- Τρεις εταιρείες και το γραφείο του... Τάσσου Παπαδόπουλου στην Κύπρο στο πόρισμα της Βουλής με διαπιστώσεις για διακίνηση τεράστιων μαύρων ποσών.
- Το «Π» δίδει στη δημοσιότητα πλήρη φάκελο με τη ζημιά του Δημοσίου και την αθλιότητα στην κυριότητα της λιμνοθάλασσας.
- Τα μεγάλα κόλπα και τα τεράστια ποσά στις εταιρείες ΡΑΣΣΑΝΤΕΛ και ΜΑΝΤΕΟΥΣ
- Η σιωπή για τα εκατομμύρια δολλάρια της ΤΟΡΚΑΣΟ.
H Κύπρος δεν συνεργάζεται με την Ελλάδα και είναι ντροπή να είναι φορολογικός «παράδεισος» μια χώρα μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης».
Αυτή την καταγγελία έκανε δημόσια (ΡΑΔΙΟ 9) ο επικεφαλής του ΣΔΟΕ Γιάννης Καπελέρης με αφορμή το κλεμμένο ελληνικό χρήμα που ξεπλένεται και κρύβεται στην Κύπρο.
Η καταγγελία αυτή αποκτά τεράστιο ενδιαφέρον στο σκάνδαλο Βατοπεδίου, αλλά φυσικά και σε άλλα σκάνδαλα στα οποία εμφανίζονται εταιρείες με έδρα την Κύπρο που έχουν γίνει κρυψώνες κλεμμένου χρήματος.
Τρεις εταιρείες εμπλέκονται.
Στο Βατοπέδι εμφανίζονται τουλάχιστον τρεις εταιρείες που εμπλέκονται σε διακίνηση τεραστίων ποσών.
Οι εταιρείες είναι η ΤΟΡΚΑΣΟ, η ΡΑΣΣΑΝΤΕΛ και η ΜΑΝΤΕΟΥΣ.
Η εταιρεία ΤΟΡΚΑΣΟ εμφανίζεται κάποια στιγμή να έχει πρωταγωνιστή στο εσωτερικό της τον ανιψιό του Άκη Τσοχατζόπουλου.
Σύμφωνα με έγγραφο του Εισαγγελέα για το βρόμικο χρήμα στην εταιρεία αυτή μπήκαν κάποια στιγμή και διακινήθηκαν περίπου 7 εκατομμυρια δολλάρια.
Τα χρήματα αυτά προέρχονται από τη διαδρομή ΖΗΜΕΝΣ - ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΑΚΟΣ αλλά ακόμα δεν έχει δοθεί καμία εξήγηση...
Η ΤΟΡΚΑΣΟ εμφανίζεται όμως και στο σκάνδαλο Βατοπεδίου μέσω διαφόρων προσώπων, όπως ο κ. Σαχπαζίδης κλπ.
Οι δυο άλλες εταιρείες καταγγέλλονται με τον πιο επίσημο τρόπο από την προανακριτκή επιτροπή για το Βατοπέδι ως εταιρείες μέσω των οποίων διακινήθηκαν τεράστια ποσά για τα οποία οι δήθεν κοπτόμενοι για την διαφάνεια και την αλήθεια τα προηγούμενα χρόνια δεν ζήτησαν καν στοιχεία μέσω δικαστικής συνδρομής από την Κύπρο.
Ποια είναι η διεύθυνση αυτών των δυο εταιρειών στην Κύπρο;
Είναι η οδός Σοφούλη 2, όπου είναι η έδρα των δικηγορικών γραφείων του μακαρίτη προέδρου της Κύπρου Τάσσου Παπαδόπουλου.
Έτη δημιουργίας των εταιρειών αυτών;
Κι αυτό πολύ κρίσιμο. Το 2005 η Ρασσαντέλ και το 2007 η Μαντέους.
Τον καιρό εκείνο βέβαια ο Τάσσος Παπαδόπουλος ήταν πρόεδρος της Δημοκρατίας ήταν απασχολημένος με τον Κ. Καραμανλή στα εθνικά θέματα και ίσως δεν ασχολιόταν και τόσο με το μαγείρευαν οι συνεργάτες του, με τους συνεργάτες του Κ. Καραμανλή στο Βατοπέδι...
Στο πόρισμα της επιτροπής με το οποίο παραπέμπονται οι πέντε πρώην Υπουργοί της Νέας Δημοκρατίας οι εταιρείες αυτές καταγγέλλονται ως διακινητές βρόμικου χρήματος.
Οι 4 Υπουργοί (Μπασιάκος, Δούκας, Κοντός, Ρουσόπουλος) κατηγορούνται για ηθική αυτουργία στο ξέπλυμα μαύρου χρήματος.
«Πως δεν υπάρχει χρήμα. Τεράστια είναι τα ποσά που διακινήθηκαν» είπε ο πρόεδρος της Επιτροπής Δημήτρης Τσιρώνης, ενώ το μέλος της επιτροπής και δικηγόρος κ. Νάντια Γιαννοπούλου είπε ότι μόνο σε μία περίπτωση (Εταιρεία Νόλιντεν - Ολυμπιακό Ακίνητο) το δωράκι που διακινήθηκε ήταν.... 9 εκατομμύρια ευρώ.
Η επιτροπή παραπέμπει και τον κ. Βουλγαράκη για παράβαση καθήκοντος, διότι δεν προστάτευσε τον αρχαιολογικό χώρο της Ουρανούπολης στο συμβόλαιο που συνέταξε η συμβολαιογράφος συζυγός του η οποία συστεγάζεται στο δικηγορικό γραφείο του πατέρα της ο οποίος ήταν δικηγόρος της Μονής Βατοπεδίου. Τόσο μικρός ο κόσμος μας...
Το αδίκημα του ξεπλύματος βρόμικου χρήματος δεν παραγράφεται και αυτό ήδη έχει νομολογηθεί με την περίπτωση του πρώην Υπουργού Τάσου Μαντέλη...
Η ζημιά για το Δημόσιο
Η ζημιά του Δημοσίου αποδεικνύεται καραμπινάτα κυρίως σε δυο κεφάλαια του πορίσματος της Επιτροπής.
Στο πρώτο κεφάλαιο όπου περιγράφεται η λιμνοθάλασσα και οι παρόχθιες εκτάσεις. Η λιμνοθάλασσα είναι εκτός συναλλαγής πράγμα και δεν μεταβιβάζεται ποτέ και σε κανέναν. Η μεταβίβασή της λοιπόν από μόνη της είναι τεράστια ζημιά για το Δημόσιο.
Η κυριότητα της λιμνοθάλασσας είχε τακτοποιηθεί οριστικά και αμετάκλητα πριν... 80 χρόνια. Το 1930 είχε λήξει οριστικά με υπογραφές και από το Δημόσιο (Υπουργός Σπυρίδης) και από τη Μονή Βατοπεδίου η οποία είχε αμφισβητήσει την κυριότητα αλλά τελικά μπροστά στα συντριπτικά στοιχεία του Δημοσίου δέχθηκε να πάρει μόνο μια οικονομική ενίσχυση από την πώληση ψαριών και αυτή την ενίσχυση όχι για να κάνει ΜΠΙΖΝΕΣ αλλά για να συντηρεί την Αθωνιάδα Σχολή.
Οι ανταλλαγές που ακολούθησαν με υπογραφές Υπουργών κλπ ήταν ακόμα μεγαλύτερη αθλιότητα αφού το Δημόσιο αντάλλαξε μια έκταση δική του με άλλες δικές του εκτάσεις...
Οι κατηγορούμενοι Υπουργοί αντέδρασαν με διάφορα φληναφήματα περι πολιτικών διώξεων λησμονώντας ότι και ο ίδιος ο Κ.Καραμανλής αναγκάστηκε να παραδεχθεί σκάνδαλο και ζημιά του δημοσίου στην ομικλία του στις 16 Δεκεμβρίου 2008.Τότε τα στόματα ήταν πιο λυμένα γιατί πίστευαν ότι υπάρχει η ασπίδα της παραγραφής...
Ο κ.Βουλγαράκης έφτασε στο σημείο να μιλήσει για το «βρόμικο 2010,όπως το βρόμικο 1989».Ο ζάπλουτος σήμερα πρωην Υπουργός δεν θα πεινάσει αλλά έχει ενδιαφέρον να παρουσιάσει τις μηνιαίες αποδοχές του από επάγγελμα εκτός Βουλής για να μπορεί να κρίνει και να συγκρίνει κανείς αν το 1989 ήταν πολύ απασχολημένος επαγγελματικά για να ασχοληθεί ιδιαίτερα με τον Κοσκωτά.Εκτός και αν ασχολήθηκε και έλεγε και τότε για βρόμικο 1989 και μας διαφεύγει. Η μήπως τότε μιλούσε για εγκλήματα ως στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας,όπως για εγκλήματα μιλούσε στο σκάνδαλο αυτό και ο συγκατηγορούμενός του κ.Κοντός πριν το 2004 και τώρα τα άλλαξε επίσης;
Φυσικά ελάχιστοι από όσους γνωρίζουν τη δύναμη των κατηγορουμένων πολιτικών αμφιβάλλουν ότι στο τέλος θα βρεθεί κάποιο τρυκ και θα γλιτώσουν τις ποινικές καταδίκες.
Η δημοσίευση του κύριου μέρους του πορίσματος είναι μια πράξη Δικαιοσύνης και μια και θεωρούμε ότι στο τέλος κάτι θα γίνει ακόμα και στο τελικό στάδιο της Δικαιοσύνης και δεν θα έχει κανείς συνέπειες δημοσιεουμε στο σημερινό ερευνητικό μας φάκελλο το τμήμα του πορίσματος που αναφέρεται στην κυριότητα και στη ζημιά με τις προαναφερόμενες εταιρείες:
ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΔΙΕΝΕΡΓΕΙΑ ΠΡΟΚΑΤΑΡΚΤΙΚΗΣ ΕΞΕΤΑΣΗΣ
Β1. ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΚΟ - Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΩΝ ΑΚΤΗΜΟΝΩΝ
Η Βιστωνίδα είναι λιμνοθάλασσα που βρίσκεται στη Θράκη, στα όρια των Νομών Ξάνθης και Ροδόπης. Έχει εμβαδόν επιφάνειας 45.000 τ.χ., μήκος 12.450 χλμ. και μέγιστο πλάτος 7.000 χλμ.
Ως λιμνοθάλασσα αναγνωρίζεται και από την Ι.Μ. Βατοπεδίου στην από το 1922 αγωγή της κατά του Ελληνικού Δημοσίου και από την 41/1928 απόφαση της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας. Η υπ' αριθμ. 41/1928 απόφαση του ΣτΕ έκρινε ότι η υποχρέωση που ανέλαβε το Ελληνικό Δημόσιο με το Ν.Δ. 8/10/4-1924 «δεν είναι η μεταβίβαση της κυριότητάς της παρά του Δημοσίου εις την Ι.Μ. Βατοπεδίου, αλλ' ως επί περιουσίας δημοσίας, αφού οι λιμνοθάλασσες ως τοιαύτη περιουσία θεωρούνται και δεν είναι δεκτικές αστικής κυριότητος και συνεπώς... Δεν μεταγγίζει κυριότητος αστικού δικαίου αλλά διοικητικού δικαίου».
Το Συμβούλιο της Επικρατείας με την υπ' αριθμ. 31/1929 απόφαση της Ολομέλειας προσδιορίζει την κυριότητα του Δημοσίου επί της λίμνης ως κυριότητα «Διοικητικού Δικαίου», θεωρώντας την έτσι «δημόσια περιοχή του κράτους».
Σε συμμόρφωση προς την απόφαση 41/1924 του ΣτΕ και το Ν.Δ. της 8-4/1924 υπογράφεται η σύμβαση με αρ. 2343/4-5-1930 begin_of_the_skype_highlighting 2343/4-5-1930 end_of_the_skype_highlighting ενώπιον του Συμβολαιογράφου Αθηνών Δ. Ιατρίδη μεταξύ του Ελληνικού Δημοσίου και της Ι.Μ. Βατοπεδίου, οι όροι της οποίας προέβλεπαν παραχώρηση από πλευράς Ελληνικού Δημοσίου μόνο της ιχθυοτροφικής καλλιέργειας, της εκμετάλλευσης και της πώλησης παραγομένων ιχθύων κλπ. και τα υπόλοιπα επί της λιμνοθάλασσας δικαιώματα θα παρέμεναν εις το ακέραιο στο Δημόσιο.
Το ετήσιο μίσθωμα για αυτήν την παραχώρηση είχε συμφωνηθεί ως ίσον με το 10% της ετήσιας παραγωγής. Με την ανωτέρω σύμβαση η Μονή Βατοπεδίου καταβάλλει ως μίσθωμα στο Ελληνικό Δημόσιο κατ' έτος το 60% από τα καθαρά έσοδα της λίμνης, τα οποία θα απομένουν μετά την αφαίρεση των εξόδων και των αποσβέσεων. Επιπλέον η Μονή όφειλε να τηρεί για την εκμετάλλευση και την εν γένει διαχείριση της λίμνης ιδιαίτερα λογιστικά βιβλία και διπλογραφικό σύστημα.
Και άλλα μεταγενέστερα νομοθετήματα όπως ο Α.Ν. 1924/51 που κυρώθηκε με το ν.2113/1952 τροποποιεί τον Α.Ν. 16/19-11-1935, το Ν.Δ. 320/1970 «αλιευτικό κώδικα», ο Ν. 1740/1987 «Αξιοποίηση και προστασία ιχθυοτρόφων υδάτων κλπ» αναφέρονται στη διαχείριση της λιμνοθάλασσας που θεωρούν δημόσια περιουσία.
Η κυριότητα της λιμνοθάλασσας έτσι όπως αναγνωρίζεται το 1930 δεν μεταβάλλεται, παραμένει στο Δημόσιο, και η Ι.Μ. έχει δικαίωμα κατοχής και εκμετάλλευσης.
Β3. ΖΗΜΙΑ ΔΗΜΟΣΙΟΥ
Ι. Που έγκειται η ζημία:
Η ζημία του Δημοσίου από τις ενέργειες της Διοίκησης που αποτελούν αντικείμενο της παρούσας Επιτροπής Προκαταρκτικής Εξέτασης έγκειται στον δια των ανταλλαγών αποχωρισμό του Δημοσίου από ακίνητη περιουσία του και αναλύεται σε δύο φάσεις:
Ι/Α. Στην αυθαίρετη και παράνομη υπαγωγή της Λιμνοθάλλασας Βιστωνίδας και των παραλιμνίων αυτής εκτάσεων στη διαδικασία των ανταλλαγών ως δήθεν περιουσίας της ΙΜΒ που δήθεν «επέστρεφε» δια των ανταλλαγών στο Ελληνικό Δημόσιο, παρά το ΓΕΓΟΝΟΣ ότι το τόσο η Βιστωνίδα, όσο και οι παραλίμνιες εκτάσεις της αποτελούν σταθερά και αδιάκοπα περιουσία του Ελληνικού Δημοσίου.
Ι/Α1. Ως προς τη Λιμνοθάλασσα Βιστωνίδα:
Η Λιμνοθάλασσα Βιστωνίδα αποτελεί τον τέταρτο σε μέγεθος λιμναίο σχηματισμό της χώρας, με εμβαδόν επιφάνειας 45.030 τμ.
Εκ του γεγονότος αυτού και είτε θεωρηθεί λιμνοθάλασσα, σύμφωνα και με την υπ΄αριθμ. 111/2000 Γνωμοδότηση της Ολομέλειας του ΝΣΚ, είτε θεωρηθεί λίμνη αποτελεί σύμφωνα με τις παρακάτω αναφερόμενες διατάξεις του Συντάγματος και του Αστικού Κώδικα, πράγμα εκτός συναλλαγής, ως πράγμα κοινόχρηστο. Εκ της φύσεως της αυτής, λοιπόν, η Βιστωνίδα ανήκει στο Δημόσιο, ΔΕΝ μπορεί νομίμως να γίνει αντικείμενο οποιασδήποτε συναλλαγής (μεταβίβασης, ανταλλαγής, κλπ) και μόνο δια της ψηφίσεως νόμου θα μπορούσε να ρυθμιστεί οποιοδήποτε ζήτημα αφορά στην κυριότητά της.
Αρ. 18 παρ. 2 Συντάγματος: «Δια νόμου ρυθμίζοντα ρυθμίζονται τα της ιδιοκτησίας, εκμεταλλεύσεως και διαχειρίσεως των λιμνοθαλασσών και των μεγάλων λιμνών, ως κα τα της εν γένει διαθέσεως των εξ αποξηράνσεως τούτων προκυπτουσών εκτάσεων».
Αρ. 966 - Πράγματα εκτός συναλλαγής: Πράγματα εκτός συναλλαγής είναι τα κοινά σε όλους, τα κοινόχρηστα και τα προορισμένα για την εξυπηρέτηση δημοσίων, δημοτικών, κοινοτικών ή θρησκευτικών σκοπών.
Άρθρο 967 - Κοινόχρηστα: Πράγματα κοινής χρήσης είναι ιδίως τα νερά με ελεύθερη και αέναη ροή, οι δρόμοι, οι πλατείες, οι γιαλοί, τα λιμάνια και οι όρμοι, οι όχθες πλεύσιμων ποταμών, οι μεγάλες λίμνες και οι όχθες τους.
Άρθρο 968 - Κυριότητα σε κοινόχρηστα: Τα κοινόχρηστα πράγματα, εφόσον δεν ανήκουν σε δήμο ή κοινότητα, ή ο νόμος δεν ορίζει διαφορετικά, ανήκουν στο δημόσιο.
Η παραχώρηση από πλευράς Ελληνικού Δημοσίου ΜΟΝΟ της ιχθυοτροφικής καλλιέργειας και της εκμετάλλευσης των παραγόμενων ιχθυών επί της Βιστωνίδας έναντι αμοιβής του Δημοσίου με την υπ' αριθμ. 2343/1930 σύμβαση μεταξύ Ελληνικού Δημοσίου και ΙΜΒ είναι νομικά ανεκτή βάσει του αρ. 970 ΑΚ, χωρίς να αναιρείται η κοινή χρήση και ο δημόσιος χαρακτήρας της Βιστωνίδας.
Άρθρο 970: Σε κοινόχρηστα πράγματα μπορούν να αποκτηθούν με παραχώρηση της αρχής κατά τους όρους του νόμου ιδιαίτερα ιδιωτικά δικαιώματα εφόσον με τα δικαιώματα αυτά εξυπηρετείται ή δεν αναιρείται η κοινή χρήση.
Καθίσταται, συνεπώς, αναντίρρητο ότι ως προς το ιδιοκτησιακό της Βιστωνίδας, γνωμοδοτήσεις οποιουδήποτε οργάνου, Υπουργικές Αποφάσεις, πρωτόκολλα παράδοσης παραλαβής και οποιαδήποτε άλλη πράξη, πλην νόμου που ψηφίζεται στη Βουλή, ΑΔΥΝΑΤΟΥΝ να επιφέρουν οποιαδήποτε μεταβολή στον κοινόχρηστο χαρακτήρα της και το γεγονός ότι η κυριότητά της ανήκει αποκλειστικά στο Δημόσιο.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Με τη διαδικασία των ανταλλαγών, στο βαθμό που αφορά στη Βιστωνίδα, το Ελληνικό Δημόσιο «εκχώρησε» ακίνητα ιδιοκτησίας του με μηδενικό αντίτιμο, καθώς η Βιστωνίδα που δήθεν «απέκτησε» του ανήκε ήδη.
Ι/Α2. Ως προς τις παραλίμνιες εκτάσεις:
Η ΙΜΒ, στερούμενη νόμιμου τίτλου ιδιοκτησίας για τις παραλίμνιες εκτάσεις, επεδίωξε με την από 21/1/2003 κατάθεση σχετικής αγωγής στο Πολυμελές Πρωτοδικείο Ροδόπης την έκδοσή αναγνωριστικής δικαστικής απόφασης που θα λειτουργούσε ως τίτλος ιδιοκτησίας για τις εκτάσεις αυτές. Η ΙΜΒ επιχείρησε να στηρίξει την κυριότητά της στην ύπαρξη χρυσόβουλων και σε διακατοχικές πράξεις της στις εκτάσεις αυτές, τις οποίες όμως όφειλε με στοιχεία να αποδείξει στο Δικαστήριο.
Η αγωγή αυτή εκδικάστηκε στις 21/5/2003, με το Ελληνικό Δημόσιο να υπερασπίζεται την κυριότητά του στις παραλίμνιες εκτάσεις. Η σχετική απόφαση ελήφθη την 21/4/2004 και απέρριψε το αναγνωριστικό αίτημα της ΙΜΒ, αλλά η απόφαση δημοσιεύθηκε πλέον των 4 χρόνων αργότερα, την 6/11/2008, λόγω της μεσολάβησης της παραίτησης του Ελληνικού Δημοσίου από την έκδοση απόφασης με απόφαση του τότε Υφυπουργού Οικονομίας και Οικονομικών κ. Δούκα.
Σύμφωνα με τη δικαστική αυτή απόφαση υπ' αριθμ. 87/2008
- ως προς την απαιτούμενη εκ του νόμου απόδειξη διακατοχικών πράξεων εκ μέρους της ΙΜΒ, το αρμόδιο Δικαστήριο έκρινε ότι «Επί της ουσίας η ενάγουσα ουδεμία πράξη νομής επικαλείται και αποδεικνύει στις παραλίμνιες εκτάσεις που την εποχή εκείνη δεν υποστήριζαν εδαφικά την εκμετάλλευση των ιχθυοτροφείων που βρίσκονταν κοντά στη νησίδα της Άντα Μπουρού.»
- ως προς το ιδιοκτησιακό, το αρμόδιο Δικαστήριο έκρινε ότι «η ενάγουσα ΔΕΝ αποδεικνύει την κυριότητά της επί των παραλιμνίων εκτάσεων, ...., η δε με αριθμ. 17/18-7-2002 Γνωμοδότηση του Γνωμοδοτικού Συμβουλίου Δημοσίων Κτημάτων και Ανταλλάξιμης Περιουσίας υπέρ της μη προβολής δικαιωμάτων κυριότητας του Ελληνικού Δημοσίου επί των παραλιμνίων εκτάσεων, καθώς και η με αριθμ. 1064-538/5928/Α0010/5-8-2002 απόφαση του Υπουργού Οικονομικών με την οποία απεδέχθη την ως άνω γνωμοδότηση ΔΕΝ ασκούν επιρροή στην παρούσα δίκη, δεδομένης μάλιστα της αμφισβητήσεως της κυριότητας της ενάγουσας επί των παραλιμνίων εκτάσεων και της προβολής δικαιώματος ίδιας κυριότητας που προέβαλε το Ελληνικό Δημόσιο κατά τη συζήτηση της υπόθεσης, καθόσον οι ως άνω πράξεις της Διοίκησης δεν απονέμουν κυριότητα στην ενάγουσα, αφού δεν προβαίνουν σε δικαστική διάγνωση του αμφισβητούμενου δικαιώματος κυριότητάς της επί των παραλιμνίων εκτάσεων.»
Καθίσταται, συνεπώς, προφανές ότι ως προς το ιδιοκτησιακό των παραλιμνίων εκτάσεων, παλαιότερη Υπουργική Απόφαση που αποδεχόταν την γνωμοδότηση του ΓΣΔΚΑΠ «περί μη προβολής δικαιωμάτων του Δημοσίου» ΔΕΝ είχε καμία έννομη επιρροή και ΔΕΝ επέφερε καμία μεταβολή στο γεγονός ότι η κυριότητά των παραλιμνίων ανήκει αποκλειστικά στο Ελληνικό Δημόσιο, το οποίο επιτυχώς προέβαλλε ακριβώς αυτό το δικαίωμα της κυριότητάς του στη σχετική δίκη.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Με τη διαδικασία των ανταλλαγών, στο βαθμό που αφορά στις παραλίμνιες εκτάσεις, το Ελληνικό Δημόσιο «εκχώρησε» άλλα ακίνητα ιδιοκτησίας του με μηδενικό αντίτιμο, καθώς οι παραλίμνιες εκτάσεις που δήθεν «απέκτησε» του ανήκαν ήδη.
Και είναι επίσης προφανές ότι, εάν δεν μεσολαβούσε η από 22/6/2004 απόφαση του τότε Υφυπουργού κ. Δούκα που οδήγησε στην μη έκδοση της ήδη συζητηθείσας και ειλημμένης δικαστικής απόφασης που αναγνώριζε το ήδη υφιστάμενο δικαίωμα κυριότητας του Ελληνικού Δημοσίου, ΔΕΝ θα είχαν πραγματοποιηθεί οι ζημιογόνες για το Ελληνικό Δημόσιο ανταλλαγές και θα εξέλιπε ακόμα και αυτός ο προσχηματικός ισχυρισμός της τότε Κυβέρνησης Καραμανλή περί δήθεν διακινδύνευσης των δικαιωμάτων των ακτημόνων.
ΣΥΝΟΨΙΖΟΝΤΑΣ, το γεγονός ότι η κυριότητα του Δημοσίου στη Βιστωνίδα και τις παραλίμνιες αυτής εκτάσεις συνεπάγεται ότι οι ανταλλαγές επέφεραν αυτονόητη ζημία εις βάρος του Ελληνικού Δημοσίου, χωρίς να συνυπολογιστεί η επιπλέον ζημία που προκύπτει από τις ανακριβείς εκτιμήσεις, το παραδέχεται και ο κατηγορούμενος Γέροντας Εφραίμ στο από 27 Ιουλίου 2010 Υπόμνημά του:
«Σε περίπτωση που κριθεί ότι οι ανταλλαγές είναι άκυρες διότι η Ιερά Μονή Βατοπεδίου δεν είναι κυρία, νομέας και κάτοχος της Λίμνης Βιστωνίδας - Νταλιάνη και των παραλίμνιων αυτής εκτάσεων (γεγονός που ρητά αρνούμεθα) τότε η ζημία του Ελληνικού Δημοσίου είναι αυτονόητη και δεν χρήζει καν προσδιορισμό αυτή»
ΙΒ. Στον συνδυασμό υπερκτιμήσεων και υποεκτιμήσεων της αξίας των ακινήτων που περιλήφθησαν στις ανταλλαγές, με αποτέλεσμα το Δημόσιο να «υποεκτιμά» τα ακίνητα που δίδει προς ανταλλαγή και να «υπερεκτιμά» την Λίμνη και τις παραλίμνιες, που αν και ήδη του ανήκαν, εμφανίζεται να λαμβάνει από τις ανταλλαγές:
Όπως έχει εκτενώς αναλυθεί στο από 8/6/2010 πόρισμα της προηγηθείσας Εξεταστικής Επιτροπής για το ίδιο θέμα (σελ. 45 έως 58),
Ι/Β1. Υπερεκτιμήθηκε η αξία της Βιστωνίδας και των παραλιμνίων αυτής εκτάσεων, και συγκεκριμένα:
-Ενώ η πραγματική αξία της Βιστωνίδας δεν υπερβαίνει τα 3.700.000 εκ ευρώ και της λίμνης Νταϊλιάνη τα 270.000 ευρώ, η αξία που ελήφθη υπόψη στις ανταλλαγές ήταν 10πλάσια: Η μεν αξία της Βιστωνίδας προσδιορίστηκε στα 37.000.000 ευρώ και της λίμνης Νταϊλιάνη στα 2.700.000 ευρώ, βάσει της αποτίμησης ΣΟΕ, που αν και δεν ήταν δεσμευτική, την αποδέχθηκαν με ευθύνη του οι τότε αρμόδιες πολιτικές ηγεσίες των Υπουργείων Οικονομίας και Αγροτικής Ανάπτυξης.
-Οι παραλίμνιες εκτάσεις εκτιμήθηκαν από το ΣΟΕ και έγιναν αποδεκτές από την ΚΕΔ στα 628 ευρώ ανά στρέμμα, όταν ακόμα και η ίδια η ΙΜΒ στην αναγνωριστική αγωγή της το 2003 ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Ροδόπης αποτιμούσε την αξία αυτή όχι περισσότερο από 250 ευρώ ανά στρέμμα.
Σημειωτέον, ότι το Ελληνικό Δημόσιο, δια της ΚΕΔ, σύνηψε συμβόλαια αποδεχόμενο τις εκτιμήσεις αυτές, ενώ όφειλε, τουλάχιστον, να τις θεωρήσει ως οροφή προς τα πάνω για διαπραγμάτευση με την ΙΜΒ.
Ι/Β2. Ταυτόχρονα υποεκτιμήθηκε η αξία των οικοπέδων που προσφέρθηκαν ως αντίτιμο για να «επιστραφεί» στο Δημόσιο η ήδη ανήκουσα σε αυτό Βιστωνίδα και οι επίσης ανήκουσες σε αυτό παραλίμνιες εκτάσεις της, κατά τη διαδικασία των ανταλλαγών και συγκεκριμένα:
-Όπως προέκυψε από μαρτυρικές καταθέσεις οι ορκωτοί εκτιμητές στο σύνολό τους δεν γνώριζαν την πραγματική αιτία της εκτίμησης - Αυτό είχε ως συνέπεια οι εκτιμήσεις να γίνουν με κριτήρια άλλοτε βέλτιστης και άλλοτε χαμηλότερης τιμής σαν να μην επρόκειτο να ενταχθούν σε μία κοινή διαδικασία ανταλλαγών που θα επέβαλλε κοινά κριτήρια.
-Σε κάθε περίπτωση οι ανταλλαγές έγιναν βάσει των εκτιμήσεων του ΣΟΕ, οι οποίες σε πολλές περιπτώσεις υπολείπονταν των αντικειμενικών αξιών παρά τη ρητή διάταξη του αρ. 15 παρ. 3 ν. 820/1978 που επιβάλλει στο ΣΟΕ κατά τις εκτιμήσεις του να λαμβάνει υπόψη τα φορολογικά στοιχεία [Άρθρο 13 «3. Κατά την διενέργειαν της εκτιμήσεως του αντικειμένου της φορολογίας ο ορκωτός εκτιμητής λαμβάνει υπ' όψιν του τας ειδικάς δι' εκάστην περίπτωσιν διατάξεις φορολογικής νομοθεσίας, αι οποίαι προβλέπουν τα του τρόπου προσδιορισμού της αγοραίας αξίας του υπό εκτίμησιν αντικειμένου και ορίζουν τα στοιχεία τα οποία πρέπει να ληφθούν υπ΄οψιν προς τούτο»] Και, όπως κατάθεσε ο Γενικός Επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης κ. Λ. Ρακιντζής στις 12/10/2010 στην παρούσα Επιτροπή, η αντικειμενική αξία αποτελεί σαφώς φορολογικό στοιχείο με το οποίο οφείλουν βάσει του παραπάνω νόμου να συμμορφώνονται οι εκτιμήσεις του ΣΟΕ.
ΜΑΡΤΥΣ (Λέανδρος Ρακιντζής): Το ΣΟΕ σαφώς δεν έκανε καλή δουλειά. Δεν λειτούργησε τουλάχιστον με τα δεδομένα που έχουμε. Υπάρχει βασική διάταξη ότι όταν υπάρχουν στοιχεία, το ΣΟΕ δεν μπορεί να κάνει εκτίμηση, όπως τη θέλει, αλλά τουλάχιστον πρέπει να περιοριστεί στην αντικειμενική αξία. Δεν μπορεί, λοιπόν, το ΣΟΕ να καθορίζει την αξία ενός ακινήτου κάτω της αντικειμενικής. Πολλές φορές, όμως, το ΣΟΕ εξετίμησε κάτω της αντικειμενικής. Από το νόμο δεν έχει τέτοιο δικαίωμα
Προς αποσαφήνιση όσων έχουν διατυπωθεί τον τελευταίο καιρό στο δημόσιο διάλογο σε σχέση με την έκθεση ελέγχου της εταιρείας American Appraisal που είχε παραγγείλει επ' αμοιβή το ΣΟΕ και δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση διακριτή εκτίμηση των ανταλλαγέντων ακινήτων, πρέπει να σημειωθεί ότι η παραπάνω συγκεκριμένη διάταξη, καθόλα ισχύουσα στο Ελληνικό Δίκαιο και δεσμεύουσα το ΣΟΕ, δεν έχει ληφθεί υπόψη από τον εν λόγω αμερικανικό οίκο.
-Οι εκτιμήσεις γίνονται με αναφορά σε ποιοτικά χαρακτηριστικά των ακινήτων που συνεπάγονταν χαμηλή αξία (λ.χ δασικός χαρακτήρας) ενώ κατά το χρόνο της ανταλλαγής τα ποιοτικά αυτά χαρακτηριστικά είχαν αλλάξει (πχ. μετατροπή δάσους σε άρτιο και οικοδομήσιμο οικόπεδο), πολλαπλασιάζοντας τόσο την αντικειμενική, όσο και την πραγματική αξία των συγκεκριμένων ακινήτων. Παρατίθενται του Γενικού Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης κ. Λεάνδρου Ρακιντζή, αλλά και του Προέδρου του ΣΟΕ κ. Μουμούρα:
Λέανδρος Ρακιντζής - 16/9/2010 σελ. 43
ΜΑΡΤΥΣ (Λέανδρος Ρακιντζής): Η πιο χτυπητή διαφορά είναι στο συμβόλαιο της Ουρανούπολης. «Αξία βάσει υποβληθείσας δηλώσεως 8.470.000, αξία βάσει ΣΟΕ 1.100.000, αξία συμβολαίου 8.470.000, η αντικειμενική, αξία βάσει αντικειμενικού προσδιορισμού ως άρτιο και οικοδομήσιμο». Έχει τρεις προϋποθέσεις. Αν είναι άρτιο και οικοδομήσιμο, απαντά η εφορία ότι είναι 207.000.000. Βάσει ως αγοραίας αξίας ως μη δασικό 180.000.000. Βάσει αντικειμενικού προσδιορισμού ως δασικό 33.000.000. Αυτές είναι πάρα πολύ χτυπητές διαφορές.
Ιωάννης Μουμούρας - 10/11/2008 σελ. 101
«... τη στιγμή που αλλάζει η χρήση γης, αλλάζουν τα ποιοτικά χαρακτηριστικά του ακινήτου.»
(Σελ. 66 Πρακτικά Εξεταστικής 10/11/08)
«ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΤΣΙΡΩΝΗΣ: Σε ο,τι αφορά το ακίνητο της Ουρανούπολης εκτιμήθηκε, λέτε στην καταχώριση που κάνατε κιόλας, ότι η Ουρανούπολη εκτιμήθηκε σαν δασική έκταση - είναι έτσι; - και όχι σαν...; Δηλαδή, αν ξέρατε εσείς ότι αυτό θα ήταν άρτιο και οικοδομήσιμο θα είχε πολλαπλάσια αξία;
ΜΑΡΤΥΣ (Ιωάννης Μουρμούρας): Ναι, ίσως και εκατό φορές πάνω.
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΤΣΙΡΩΝΗΣ: Ίσως και εκατό φορές πάνω. Τόσο πολύ δηλαδή.
ΜΑΡΤΥΣ (Ιωάννης Μουμούρας): Τόσο πολύ.»
(Σελ. 101 Πρακτικά Εξεταστικής 10/11/2008)
Η διολίσθηση από χρήσεις που δεν επέτρεπαν την οικοπεδοποίηση σε χρήσεις που την ευνοούσαν γινόταν σταδιακά, με σχεδιασμό ο οποίος εκτυλισσόταν σε βάθος χρόνου και περιελάμβανε την έκδοση πράξεων της Διοίκησης συχνά από αναρμόδια όργανα ή την παράλειψη να απευθύνονται στις καθ΄ύλην αρμόδιες υπηρεσίες, ακόμη και όταν αυτές διεκδικούσαν τον θεσμικό τους ρόλο για την προστασία του δημοσίου συμφέροντος.
-Παρατηρείται συστηματική υποτίμηση της αντικειμενικής αξία των ακινήτων του Δημοσίου, που προσφέρθηκαν για ανταλλαγή. Σύμφωνα με τον υπ΄αριθμ. ΓΕΔΔ Φ. 727/08/12641 του Γενικού Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης η διαφορά μεταξύ των αντικειμενικών αξιών που έπρεπε να έχουν δηλωθεί σε σχέση με αυτές που τελικά δηλώθηκαν στα συμβόλαια ανέρχεται αθροιστικά στα 36.822.409,90 ευρώ. Εάν, δε, ληφθεί υπόψη και η σταδιακή διαφοροποίηση των ποιοτικών χαρακτηριστικών ορισμένων από τα ακίνητα αυτά από το χρόνο της εκτίμησης έως τον χρόνο της σύνταξης των σχετικών συμβολαίων (πχ. αλλαγές χρήσεων), τότε η διαφορά μεταξύ της ορθής αντικειμενικής πάντα αξίας και της αξίας στην οποία αποτιμήθηκαν ανέρχεται στα 37.902.201,82 ευρώ.
-Πέραν του θέματος των αντικειμενικών αξιών, η ζημία του Δημοσίου πολλαπλασιάζεται εάν ληφθεί υπόψη το πραγματικό γεγονός της διαφοράς μεταξύ αντικειμενικής και αγοραστικής αξίας ενός ακινήτου, πολλώ δεν μάλιστα ενός παραθαλάσσιου, τουριστικού και εμπορικά αξιοποιήσιμου ακινήτου. Άλλωστε υπήρχε ρητή πρόθεση της τότε πολιτικής ηγεσίας τα ακίνητα που θα προσφερθούν στη Μονή να έχουν χαρακτηριστικά που θα τους προσδίδουν εμπορική υπεραξία και συνεπώς αγοραία αξία σαφώς μεγαλύτερη της αντικειμενικής. Αυτό αποδεικνύεται από την εκπεφρασμένη εγγράφως από 17/5/05 βούληση του αρμοδίου Υφυπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης κ. Κοντό προς τα αρμόδια υπηρεσιακά όργανα, ώστε τα προς εκχώρηση στη Μονή ακίνητα να είναι κοινόχρηστες εκτάσεις με οικοπεδική ή τουριστική αξία ή να είναι παραθαλάσσια.
Η υποεκτίμηση της αντικειμενικής αξίας των εν λόγω ακινήτων και η περαιτέρω διαφοροποίηση της από την υπερπολλαπλάσια πραγματική του αξίας αποτυπώνεται σαφώς και στην 3511/4-9-08 Παραγγελία του Εισαγγελέως του Αρείου Πάγου:
«... Όμως οι γενόμενες εκτιμήσεις των προς ανταλλαγή ακινήτων υπαγόμενων στο Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων είναι υποπολλαπλάσιες και της αντικειμενικής των αξίας. Και, όμως, αποτελεί πασίδηλο γεγονός ότι οι αντικειμενικές αξίες τόσο των αστικών ακινήτων, όσο και των εκτός σχεδίου υπολείπονται κατά πολύ της πραγματικής αξίας»
ΓΕΝΙΚΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Πέρα από τη ζημία που προκύπτει από το γεγονός ότι η Λίμνη και οι παραλίμνιες αυτής εκτάσεις που δήθεν «επεστράφησαν» με τις ανταλλαγές ανήκαν ήδη αποδεδειγμένα στο Ελληνικό Δημόσιο, ζημία προκύπτει και από τον συνδυασμό υπερεκτίμησης της Βιστωνίδας και των παραλιμνίων εκτάσεων με την συστηματική υποεκτίμηση ακόμα και σημαντικά κάτω από την αντικειμενική αξία των ακινήτων που προσφέρθηκαν δια των ανταλλαγών. Η ζημία αυτή ύπερπολλαπλασιάζεται από το πασίδηλο γεγονός της απόκλισης των αντικειμενικών αξιών από τις πραγματικές αγοραστικές αξίες.
ΙΙ. Υπολογισμός της ζημίας:
Η αποδεδειγμένη κυριότητα του Δημοσίου στη Βιστωνίδα και τις παραλίμνιες αυτής εκτάσεις κατά το χρόνο υλοποιήσης των ανταλλαγών, βάσει των ρητά αναφερομένων παραπάνω διατάξεων του Συντάγματος, του Αστικού Κώδικα, αλλά και βάσει της παραπάνω αναφερόμενης υπ' αριθμ. 87/2008 απόφασης του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Ροδόπης ΣΥΝΕΠΑΓΕΤΑΙ ότι η ζημία του Δημοσίου από τις ανταλλαγές είναι ίση με την αξία των εκτάσεων που προσφέρθηκαν στην ΙΜΒ με τη διαδικασία των ανταλλαγών.
Εκτός από την Ποινική Δικαιοσύνη που στη βάση αυτή έχει ασκήσει διώξεις σε βαθμό κακουργήματος σε μη πολιτικά πρόσωπα, τα παραπάνω αποδέχεται και ο Πρόεδρος του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους κ. Φωκίων Γεωργακόπουλος στην από 15/9/2005 κατάθεσή του στην παρούσα Επιτροπή (σελ. 22). Σύμφωνα με αυτήν η ζημία του Δημοσίου, η καθαρά υλική ζημία, ισούται με την αξία των ακινήτων, από τα οποία αποξενώθηκε το Ελληνικό Δημόσιο εξαιτίας των ανταλλαγών δημόσιας γης και ύδατος με επίσης δημόσια ακίνητα.
Ως προς την αξία αυτών των ακινήτων, διαπιστώνονται τα εξής:
Α. Η αξία που αποδίδεται στα εν λόγω ακίνητα από τις σχετικές εκτιμήσεις του ΣΟΕ θεωρείται ήδη από την ποινική δικαιοσύνη, σε αυτό το στάδιο της προδικασίας, υποεκτιμημένη τόσο σε σχέση με την αντικειμενική τους αξία, πολύ δε περισσότερο σε σχέση με την πραγματική τους αξία. Κατά συνέπεια, οι εκτιμήσεις του ΣΟΕ που υπολογίζουν την αξία των ακινήτων κρίνονται υποεκτιμημένες και δεν αντανακλούν παρά μέρος μόνο του πραγματικού ύψους της ζημίας του Δημοσίου.
Β. Επιπλέον, ακόμα και σε σχέση με την υπολειπόμενη της πραγματικής αντικειμενική αξία των συγκεκριμένων ακινήτων, προκύπτει βάσει του παραπάνω πορίσματος του Γενικού Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης ότι η αξία που δηλώθηκε στα συμβόλαια είναι αθροιστικά υποεκτιμημένη κατά 36.822.409,90 ευρώ σε σχέση με την αξία που θα έπρεπε να είχε δηλωθεί ως αντικειμενική. Κατά συνέπεια, στη ζημία του Δημοσίου οφείλει να προστεθεί και η παραπάνω διαφορά μεταξύ των ανακριβών δηλωθεισών και των ορθών αντικειμενικών αξιών.
Γ. Με δεδομένο το πασίδηλο γεγονός της διαφοράς αντικειμενικής και πραγματικής αξίας των ακινήτων, η ζημία του Δημοσίου αντιστοιχούσα στην πραγματική (αγοραστική) και όχι την αντικειμενική αξία των εν λόγω ακινήτων ανέρχεται στο ύψος του 1.000.000.000 ευρώ.
ΙΙΙ. Ανάθεση πραγματογνωμοσύνης από την παρούσα Επιτροπή.
Με δεδομένο ότι:
-Καμιά από τις προηγηθείσες Εξεταστικές Επιτροπές για την ίδια υπόθεση δεν έχει αναθέσει σχετική πραγματογνωμοσύνη για τον υπολογισμό του ύψους της ζημίας.
ΚΑΙ
-Οι 4 πορισματικές εκθέσεις που περιλαμβάνονται στη δικογραφία:
Α. Δεν αφορούν στην αποτίμηση της ζημίας,
Β. Αποτελούν εκτιμήσεις των ακινήτων εκ μέρους του ΣΟΕ, καθώς και εκθέσεις ελέγχου των αρχικών και ελεγχόμενων ως ανακριβών από την ποινική δικαιοσύνη εκτιμήσεων του ΣΟΕ, οι οποίες έχουν διενεργηθεί είτε από τον ίδιο το ΣΟΕ, είτε από ιδιωτικές εταιρείες που προσέλαβε ο ΣΟΕ (και η ΙΜΒ) στα πλαίσια της προσπάθειάς του για στήριξη των υπερασπιστικών του ισχυρισμών στην ποινική δικαιοσύνη.
Γ. Ως εκ του τούτου δεν θα μπορούσαν να λειτουργήσουν ως βάση για τον υπολογισμό της ζημίας που υπέστη το Ελληνικό Δημόσιο.
Η παρούσα Επιτροπή ανέθεσε την διενέργεια πραγματογνωμοσύνης για την πραγματική εκτίμηση με αυτοψία της αξίας των ακινήτων σε οκτώ (8) εταιρείες εκτιμήσεων ακινήτων (εκ των οποίων τέσσερις αλλοδαπές και τέσσερις Ελληνικές) και σε οκτώ (8) πραγματογνώμονες από τον Πίνακα του Πρωτοδικείου Αθηνών. Από το αποτέλεσμα της διαταχθείσας πραγματογνωμοσύνης θα προσδιοριστεί και το ακριβές ποσό της ζημίας του Δημοσίου.
Πάντως, είναι κάτι παραπάνω από προφανές ότι η προκύπτουσα ζημία υπερβαίνει σαφώς το όριο των 150.000 ευρώ, πάνω από το οποίο θεμελιώνονται κακουργηματικές πράξεις. Είναι άλλωστε αυτός ο λόγος που η τακτική δικαιοσύνη σε σχέση με τις διερευνόμενες στα πλαίσια των αρμοδιοτήτων της πτυχές του σκανδάλου Βατοπεδίου έχει απαγγείλει στα εμπλεκόμενα μη πολιτικά πρόσωπα ποινικές διώξεις σε βαθμό κακουργήματος.
by Paraskinio
