Ευτυχώς είχα και άλλο πληκτρολόγιο. Στην Αγγλία είχα ακούσει μια έκφραση, "A society at ease with itself" (Μια κοινωνία που τα έχει καλά με τον εαυτό της). Αυτό ακριβώς δεν είμαστε. Είμαστε μια κοινωνία που κοιτά τον εαυτό της στον καθρέπτη και τον σιχαίνεται. Οι κακοήθειές της είναι πολυάριθμες και τις έχω και εγώ και άλλοι επαναλάβει τόσες φορές που δεν έχει νόημα να σας κουράσω ξανά. Το θέμα είναι ότι αυτά που κάποιοι θεωρούν αποδεκτές ιδιαιτερότητες της κοινωνίας μας, αποδεικνύονται, όπως πολλοί από εμάς υποστηρίζουν εδώ και πολλά χρόνια, ότι έχουν κόστος και μάλιστα πολύ υψηλό. Αυτή η "επιχείρηση σοκ και δέος" της νεολαίας (που καθόλου δεν εξιδανικεύω και δεν ωραιοποιώ) είναι νομίζω ίσως η τελευταία μας ευκαιρία για να αντιληφθούμε ότι δεν είναι στραβός ο γιαλός, αλλά ότι στραβά αρμενίζουμε.
Υπενθυμίζω ότι οι δημοκρατίες δεν συντρίβονται μόνο από τα τανκ, αλλά σαπίζουν επίσης από τη διαφθορά, που πολλές φορές ανοίγει το δρόμο για τα πρώτα. Πραγματικά, πιστεύω ότι δεν έχουμε αληθινή δημοκρατία αυτή τη στιγμή. Έλλειψη δημοκρατίας δεν σημαίνει αναγκαία να υπάρχει μια απροκάλυπτη δικτατορία ή πολιτικοί κρατούμενοι. Αν αρκούσε αυτό, όλα θα ήταν πολύ εύκολα. Η δημοκρατία έχει πολλές προϋποθέσεις, μεταξύ των οποίων μπορεί να μην είναι η απόλυτη έλλειψη διαφθοράς, αλλά σίγουρα είναι οι αδιάβλητοι θεσμοί και, κυρίως, η εμπιστοσύνη του λαού σε αυτούς και στην κυβέρνησή του (όπως σωστά επισημάνθηκε και στην τηλεόραση του ΣΚΑΙ, εχθές). Αν, όπως αντιλαμβάνομαι να επιχειρείται, η κυβέρνηση και κάποια ΜΜΕ τα αποδώσουν όλα στην "κακιά την ώρα" και σε μερικούς "επαγγελματίες κουκουλοφόρους και πλιατσικολόγους" (ότι υπάρχουν αυτά και χειρότερα φαινόμενα δεν το αμφισβητώ) ή στα παιδιά indigo του Χαρδαβέλα ή σε όποια θεωρία συνομωσίας, το παιχνίδι θα έχει χαθεί και φοβάμαι ότι αργότερα θα αντιμετωπίσουμε και χειρότερα.
Είπα ότι δεν ωραιοποιώ τίποτα. Η κοινωνία μας είναι μια ολότητα. Το αν ένα παιδάκι θεωρεί ότι μπορεί να σηκώσει μια πέτρα και να τη ρίξει στο κατάστημα ενός ανθρώπου και να περιμένει να του πούνε και μπράβο, οφείλεται στο ότι με αυτό τον τρόπο μεγάλωσε. Η ελληνική οικογένεια δεν διδάσκει τι σημαίνει ευθύνη, δεν διδάσκει ότι κάθε πράξη έχει συνέπειες τις οποίες πρέπει να μάθουμε να αποδεχόμαστε, ως απαραίτητο στοιχείο της ωρίμανσης. Αλλά είπαμε, όλα είναι ένας φαύλος κύκλος, τι ευθύνη και συνέπεια να μάθει το παιδί στη χώρα του παραιτούμαι/ξεπαραιτούμαι; Θυμάμαι το βράδυ που καιγόταν η βιβλιοθήκη της νομικής τον πρύτανη του Πανεπιστημίου Αθηνών συγκινημένο, με στόμφο πολύ και ύφος ηθικής ανωτερότητας, ένα πράμα, να ανακοινώνει ότι κάποιος πρέπει να παραιτηθεί και ότι αφού κανένας πολιτικός δεν το κάνει, θα το πράξει ο ίδιος. Πόσο συγκινητικόν, πριν αλέκτωρ λαλήσει τρις, γαργάρα η παραίτηση (σωστά, εμείς θα γίνουμε οι μαλ*** της υπόθεσης;). Η είδηση, εδώ. Εύγε, εξαιρετικό μάθημα δασκάλου προς τους μαθητές του. Παραιτήσεις της τηλεόρασης... Τα πιτσιρίκια θα κατηγορήσεις μετά; Κάποιος να πέθαινε από αηδία...
Δεν μπορώ να μην προσθέσω ότι οι αλόγιστες καταστροφές με εξοργίζουν (μια και είναι και της μόδας η οργή). Κάτι άλλο που στερείται η νεολαία μας, λόγω της εξαιρετικής παιδείας που λαμβάνει, είναι ο στοιχειώδης κανόνας της λογικής ότι δύο λάθη (ιδίως όταν αυτά δεν συνδέονται με κανένα τρόπο μεταξύ τους) δεν κάνουν ένα σωστό. Αλλά από πού να διδαχθούν και αυτοσυγκράτηση στη χώρα του "ξέρεις ρε ποιος είμαι εγώ;" Βγήκα σήμερα έξω, πήγα στο κέντρο, έβλεπα σκατουλάκια, δεν ξέρω αν ήταν 11 ή 12 χρονών, να περπατάνε με ύφος αγέλης αληταράδων που πάνε να γαμ**ουν στο μπουρδέλο και να μιλούν αναλόγως, με το αίσθημα της ατιμωρησίας που προσφέρει η αγέλη. Σίγουρα νομίζουν ότι είναι οι ήρωες κάποιου βιντεοπαιχνιδιού. Είμαι ελεύθερος επαγγελματίας, ευτυχώς, δεν έχω κατάστημα ή βιτρίνα, αν όμως κάποιος οι κάποιοι άνω των τριών ετών επιχειρούσε να καταστρέψει τα μέσα βιοπορισμού ή την περιουσία μου, θα του έριχνα ευχαρίστως ένα μπερτάκι ξύλο* και μετά θα περίμενα να "περιποιηθώ" και τους γονείς που θα ερχόντουσαν να μου ζητήσουν το λόγο και ας καιγόταν μετά το σύμπαν. Αυτή η κατάσταση πρέπει να σταματήσει. Ποιος να τη σταματήσει όμως θα μου πείτε; Οι σάπιοι και ανίσχυροι πολιτικοί μας των δημοσκοπήσεων που είναι και οι υπεύθυνοι αυτής της κατάστασης;
Μπορούμε πάντα να ελπίζουμε στον καιρό. Ο στρατηγός χειμώνας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου