Τα παραμύθια δεν είναι αλήθεια, αλλά τουλάχιστον δεν είναι ψέμματα...

Είναι εκείνο το παραμύθι. Δε το θυμάμαι με όλες του τις λεπτομέρειες...Πάντως σίγουρα είναι δύο παιδιά στην ιστορία, συνομήλικοι. Ο ένας είναι καλός και φτωχός (πάντα έτσι γίνεται και δεν ξέρω γιατί. Έχω γνωρίσει φτωχούς μεγάλα τσογλάνια) κι ο άλλος κακός και πλούσιος (πλούσιους ούτε καν έχω γνωρίσει, σκέψου τί τσογλάνια είναι...).

Λοιπόν κάπου έχουν μπλέξει, ούτε θυμάμαι, και για να ξεμπλέξουν πρέπει να ολοκληρώσουν μια κοινή δοκιμασία και τέλος πάντων είναι η στιγμή που όλοι περιμένουμε τον φτωχό να κερδίσει τις εντυπώσεις και να του δείξει του παλιοπλούσιου. Γιατί έτσι γίνεται στα παραμύθια, κερδίζουν πάντα οι φτωχοί, γι' αυτό και τα λένε παραμύθια. Λοιπόν ο καλός κερδίζει, αλλά εμένα δεν μου έκανε αυτό εντύπωση, αφού από παιδί είχα καταλάβει πού πηγαίνει αυτή η ιστορία με τα παραμύθια.

Ήταν η δοκιμασία που με ξετρέλανε. Είχανε λέει ο καθένας μια πόρτα μπροστά του και θα κέρδιζε όποιος καθόταν στο δωμάτιο που του αντιστοιχούσε 5 λεπτά. Ε και σκέφτεσαι εσύ, σιγά τα καλσόν και τέτοια. Έλα όμως που ο πλούσιος κάθισε εκεί μέσα δέκα δεύτερα και μετά έφυγε πανικόβλητος. Γιατί μόλις μπήκε μέσα, είδε στους τοίχους να αναπαρίσταται κάθε καργιολίκι που είχε κάνει. Και θα ήταν πολλά για να έκανε έτσι. Ενώ ο αγαθός φτωχός, κύριος. Όλα εκεί μέσα ήταν υπέροχα, αφού δεν είχε αδικήσει ποτέ κανέναν. Μέχρι φραπεδάκι χτύπησε, μέχρι πουτάνες του είχανε, έτσι για το καλωσόρισμα.

Αυτό ήταν το στόρι, δεν έχει άλλο. Αλλά εμένα μου κάνει ακόμη εντύπωση αυτή η κοινωνική διακαιοσύνη που λένε. Μια ζωή δηλαδή οι φτωχοί με τέτοιους τρόπους περίμεναν να ρεφάρουν... Με το να σκέφτονται πως κάποτε θα έρθει μια δοκιμασία από καμιά μάγισσα ή κανέναν θεό και θα αναγκαστεί ο πλούσιος να τρέχει και να μη φτάνει. Να μπορέσει κάποιος να του δείξει στον τοίχο πόσο μαλάκας είναι και να αναστατωθεί. Αν θα αναστατωθεί, που δεν θα αναστατωθεί. Εδώ δεν τον πείραξε να τα κάνει, στο να τα ξαναδεί θα κολλήσουμε; Όμως πάλι είμαστε ικανοί για τα πάντα, είμαστε οι πολλοί κι αυτοί είναι οι λίγοι.

Τα παραμύθια ξέρω, δεν είναι αλήθεια, αλλά τουλάχιστον δεν είναι ψέμματα.