγκόσμιου στόλου! Ο υπό ελληνική σημαία στόλος είναι πέμπτη δύναμη στον κόσμο (αυτό σημαίνει ότι πολλά ελληνόκτητα πλοία ταξιδεύουν με ξένη σημαία - τους συμφέρει καλύτερα) και πρώτος στην Ευρωπαϊκή Ένωση, κατέχοντας το 39,7% του συνόλου.

Φοροαπαλλαγές στους πλούσιους

Μέχρι το τέλος του 2009 οι Έλληνες εφοπλιστές (μια συμπαγής ομάδα περίπου 400 πλοιοκτητών) είχαν παραγγείλει τη ναυπήγηση 748 νέων πλοίων, χωρητικότητας 64,9 εκατ. τόνων, κυρίως στα ναυπηγεία της Νότιας Κορέας και της Κίνας.

Οι εγκατεστημένες στην Ελλάδα περίπου 1.300 ναυτικές επιχειρήσεις απασχολούν πάνω από 12.000 υπαλλήλους. Το ξένο συνάλλαγμα από ναυτιλιακές υπηρεσίες το 2009 ήταν 13,552 δισ. ευρώ, έναντι 19,188 δισ. ευρώ το 2008 - η πτώση οφείλεται σε μείωση του όγκου του παγκόσμιου εμπορίου και σε μεγάλη πτώση των τιμών των ναύλων. Το συνάλλαγμα αυτό αντιστοιχεί στο 5,6% του ΑΕΠ!

Οι Έλληνες εφοπλιστές συνήθως αποφεύγουν τη δημοσιότητα - εξάλλου δεν υποχρεούνται καν να δημοσιεύουν ισολογισμούς, ενώ έχουν 57 φοροαπαλλαγές και η συνεισφορά τους στη φορολογία είναι μικρότερη και από των μεταναστών! Όμως, είναι επιχειρηματικά παρόντες, με εμφανή τη συμμετοχή τους σε τουριστικές εγκαταστάσεις, ναυτικές συγκοινωνίες εσωτερικού και εξωτερικού, αεροπορία, τράπεζες και άλλους τομείς όπου η συμμετοχή τους είναι λιγότερο -ή και καθόλου- γνωστή.

Οι Ελληνικές Τράπεζες είναι κερδοφόρες

2. Έχει ένα δυναμικά αναπτυσσόμενο και επεκτατικό στο εξωτερικό τραπεζικό τομέα: Οι ελληνικές τράπεζες, από τη στιγμή που άνοιξαν τα βόρεια σύνορα το 1989-1990 με τη διάλυση των Ανατολικών καθεστώτων, προχώρησαν αμέσως "στους δρόμους τους παλιούς", όπως τότε γράφαμε. Αυτή την περίπου εικοσαετία μέχρι σήμερα, η επέκταση των ελληνικών τραπεζών στα Βαλκάνια και τις Ανατολικές χώρες όχι μόνο ήταν καλπάζουσα αλλά μάλλον και πρωτοφανής στην ταχύτητά της.

Σήμερα, στα μέσα του 2010, λειτουργούν περίπου 3.500 υποκαταστήματα των ελληνικών τραπεζών σ' αυτές τις χώρες - χωρίς να λογαριάζουμε και την επέκταση των μεγάλων κυπριακών τραπεζών στις ίδιες περιοχές. Ταχύτατη είναι επίσης η επέκταση των ελληνικών τραπεζών στην Τουρκία τα τελευταία χρόνια. Να σημειώσουμε επίσης ότι στην αρχή αυτής της περιόδου οι ελληνικές τράπεζες αποσύρθηκαν τελείως από τις δυτικές αγορές, πουλώντας τα καταστήματα που είχαν σε Ευρώπη και ΗΠΑ, ρίχνοντας το βάρος τους σε πιο παρθένες αγορές.

Η δύναμη των Ελληνικών Τραπεζών

Τα καθαρά κέρδη των ελληνικών τραπεζών από τα υποκαταστήματά τους στο εξωτερικό ήταν μεγάλα. Για την Εθνική, το 45% του συνόλου των κερδών της οφείλεται στα κέρδη από τα καταστήματά της στην Τουρκία. Για την Alpha Bank ήταν το 24% του συνόλου των κερδών της. Για την EFG Eurobank το 25%, για την EGNATIA το 33% και για την Πειραιώς το 41%.

Σημειώνουμε ότι στην τραπεζική κρίση που ξέσπασε από το 2008 στις ΗΠΑ και την Ευρώπη δεν σημειώθηκε ούτε μία χρεοκοπία ελληνικής τράπεζας - έστω και μικρής. Φυσικά στηρίχτηκαν από το Δημόσιο με 28 δισ. ευρώ και τελευταία με άλλα 10 δισ. ευρώ από το πακέτο του Μνημονίου, αλλά στις ΗΠΑ και σε ευρωπαϊκές χώρες είχαμε χρεοκοπίες τραπεζών παρά τη στήριξη του τραπεζικού τομέα.

3. Έχει χιλιάδες επιχειρήσεις με παρουσία στις Βαλκανικές χώρες, την Ανατολική Ευρώπη, τη Ρωσία, την Ουκρανία, την Τουρκία, την Αίγυπτο κ.λπ.

Κανείς δεν ξέρει με ακρίβεια πόσες - ίσως χιλιάδες ελληνικές επιχειρήσεις έχουν εγκατασταθεί σ' αυτές τις χώρες και τις εκμεταλλεύονται, επωφελούμενες από τα χαμηλά μεροκάματα, την απουσία ισχυρών συνδικάτων, την απουσία πλαισίων προστασίας της εργασίας, την απουσία περιβαλλοντικών δεσμεύσεων για την επιχειρηματική δραστηριότητα, τη διαφθορά του πολιτικού συστήματος που ευνοεί την εξαγορά κυβερνητικών αξιωματούχων κ.λπ. κ.λπ. Ανάμεσα σ' αυτές τις χιλιάδες επιχειρήσεις είναι και πολλές που έκλεισαν τα εργοστάσιά τους στην Ελλάδα και μετεγκαταστάθηκαν σ' αυτές τις χώρες. Πολλές από αυτές είχαν πάρει στο μεταξύ κρατικές επιδοτήσεις με βάση τον αναπτυξιακό νόμο...

Να σημειώσουμε ότι ένα σημαντικό μέρος αποτελούν 480 ελληνικές επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στην Τουρκία, με εργοστάσια, εμπορικές και παντός άλλου τύπου αντιπροσωπείες, συνεργαζόμενες πολλές φορές με Τούρκους επιχειρηματίες. Το σύνολο των ελληνικών επενδύσεων στην Τουρκία είναι περίπου 6 δισ. δολάρια. Η σημαντικότερη απ' αυτές ήταν η εξαγορά της τουρκικής τράπεζας FINANS BANK από την Εθνική το 2009 με 4,5 δισ. δολάρια. Ειδικά το 2009, έτος οικονομικής κρίσης για την Ελλάδα, επενδύθηκαν στην Τουρκία από Έλληνες καπιταλιστές 780 εκατ. δολάρια.

Για να κάνουμε τις συγκρίσεις, ο τουρκικές επενδύσεις στην Ελλάδα αντιπροσωπεύονται από 10 επιχειρήσεις με συνολική επένδυση 30 εκατ. ευρώ. Και παρ' όλα αυτά ήταν αρκετό να έρθει πρόσφατα ο Ερνογάν στην Ελλάδα με πολυμελή αντιπροσωπεία Τούρκων επιχειρηματιών για ν' αρχίσει το κλαψούρισμα όιτι οι Τούρκοι θα "καταλάβουν οικονομικά" την Ελλάδα...

Ο ιδιωτικός τομέας

Ας μπούμε όμως βαθύτερα στο αρχιπέλαγος του σύγχρονου ελληνικού καπιταλισμού, εξετάζοντας τον ελληνικό ιδιωτικό καπιταλιστικό τομέα.

• Κατασκευαστικές εταιρείες:

Ένας ισχυρός και σύγχρονος καπιταλιστικός κλάδος, που δραστηριοποιείται επίσης με επιτυχία και στο εξωτερικό. Ελληνικές κατασκευαστικές κατασκευάζουν από διυλιστήρια στη Σ. Αραβία, αυτοκινητόδρομους στην Πολωνία, οικιστικά συγκροτήματα στη Ρωσία, κάθε λογής δημόσια και ιδιωτικά έργα σε όλη την έκταση των Βαλκανίων.

• Ελληνικές πολυεθνικές:

Ναι, από την Ελλάδα ενεργούν ή είναι εγκατεστημένες 216 ελληνικές πολυεθνικές! Ο κατάλογος που δίνει η "Ναυτεμπορική" δεν είναι ακόμη ολοκληρωμένος - υπάρχουν και άλλες. Αυτές όλες ενεργούν σε όλο τον κόσμο με έδρα την Ελλάδα. Να σημειώσουμε ότι σ' αυτές δεν περιλαμβάνονται τραπεζικές και ναυτιλιακές εταιρείες.

• Υπεράκτιες (off shore) εταιρείες:

Υπερχώριες τις αποκαλούν μερικοί και είναι εκατοντάδες. Ένας ολόκληρος ανεξέλεγκτος κόσμος επιχειρήσεων, όπως φάνηκε από τα σκάνδαλα της τελευταίας περιόδου. Δρουν ασύδοτα, με την ανοχή ή και κάλυψη των κυβερνήσεων και του καθεστώτος, προστατεύοντας τομείς της επιχειρηματικής δραστηριότητας από τη φορολόγηση, ξεπλένοντας βρόμικο χρήμα από τομείς μαφιόζικης καπιταλιστικής δραστηριότητας (ναρκωτικά, όπλα, trafficing κ.λπ.). Ένας μισθωτός που κάνει μια φορολογική παρατυπία ή ένας μικρομαγαζάτορας που δεν έχει τακτοποιημένα χαρτιά μπορούν να οδηγηθούν στη φυλακή ή στη χρεοκοπία, αλλά για τις αποδεδειγμένα πέραν των νόμων δραστηριότητες των πολυεθνικών υπάρχει ασυλία.

• Μερικά χτυπητά παραδείγματα ελληνικών επιχειρήσεων μεγάλης εμβέλειας:

Στην Ελλάδα εδρεύει η INTRALOT, δεύτερη εταιρεία στον κόσμο στον τομέα τυχερών παιχνιδιών. Όλα της τα τερματικά και άλλα μηχανήματα, αλλά και το λογισμικό, είναι ελληνικής τεχνολογίας και παράγονται από την INTRACOM των 2.500 εργαζομένων. Η 3Ε COCA COLA είναι η δεύτερη σε κύκλο εργασιών μετά την πρώτη στις ΗΠΑ, Ελληνικής ιδιοκτησίας και με εργοστάσια σε πάνω από 30 χώρες, με πάνω από 30 εταιρείες σε χώρες με συνολικό πληθυσμό περίπου 500 εκατ. ανθρώπων. Οι ελληνικές χαλυβουργίες παράγουν πάνω από 2,5 εκατ. τόνους χάλυβα το χρόνο, καλύπτοντας τις ανάγκες της ελληνικής αγοράς αλλά και εξάγοντας στο εξωτερικό. Αναφέρουμε το συγκρότημα της ΒΙΟΧΑΛΚΟ με 90 εταιρείες σε πολλές χώρες. Η τσιμεντοβιομηχανία ΤΙΤΑΝ βρίσκεται σε πολλές χώρες, μεταξύ αυτών και οι ΗΠΑ, παράγοντας τσιμέντο από 7 εργοστάσια. Αλλά και επιχειρήσεις με ισχυρή μετοχική συμμετοχή του Δημοσίου δραστηριοποιούνται σε πολλές χώρες και κατέχουν δεκάδες άλλες επιχειρήσεις. Αναφέρουμε τον ΟΤΕ (κατέχει πολλές εταιρείες τηλεπικοινωνιών - τηλεφωνίας σε όλα τα Βαλκάνια), τα ΕΛΠΕ κ.λπ. Πρέπει να υπογραμμίσουμε τη σημασία του ενεργειακού κλάδου, με την παρουσία της ΔΕΗ, της ΔΕΠΑ, της ΔΕΣΦΑ κ.λπ., αλλά και με τη συμμετοχή σε σημαντικά ενεργειακά δίκτυα πετρελαίου και φυσικού αερίου.

Καπιταλιστική "εποποιία"

Θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε και με άλλα σοβαρά μεγέθη στη βιομηχανία, το εμπόριο, την τεχνογνωσία, τον τουρισμό κ.λπ. Αλλά όσα αναφέραμε δειγματοληπτικά αρκούν για να δώσουν μια πρώτη εικόνα για το δυναμισμό του ελληνικού καπιταλισμού, ιδιωτικού και δημόσιου. Δεν τα αναφέρουμε προφανώς για να δοξάσουμε τον ελληνικό καπιταλισμό, αλλά για να πούμε ότι η ελληνική εργατική τάξη αλλά ακόμη περισσότερο οι εκατοντάδες χιλιάδες μετανάστες που ζουν και εργάζονται στην Ελλάδα δεν έχουν πάρει ποτέ το μερίδιο που δικαιούνται από την ανάπτυξη του ελληνικού καπιταλισμού.

Μέχρι και το 2008 και για 14 συνεχόμενα χρόνια η αύξηση του ελληνικού Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος (ΑΕΠ) ήταν από 3 έως 5,6% σε ετήσια βάση. Από τους ταχύτερους και διαρκέστερους ρυθμούς ανάπτυξης στον κόσμο. Μια πραγματική εποποιία για τον νεοελληνικό καπιταλισμό, μια εποποιία κερδών και επέκτασης. Ωστόσο, οι Έλληνες εργαζόμενοι και οι εργαζόμενοι μετανάστες δεν πήραν παρά ψίχουλα από αυτή την ανάπτυξη, ενώ η φτώχεια σταθεροποιήθηκε στο 20% και πάνω και ο επίσημος δείκτης της ανεργίας (που κρύβει μεγάλο μέρος της πραγματικής ανεργίας) παρέμεινε κοντά στο 10%.

Ένας αόρατος καπιταλισμός

Η οικονομική ελίτ ασκεί την εξουσία

Ο ελληνικός καπιταλισμός έχει καταφέρει να είναι σχεδόν ...αόρατος. Σαν να μην υπάρχει! Για τα δύο μεγάλα κόμματα και το ΛΑΟΣ εξηγείται γιατί τον καλύπτουν: η ...εξαφάνιση του ελληνικού καπιταλισμού βολεύει τη συνέχιση των πολιτικών λιτότητας, τη συνέχιση της άδικης αναδιανομής του πλούτου. Όμως πώς να εξηγήσει κανείς ότι και τα αριστερά κόμματα διστάζουν να μιλήσουν για τον ελληνικό καπιταλισμό, να αποκαλύψουν τις διαστάσεις του και τη δυναμική του; Τα πάντα συζητιούνται σ' αυτή τη χώρα, αλλά οι λέξεις ελληνικός καπιταλισμός και πολύ περισσότερο η αποκάλυψη και αποτύπωση της πραγματικότητάς του είναι πράγματα που σπανίως θα συναντήσει κανείς ακόμη και στις δημόσιες τοποθετήσεις της Αριστεράς.

Συνήθως μιλάνε με άλλες εκφράσεις, όπως "οι 200 οικογένειες", "η ολιγαρχία", "η πλουτοκρατία" κ.λπ. Μάλιστα, εφευρίσκουν διάφορα επίθετα για να τον χαρακτηρίσουν: καθυστερημένος, εξαρτημένος, μεταπρατικός κ.λπ. είναι μερικοί από τους χαρακτηρισμούς που έχει εφεύρει η Αριστερά για να ...συσκοτίσει την πραγματικότητα ενός από τους πιο δραστήριους, σύγχρονους αλλά και σκληρούς καπιταλισμούς του κόσμου. Με αυτό τον τρόπο, ο ελληνικός καπιταλισμός, εκτός από τις μεγάλες οικονομικές του επιτυχίες, έχει καταφέρει να δημιουργήσει ένα αδιαπέραστο σχεδόν προπέτασμα καπνού που τον καλύπτει. Το μεγαλύτερο μέρος της ελληνικής διανόησης και μάλιστα της Αριστερής έχει αποδεχτεί τη θεωρία της "Ψωροκώσταινας".

Με μια τέτοια κακομοίρικη ανατομία του ελληνικού καπιταλισμού, οι κυβερνήσεις και τα κόμματα του κεφαλαίου καταφέρνουν να πείθουν την ελληνική εργατική τάξη και τον ελληνικό λαό ότι δεν πρέπει να έχουν ιδιαίτερες απαιτήσεις από έναν καθυστερημένο και εξαρτημένο καπιταλισμό. Αντί να διεκδικούν απ' αυτόν δικαιώματα, καλά θα κάνουν να αγωνιστούν εναντίον των ξένων "αφεντικών" του ελληνικού καπιταλισμού, που δεν τον αφήνουν να προοδεύσει και να ανοίξει τα φτερά του...

Όλο αυτό βέβαια επιτρέπει επίσης σε μια αριστερούτσικη ελίτ να συμπαρίσταται ή και να εντάσσεται στην "καλή κοινωνία", διεκδικώντας και κατέχοντας ρόλους στην καλλιτεχνία, τη μουσική, το θέατρο, τη λογοτεχνία και άλλους τομείς και εκδηλώσεις, που φτιασιδώνουν με άλλοθι "προοδευτικότητας" και "ελευθερίας" τον ελληνικό καπιταλισμό. Ποιος διακινδυνεύει αυτά τα προνόμια και τους ρόλους με το να τα βάλει ευθέως με τον ελληνικό καπιταλισμό; Γι' αυτό, το να κιλάς ευθέως γι' αυτόν είναι γραφικότητα, είναι tres banal...

Φυσικά, στην προέκταση μιας τέτοιας στάσης έρχεται και η συνεχής αναζήτηση για τη συμμετοχή στη διακυβέρνηση, με προγράμματα "εξυγίανσης" της ελληνικής οικονομίας, η οποία βρίσκεται όχι από το 2008 αλλά ...γενικώς σε διαρκή κρίση. Βέβαια ο ελληνικός καπιταλισμός δεν έχει ανοιχτά αυτιά για να ακούσει τέτοιες προτάσεις για συμμετοχή στη διακυβέρνηση. Δεν θέλουν καμιά Αριστερά. Καλό είναι να στέκεται στο περιθώριο, πολλές φορές και σαν μια σεβαστή γραφικότητα. Μόνο σε επικίνδυνες για το καθεστώς στιγμές καλείται να βοηθήσει να ξεπεραστεί η κρίση του. Όπως ήταν η οικουμενική κυβέρνηση του 1989, με τη συμμετοχή και των δύο μεγάλων κομμάτων της Αριστεράς. Για λίγο, μέχρι να περάσει η άμεση κρίση, κι ύστερα ξανά από την αρχή.

Τελικά, η σε μεγάλο βαθμό ενσωμάτωση της αριστερής διανόησης, ο κυβερνητισμός στην Αριστερά, η έλλειψη ταξικής προσέγγισης κ.λπ. έχουν ευθεία σχέση με την άρνηση της Αριστεράς να αναγνωρίσει τον αντίπαλό της, τον ελληνικό καπιταλισμό, και να τον στοχοποιήσει χωρίς περιστροφές. Γιατί αν κάνεις κάτι τέτοιο, οι συνέπειες είναι προφανείς: δεν μπορείς να συναγελάζεσαι με την "καλή κοινωνία", δεν μπορείς να είσαι "χρήσιμος" στη "διακυβέρνηση του τόπου", δεν είσαι αξιοσέβαστο μέλος του επίσημου πολιτικού συστήματος, δεν έχεις ασυλία από τον ελληνικό καπιταλισμό, τους μηχανισμούς του και τα κόμματά του.

Σημείωση: Το κείμενο αυτό συνειδητά δεν ασχολήθηκε με την κρίση του ελληνικού καπιταλισμού. Όχι γιατί αυτή δεν υπάρχει, αλλά γιατί πρέπει πρέπει πρώτα να ξέρουμε τι είναι αυτό που είναι σε κρίση.

by Dimitris Livierastos

Εσείς πλέον τους εμπιστεύεστε;

Τελικά η αφερεγγυότητα και η ψευτιά έχουν γίνει σημαία της ΔουΝουΤοκυβέρνησης.

Μας είπαν πολλές φορές πριν τις εκλογές αλλά και κατά καιρούς μετά, ότι υπάρχουν λεφτά, όπου στο τέλος την ψεύτικη διαβεβαίωση αυτή την έκαναν να μας φέρνει στο μυαλό την γνωστή φράση ότι ........ “Λέμε και καμιά μ@@@@@α πότε πότε για να περάσουμε την ώρα μας”!!!.

Υποσχέθηκαν ότι δεν θα αυξήσουν το Φ.Π.Α αλλά τώρα λένε ότι μας έκαναν και χάρη που τον ανέβασαν μόνο 4 μονάδες!!!

Είπαν θα προστατέψουν το εισόδημα μας και θα μας δώσουν και αυξήσεις ίσες με τον τιμάριθμο αλλά τελικά μας έκαναν δραματικές μειώσεις!!!

Οριόταν ότι θα δημιουργήσουν συνθήκες ανάπτυξης αλλά δημιούργησαν στρατιές ανέργων!!!

Κατηγορούσαν πριν το Δ.Ν.Τ λέγοντας τις αρνητικές επιπτώσεις του στους λαούς των χωρών που προσέφυγαν σε αυτό αλλά στο τέλος έκαναν τα αδύνατα δυνατά για να μας οδηγήσουν στις αγκάλες τους ως πρόβατα επί σφαγή!!!

Μας μιλούσαν για επεξεργασμένες και έτοιμες λύσεις των διαφόρων προβλημάτων της χώρας μας και αντί αυτού εδώ και καιρό παρακολουθούμε πειραματισμούς, ερασιτεχνισμούς και πελαγοδρομήσεις από κάποιους διορισμένους εξωκοινοβουλευτικούς υπουργίσκους εκ των οποίων, ο ένας δήλωσε ψεύτικα στοιχεία στο βιογραφικό του και οι υπόλοιποι απλά έτυχε να ανήκουν στην παρέα!!!

Για να μη τους αδικούμε σας αναφέρω ότι μας υποσχέθηκαν διαλεύκανση των σκανδάλων και τιμωρία των υπευθύνων και πραγματικά την τήρησαν αναγκάζοντας κορυφαίο πρώην υπουργός τους (ύποπτο για παράνομο πλουτισμό από μίζες) να παραδώσει με οδύνη όχι μέρος των χρημάτων αλλά την πολύτιμη και μεγάλης αξίας ... κομματική του ταυτότητα!!! Μιλάμε για την έσχατη τιμωρία!!!!!!(ακούγεται μάλιστα ότι έχει πάθει κατάθλιψη για αυτό.)

Φυσικά εδώ και καιρό πάψαμε να έχουμε νεώτερα για το άλλο μεγάλο στέλεχος που έχασε το 1.000.000 € της Siemens στην διαδρομή για τα κομματικά τους γραφεία!!!

Αφού μείωσαν τις αποδοχές των συνταξιούχων αλλά και των δημοσίων υπαλλήλων, μας έλεγαν ότι τάχατε δίνουν μάχη για τον 13ο και 14ο μισθό που όμως στο τέλος πετσόκοψαν και όπως δείχνουν τα πράγματα σύντομα θα καταργήσουν τελείως!!!

Διαρρήγνυαν τα ιμάτια τους ότι μετά από σκληρές διαπραγματεύσεις με τους δανειστές μας μπόρεσαν και έσωσαν τις αμοιβές και τις εργασιακές σχέσεις των υπαλλήλων του ιδιωτικού τομέα. Όμως αυτές τις μέρες βλέπουμε και ακούμε την πλήρη κάλυψη αλλά και ταύτιση τους στις απαιτήσεις του Σ.Ε.Β για κατάργηση των εθνικών συλλογικών συμβάσεων εργασίας ώστε έτσι να προχωρήσουν εκβιαστικά και αυθαίρετα σε αυξήσεις ωρών απασχόλησης και σε μειώσεις μισθών!!!(γίνεται ήδη σε πολλές επιχειρήσεις.)

Μίλησαν για διαφάνεια στην άσκηση εξουσίας αλλά εξαγόρασαν με συμφωνίες κάτω από το τραπέζι πολλά εκδοτικά συγκροτήματα και δημοσιογραφίσκους οι οποίοι αντί για ελεγκτές των πεπραγμένων της εξουσίας τους, έγιναν (στα βραδινά πάνελ των δελτίων ειδήσεων) οι υμνητές και τα λιβανιστήρια των αντιλαικών τους επιλογών!!!

Μας έταξαν νέο ήθος και ύφος στην άσκηση εξουσίας αλλά αμόλησαν τον αντιπρόεδρο (επί τιμή και άνευ αρμοδιοτήτων) να κατηγορεί και να λοιδορεί διάφορες κοινωνικές και εργασιακές ομάδες με σκοπό να δημιουργήσει αντιπαράθεση μεταξύ των με απώτερο στόχο την διάσπαση της κοινωνικής συνοχής!!!

Μετά λοιπόν από όλα τα προαναφερόμενα αυτή η παρέα των σχετικών και των άσχετων μας υπόσχεται ότι θα μας οδηγήσει στην άκρη του τούνελ … εσείς πλέον τους εμπιστεύεστε ακόμα;

Υποσημείωση:

Οι παραπάνω αρνητικές διαπιστώσεις δεν βαφτίζουν ικανή την κοιμώμενη αλλά και συνυπεύθυνη αντιπολίτευση γιατί και αυτή όχι μόνο δεν προχώρησε στην παραδοχή των κραυγαλέων και ύποπτων λαθών της αλλά το κυριότερο δεν έκανε την αυτοκάθαρση από τα μιάσματα της δικής της κυβερνητικής θητείας. Ακόμα και σήμερα οι επιλογές και οι στρατηγικές της μας βάζουν στο μυαλό όλο και περισσότερο την σκέψη ότι το παιχνίδι είναι σικέ και στημένο ... και από τους δύο!!!