Κράτος... κακός πατέρας

Αυτό είναι το κράτος πια.

Ένας τσιγκούνης αυταρχικός πατέρας που αποφασίζει και διατάσσει τι τον συμφέρει και τι όχι:

Έχεις διαβητικό πόδι και θέλεις να σου πληρώσει ειδικό παπούτσι (από τις οικονομίες που του εμπιστεύτηκες να σου φυλάξει για μια ώρα ανάγκης);

Δεν συμφωνεί. Δεν τον συμφέρει.

Κόφτο καλύτερα, σου λέει, μια ψυχή που είναι να βγει ας βγει χωρίς να την πληρώσουμε χρυσάφι.

Επίσης να κόψεις εκτός από το πόδι και το κάπνισμα.

Με τόσα τσιγάρα θα αναπτύξεις καρδιοναπνευστικά προβλήματα και πάλι θα ζητάς λεφτά να τρέχεις για μπαϊ πας.

Στο κόβει λοιπόν και σου λέει και την τεράστια ψεματούκλα ότι το κάνει γιατί έτσι κάνουν όλα τα πεπολιτισμένα κράτη στας Ευρώπας και γιατί συμπονά πάααρα πολύ τους μη καπνιστές.

Άμα τους συμπονούσε βέβαια θα άφηνε να ανοίξουν μαγαζιά για όλα τα γούστα.

Κανένας μη καπνιστής να μην μολύνεται από τον καπνό μας και κανένας καπνιστής να μην αναγκάζεται να κάθεται σαν κατάδικος στο ψοφόκρυο της Σπιναλόγκας.

Αυτόν που συμπονεί ο κακός κρατο-πατέρας είναι τα ασφαλιστικά ταμεία δηλαδή τον εαυτό του (και την Ιντεραμέρικαν ζωής).

Αφού αυτός βούτηξε το ταμείο και πήγε διακοπές, που να βρει τωρα λεφτά να μου χορηγήσει αντιβηχικό σιρόπι ή εγχείρηση;

Μου το κόβει με συνοπτικές διαδικασίες κι ησυχάζει λοιπόν!

Και που 'σαι ακόμα... Σε λίγο θα μας κόψει και το φαγητό.

Μην πάτε μακριά, στην διπλανή Αγγλία οι χοντροί δεν μπαίνουν στη λίστα εγχειρήσεων ανοιχτής καρδιάς από το εκεί εθνικό σύστημα υγείας.

Σταμάτα να τρως και βλέπουμε, αυτό τους λένε.

Αν είσαι εσύ αυτοκαταστροφικός, δεν σου φταίει το κράτος.

Μα πληρώνω.... τολμά να ψελλίσει ο χοντρός.
Ναι αλλά είσαι χοντρός, συνεχίζουν αυτοί το ατράνταχτο επιχείρημα. Δεν είναι σωστό, δεν είναι σικ, δεν είναι ευρωπαϊκό!

Αγαπητό κράτος θα μου επιτρέψεις να σου πω κάτι: έχω πατέρα, δεν θέλω άλλον.

Ειδικά δεν θέλω πατέρα που με κλέβει με το ένα χέρι και με βαράει με το άλλο.

Α στο καλό πια.

Προτιμώ να είμαι ορφανό!

της Λένας Διβάνη