Εμπλοκή στη βοήθεια προς την Ελλάδα ...

Τελικά η Σύνοδος Κορυφής της Ε.Ε. της περασμένης Παρασκευ­ής έκρυβε μια πολύ δυσάρεστη εξέλιξη για την Ελλάδα. Ανάμεσα στα βέτο και τις διαφωνίες που υπήρξαν από τη μεγάλη πλειονότητα των χωρών - μελών για τα γερμανικά σχέδια, υπήρ­ξαν και ενστάσεις για την προοπτική η Ελλάδα να βοηθηθεί μέσω του Ταμείου Στήριξης EFSF.

Δεν μιλάμε για την επιμή­κυνση της αποπληρωμής του ήδη υπάρ­χοντος δανείου από την τρόικα, αλλά για μια επιπλέον βοήθεια, η οποία θα αποσκοπούσε στην ... ουσιαστική αναδι­άρθρωση του συνολικού χρέους της χώ­ρας μας, μέσω επαναγοράς του και με το ανάλογο haircut βεβαίως.

Διασταυρωμένες πηγές ανέφεραν ότι η Ολλανδία έχει θέσει βέτο στην προο­πτική αυτή, λέγοντας ότι η Ελλάδα με αυτό τον τρόπο «θα πάρει συγχωροχάρτι για προβλήματα δεκαετιών που δεν προήλθαν από την παρούσα κρίση».

Μέχρι και τη Σύνοδο Κορυφής, είχε διαρρεύσει, τόσο από την κυβέρνηση όσο και από Ευρωπαίους αξιωματού­χους, ότι θα υπάρχει συνολική λύση -πακέτο, που θα αφορά και το ελληνικό χρέος. Μάλιστα ο υπουργός Οικονομι­κών είχε σπεύσει να δηλώσει ξεκάθαρα σε αμερικανικό δίκτυο ότι «μέσα στους επόμενους δύο μήνες θα έχουμε μόνι­μη λύση στο πρόβλημα».

Ωστόσο, αρκετές χώρες φαίνεται πως δυσφορούν τελικά στην ιδέα η αύξηση των κονδυλίων του Ταμείου Στήριξης να λειτουργήσει όχι μόνο ως ασπίδα για χώρες με πρόσκαιρα προβλήματα ρευστότητας, αλλά και ως ταμείο για να λά­βει η Ελλάδα νέο φτηνό δάνειο για να επαναγοράσει το χρέος της.

Η πρόταση που έφερε ο γαλλογερ­μανικός άξονας στο τραπέζι των δια­πραγματεύσεων για σκληρή λιτότητα διαρκείας σε όλη την ευρωζώνη προ­κειμένου να πει το «ναι» στην αύξηση των κονδυλίων, έκανε πολλές χώρες να ξανασκεφτούν τις επιπτώσεις. Δεδομέ­νου ότι, προς το παρόν τουλάχιστον, η Ισπανία δεν κινδυνεύει και οι διαφωνίες δύσκολα θα γεφυρωθούν, έχει αρχίσει να δημιουργείται η λογική μιας πιο χα­λαρής λύσης τον Μάρτιο. Όπως διαμορ­φώνονται οι εξελίξεις των τελευταίων ωρών, έχουμε τα εξής δεδομένα:

1 Στην έκτακτη Σύνοδο της ευρωζώνης στις 13 Μαρτίου να μην υπάρ­χει λεπτομερής αναφορά για το πώς θα κινηθούν οι 17 σε περίπτωση που νέες χώρες χρειαστούν χρηματική στήριξη. Να υπάρξει σαφές ανακοινωθέν ότι η ευρωζώνη δεσμεύεται να βοηθήσει όποια χώρα χρειαστεί, χωρίς ωστόσο να δίνεται εκ των προτέρων το ύψος των διαθέσιμων κονδυλίων. Υπάρχουν από­ψεις ότι, εάν οι αγορές γνωρίζουν πόσα είναι διατεθειμένη η ευρωζώνη να δια­θέσει, θα αρχίσουν να σπρώχνουν Ισπα­νία και Πορτογαλία προς το Ταμείο.

2 Η Ελλάδα να πάρει την επιμήκυν­ση που ήδη έχει αποφασιστεί, αλλά πέρα από αυτό ουδέν. Προς το παρόν τουλάχιστον και μέχρι να πειστεί όλη η ευρωζώνη ότι οι μεταρρυθμίσεις έχουν εφαρμοστεί για τα καλά και δεν βρί­σκονται στα χαρτιά. Ολλανδία, Αυστρία, Φινλανδία και Γερμανία επιμένουν ότι σε πραγματικούς αριθμούς οι δαπάνες του Δημοσίου δεν έχουν περιοριστεί και τα κρυφά χρέη είναι πολύ υψηλότερα. Παράλληλα, απαιτούνται σκληρότερα μέτρα και νέες περικοπές στις μισθολο­γικές απολαβές σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, απλώς και μόνο για να μας δοθεί η επιμήκυνση.

Να υπάρξει σαφές ανακοινωθέν ότι η ευρωζώνη δεσμεύεται να βοηθήσει όποια χώρα χρειαστεί, χωρίς ωστόσο να δίνεται εκ των προτέρων το ύψος των διαθέσιμων κονδυλίων. Υπάρχουν από­ψεις ότι, εάν οι αγορές γνωρίζουν πόσα είναι διατεθειμένη η ευρωζώνη να δια­θέσει, θα αρχίσουν να σπρώχνουν Ισπα­νία και Πορτογαλία προς το Ταμείο.

…Σύνδεση με Κάιρο

Η ελληνική αποστολή ουδόλως ήταν προετοιμασμένη για αυτή την εξέλιξη. Μάλιστα, όπως μαθαίνει το «Π», ο πρω­θυπουργός επέλεξε να χρησιμοποιήσει τον χρόνο παρέμβασής του στο συμ­βούλιο των 27, όχι για να προασπίσει τα συμφέροντα της χώρας μας, αλλά τα… δικά του!

Η Σύνοδος ήταν εξαιρετικά κρίσιμη για την οικονομία και τα μέτρα του μέλ­λοντος. Όμως, όχι μόνο δεν μπήκε βέ­το – στις γαλλογερμανικές προτάσεις – από πλευράς Ελλάδας (όπως έκαναν οι άλλες χώρες), αλλά ο Γιώργος Παπαν­δρέου μίλησε για την κατάσταση στην Αίγυπτο (!) και αυτοπροτάθηκε να πάει στο Κάιρο ώστε να συναντηθεί με τον Μουμπάρακ γιατί, όπως είπε, έχει κα­λές επαφές μαζί του! Δηλαδή, σε μια συνεδρίαση όπου κρίνονταν πολλά για το πώς θα ζουν οι Έλληνες τα επόμενα χρόνια, ο ΓΑΠ επέλεξε να αναβαθμίσει το προφίλ του ως προέδρου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς και ως ηγέτη που μπορεί να μεσολαβήσει μεταξύ Ε.Ε. και Μουμπάρακ.

Η κυβέρνηση, που έχει βάλει το θέμα των διαπραγματεύσεων του ελληνικού χρέους σε αυτόματο πιλότο, προσήλ­θε στις Βρυξέλες άνευ ατζέντας και, σε πολλές περιπτώσεις, φάνηκε να μην μπορεί να παρακολουθήσει τις διαβουλεύσεις. Οι αρνητικές εξελίξεις προκά­λεσαν πανικό, αλλά ακόμα και τότε δεν μπήκε καν το στοιχειώδες βέτο που θα μας έδινε τουλάχιστον κάποια διαπραγ­ματευτική ισχύ στις μετέπειτα εξελίξεις (όπως έκαναν οι άλλες χώρες).

Ψάχνοντας «καλή είδηση»

Το Μαξίμου και το ΥΠΟΙΟ, αναμένο­ντας ότι η επιμήκυνση και η αναδιάρ­θρωση του χρέους είναι «στο τσεπάκι», έπεσαν σε... κρίση και έφεραν εσπευ­σμένα στην Αθήνα τον πρόεδρο του Εurogroup Ζαν Κλοντ Γιούνκερ.

Όπως πληροφορούμαστε, ο πρωθυ­πουργός ζήτησε από τον Γιούνκερ να αποκολληθεί τώρα η απόφαση για την επιμήκυνση του ελληνικού δανείου από το συνολικό πακέτο ευρωλύσης, που μπορεί να τραβήξει μέχρι και το καλο­καίρι, «γιατί η κοινωνία δεν αντέχει άλ­λο και έχει ανάγκη από μια καλή είδη­ση».

Ούσα φύση και θέση αλαζονική, η κυβέρνηση είχε πολιτικά προεξοφλή­σει την απόφαση για την επιμήκυνση και επένδυσε πολλά πάνω σε αυτήν. Η απομόνωση που έχουμε στην Ε.Ε. από τον περασμένο Σεπτέμβριο λόγω της ανεξήγητης (;) σύμπλευσης με το ΔΝΤ, έχει στοιχίσει στη χώρα, που ουσιαστικά δεν έχει δίαυλους επικοινωνίας με τα (ευρωπαϊκά) κέντρα των αποφάσεων. Σε αυτό δεν βοηθά και η ψυχρή σχέση Παπανδρέου - Γιούνκερ, παρά την επί­σκεψη του δεύτερου στη χώρα.

Αν προσέξει κανείς τις δηλώσεις του προέδρου του Εurogroup, θα δει ότι μί­λησε με πολύ θετικά λόγια για τον ελ­ληνικό λαό και την υπομονή που δεί­χνει, ξεκαθάρισε όμως ότι πρέπει να ληφθούν νέα μέτρα σε περίπτωση που υπάρχουν αποκλίσεις από τους στόχους και κράτησε σαφείς αποστάσεις από την κυβέρνηση.

Πίσω από τις πόρτες

Ο Γιούνκερ φέρεται να υποσχέθη­κε ότι θα θέσει το θέμα της ελληνικής επιμήκυνσης του υπάρχοντος δανεί­ου στη συνεδρίαση του Εurogroup της Δευτέρας. Δεν εγγυήθηκε όμως ότι θα περάσει. Μάλιστα διεμήνυσε ότι η ανοχή προς την Ελλάδα τελειώνει και ότι η ευρωζώνη πρέπει να δει πρώ­τα αποτελέσματα για να προχωρήσει σε περαιτέρω βοήθεια. Και όταν λέ­με νέα βοήθεια, εννοούμε την ανα­διάρθρωση του χρέους με ευνοϊκούς όρους που θα ανακούφιζε πολιτικά και θα έβαζε τέλος στα σενάρια περί πτώχευσης.

Η γερμανική πλευρά φαίνεται πως μεταθέτει την προοπτική αυτή στο δεύ­τερο εξάμηνο του 2011, όταν θα έχει συνταχθεί και ο προϋπολογισμός του 2012 και θα έχουν περάσει όλα τα κρί­σιμα νομοσχέδια. Οι όροι μάλλον θα εί­ναι ξεχωριστοί από την υπόλοιπη Ευρώ­πη και θα συνοδεύονται από αυτόματες ποινές άρσης του δικαιώματος ψήφου, πάγωμα κονδυλίων, δικαίωμα παρέμβα­σης και επιβολής διαρθρωτικών μέτρων πέρα από το μνημόνιο και τις αποφά­σεις της τρόικας. Η Ελλάδα κινδυνεύει δηλαδή να μπει σε μια κατηγορία μόνη της. Όλα αυτά γιατί δεν υπάρχει ίχνος διπλωματίας από ελληνικής πλευράς.

Οι χρησμοί της τρόικας

Την απότομη αλλαγή του κλίματος δεν βοηθά ούτε η απόρρητη έκθεση της τρόικας. Οι ελεγκτές που βρίσκονται στη χώρα μας έχουν ενημερώσει τον υπουργό Οικο­νομικών Γιώργο Παπακωνσταντίνου ότι, λόγω της βαθιάς ύφε­σης και της αναποτε­λεσματικότητας του κρα­τικού μηχανισμού να μαζέψει έσοδα, η Ελλάδα μάλλον δεν θα τα καταφέρει να μειώσει το έλλειμ­μα στο 3% μέχρι το 2014. Θα χρειαστούν επιπλέον άλλα 3 χρόνια σκληρών μέτρων, μέχρι το 2017 δηλαδή.

Το βράδυ της Τετάρ­της, συνεργάτες του Γ. Παπακωνσταντίνου διέρρευσαν στους συ­ντάκτες που καλύπτουν το υπουργείο Οικονομικών ότι μάλλον θα χρειαστεί άλλος ένας χρόνος για να μειωθεί το έλ­λειμμα. Στην πορεία ο ένας χρόνος θα γίνει… τρία!

Η (φανερή) έκθεση της τρόικας, που θα δει το φως της δημοσιότητας αύριο, αναμένεται να λέει μία από τα ίδια: επί­σπευση των αλλαγών, νέα μέτρα, περι­κοπή δαπανών, αύξηση εσόδων, ιδιωτικοποιήσεις, κλείσιμο ΔΕΚΟ, συρ­ρίκνωση του δημόσιου τομέα, κατάργηση οργανισμών κ.λπ.

Η τρόικα έχει επαναλάβει στους αρμόδιους υπουργούς ότι είναι επιτακτική ανάγκη το «κόψιμο» του Δημοσίου κατά 30% μέσα στα επόμενα 2 χρόνια, με όσες απολύσεις και αν χρειάζονται.

Όσο για τις περικοπές των μι­σθών στον ιδιωτικό τομέα, οι τροϊκανοί δεν ανησυχούν, κα­θώς είναι ειλημμένη απόφα­ση. Θεωρούν ότι με την πλήρη εφαρμο­γή των ατομικών και επιχειρησια­κών συμβάσεων, την εφαρμογή της εκ περι­τροπής εργασίας, την κατάργηση του 8ώρου και τα κυλιόμενα ωράρια, οι μι­σθοί θα υποχωρήσουν σημαντικά και χωρίς να χρειαστεί να γίνει λόγος για αυτό. Όσο για τους μισθούς το Δημόσιο, έρχεται νέο χαράτσι, όπως και στα επι­δόματα, με την εφαρμογή του ενιαίου μισθολογίου. Επιπλέον, προετοιμάζεται το έδαφος για κόψιμο των επικουρικών συντάξεων αλλά και νέα αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών στους ελεύθε­ρους επαγγελματίες.

Πάρτι οι λομπίστες

Όπως πληροφορείται το «Π», οι επιτελείς του ΔΝΤ μοιράζουν στήριξη και στους μεν και στους δε! Από τη μια, στην κυβέρνηση, ότι θα πάρει νέα δάνεια, ακό­μα και εάν ναυαγήσει η συμφωνία με την ευρωζώνη, ώστε να χρησιμοποιηθούν ως κοινωνικά εργαλεία στις επόμενες εκλογές (για το φθινόπωρο το υπολογίζουν, εκτός εάν υπάρξει έντονη λαϊκή αντίδραση στα νέα μέτρα).

Οι λομπίστες αυτοί έχουν συχνές επαφές με διαφημιστι­κές εταιρείες, πολιτικούς, επιχειρηματίες, εκδότες, δη­μοσιογράφους και δημοσκόπους, σε μια προσπάθεια να μην περνάει προς τα έξω η εικόνα της πραγματικής οι­κονομίας και διάλυσης του κράτους, αλλά το μήνυμα ότι «πάμε καλά για μια νέα Ελλάδα». Ένα μήνυμα που επα­ναλαμβάνει συνεχώς και παντού ο ίδιος ο Γιώργος Παπανδρέου, ώστε να το πιστέψει... και ο ίδιος προφανώς. Από την άλλη, βλέποντας ότι η εφαρμογή του μνημονίου παραμένει στα χαρτιά και ότι η οικονομική πολιτική έχει δημιουργήσει έναν φαύλο κύκλο ύφεσης και υψηλών φόρων, τα λόμπι ρίχνουν γέφυρες και στο περιβάλλον Σαμαρά, υποσχόμενα - και εκεί - στήριξη. Μόνο που σε αυτή την περίπτωση το τροπάριο αλλάζει και γίνεται «κάντε υπομονή, βάλτε πλάτες να περάσουν οι αλλαγές που θέλουμε και μετά θα έχετε τη βοήθειά μας ως η κυ­βέρνηση της αλλαγής».

Πάντως τα πολιτικά παιχνίδια που παίζονται αυτόν τον καιρό, είναι καθ’ όλα επισφαλή διότι οι οικονομικές εξελίξεις ενδέχεται να πάρουν πολύ άσχημη τροπή και να ανατρέψουν πλήρως τους σχεδιασμούς όλων των κομμάτων.

Κωδικός: Εκλογές

Δίνουν και παίρνουν τον τελευ­ταίο καιρό οι επαφές των πο­λιτικών προσώπων και δη του πρωθυπουργού με τους έξι Αμερικα­νούς μυστικοσυμβούλους του για τις πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα. Το λόμπι των μόνιμων απεσταλμένων του ΔΝΤ στην Αθήνα έχει πιάσει δου­λειά για τα καλά και παρέχει υπηρε­σίες που δεν αφορούν μόνο την οικο­νομική πολιτική.

Το Μαξίμου είναι σφόδρα ενοχλη­μένο με τη στάση της Ε.Ε. να κοπεί η «καραμέλα των πρόωρων εκλογών γιατί καθυστερεί το μνημόνιο» και θεωρεί ότι χρεώνεται στο 100% τις αντιλαϊκές αποφάσεις, αλλά κι αυ­τές που έρχονται, και παρουσιάζει την εικόνα μιας αδύναμης κυβέρνη­σης που έχει υποκύψει στους «έξω».

Κάτι άλλαξε

Την ίδια στιγμή, η αξιωματική αντι­πολίτευση κρατά (μέχρι πριν από δύο εβδομάδες τουλάχιστον) σιγή ιχθύ­ος, χωρίς να λαμβάνει θέση, άρα και ευθύνη, ακολουθώντας την καραμανλική τακτική του ώριμου φρού­του που κάποια στιγμή θα πέσει.

Τις τελευταίες μέρες, όμως, βλέ­πουμε τον Σαμαρά να παίρνει ξαφ­νικά θέση για τα πάντα, από τις λεπτομέρειες του μνημονίου μέχρι τις απεργίες των γιατρών του Ι ΚΑ. Εν πρώτοις ο πρόεδρος της Νέας Δη­μοκρατίας φαίνεται πως τσίμπησε στο δόλωμα για κάλπες την άνοιξη και άρχισε να λαδώνει τις μηχανές. Όμως υπάρχει και ένα παρασκήνιο που δεν είναι ευρέως γνωστό.

Από τον Δεκέμβριο και μετά ο Σαμαράς άρχισε να συσφίγγει τις σχέ­σεις του με τον πρόεδρο της Κομισιόν Ζοζέ Μπαρόζο, τον πρόεδρο του Eurogroup Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, ενώ είχε κατ’ ιδίαν συνάντηση και με την καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ στο πε­ριθώριο της συνεδρίασης του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος καθώς και με τον πρόεδρο της ΕΚΤ Ζαν Κλοντ Τρισε.

Οι εν λόγω αξιωματούχοι - κλειδιά είναι αυτοί με τους οποίους ο πρωθυπουργός έχει ψυχρές σχέσεις. Η επιδίωξη Σαμαρά να χτίσει το προφίλ του αξιόπιστου συνομιλητή έσπρωξε τους μυστικοσυμβούλους του πρω­θυπουργού να ξαναδιαρρεύσουν ότι έρχονται εκλογές συντόμως, για να αναγκάσουν τον Σαμαρά να πάρει σαφή θέση απέναντι στα μέτρα του μνημονίου.

◆ Εάν επιλέξει να ταυτιστεί με την πλειονότητα του ελληνικού λαού και καταδικάσει την οικονομική πολιτική της κυβέρνησης, θα περάσει το μή­νυμα στους αξιωματούχους της Ε.Ε. ότι δεν είναι αξιόπιστος συνομιλητής τους και δεν θα εφαρμόσει αυτό που θέλουν.

◆ Εάν επιλέξει να συμπλεύσει με την Ε.Ε., θα δείξει στον κόσμο ότι θα συ­νεχίσει στη γραμμή Παπανδρέου και ότι οι αποκλίσεις και επαναδιαπραγ­ματεύσεις τις οποίες επικαλείται ότι θα κάνει είναι επικοινωνιακές κορό­νες για να αποσπάσει ψήφους.

Και στις δύο περιπτώσεις το Μαξί­μου επιδιώκει να αναδείξει τον ΓΑΠ ως τον μοναδικό αξιόπιστο συνομι­λητή με Ε.Ε. και ΔΝΤ.

by Ποντίκι