Επικαλούμενος έναν ακατανόητο μαζοχισμό, προτιμώ να πιστεύω πως η παρατεταμένη ασάφεια, η περιορισμένη οξυδέρκεια και η χαρακτηριστικότατη περιστασιακότητα (circumstantiality) της σκέψης του πρωθυπουργεύοντα παπανδρέου είναι αποτέλεσμα μιας συνειδητής προσπάθειας εξαπάτησης των Ελλήνων και όχι ενδείξεις μέτριας νοημοσύνης ή -αλοίμονο- γνωσιακού ελλείμματος. Γιατί αν ισχύει αυτό που ο μέσος Έλληνας αναρωτήθηκε έστω και προσωρινά το προηγούμενο βράδυ, προκύπτουν ζητήματα ηθικής στην αντιμετώπιση του εχθρού και δέους για το πόσο αδίστακτοι είναι όσοι τον επέβαλαν στο ελληνικό λαό. Ό,τι και να συμβαίνει, η μαριονέτα που παριστάνει τον ηγέτη απέδειξε ότι δεν είχε και δεν έχει να προσφέρει το παραμικρό σε όσους τον ψηφίζουν και σε όλους τους υπολοίπους που τον ανέχονται. Βέβαια, για τα δικά του αφεντικά, ο ρόλος του ως "ανθρώπου τους στην Αθήνα" δεν έχει ακόμα ολοκληρωθεί. Αν και μετά τη χτεσινή διακαναλική μαύρη τρύπα της λογικής, ο άνθρωπος που ξεπερνάει στο τίποτα ακόμα και τους πανελλήνιους πρωταθλητές καραμανλή και αβραμόπουλο είμαι σίγουρος πως θα προκάλεσε τρόμο ακόμα και σε εκείνους που δίνει λόγο -δεν εννοώ βεβαίως τους Έλληνες. Το παρελθόν αυτής της καταστρεπτικής για τη μεταπολεμική Ελλάδα οικογένειας δυστυχώς δε μπορούμε να το ανατρέψουμε. Χρειάζεται όμως να ανατρέψουμε το παρόν της. Η οριστική και αμετάκλητη παύση της ενασχόλησης με τα κοινά του δωσίλογου πρωθυπουργού πρέπει να απαιτηθεί άμεσα. Και να διεκδικηθεί. Το ίδιο και η δράση της υπόλοιπης οικογένειας -ας κάνουν τα παλικάρια ό,τι γουστάρουν, αλλά όχι στο όνομά μας και όχι με τα δικά μας λεφτά. Και μαζί να διεκδικήσουμε και τον πολιτικό εξοστρακισμό και των υπόλοιπων παχύδερμων που παρασίτησαν και παρασιτούν δίπλα του. Η στέρηση της εξουσίας για αυτόν και για τους σαπρόφυτους παρατρεχάμενούς του θα είναι τιμωρία μεγαλύτερη και από τη φυλακή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου