«ΠΛΗΘΟΣ ΔΕ ΑΡΧΟΝ… ΜΟΥΝΑΡΧΟΣ ΠΟΙΕΕΙ ΟΥΔΕΝ: Όταν άρχει το πλήθος… ο τύραννος δεν μπορεί να κάνει τίποτα.» Ηρόδοτος

Ελευθέριος Ανευλαβής

 «Ποιος είπε πως επέρασε

της λεβεντιάς η ώρα»

(Κ. Παλαμάς)

Το συμβούλιο των νταβατζήδων, οι λαομπαίχτες, συνεκλήθη ακόμη μία φορά, επειγόντως, σε σύσκεψη. Ανίκανοι να σκεφθούν, ποτέ δεν κατείχαν αυτήν την κοπιαστική τέχνη, προτιμούν άκοπα να συσκέπτονται. Φυσικά, το μηδέν προστιθέμενο και άπειρες φορές πάλι μηδέν θα δώσει.

Οι κοπίδες (τσαρλατάνοι) της εξουσίας, οι «εκπρόσωποι» του λαού, απρόσωπες διπρόσωπες μαϊμούδες, μπογιατισμένοι με ψεύτικη αυτοπεποίθηση, ψευτιά γεμάτοι.

Οι σπουδαιογελοίοι της λέσχης Μπιλντεμπέργκ καμώνονται ότι εξετάζουν πώς θ’ αντιμετωπίσουν την κρίσιμη κατάσταση της χώρας, στην οποία κρίση, αυτοί οι ίδιοι, αλαζόνες, απερίσκεπτοι, κακοπάτριδες, αδιάφοροι, διεφθαρμένοι, τη βύθισαν και εξακολουθούν να τη βυθίζουν, χρόνια τώρα. 

Βλακογιάπηδες, αδαείς, κυνικοί, αχαλίνωτοι, ξεκαπίστρωτοι, οι σπουδαιογελοίοι επηρμένοι, έτοιμοι για όλα, με μικροαστική μικρόνοια και με τη μετριότητα ως πλαφόν των απαιτήσεών τους από τους εαυτούς τους και του άλλους.

«Σβησμένες όλες οι φωτιές οι πλάστες μεσ’ τη χώρα» (Κ. Παλαμάς).

Έξω, στους δρόμους αργοσέρνεται η αρρώστια της πόλης, που, αυτοί, οι λειεγκέφαλοι και λιμασμένοι για χρήμα και εξουσία, σκόρπισαν σαν λοιμική στη χώρα. 

Οι άνομοι εξουσιαστές του αγέρα της Δημοκρατίας, που την κουτσουρεύουν κάθε φόρα που την πιάνουν στα χείλη των τα ασεβή. «Άλαλα τα χείλη των ασεβών των μη προσκυνούντων την εικόνα σου την σεπτήν», Δημοκρατία. Του Δήμου Κράτος.

«Τη φλόγα άρπαξαν οι άνομοι/ τη σβήσανε στα βαλτονέρια» (Κ. Παλαμάς)

Τα όνειρα τα πάγωσε η βαρυχειμωνιά της χαλασμένης τους σκέψης.

Κι έμειναν τα δέντρα χωρίς καρπό στη Χώρα των κατάρατων.

Των σκλάβων μιας ανούσιας ζωής. Της ζωής που τους τη στέρησαν οι κοτζαμπάσηδες και οι νταβατζήδες της εύφορης κοιλάδας, μαζί με τα σφουγγοκώλια τους και τους ανίκανους του Κράτους.

Η Χώρα αργοπεθαίνει μέσα στον βούρκο των σκανδάλων, της αδιαφορίας και της ανικανότητας αυτών που την κυβερνούν. Μπόχα αποπνικτική ξερνά το σαπισμένο, από την απληστία και αλαζονική αυθαιρεσία της εξουσίας, χνώτο τους.

Στην ηλιοθρεμμένη Χώρα, βαριά συννεφιά, μαύρη μαυρίλα, σκορπά η ασυδοσία τους, η απάτη, το ψέμα τους. Και γίνεται αβάσταχτη, όταν τους ακούς να την εξηγούν και να τη δικαιολογούν ως αδήριτη ανάγκη, οι αναίσχυντοι ολετήρες της πόλης.

Ο γαλανός ουρανός μαύρισε από τα κοράκια, ντόπια και ξένα, που τριγυρίζουν το ετοιμοθάνατο ψοφίμι.  Έτσι τον κατάντησαν αυτόν τον Λαό «που κάποτε ήταν φλόγα» (Κ. Παλαμάς).

Και δίπλα του περνούν αδιάφοροι, οι δήθεν σωτήρες του, τουρίστες σ’ αυτήν τη Χώρα, μέσα στις κρατικές τους λιμουζίνες, που κι αυτών οι τροχοί με του λαού τα έξοδα γυρίζουν. Και αυτοί ζητούν αναδρομικές αμοιβές αργομισθίας.

Και οι άνθρωποι, στους σκοτεινούς, σαν τη τύχη τους, δρόμους, άγνωστοι και ξένοι, ανάμεσα σ’ άγνωστους και ξένους, περιφέρονται άσκοπα, γιατί τους στέρησαν τη χαρά και την προσδοκία ενός σκοπού. Πληγιασμένες καρδιές σκύβουν το βλέμμα στη γη ντροπιασμένοι. Μουλωχτοί, απελπισμένοι.

Μια λάσπη ποτισμένη με ιδρώτα.

Χωρίς αύριο η ζωή τους, τρέχει, ανάμεσα στα τόσα τροχοφόρα, που κι αυτά κυκλοφορούν, άδεια από ψυχές, ακατοίκητα από ανθρώπους. Γεμάτα μόνο κορμιά, χωρίς πνοή. Μαριονέτες μιας καθημερινής, άσκοπης και παράλογης ρουτίνας.

Οι Έλληνες, όταν κατάλαβαν την καλπουζανιά του, τον κήρυξαν απόβλητο 

«Να ξεφτιλίζεις τους κακούς δεν είναι καθόλου άπρεπο ίσα ίσα τιμά τους καλούς, έτσι λεν οι μυαλωμένοι: Λοιδορήσαι τους πονηρούς ουδέν έστ' επίφθονον, αλλά τιμή τοίσι χρηστοίς, όστις ευ λογίζεται.» (Αριστοφάνης).

«Όταν τιμώνται στην πόλη τα πλούτη και οι πλούσιοι, περιφρονούνται η αρετή και οι χρηστοί άνθρωποι: Τιμωμένου του πλούτου εν πόλει και των πλουσίων, ατιμοτέρα αρετή τε και οι αγαθοί» (Πλάτων)

«Οι πλούσιοι αδικούν από αισχροκέρδεια, πλεονεξία και αλαζονεία» (Δημοσθένης) και «οι πλεονεξίες των πλουσίων καταστρέφουν το πολίτευμα περισσότερο, παρά οι πλεονεξίες  του λαού: Αι πλεονεξίαι των πλουσίων απολύουσι μάλλον την πολιτείαν ή αι του δήμου» (Αριστοτέλης).

Κάποιος πάντα πρέπει να φωνάζει ελευθερόστομα, για να μπορεί ν’ ακούγεται η φωνή του Λόγου.

Για να μπορέσει να σπάσει ο άνθρωπος τα μέτρα του υπολογιστικού ωφελιμισμού.

Για να μπορεί ν’ ακούγεται η κατακραυγή για το άδικο, η κραυγή του αδικημένου, για να σκεπάζει το γκάρισμα του άδικου, που το βάφτισαν δημοκρατία της ελεύθερης αγοράς, οι ορθολογιστές του ίδιου συμφέροντος...

Οι υπόγειες συμφωνίες έχουν αποκαλυφθεί.

«Τα συμφωνημένα υπονοούμενα» (Γ. Σεφέρης) έχουν πια ξεσκεπαστεί.  

«Από το ανέσπερο φως πώς να κρυφτείς; Το μη δύνόν ποτε πώς αν τις λάθοι;» (Ηράκλειτος).

Μάθαμε πια, γνωρίζουμε καλά, το ψεύτικο στόμα σας, γεμάτο άχρηστα σάλια.

Τα άδεια τα μάτια σας, γεμάτα με κενό υποκρισίας.

Τα άσπλαχνα χέρια σας που κλέβουν το ψωμί του φτωχού.

Γνωρίζουμε πια, γνωρίζουμε καλά, την πέτρινη καρδιά σας, που πετροβολάει το άνθος του καιρού.

Τις σπασμένες ψυχές σας που ξεχειλίζουνε βρωμιά της απληστίας.

Τις φουσκωμένες σας τσέπες που κλοτσάνε το άνομο χρυσάφι

Το κούφιο νταηλίκι σας στον αδύνατο. Την εξαρθρωμένη ράχη σας από τους τεμενάδες στον ισχυρό.

Σας πήραμε πια χαμπάρι γιατί:

«Ο διασυρμός των ψευδολόγων είναι η πραγματικότητα: Ψευδολόγων έλεγχος εστί τα πράγματα» (Αισχύλος).

Και βάλτε το καλά στον νου σας:

«Δεν είναι άλλη αισχρότερη αρρώστια από τα πλαστά λόγια: Νόσημα γαρ αίσχιστον είναι συνθέτους λόγους» (Αισχύλος).

Πλήθος ψευδολόγων περιστοιχίζει τον άβουλο αρχηγό. Πλήθος υπαλλήλων προθύμων να τον υπηρετήσουν.

Και μαζεύτηκαν, ξανά, όλοι αυτοί, σε συμβούλιο. Και διαβουλεύτηκαν. Και ανακάτευαν τις λέξεις και τις άλλαζαν: 

Και ονόμαζαν το σκοτάδι φως και τη δυστυχία υπομονή και την προδοσία αγάπη για την πατρίδα και το ξεπούλημα της πατρίδας σωτηρία της πατρίδας.

«Χωρίς αρετή η πολιτική είναι βαρβαρότητα» του λες του κενόκρανου.

Και μια κουτάλα ανακατεύει τον χυλό του άδειου του κρανίου. Και αυτός λέει, «η βαρβαρότητα είναι η αρετή της πολιτικής».  

Και σφυρίζουν κλέφτικα οι κλέφτες της ψυχής, της ζωής και της περιουσίας του λαού.

Και οι ερινύες, από μακριά πλησιάζοντας, κραύγαζαν:

Ένοχος. Ένοχος ψεύδους. Ένοχος εξαπάτησης. Ένοχος ενώπιον του Κυρίου τού Λαού σου.

Και συνεδρίασε το συμβούλιο των νταβατζήδων του λαού. Και απεφάνθησαν οι στρουθοκαμήλες:

«Στους λίγους δοθήκεν η γη στα πληθ’ οι ουρανοί/ δεν ειν’ αξιότερο αγαθόν απ’ την υπομονή» (Κ. Βάρναλης).

Και συνομολόγησαν και βγάλανε απόφαση:

Οι μισθοί και οι συντάξεις των απλών ανθρώπων όλεθρος.

Εξολοθρεύστε τους, για να σωθεί η Πατρίδα.

Οι τραπεζίτες και οι σαπιοκοιλιές και οι κηφήνες είναι το μέλλον της Χώρας.

Και ο λαός, εκείνοι οι Πολίτες, ξεκόβοντας από τον μαζοχυλό, φώναζε:

«κλέφτες», «χαμόσυρτα, λερά σκουλήκια» (Κ. Βάρναλης).

«Μπάσταρδοι, ψεύτες, κλέφτες, πόρνοι» (Κ. Παλαμάς).

«Πολιτικατζήδες, ψιλικατζήδες, κολλυβιστάδες, μουνούχοι…» (Γ. Σεφέρης).

Και κατέβηκαν οι «ωραίοι σαν Έλληνες» (Ν. Εγγονόπουλος) Πολίτες στους δρόμους και στις πλατείες, με τη σημαία της λεβεντιάς περήφανη, με το απροσκύνητο βλέμμα τους καθάριο. Και φωνάζουν:

«ΠΟΙΟΣ ΕΙΠΕ ΠΩΣ ΕΠΕΡΑΣΕ ΤΗΣ ΛΕΒΕΝΤΙΑΣ Η ΩΡΑ».

Και φωνάζουν:

Προχωρείτε. Η Πατρίδα, η έρμη και πολυπονεμένη Πατρίδα, να σωθεί από την ξένη ακρίδα, που κουβάλησαν στη Χώρα οι πολιτικάντηδες τουρίστες της Ελλάδας.  

Εμπρός στην ντάπια σας, Πολίτες, να σώσουμε τη Χώρα από τους χαλασοχώρηδες, τους κακοπάτριδες, με την καρδιά σαν πέτρα.

Από τους οπαδούς των άκαπνων κομματικών φαντασμάτων, τους φυγόδικους του φωτός και της καθαρής αντρίκιας ματιάς.

Τους Γούσηδες, που άφησαν τις μπουκαπόρτες ανοιχτές και μπούκαραν σαν φίλοι οι εχθροί, που τους καλωσόρισαν σαν σωτήρες.

«ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ και ΔΙΚΑΙΗ ΤΙΜΩΡΙΑ» των ληστών της πατρίδας. Των σαπιοκοιλαράδων, που ροκανίζουν το δημόσιο χρήμα.

Και κατέβηκαν, οι πολίτες της χώρας, οι πατριώτες (μακριά οι πατριδέμποροι της πατριδοκαπηλίας), κρατώντας της καμπάνας το σχοινί.

Για να σημάνουνε την ώρα, που θα γίνει η καινούργια Ελλάδα.

Η Ελλάδα που δεν θα ντρεπόμαστε να τη λέμε Ελλάδα.

Για να μπορούμε να σηκώνουμε το κεφάλι, οι Έλληνες (ΟΧΙ οι ελληναράδες, που πουλάνε ψόφιο νταηλίκι) και να λέμε:

Αυτή είναι η Ελλάδα:

Η ΕΛΛΑΔΑ με το καθαρό πρόσωπο. Με το φιλότιμο το ελληνικό. Με την ελληνική παιδεία και τη φιλοξενία.

Η ΕΛΛΑΔΑ των ανθρώπων του μόχθου, που κάνουν παξιμάδι το σκατό τους, αλλά έχουν το κούτελο καθαρό κι αγωνίζονται για ένα καλύτερο αύριο.  Κι ΟΧΙ η Ελλάδα των μεγαλοφοροφυγάδων και των λαδωμένων τρωκτικών.

Η ΕΛΛΑΔΑ των τίμιων πολιτικών, που θέλουν και μπορούν να κοιτάνε τους πολίτες στα μάτια και ΟΧΙ των σφετεριστών της ψήφου του λαού, που ισχυρίζονται και προσπαθούν να τον πείσουν, πως «ο γάιδαρος πετάει». Και γεμίσαμε γαϊδάρους και γαϊδάρες.

Η ΕΛΛΑΔΑ των Ελλήνων, που αμύνονται «περί πάτρης» κι ΟΧΙ των ελληναράδων, κωλοελλήνων (Δ. Σαββόπουλος), που δουλεύουν (και μας δουλεύουν) για την πάρτη τους.

Η ΕΛΛΑΔΑ που αγωνίζεται, μαζί με τους τίμιους πολιτικούς της, ΟΧΙ τους πολιτικατζήδες, για να πάψει να είναι το κράτος, «κράτος αδηφάγων και ασυστόλων κώλων» (Σαββόπουλος).

Για να λέμε οι Έλληνες: «Τέτοιους βγάζει το έθνος μας» (Κ. Καβάφης):

ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ, που ανεβαίνουν στις κορφές, ΟΧΙ γλείφοντας έρποντας και με τα κέρατα τους, μα παλεύοντας, «μέσα στην εκκωφαντική ερημία του πλήθους» (Μ. Αναγνωστάκης), για την αξιοκρατία, και την ανθρωπιά.

ΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΟΥΣ, που θίγοντας, ελευθερόστομοι, τα «κακώς κείμενα», βάζουν φωτιά στα πουρναρόξυλα των απάνθρωπων και ασύδοτων, αδιαφορώντας για την κατηγορία του εμπρηστή των σκουπιδιών της παγκοσμιοποιημένης εκμετάλλευσης των ανθρώπων.

ΔΙΚΑΣΤΕΣ, που απονέμουν δικαιοσύνη ακριβοδίκαιη και ΔΕΝ κλείνουν το σανιδένιο μάτι τους στους ισχυρούς.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥΣ που λένε την αλήθεια κι ΟΧΙ την πειραγμένη αλήθεια των πατρώνων τους.

ΔΑΣΚΑΛΟΥΣ παιδαγωγούς κι ΟΧΙ γλωσσοχαλαστές, που χαλώντας τη γλώσσα χαλάνε και τον λαό.

ΛΑΟ και ΠΟΛΙΤΕΣ, που την πόλη κρατύνουν κι ΟΧΙ στέρφους αυνάνες, σπουδαιογελοίους, «πολιτισμένους» βάρβαρους, νεοευρωπαιοέλληνες, που παθαίνουν αλλεπάλληλους οργασμούς και εκσπερματώσεις, φαντασιοκοπώντας παγκοσμίως και ευρωπαϊστί, άνευρος μαζοχυλός, μπροστά στο βλακοκούτι, χάσκακες των αδόντων, ακκιζομένων και λοιπών αιδοίων.

Νταβατζήδες του Λαού. Όχι. Δεν θα σας κάνουμε τη χάρη να σας μοιάσουμε.

Ξανά, ΟΧΙ! θα πούμε.

Ξυπνάνε οι άνθρωποι.

«Και δεν ακούν τα κόμματα και το μεγάφωνό τους
Τον χτύπο μόνο της καρδιάς που μας βαφτίζει ανθρώπους» (Δ. Σαββόπουλος).

Και θα δούμε, τότε, «κύριε ΜΑΛΑΚΑση, ποιος εν τέλει θα γελάσει»

(Κ. Καρυωτάκης). (Τα κεφαλαία δικά μου.)

Την αρχή έκανε με ειρωνική επιστολή του ο Walτer Wuellenweber, προς τους Έλληνες πολίτες γράφοντας πως αντί να κάνουν οικονομίες, απεργούν, για να πάρει μία ''πληρωμένη'' απάντηση από τον Γεώργιο Π. Ψωμά.

Διαβάστε πρώτα την επιστολή του Walτer Wuellenweberπου δημοσιεύτηκε στο γερμανικό περιοδικό.

Αγαπητοί ΕΛΛΗΝΕΣ, από το 1981 ανήκουμε στην ίδια οικογένεια.

Μόνο που εμείς έχουμε συνεισφέρει, όσο κανείς άλλος στο κοινό ταμείο, δηλαδή γύρω στα 200 δις, ενώ εσείς έχετε, αντίθετα, εισπράξει κατά κεφαλήν, όσα κανείς άλλος, δηλαδή σχεδόν 100 δις. Ουδέποτε λαός βοήθησε μέχρι τώρα με τη θέλησή του, σε τέτοιο βαθμό, και για τόσο μακρύ διάστημα, άλλον λαό.Είσαστε, κυριολεκτικά, οι πιο ακριβοί μας φίλοι.

Το ζήτημα πάντως είναι, ότι τελικά δεν εξαπατάτε μόνο τον εαυτό σας αλλά κι' εμάς.

Στην ουσία, ουδέποτε φανήκατε αντάξιοι του ευρώ, μιας και παρά την εισαγωγή του, δεν καταφέρατε μέχρι τώρα να εκπληρώσετε τα κριτήρια σταθερότητας.

Στην ΕΕ είσαστε ο λαός που ξοδεύει τα μεγαλύτερα ποσά σε καταναλωτικά αγαθά.

Θα θέλαμε, ο πρωθυπουργός σας Γ. Παπανδρέου να προχωρήσει στο πρόγραμμά του, όμως προφανώς αυτό δεν το θέλετε εσείς, αφού συνεχίζετε απτόητοι, ν' απεργείτε.

Μη μας λέτε λοιπόν, ότι μόνο οι πολιτικοί ευθύνονται για την καταστροφή.

Εσείς έχετε εφεύρει τη Δημοκρατία κι ως εκ τούτου θα πρέπει να γνωρίζετε, ότι ο λαός είναι αυτός που κυβερνά κι επομένως, έχει και την ευθύνη.

Κανείς δεν σας αναγκάζει να φοροδιαφεύγετε, να χρηματίζεστε, ν' αντιδράτε σε κάθε συνετή πολιτική και να εκλέγετε διεφθαρμένους πολιτικούς.

Σε τελευταία ανάλυση, οι πολιτικοί είναι λαϊκιστές και κάνουν, ότι τους πει ο λαός.

Θα μας πείτε, βεβαίως, ότι κι εμείς οι Γερμανοί δεν είμαστε πολύ καλύτεροι, όπως θέλουν κάποιοι να πιστεύουν. Κι έχετε δίκιο.

Οι Έλληνες είναι εκείνοι, που μας είχαν δείξει το δρόμο της Δημοκρατίας και της Φιλοσοφίας, καθώς και τις πρώτες γνώσεις Εθνικής Οικονομίας.

Τώρα μας δείχνετε και πάλι το δρόμο. Μόνο που αυτή τη φορά, είναι λάθος δρόμος. Κι από το σημείο που εσείς έχετε τώρα φτάσει, δεν πάει παραπέρα.

Διαβάστε τώρα πως του απάντησε μέσα από τις σελίδες του Stern ένας συμπατριώτης μας.

Αγαπητέ μου Walτer Wuellenweber, ονομάζομαι Γεώργιος Π. Ψωμάς.

Είμαι δημόσιος λειτουργός κι όχι υπάλληλος, όπως κατά κόρον τα ΜΜΕ των ''συμπατριωτών'' σου (μου) και άλλων ''συμπατριωτών'' σου (μου) αναφέρουν, ως βρισιά και με περίσσεια χλεύη.

Ο μισθός μου είναι 1.000.Το μήνα, όχι την ημέρα, όπως ίσως σ' έχουν παρασύρει, να νομίζεις.Ούτε 1.000 λιγότερα από σένα.

Από το 1981 ανήκουμε στην ίδια οικογένεια.

Μόνο που σας έχουμε παραχωρήσει με αδιαφανείς όρους κι' έναντι αυτών των 200 δις που λέτε, ότι μας δώσατε, το 40% περίπου των αμυντικών εξοπλισμών μας, το σύνολο σχεδόν των εθνικών τηλεπικοινωνιών μας, την κατασκευή 2 μεγάλων αεροδρομίων καθώς και πολλών χιλιομέτρων εθνικού οδικού δικτύου.

Αν ξεχνώ κάτι, ζητώ να με συγχωρέσεις.

Σημειώνω, πως είμαστε από τους μεγαλύτερους εισαγωγείς στα καταναλωτικά προϊόντα που παράγουν τα εργοστάσιά σας.

Η αλήθεια είναι, πως δεν ευθύνονται μόνο οι πολιτικοί μας γι' αυτή την καταστροφή.

Ένα μεγάλο μέρος της ευθύνης έχει και μια εταιρία γερμανικών κυρίως συμφερόντων, η οποία τους λάδωνε, για ν' αναλαμβάνει, όπως λέω παραπάνω, δημόσια έργα (βλ. C4Ι).

Πιθανολογώ, πως φταίνε και τα γερμανικά ναυπηγεία, τα οποία μας πούλησαν κάτι υποβρύχια, που γέρνουν.

Είμαι σίγουρος, ότι εσύ δεν με πιστεύεις ακόμα, αλλά δείξε λίγο υπομονή και περίμενε, διάβασέ με, κι αν δεν σε πείσω, τότε διώξε με από την Ευρωζώνη, τον τόπο της Αλήθειας και της Ευημερίας, του Δίκαιου και του Σωστού.

Λοιπόν Walτer, μισός αιώνας και πάνω πέρασε από τη λήξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, από τότε που η Γερμανία έπρεπε να ξοφλήσει τις υποχρεώσεις της προς την Ελλάδα.

Οι οφειλές αυτές, που μόνον η Γερμανία αρνείται να ξοφλήσει στην Ελλάδα (η Βουλγαρία και η Ρουμανία, τακτοποίησαν ήδη τις αντίστοιχες υποχρεώσεις τους), συνίστανται:

α) Σε χρέη ύψους 80 εκατομμυρίων γερμανικών μάρκων, από τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

β) Σε χρέη από τη διαφορά του κλήριγκ στο μεσοπόλεμο, ύψους 593.873.000 δολαρίων, που ήταν σε βάρος της Γερμανίας.

γ) Στα αναγκαστικά δάνεια, τα οποία συνήψε το Γ΄ Ράιχ από την Ελλάδα, ύψους 3,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων, στη διάρκεια της κατοχής.

δ) Στις επανορθώσεις, που οφείλει η Γερμανία στην Ελλάδα, για τις κατασχέσεις, αρπαγές και καταστροφές, που της προξένησε το Γ' Ράιχ, την περίοδο της κατοχής, ύψους 7,1 δισεκατομμυρίων δολαρίων, όπως επεδίκασαν οι Σύμμαχοι.

ε) Στις ανυπολόγιστες υποχρεώσεις της Γερμανίας για την αφαίρεση της ζωής 1.125.960 Ελλήνων (38.960 εκτελεσμένων, 12.000 νεκρών από αδέσποτες, 70.000 σκοτωμένων σε μάχες, 105.000 νεκρών στα στρατόπεδα της Γερμανίας, 600.000 νεκρών από πείνα και 300.000 απωλειών από υπογεννητικότητα).

στ) Στην ατίμητη ηθική προσβολή, που προξένησε στον ελληνικό λαό και στις ανθρωπιστικές ιδέες που εκφράζει η ελληνική ιδέα. Αυτό το πρόβλημα δεν είναι οικονομικό, είναι ηθικής τάξης, ύψιστης ηθικής αξίας.

Ξέρω Walτer, σε πειράζουν αυτά που γράφω, αλλά και μένα με πείραξαν, αυτά που έγραψες!

Αλλά περισσότερο με πειράζουν, αυτά που σκέφτεσαι και θέλεις να κάνεις για μένα και τους «συμπατριώτες» σου, τους Έλληνες !

Walτer, φίλτατε Walτer, στην Ελλάδα δραστηριοποιούνται 130 γερμανικές επιχειρήσεις, στις οποίες, περιλαμβάνονται σχεδόν όλοι οι γερμανικοί κολοσσοί, οι οποίες πραγματοποιούν ετήσιο τζίρο της τάξης των 6,5 δισ. ευρώ.

Ξέρεις Walτer, σύντομα δε θα μπορώ ν' αγοράζω Γερμανικά προϊόντα, γιατί δεν θά έχω λεφτά.

Εγώ Walτer μεγάλωσα στα λίγα, θα τ' αντέξω.

Και μην ανησυχείς για τους νέους στην Ελλάδα, είμαστε ακόμα πολλοί παλιοί, για να τους βοηθήσουμε, να εξοικειωθούν στη νέα κατάσταση.

Αλλά εσείς βρε Walτer, τους ανέργους σας, που θα δημιουργηθούν από την κατάσταση αυτή στην Ελλάδα, πως θα τους αντιμετωπίσετε;

Πες μου σε παρακαλώ, έχω απορία: Εμείς οι Έλληνες πρέπει να φύγουμε από την Ευρώπη, την Ευρωζώνη (κι απ' όπου αλλού θέλετε, εσείς, οι Γερμανοί, οι Σουηδοί, οι Ολλανδοί και λοιποί «συμπατριώτες).

Πρέπει να φύγουμε, για να σωθούμε από μια Ένωση, κατ' επίφαση. Από μια ομάδα κερδοσκόπων. Από μια ομάδα, στην οποία είμαστε συμπαίκτες, όσο καταναλώναμε τα προϊόντα των συμπαικτών!

Εγώ φίλτατε Walτer, πιστεύω, ότι οι Έλληνες θα πρέπει να σταματήσουν ν' αγοράζουν Mercedes, BMW, Opel, Ford, Σκόντα, κλπ. συμμαχικά προϊόντα, γιατί, δεν μπορούν και δεν πρέπει! Δεν το αξίζουν. Θα πρέπει να σταματήσουν ν' αγοράζουν προϊόντα από το Lidl, το Πράκτικερ και το IKEA. Γιατί δε θα μπορούν πια να τ' αγοράσουν αυτά τα προϊόντα, βρε αδερφέ, τι να κάνουμε!

Φίλτατε Walτer, θα πρέπει να κανονίσουμε και κάποιες άλλες ''λεπτομέρειες'', αν μου επιτρέπεις βέβαια, γιατί εσύ είσαι ο «πιστωτής» της ζωής μου.

Ξέρεις βρε φίλε Walτer, θέλω να μου επιστρέψεις τον ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ μου, που έκλεψες εσύ (όχι ΕΣΥ βεβαίως, αλλά κάποιοι ΔΙΚΟΙ ΣΟΥ), θέλω τα ΑΘΑΝΑΤΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΜΟΥ, που βρίσκονται στα Μουσεία του Βερολίνου, του Μονάχου, του Λονδίνου, του Παρισιού, της Ρώμης!
 

Τα θέλω τώρα, που μπορεί να πεθάνω, αλλά θέλω να πεθάνω, κοντά στους πατέρες μου!

«ΠΛΗΘΟΣ ΔΕ ΑΡΧΟΝ… ΜΟΥΝΑΡΧΟΣ ΠΟΙΕΕΙ ΟΥΔΕΝ: Όταν άρχει το πλήθος… ο τύραννος δεν μπορεί να κάνει τίποτα.» Ηρόδοτος

 «Ποιος είπε πως επέρασε

της λεβεντιάς η ώρα»

(Κ. Παλαμάς)

Το συμβούλιο των νταβατζήδων, οι λαομπαίχτες, συνεκλήθη ακόμη μία φορά, επειγόντως, σε σύσκεψη. Ανίκανοι να σκεφθούν, ποτέ δεν κατείχαν αυτήν την κοπιαστική τέχνη, προτιμούν άκοπα να συσκέπτονται. Φυσικά, το μηδέν προστιθέμενο και άπειρες φορές πάλι μηδέν θα δώσει.

Οι κοπίδες (τσαρλατάνοι) της εξουσίας, οι «εκπρόσωποι» του λαού, απρόσωπες διπρόσωπες μαϊμούδες, μπογιατισμένοι με ψεύτικη αυτοπεποίθηση, ψευτιά γεμάτοι.

Οι σπουδαιογελοίοι της λέσχης Μπιλντεμπέργκ καμώνονται ότι εξετάζουν πώς θ’ αντιμετωπίσουν την κρίσιμη κατάσταση της χώρας, στην οποία κρίση, αυτοί οι ίδιοι, αλαζόνες, απερίσκεπτοι, κακοπάτριδες, αδιάφοροι, διεφθαρμένοι, τη βύθισαν και εξακολουθούν να τη βυθίζουν, χρόνια τώρα. 

Βλακογιάπηδες, αδαείς, κυνικοί, αχαλίνωτοι, ξεκαπίστρωτοι, οι σπουδαιογελοίοι επηρμένοι, έτοιμοι για όλα, με μικροαστική μικρόνοια και με τη μετριότητα ως πλαφόν των απαιτήσεών τους από τους εαυτούς τους και του άλλους.

«Σβησμένες όλες οι φωτιές οι πλάστες μεσ’ τη χώρα» (Κ. Παλαμάς).

Έξω, στους δρόμους αργοσέρνεται η αρρώστια της πόλης, που, αυτοί, οι λειεγκέφαλοι και λιμασμένοι για χρήμα και εξουσία, σκόρπισαν σαν λοιμική στη χώρα. 

Οι άνομοι εξουσιαστές του αγέρα της Δημοκρατίας, που την κουτσουρεύουν κάθε φόρα που την πιάνουν στα χείλη των τα ασεβή. «Άλαλα τα χείλη των ασεβών των μη προσκυνούντων την εικόνα σου την σεπτήν», Δημοκρατία. Του Δήμου Κράτος.

«Τη φλόγα άρπαξαν οι άνομοι/ τη σβήσανε στα βαλτονέρια» (Κ. Παλαμάς)

Τα όνειρα τα πάγωσε η βαρυχειμωνιά της χαλασμένης τους σκέψης.

Κι έμειναν τα δέντρα χωρίς καρπό στη Χώρα των κατάρατων.

Των σκλάβων μιας ανούσιας ζωής. Της ζωής που τους τη στέρησαν οι κοτζαμπάσηδες και οι νταβατζήδες της εύφορης κοιλάδας, μαζί με τα σφουγγοκώλια τους και τους ανίκανους του Κράτους.

Η Χώρα αργοπεθαίνει μέσα στον βούρκο των σκανδάλων, της αδιαφορίας και της ανικανότητας αυτών που την κυβερνούν. Μπόχα αποπνικτική ξερνά το σαπισμένο, από την απληστία και αλαζονική αυθαιρεσία της εξουσίας, χνώτο τους.

Στην ηλιοθρεμμένη Χώρα, βαριά συννεφιά, μαύρη μαυρίλα, σκορπά η ασυδοσία τους, η απάτη, το ψέμα τους. Και γίνεται αβάσταχτη, όταν τους ακούς να την εξηγούν και να τη δικαιολογούν ως αδήριτη ανάγκη, οι αναίσχυντοι ολετήρες της πόλης.

Ο γαλανός ουρανός μαύρισε από τα κοράκια, ντόπια και ξένα, που τριγυρίζουν το ετοιμοθάνατο ψοφίμι.  Έτσι τον κατάντησαν αυτόν τον Λαό «που κάποτε ήταν φλόγα» (Κ. Παλαμάς).

Και δίπλα του περνούν αδιάφοροι, οι δήθεν σωτήρες του, τουρίστες σ’ αυτήν τη Χώρα, μέσα στις κρατικές τους λιμουζίνες, που κι αυτών οι τροχοί με του λαού τα έξοδα γυρίζουν. Και αυτοί ζητούν αναδρομικές αμοιβές αργομισθίας.

Και οι άνθρωποι, στους σκοτεινούς, σαν τη τύχη τους, δρόμους, άγνωστοι και ξένοι, ανάμεσα σ’ άγνωστους και ξένους, περιφέρονται άσκοπα, γιατί τους στέρησαν τη χαρά και την προσδοκία ενός σκοπού. Πληγιασμένες καρδιές σκύβουν το βλέμμα στη γη ντροπιασμένοι. Μουλωχτοί, απελπισμένοι.

Μια λάσπη ποτισμένη με ιδρώτα.

Χωρίς αύριο η ζωή τους, τρέχει, ανάμεσα στα τόσα τροχοφόρα, που κι αυτά κυκλοφορούν, άδεια από ψυχές, ακατοίκητα από ανθρώπους. Γεμάτα μόνο κορμιά, χωρίς πνοή. Μαριονέτες μιας καθημερινής, άσκοπης και παράλογης ρουτίνας.

Οι Έλληνες, όταν κατάλαβαν την καλπουζανιά του, τον κήρυξαν απόβλητο 

«Να ξεφτιλίζεις τους κακούς δεν είναι καθόλου άπρεπο ίσα ίσα τιμά τους καλούς, έτσι λεν οι μυαλωμένοι: Λοιδορήσαι τους πονηρούς ουδέν έστ' επίφθονον, αλλά τιμή τοίσι χρηστοίς, όστις ευ λογίζεται.» (Αριστοφάνης).

«Όταν τιμώνται στην πόλη τα πλούτη και οι πλούσιοι, περιφρονούνται η αρετή και οι χρηστοί άνθρωποι: Τιμωμένου του πλούτου εν πόλει και των πλουσίων, ατιμοτέρα αρετή τε και οι αγαθοί» (Πλάτων)

«Οι πλούσιοι αδικούν από αισχροκέρδεια, πλεονεξία και αλαζονεία» (Δημοσθένης) και «οι πλεονεξίες των πλουσίων καταστρέφουν το πολίτευμα περισσότερο, παρά οι πλεονεξίες  του λαού: Αι πλεονεξίαι των πλουσίων απολύουσι μάλλον την πολιτείαν ή αι του δήμου» (Αριστοτέλης).

Κάποιος πάντα πρέπει να φωνάζει ελευθερόστομα, για να μπορεί ν’ ακούγεται η φωνή του Λόγου.

Για να μπορέσει να σπάσει ο άνθρωπος τα μέτρα του υπολογιστικού ωφελιμισμού.

Για να μπορεί ν’ ακούγεται η κατακραυγή για το άδικο, η κραυγή του αδικημένου, για να σκεπάζει το γκάρισμα του άδικου, που το βάφτισαν δημοκρατία της ελεύθερης αγοράς, οι ορθολογιστές του ίδιου συμφέροντος...

Οι υπόγειες συμφωνίες έχουν αποκαλυφθεί.

«Τα συμφωνημένα υπονοούμενα» (Γ. Σεφέρης) έχουν πια ξεσκεπαστεί.  

«Από το ανέσπερο φως πώς να κρυφτείς; Το μη δύνόν ποτε πώς αν τις λάθοι;» (Ηράκλειτος).

Μάθαμε πια, γνωρίζουμε καλά, το ψεύτικο στόμα σας, γεμάτο άχρηστα σάλια.

Τα άδεια τα μάτια σας, γεμάτα με κενό υποκρισίας.

Τα άσπλαχνα χέρια σας που κλέβουν το ψωμί του φτωχού.

Γνωρίζουμε πια, γνωρίζουμε καλά, την πέτρινη καρδιά σας, που πετροβολάει το άνθος του καιρού.

Τις σπασμένες ψυχές σας που ξεχειλίζουνε βρωμιά της απληστίας.

Τις φουσκωμένες σας τσέπες που κλοτσάνε το άνομο χρυσάφι

Το κούφιο νταηλίκι σας στον αδύνατο. Την εξαρθρωμένη ράχη σας από τους τεμενάδες στον ισχυρό.

Σας πήραμε πια χαμπάρι γιατί:

«Ο διασυρμός των ψευδολόγων είναι η πραγματικότητα: Ψευδολόγων έλεγχος εστί τα πράγματα» (Αισχύλος).

Και βάλτε το καλά στον νου σας:

«Δεν είναι άλλη αισχρότερη αρρώστια από τα πλαστά λόγια: Νόσημα γαρ αίσχιστον είναι συνθέτους λόγους» (Αισχύλος).

Πλήθος ψευδολόγων περιστοιχίζει τον άβουλο αρχηγό. Πλήθος υπαλλήλων προθύμων να τον υπηρετήσουν.

Και μαζεύτηκαν, ξανά, όλοι αυτοί, σε συμβούλιο. Και διαβουλεύτηκαν. Και ανακάτευαν τις λέξεις και τις άλλαζαν: 

Και ονόμαζαν το σκοτάδι φως και τη δυστυχία υπομονή και την προδοσία αγάπη για την πατρίδα και το ξεπούλημα της πατρίδας σωτηρία της πατρίδας.

«Χωρίς αρετή η πολιτική είναι βαρβαρότητα» του λες του κενόκρανου.

Και μια κουτάλα ανακατεύει τον χυλό του άδειου του κρανίου. Και αυτός λέει, «η βαρβαρότητα είναι η αρετή της πολιτικής».  

Και σφυρίζουν κλέφτικα οι κλέφτες της ψυχής, της ζωής και της περιουσίας του λαού.

Και οι ερινύες, από μακριά πλησιάζοντας, κραύγαζαν:

Ένοχος. Ένοχος ψεύδους. Ένοχος εξαπάτησης. Ένοχος ενώπιον του Κυρίου τού Λαού σου.

Και συνεδρίασε το συμβούλιο των νταβατζήδων του λαού. Και απεφάνθησαν οι στρουθοκαμήλες:

«Στους λίγους δοθήκεν η γη στα πληθ’ οι ουρανοί/ δεν ειν’ αξιότερο αγαθόν απ’ την υπομονή» (Κ. Βάρναλης).

Και συνομολόγησαν και βγάλανε απόφαση:

Οι μισθοί και οι συντάξεις των απλών ανθρώπων όλεθρος.

Εξολοθρεύστε τους, για να σωθεί η Πατρίδα.

Οι τραπεζίτες και οι σαπιοκοιλιές και οι κηφήνες είναι το μέλλον της Χώρας.

Και ο λαός, εκείνοι οι Πολίτες, ξεκόβοντας από τον μαζοχυλό, φώναζε:

«κλέφτες», «χαμόσυρτα, λερά σκουλήκια» (Κ. Βάρναλης).

«Μπάσταρδοι, ψεύτες, κλέφτες, πόρνοι» (Κ. Παλαμάς).

«Πολιτικατζήδες, ψιλικατζήδες, κολλυβιστάδες, μουνούχοι…» (Γ. Σεφέρης).

Και κατέβηκαν οι «ωραίοι σαν Έλληνες» (Ν. Εγγονόπουλος) Πολίτες στους δρόμους και στις πλατείες, με τη σημαία της λεβεντιάς περήφανη, με το απροσκύνητο βλέμμα τους καθάριο. Και φωνάζουν:

«ΠΟΙΟΣ ΕΙΠΕ ΠΩΣ ΕΠΕΡΑΣΕ ΤΗΣ ΛΕΒΕΝΤΙΑΣ Η ΩΡΑ».

Και φωνάζουν:

Προχωρείτε. Η Πατρίδα, η έρμη και πολυπονεμένη Πατρίδα, να σωθεί από την ξένη ακρίδα, που κουβάλησαν στη Χώρα οι πολιτικάντηδες τουρίστες της Ελλάδας.  

Εμπρός στην ντάπια σας, Πολίτες, να σώσουμε τη Χώρα από τους χαλασοχώρηδες, τους κακοπάτριδες, με την καρδιά σαν πέτρα.

Από τους οπαδούς των άκαπνων κομματικών φαντασμάτων, τους φυγόδικους του φωτός και της καθαρής αντρίκιας ματιάς.

Τους Γούσηδες, που άφησαν τις μπουκαπόρτες ανοιχτές και μπούκαραν σαν φίλοι οι εχθροί, που τους καλωσόρισαν σαν σωτήρες.

«ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ και ΔΙΚΑΙΗ ΤΙΜΩΡΙΑ» των ληστών της πατρίδας. Των σαπιοκοιλαράδων, που ροκανίζουν το δημόσιο χρήμα.

Και κατέβηκαν, οι πολίτες της χώρας, οι πατριώτες (μακριά οι πατριδέμποροι της πατριδοκαπηλίας), κρατώντας της καμπάνας το σχοινί.

Για να σημάνουνε την ώρα, που θα γίνει η καινούργια Ελλάδα.

Η Ελλάδα που δεν θα ντρεπόμαστε να τη λέμε Ελλάδα.

Για να μπορούμε να σηκώνουμε το κεφάλι, οι Έλληνες (ΟΧΙ οι ελληναράδες, που πουλάνε ψόφιο νταηλίκι) και να λέμε:

Αυτή είναι η Ελλάδα:

Η ΕΛΛΑΔΑ με το καθαρό πρόσωπο. Με το φιλότιμο το ελληνικό. Με την ελληνική παιδεία και τη φιλοξενία.

Η ΕΛΛΑΔΑ των ανθρώπων του μόχθου, που κάνουν παξιμάδι το σκατό τους, αλλά έχουν το κούτελο καθαρό κι αγωνίζονται για ένα καλύτερο αύριο.  Κι ΟΧΙ η Ελλάδα των μεγαλοφοροφυγάδων και των λαδωμένων τρωκτικών.

Η ΕΛΛΑΔΑ των τίμιων πολιτικών, που θέλουν και μπορούν να κοιτάνε τους πολίτες στα μάτια και ΟΧΙ των σφετεριστών της ψήφου του λαού, που ισχυρίζονται και προσπαθούν να τον πείσουν, πως «ο γάιδαρος πετάει». Και γεμίσαμε γαϊδάρους και γαϊδάρες.

Η ΕΛΛΑΔΑ των Ελλήνων, που αμύνονται «περί πάτρης» κι ΟΧΙ των ελληναράδων, κωλοελλήνων (Δ. Σαββόπουλος), που δουλεύουν (και μας δουλεύουν) για την πάρτη τους.

Η ΕΛΛΑΔΑ που αγωνίζεται, μαζί με τους τίμιους πολιτικούς της, ΟΧΙ τους πολιτικατζήδες, για να πάψει να είναι το κράτος, «κράτος αδηφάγων και ασυστόλων κώλων» (Σαββόπουλος).

Για να λέμε οι Έλληνες: «Τέτοιους βγάζει το έθνος μας» (Κ. Καβάφης):

ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ, που ανεβαίνουν στις κορφές, ΟΧΙ γλείφοντας έρποντας και με τα κέρατα τους, μα παλεύοντας, «μέσα στην εκκωφαντική ερημία του πλήθους» (Μ. Αναγνωστάκης), για την αξιοκρατία, και την ανθρωπιά.

ΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΟΥΣ, που θίγοντας, ελευθερόστομοι, τα «κακώς κείμενα», βάζουν φωτιά στα πουρναρόξυλα των απάνθρωπων και ασύδοτων, αδιαφορώντας για την κατηγορία του εμπρηστή των σκουπιδιών της παγκοσμιοποιημένης εκμετάλλευσης των ανθρώπων.

ΔΙΚΑΣΤΕΣ, που απονέμουν δικαιοσύνη ακριβοδίκαιη και ΔΕΝ κλείνουν το σανιδένιο μάτι τους στους ισχυρούς.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥΣ που λένε την αλήθεια κι ΟΧΙ την πειραγμένη αλήθεια των πατρώνων τους.

ΔΑΣΚΑΛΟΥΣ παιδαγωγούς κι ΟΧΙ γλωσσοχαλαστές, που χαλώντας τη γλώσσα χαλάνε και τον λαό.

ΛΑΟ και ΠΟΛΙΤΕΣ, που την πόλη κρατύνουν κι ΟΧΙ στέρφους αυνάνες, σπουδαιογελοίους, «πολιτισμένους» βάρβαρους, νεοευρωπαιοέλληνες, που παθαίνουν αλλεπάλληλους οργασμούς και εκσπερματώσεις, φαντασιοκοπώντας παγκοσμίως και ευρωπαϊστί, άνευρος μαζοχυλός, μπροστά στο βλακοκούτι, χάσκακες των αδόντων, ακκιζομένων και λοιπών αιδοίων.

Νταβατζήδες του Λαού. Όχι. Δεν θα σας κάνουμε τη χάρη να σας μοιάσουμε.

Ξανά, ΟΧΙ! θα πούμε.

Ξυπνάνε οι άνθρωποι.

«Και δεν ακούν τα κόμματα και το μεγάφωνό τους
Τον χτύπο μόνο της καρδιάς που μας βαφτίζει ανθρώπους» (Δ. Σαββόπουλος).

Και θα δούμε, τότε, «κύριε ΜΑΛΑΚΑση, ποιος εν τέλει θα γελάσει»

(Κ. Καρυωτάκης). (Τα κεφαλαία δικά μου.)

«Κλάστε μου τον μπούτζον» Γ. Καραϊσκάκης

«Ως πότε, επί τέλους, Κατιλίνα,

θα καταχράσαι της υπομονής μας;»

(Κικέρων)

Ως πότε, ο αδικών θα αδικεί κι ο ρυπαρός θα ρυπαίνει, και σεις, κρυμμένοι πίσω από τους άνομους νόμους σας, θα κάνετε εξεταστικές επιτροπές για ανεπίτρεπτες κομπίνες;

Ως πότε, οι διεφθαρμένοι θα διαφθείρετε ό,τι αγγίζετε με το άνομο χέρι σας και θα βρομίζετε με το ρυπαρό σας χνώτο τον αέρα.

Ως πότε, λαθρεπιβάτες της εξουσίας, θα ξεγελάτε τον λαό και θα κλέβετε την ψήφο του;

«Ώρα νέα, χελιδών: κοίτα, νέα χελιδόνια». «Οι δ’ έβλεπον καγώ των κρεών έκλεπτον: αυτοί έβλεπαν κι εγώ έκλεβα το κρέας».

Ως πότε, πολιτικατζή εσύ, «ν’ αρπάζεις και να δωροδοκείσαι, ο δε λαός… σφιγμένος από την ανάγκη, τη μιζέρια να κρέμεται από σένα με το στόμα ανοιχτό: Συ μεν αρπάζης και δωροδοκείς… ο δε δήμος … υπ ανάγκης άμα και χρείας και μισθού προς σε κεχήνη» (Αριστοφάνης).

Ως πότε, θα σας κουβαλάει, βάρος της γης, «άχθος αρούρης», άχρηστο, στον σβέρκο του, ο εξαθλιωμένος, από εσάς, λαός;

Ως πότε, θα μοστράρετε τη φτιασιδωμένη φάτσα σας με τα φκιασίδια της εσπερίας, οι σκουπιδάρχες της χωματερής των νεοελληναράδων, που τη δημιουργήσατε από το περίσσευμα της σκουπιδοσύνης σας;

«Εδώ ‘ναι η στάχτη ενός λαού, που είταν αιώνια φλόγα (Κώστας Βάρναλης)».

Ως πότε θα μιλάτε, «σπασμένες λέξεις από ξένες γλώσσες» (Σεφέρης), και θα σκοτώνετε τη γλώσσα την Ελληνική; Αδιάντροποι, των ξεδιάντροπων, μεταμοντέρνων (νεοφιλελευθέρων) καιρών.

«Ει θεοί διαλέγονται τη των Ελλήνων γλώττη χρώνται: αν οι θεοί διαλέγονται χρησιμοποιούν τη γλώσσα των Ελλήνων».

Ως πότε αμετανόητοι θα σκοτώνετε τον ήλιο, θα σκοτεινιάζετε το φως και θα αμαυρώνετε το ελληνικό πρόσωπο εκείνο, που αντίκριζε τη Δύση κατάματα και η Δύση το αντίκριζε με δέος και σεβασμό; Ηλιοκτόνοι Φωτοκτόνοι. Κακοπάτριδες.

Και ζητούσαν τις μέρες εκείνες οι άνθρωποι μιαν ανθρώπινη λαλιά. Και τους δώσατε τη σιωπή της ενοχής σας.

Και ζητούσαν τις μέρες εκείνες οι άνθρωποι μια ζεστή αγκαλιά. Και τους δείξατε την εξορία του ανθρώπου.

Και ζητούσαν τις μέρες εκείνες οι άνθρωποι το ανέσπερο φως. Και τους τυφλώσατε με το εσπερινό, το σβησμένο φως της εσπερίας.

Και ζητούσαν τις ημέρες εκείνες οι άνθρωποι ένα όνειρο να πιαστούν, να πιστέψουν. Και τους ρίξατε στον εφιάλτη μιας ζωής αβάσταχτης, χωρίς αύριο.

Και ζητούσαν τις μέρες εκείνες οι άνθρωποι μια δουλειά τίμια, για να ζήσουν. Και τους κλείνατε το μάτι με τα τριάκοντα αργύρια της προσδοκίας του ρουσφετιού.

Και ζητούσαν τα παιδιά μιαν αλάνα, για να παίξουν. Και τους δώσατε την αλάνα της αδιάφορης πέτρινης καρδιάς σας και της πνευματικής σας αλητείας.

Δεν αγαπήσατε παρά μόνο το χρήμα και την γκλαμουριά της αυλής του Αρταξέρξη.

«Τον δύσκολο τον έπαινο του Δήμου και των Σοφιστών» ποτέ δεν επιδιώξατε.

Ανίκανοι των θαυμάτων.

Η Σίβυλλα μιλάει
«… χαμαί πέσε δαίδαλος αὐλά.
οὐκέτι Φοῖβος ἔχει καλύβαν, οὐ μάντιδα δάφνην,
οὐ παγὰν λαλέουσαν. ἀπέσβετο καὶ λάλον ὕδωρ.»
«… Χάμω κείτεται ο περίτεχνος αυλός,
ο Φοίβος δεν έχει πια κατοικία, ούτε δάφνη μαντική,
ούτε πηγή ομιλούσα. Στέρεψε και το νερό που μιλούσε»

«Ιδού η ουαί η τρίτη έρχεται ταχύ.» (Αποκάλυψις Ιωάννου)

Η Σίβυλλα προσκλητήριο των εν ζωή νεκρών καλεί.

Κυβερνήτης! Πε-θαμμένος!

Νεκραναστημένο ζόμπι: «κοπίδων (τσαρλατάνων) αρχηγός» (Ηράκλειτος).

Πολιτικός! Πε-θαμμένος!

Νεκραναστημένο ζόμπι: πολιτικατζής

Πολίτης! Πε-θαμμένος!

Νεκραναστημένο ζόμπι: μαζάτομο της νεοφιλελεύθερης ασυδοσίας.

Η ουαί η τρίτη έρχεται ταχύ.

«… μιαν απαίσια βοή,
… την σκάλα ανεβαίνει.» (Κ. Καβάφης)

Και «οι προβατογκαμήλες θα γκρεμιοτσακιζούντανε (Εγγονόπουλος)

«Μια φοβερή ξυλάρα κράταγε και την εκράδαινε» (Ν. Εγγονόπουλος).

Και πήρε σβάρνα, ο Καραΐσκος, τους κωλοπροβάλλοντες υποταχτικούς σφουγγοκωλάριους της Εσπερίας και των παγκοσμιοποιημένων Νεάντερνταλ,

φωνάζοντας:

«κλάστε μου, τώρα, τον μπούντζον.»

Αυτά τα λόγια που ακούτε και τα θαρρείτε ξένα και ίσως, μέσα στη μικροαστική σας καλλιέπεια, χυδαία, σε άλλη ζωή, σ’ αλλοτινούς παμπάλαιους καιρούς, γνωστά σάς ήτανε. Τα μίλαγε η καρδιά σας.

Κι ήτανε, λένε, ντυμένος το οργισμένο φως της Λαμπρής των Ελλήνων.

Και «η φωνή του ήτανε προορισμένη μόνο για τους αιώνες» (Εγγονόπουλος).

Και τα αγάλματα ακίνητα, μέσα στα θαυμάσια ερείπια, σωπαίνοντας,

βρυχώνται, τώρα, τα βροντερά, τα ξεχασμένα, τα αιώνια μυστικά.

Και τα λυχνάρια, που ψάχνουν τον άνθρωπο, δείχνουν τον δρόμο, που θάρθουν οι δαυλοί του αύριο, να βάλουν φωτιά στα σάπια.

Κι οι άνθρωποι θα σπείρουν τον σπόρο της νέας γενιάς των ωραίων ανθρώπων.

Ωραίοι σαν Έλληνες.

«Έλληνες μην κιοτέψετε,
Σαν Έλληνες βαστάξετε και σαν γραικοί σταθείτε.

Παιδιά μ’ να νταγιαντίσετε, να γίνετ’ ένα σώμα
Να μη χαθεί η πατρίδα μας, την πάρτε στο λαιμό σας.»
(Δημοτικό)

Η ιστορία σας ξέρασε…

Ακούστε 

του Χάρρυ Κλυνν

Οι ακραίες ομάδες, οι από ‘δω, οι από ‘κεί και οι από παραπέρα, οι αναρχοκαθοδηγουμενομπαχαλάκηδες (όλοι τους υπό την προστασία και καθοδήγηση του κυβερνητικού υποκόσμου) και η αυθαιρεσία της αστυνομίας, με την αβάντα των μπατιριμένων εφημερίδων και των βοθροκάναλων, κάνουν μια χαρά τη δουλειά τους!

«Προτιμώ από το να με μαχαιρώσει κανένας λαθρομετανάστης, να μου σπάσουν το κεφάλι οι χρυσαυγήτες και οι ματατζήδες ή να με κάψουν ζψντανό οι μπαχαλάκηδες, να κάθομαι σπίτι μου…»
Το άκουσα κι αυτό και εξακολουθώ να το ακούω όλο και πιο συχνά…

Ποιος «μη οργανωμένος» θα πάρει τη γυναίκα και τα παιδιά του και θα κατεβεί στο κέντρο να διαδηλώσει την οργή και την αγανάκτησή του;
Ποιος «μη οργανωμένος» θα τολμήσει να σταθεί απέναντι στα κλομπ, στα δακρυγόνα, στις μολότωφ, στα στιλέτα και στα λοστάρια;

Καλά σας το δίδαξαν το μάθημα οι συμβουλάτορες και οι επιτηρητές της διεθνούς μαφίας του κεφαλαίου…

Ακούστε ξοφλημένοι βουλευταράδες όλων των παρατάξεων…
Άκουσε μειοδότη πρωθυπουργέ, αδάκρυτε καταστροφέα της Πατρίδας των Ελλήνων…
Ακούστε απίστευτοι, δειλοί και ασήμαντοι αρχηγοί των πολιτικών αποκομμάτων…
Ακούστε υπουργοί, υφυπουργοί, γραμματείς και Φαρισαίοι, υποτελείς της παγκοσμιοποίησης που ανερυθρίαστα προπαγανδίζει προωθεί η «κακιά μοίρα των Ελλήνων» που ακούει στο όνομα Γ. Α. Παπανδρέου…
Ακούστε αμαρτωλοί τραπεζίτες…
Ακούστε διαπλεκόμενοι μιντιάρχες, κρατικοδίαιτοι νταβατζήδες, τσογλανοδημοσιογράφοι, αβανταδόροι των δυνάμεων κατοχής της χώρας…
Ακούστε Αληταράδες…
Ακούστε ανθέλληνες

Η ιστορία σας ξέρασε…
Ξεκουμπιστείτε από τη γη των Ελλήνων, πριν η οργή του λαού γίνει θάλασσα και σας πνίξει…

Ελλάδα 2022 μ.Χ.

Μια στήλη που σέβεται την ιστορία της, όπως τα “Βομβίδια”, πρέπει να βλέπει μακριά. Για να σας το αποδείξουμε, θα δώσουμε το στίγμα της επικαιρότητας που θα κυριαρχεί στο μακρινό μέλλον.

Ελλάδα 2022. Ειδήσεις.

“Από τον επόμενο χρόνο η Ελλάδα θα μπορεί να βγει στις αγορές”, δήλωσε ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου μετά το υπουργικό συμβούλιο, στο οποίο συζητήθηκε η 24η επικαιροποίηση του μνημονίου.

Στο μεταξύ, στις 5.876 μονάδες έφτασαν τα spread των ετήσιων ομολόγων του ελληνικού δημοσίου, ενώ η Morgan Stanley υποβάθμισε την πιστοληπτική ικανότητα της χώρας μας σε Ψ-.

Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης Γιώργος Καρατζαφέρης θα ανακοινώσει το απόγευμα το “Ζάππειο 13″. Η ανακοίνωση θα γίνει σε κεντρικό ξενοδοχείο της Αθήνας, γιατί το Ζάππειο Μέγαρο έχει στο μεταξύ ιδιωτικοποιηθεί και μετατράπηκε σε καζίνο.

Η Γερμανία εντάχθηκε χθες στον μόνιμο μηχανισμό στήριξης λόγω του τεράστιου δημοσίου χρέους που απέκτησε δανείζοντας την Ελλάδα.

Στον Άρειο Πάγο προσέφυγαν οι πρώην βουλευτές ζητώντας να πάρουν αναδρομικά τις προσαυξήσεις που πήραν οι δικαστικοί την περίοδο 2003-2007. Το υπουργείο Οικονομίας όμως διαμηνύει ότι το… αδίκημα έχει παραγραφεί.

Η εθνική στατιστική αρχή ανακοίνωσε ότι το πρώτο τρίμηνο το 2022 το ποσοστό της εργασίας έπεσε για πρώτη φορά κάτω από το 50%.

Επίσημη επίσκεψη στη χώρα μας πραγματοποιεί ο εμίρης του Κατάρ. Θα διαμείνει στον Παρθενώνα που αγόρασε και διαμόρφωσε σε εξοχική κατοικία το 2020.

Μεγάλη πτώση παρουσιάζει η δημοτικότητα του γάλλου προέδρου Στρος Καν. Η αντιπολίτευση τον κατηγορεί ότι οδήγησε τη χώρα στο ΔΝΤ.

Σήμερα στη μητρόπολη Θεσσαλονίκης θα τελεστεί το ετήσιο μνημόσυνο στη μνήμη του δώρου Χριστουγέννων, του δώρου Πάσχα και του επιδόματος αδείας των δημοσίων υπαλλήλων. Θα χοροστατήσει ο μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Παναγιώτης Ψωμιάδης.

Την απόφασή του να διεκδικήσει τον δήμο Θεσσαλονίκης, ώστε να βάλει τάξη στα οικονομικά του, ανακοίνωσε ο Βασίλης Παπαγεωργόπουλος. Την παράταξή του την ονόμασε “Ελπίδα” γιατί, όπως διευκρίνισε, η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία.

Πρώτη σε θεαματικότητα η νέα εκπομπή του Mega “master thieve”. Οι διαγωνιζόμενοι καλούνται να διαρρήξουν χρηματοκιβώτια, να κλέψουν τσάντες από ανυποψίαστες κυρίες και να ανοίξουν αυτοκίνητα με ευαίσθητο συναγερμό. Ο νικητής θα πάρει εκλόγιμη θέση στο ψηφοδέλτιο επικρατείας του κυβερνώντος κόμματος.

Πλαφόν στην τιμή της αμόλυβδης στα 3 ευρώ το λίτρο έβαλε ο υπουργός Περιφερειακής Ανάπτυξης Ευάγγελος Βενιζέλος, τονίζοντας ότι θα παταχθούν οι πρατηριούχοι οι οποίοι για να φουλάρουν βερεσέ ένα ΙΧ ζητούν να βάλουν οι οδηγοί υποθήκη κάποιο ακίνητο.

Διπλωματικό επεισόδιο αποφεύχθηκε την τελευταία στιγμή ανάμεσα στην Ελλάδα και το ανεξάρτητο κρατίδιο της Κερατέας, όταν ένα απορριμματοφόρο του δήμου Αθηναίων παραβίασε κατά λάθος το FIR Κερατέας.

Το πλειοψηφικό πακέτο των μετοχών της ΠΑΕ Παναθηναϊκός αγόρασε ο Μπέος. Ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες λένε ότι βρήκε τα χρήματα “στήνοντας” τον αγώνα Πανιώνιος – Ολυμπιακός Βόλου που έληξε 14-13 και με σκορ πρώτου ημιχρόνου 0-13.

Την άλλη Τετάρτη θα διεξαχθεί ο τελικός του Τσάμπιονς Λιγκ ανάμεσα στην Μπαρτσελόνα και τον Άρη Θεσσαλονίκης…

…Τι γελάτε; Επιστημονική φαντασία κάνω, ό,τι θέλω γράφω.

Σύσκεψη κορυφαίων στο Μαξίμου

Ψάχνει λύσεις ο Γιώργος, όλα ανοικτά!

Συναγερμός έχει σημάνει στο Μέγαρο Μαξίμου μετά την ανταρσία των βουλευτών του κόμματος στον ΚΤΕ Οικονομίας, η οποία είχε ως αποτέλεσμα να τεθεί πλέον εν αμφιβόλω η ψήφιση κρίσιμων νομοσχεδίων που προωθεί ο υπουργός Οικονομικών κ. Γιώργος Παπακωνσταντίνου, μεταξύ των οποίων και ...

οι ρυθμίσεις για τα νέα μέτρα που έχουν συμφωνηθεί με την Τρόικα.

Ενόψει της παρουσίασης του νομοσχεδίου την προσεχή Παρασκευή, ο πρωθυπουργός επιστρέφοντας από την Πολωνία – μία μέρα νωρίτερα, κατά κάποια πληροφόρηση – συγκάλεσε σύσκεψη στο Μέγαρο Μαξίμου με κορυφαία κυβερνητικά στελέχη.

Σύμφωνα με πληροφορίες, σε αυτήν μετείχαν ο υπουργός Επικρατείας κ. Χάρης Παμπούκης, ο υπουργός Άμυνας κ. Ευάγγελος Βενιζέλος αλλά και ο υπουργός Οικονομικών κ. Γιώργος Παπακωνσταντίνου, ο οποίος φέρεται να επέστρεψε επίσης νωρίτερα από την Βουδαπέστη, όπου έλαβαν χώρα οι συνεδριάσεις του Eurogroup και του Ecofin.

Κατά την ίδια πληροφόρηση, ο πρωθυπουργός ξεκινά από σήμερα – αν δεν έχει ξεκινήσει ήδη – επαφές με βουλευτές όπως η Βάσω Παπανδρέου, ο Γιώργος Φλωρίδης κ.α. οι οποίοι εξέφρασαν έντονες αντιδράσεις προχτές στη διάρκεια της παρουσίασης του νομοσχεδίου για τον τζόγο.

Οι επαφές προφανώς έχουν διερευνητικό αλλά και ...κατευναστικό χαρακτήρα, αφού άπαντες στην κυβέρνηση αντιλαμβάνονται ότι η μη ψήφιση νομοθετημάτων που έχουν συμφωνηθεί με την Τρόικα είναι προφανές ότι θα τίναζε στον αέρα την πορεία δανειοδότησης της χώρας.

Πολιτικοί παράγοντες που είναι σε θέση να γνωρίζουν σκέψεις και σχεδιασμούς του Μεγάρου Μαξίμου αφήνουν ανοικτό κάθε ενδεχόμενο στο πολιτικό σκηνικό! Από αλλαγές στο οικονομικό επιτελείο, μέχρι ευρύ ανασχηματισμό και εκλογές....

Την ίδια ώρα, και με δεδομένο ότι ο προβληματισμός έχει ενταθεί από τον πλήρη εκτροχιασμό της οικονομικής πολιτικής από τους στόχους, έρχονται στο προσκήνιο σενάρια για διαφορετική αντιμετώπιση του προβλήματος του χρέους της χώρας.

Κατά τις τελευταίες ώρες σε πολιτικούς κύκλους ακούγεται η ύπαρξη σχεδίου "ήπιας διευθέτησης" χωρίς κούρεμα του χρέους το οποίο εκτιμάται ότι, υπό προϋποθέσεις, μπορεί να γίνει αποδεκτό από την Τρόικα.

Είναι προφανές ότι οι εξελίξεις των επομένων ημερών σε πολιτικό και οικονομικό επίπεδο ενδέχεται να είναι ραγδαίες...

ΟΙ … ΚΟΜΜΑΤΟΚΥΝΕΣ (κοινώς τα κομματόσκυλα)

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΛΥΣΙΑΣ

Αναρωτιέμαι για πόσο ακόμα, οι κυβερνήσεις θα επιμένουν να τοποθετούν στους οργανισμούς του δημοσίου, κομματικά στελέχη;

Για πόσο ακόμα αυτή η νοοτροπία θα μπαίνει τροχοπέδη, στην πρόοδο της παραγωγικής διαδικασίας αυτών των οργανισμών, υποβαθμίζοντας την νοημοσύνη του λαού, κυρίως την ευρωστία της εθνικής του οικονομίας, αφήνοντας την ανικανότητα, στον «ίσκιο» της να ζει και να βασιλεύει.

Γιατί ποιός ικανός άνθρωπος, με γνώσεις, με κύρος, με αξίες, θα μπορούσε να περιμένει από το κόμμα του, να τον τοποθετήσει σε μια θέση κλειδί, που ούτε σε όνειρο δεν την είχε δει ποτέ πριν. Να βρεθεί ξαφνικά στην κορυφή της ιεραρχίας, δεσπότης, χωρίς να ξέρει δηλαδή, τον ρόλο του διάκου, του παπά, του αρχιμανδρίτη, και χωρίς να υποπτευθεί κανείς, στους … 

πονηρούς καιρούς μας, πως μια τέτοια χαριστική θέση, άλλα κρύβει.

Ουρανοκατέβατος κυβερνήτης, στο τιμόνι της προόδου, ξέροντας μάλιστα πως και σε όσα βράχια κι αν τη ρίξει, αυτή την........ πρόοδο, κανένας παράγοντας θεσμικός, δικαστής ας πούμε, η άλλος, δεν θα βρεθεί να του πει «ΕΛΑ ΕΔΩ ΡΕ τι έκανες ; για πλήρωσε τώρα»

Το κόλπο είναι καλά στημένο, μα πια δεν «πουλάει», γιατί αποκαλύφθηκε, κυρίως τις δυο τελευταίες δεκαετίες, που βλέπουμε πλέον τα κόμματα και τα στελέχη τους, να λειτουργούν ως εισπράκτορες ανόμων αγαθών, ως διεκπεραιωτές προσωπικών τους ωφελημάτων.

Ποιός θα πάει να ταχθεί σήμερα, στις γραμμές ενός κόμματος εξουσίας, εάν δεν έχει τους ίδιους «πλάγιούς» του πόθους, με τα υπόλοιπα στελέχη, που βλέπουν την εξουσία, ως μέσο καλοπέρασης και μόνο …. Ως μέσο ευημερίας και για τα τρισέγγονά τους.

Ποιός άξιος και ικανός, θα πάει να στηθεί στα … τέσσερα, περιμένοντας την επιφώτηση της Ιπποκράτους, ή της Συγγρού, για την αξιολόγησή του, ως πρόεδρος ενός οργανισμού, που ουδέποτε πριν, πιθανόν και να μην τον είχε ακουστά.

Γύρω μας υπάρχουν άνθρωποι ικανοί, μορφωμένοι, με ήθος και διάθεση προσφοράς, που η αξιοπρέπειά τους δεν τους επέτρεψε ποτέ να γίνουν πιόνια κομματικών σκοπιμοτήτων, χωρίς αυτό να σημαίνει, πως δεν έχουν τη δική τους ιδεολογία ο καθένας, κρυμμένη στο πιο ιδανικό σημείο της ψυχής τους.

Και αυτοί παραμένουν αναξιοποίητοι, μιας και δεν αντέχουν τη γλίτσα από το γλείψιμο των παρατρεχάμενων …..

Τα δυο κόμματα εξουσίας, θέλουν να επανδρώνουν τους οργανισμούς με τα δικά τους σκιάχτρα, που σε ρόλο ρομπότ υπηρετούν το σύστημα, με τον τρόπο που αυτό θέλει να κουκουλώνει τις ανομίες του, ώστε όλοι μαζί να τρώνε χωρίς παρενοχλήσεις.

by kafeneio

Ο Ανδρουλάκης απέρριψε πρόταση απο Παπανδρέου για να μπει στην κυβέρνηση!

Τι αποκάλυψε ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ για τις σχέσεις του με τον πρωθυπουργό

Μια δήλωση βόμβα έκανε σήμερα ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Μίμης Ανδρουλάκης σχετικά με μια πρόταση του Γ. Παπανδρέου για συμμετοχή του στο υπουργικό συμβούλιο. "Ο Παπανδρέου μου πρότεινε να μπω στην κυβέρνηση", αποκάλυψε μιλώντας στο real fm και πρόσθεσε:

"Μου πρότεινε, αλλά του είπα ότι είναι αδύνατο να μετέχω σε ένα σχήμα λόγω της ιστορίας μου, αν δεν έχω κάποια γνώμη επί του σεναρίου, επί της σκηνοθεσίας και επί του κάστινγκ...Δεν είναι προσωπικό το ζήτημα, αφορά μία απόστασή μου από το πολιτικό σκηνικό στον τρόπο που διαχειρίζεται την κρίση".

Ο κ. Ανδρουλάκης έκανε επίσης γνωστό ότι βρίσκεται σε απόσταση με ...

τον Γιώργο Παπανδρέου και εξήγησε το γιατί...

"Με τον Παπανδρέου από ένα σημείο και ύστερα βρεθήκαμε σε μία απόσταση, όταν μετά το συνέδριο του ΠΑΣΟΚ ξέσπασε η κρίση, υιοθέτησε την κουλτούρα του «λεφτά υπάρχουν»... Με τον Παπανδρέου βρέθηκα σε μία απόσταση για το πώς προσεγγίζω την κρίση. Υπήρξαν λανθασμένες εισηγήσεις στον τότε αρχηγό του ΠΑΣΟΚ... Η διαχείριση της κρίσης δεν μπορούσε να είναι αμερικάνικη. Εδώ όμως ήταν κυρίως η σκέψη όλων των κομμάτων και της αριστεράς αμερικάνικη. Ακόμα και του ΣΥΡΙΖΑ...", εξήγησε.

Και κατέληξε: "Δεν είμαι μυστικοσυμβουλάτορας… Όταν ανεβαίνεις προς τα πάνω, πολλαπλασιάζονται οι άνθρωποι που σου λένε ό,τι θες ν’ακούσεις. Ακόμα και τώρα μην ξεχνάς ότι του συστήνανε – κι αυτοί είναι ακόμα δίπλα του ακόμα και σήμερα– πράσινα ποδήλατα, πράσινη εκδρομή, πράσινα βατραχοπέδηλα, όταν η Ελλάδα βούλιαζε".

Έστησαν χορό τα... τρωκτικά

Για πολλά έχει κατηγορηθεί αυτός ο έρημος ο καθηγητής που ήταν επί Δεξιάς στη ΔΕΗ, αλλά φαίνε­ται ότι σε ορισμένες περιπτώσεις δικαι­ώνεται εκ των υστέρων. Τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τις διαδικασίες για την προ­μήθεια υλικών και ανταλλακτικών (στις οποίες φεύγει πολύ χρήμα), ο καθηγη­τής είχε βάλει τάξη κατορθώνοντας να ρίξει τις τιμές τους μέχρι και 60%.

Μετά την αποχώρησή του, όμως, φαίνεται ότι οι άνθρωποι που κινούσαν τα νήματα της... ακρίβειας επανήλθαν στον έλεγχο. Και καθώς η διοίκηση της ΔΕΗ δεν έχει τη διάθεση για συγκρού­σεις με τα κατεστημένα και τα παραμάγαζα που λειτουργούν κάτω από τη μύτη της, οι τιμές στα «αναλώσιμα» άρχισαν να παίρνουν και πάλι την ανη­φόρα, γεμίζοντας με υπερκέρδη τα τα­μεία συγκεκριμένων (απ’ ό,τι ακούμε) εταιρειών...

Οι καταγγελίες που έχουν φτάσει, είναι  στοιχειοθετημένες,  συνοδεύονται από πολλά χαρτιά και, αν φτάσουν κάποια μέρα σε δικαστήριο, θα δούμε πολλούς ...

καλοπληρωμένους υπαλλή­λους να τρέχουν και να μη φτάνουν. Μέχρι τότε, ας εξηγήσουμε λίγο πώς γινόταν άλλο ένα φαγοπότι στη δημό­σια επιχείρηση.

Πριν από την περίοδο Αθανασόπου­λου, τα ανταλλακτικά και τη συντήρηση των ντιζελομηχανών των αυτόνομων σταθμών της ΔΕΗ σε μικρά και μεγάλα νησιά είχαν κυρίως τρεις εταιρείες, με επίκεντρο τις Wartsila, HCP και ΜΑΝ. Μια «συμφωνία κυρίων» μεταξύ τους απέτρεπε την είσοδο άλλων διεκδικη­τών, ενώ με τη σύμφωνη γνώμη των αρ­μόδιων υπηρεσιών (και στελεχών) της ΔΕΗ η υπόθεση «ντιζελομηχανές» είχε εξελιχθεί, καταπώς φαίνεται, σε ένα μεγάλο ιδιωτικό πάρτι με... δημόσιες πληρωμές και πολύ χρήμα.

Όταν ανέλαβε η διοίκηση Αθανασό­πουλου (διατί... να το κρύψωμεν άλ­λωστε), το κλίμα ανετράπη και η νέα διοίκηση άλλαξε τους όρους του παι­χνιδιού, δίνοντας τη δυνατότητα, στους διαγωνισμούς για τα ανταλλακτικά και τη συντήρηση, να μπορούν να λάβουν μέρος όχι μόνο οι κατασκευαστές των μηχανών, αλλά και άλλοι εμπορικοί οί­κοι με τις σχετικές πιστοποιήσεις. Επι­πλέον, δόθηκε η δυνατότητα στους σταθμούς να διενεργούν οι ίδιοι τους διαγωνισμούς.

Έτσι η αγορά άνοιξε, διαμορφώθη­καν συνθήκες ανταγωνισμού, οι μεγά­λοι έχασαν την αποκλειστικότητα και τη δυνατότητα να τιμολογούν όπως θέλουν και προέκυψε επομένως μεγά­λο οικονομικό όφελος σε έναν τομέα που τρώει πολύ χρήμα χωρίς να φαίνε­ται. Το κατεστημένο των προμηθευτών, των κατασκευαστών και των ανθρώπων της ΔΕΗ αντέδρασε. Όμως η γνώση της προηγούμενης διοίκησης για καίρια πό­στα, όπως η ΔΥΠΠ, η ΔΠΑΝ και η ΔΕΘ, ήταν σε βάθος, και μερικοί απ’ αυτούς απομακρύνθηκαν...

Τα κυκλώματα

Δυστυχώς, με την αποχώρησή του από τα γραφεία της Χαλκοκονδύλη, επέστρεψαν και τα κυκλώματα (ποιος ξέρει, μπορεί να παρίσταναν και τους κατατρεγμένους), τα οποία πήραν πίσω τις θέσεις τους, στηριζόμενα σε γερές πλάτες νεοκαθεστωτικών γενικών δι­ευθυντών, και στρώθηκαν στη δουλειά για να καλύψουν το χαμένο... έδαφος.

Έτσι, τον Ιούνιο του 2009, αφαιρέ­θηκε από τους επιτόπου σταθμούς της ΔΕΗ το δικαίωμα να πραγματοποι­ούν διαγωνισμούς για την προμήθεια ανταλλακτικών ή συντήρησης, ακόμη και για τις πιο καθημερινές ανάγκες. Επίσης, επιβλήθηκε κεντρικός έλεγχος στο σύστημα προμηθειών, με όρους που ευνοούσαν τους μεγάλους κατα­σκευαστές, που είναι και οι «εκλεκτοί» του κυκλώματος. Για τις συντηρήσεις επιβλήθηκε ένα πολύπλοκο πλαίσιο δι­αγωνισμών, όπου η ΔΕΗ έχει όλα τα δι­καιώματα και καμία υποχρέωση (πλην της πληρωμής) και οι επισκευαστές μό­νο υποχρεώσεις.

Με τον τρόπο αυτό, ακόμη και αν κά­ποιος μη αρεστός επισκευαστής κατα­φέρει να μειοδοτήσει σε διαγωνισμό, μπορεί να αποκλειστεί εκ των υστέρων ή, ακόμη και αν πάρει το έργο, του κά­νουν τη ζωή δύσκολη στην εκτέλεση, με σκοπό να μην ξαναπατήσει.

Αντίθετα, για τους «φίλους», κατά την εκτέλεση των εργασιών προκύ­πτουν ξαφνικά έξτρα εργασίες, με τις αντίστοιχες χρεώσεις, και οι τελικές αμοιβές ξεπερνούν τα αρχικά προβλε­πόμενα τιμήματα των διαγωνισμών... Τo χρήμα ρέει άφθονο προς τους «φί­λους», έστω και αν δεν χρειάζεται... Και μετά ψάχνουμε να κλείσουμε τις τρύπες, για να μην πηγαίνουν χρήματα στις τσέπες των εργαζομένων, ώστε να κάνει οικονομίες η εταιρεία...

Και τι προβλέπεται για το μέλλον; Μια και κανείς δεν ασχολείται με το να διαλύσει το κύκλωμα, παρά την ενημέ­ρωση που υπάρχει σε παράγοντες αλλά και στελέχη της διοίκησης, οι κρίσιμες θέσεις έχουν καταληφθεί από φίλους των μεγαλοκατασκευαστών και εργο­λάβων. Σύντομα, λοιπόν, θα έχουμε και πάλι αυξήσεις στα ανταλλακτικά και τη συντήρηση, που θα φτάσουν το 80%!!! Και τώρα όποια απόφαση λαμβάνεται, θα δείχνει να είναι και σε πλήρη ομο­φωνία, μια και δεν υπάρχει κάποιος... εκτός δικτύου.

Πλην ίσως του διοικητή της ΔΕΗ που, αν δεν κάτσει να ασχοληθεί σοβαρά με τα της επιχείρησης, μπορεί σύντομα να βρεθεί αντιμέτωπος με άλλο ένα φιά­σκο, για να μην πούμε με ένα σκάνδαλο.

Σε λίγο τα εξώδικα, οι καταγγελίες αλλά και οι μηνύσεις θα πηγαίνουν σύν­νεφο... Μάλλον θα χρειαστεί να επα­νέλθουμε, με πρόσωπα και αριθμούς... Όχι τίποτε άλλο... Αλλά για να μη δικαι­ώνονται η τρόικα και εκείνοι που μιλά­νε για μεγάλος κόστος και διαφθορά στους δημόσιους οργανισμούς, ώστε να δικαιολογούν έτσι και το ξεπούλημα σε ιδιώτες...