Παντού γύρω μας υπάρχουν απάτες. Ζούμε σε ένα κόσμο τεράστιας απάτης. Ζούμε, αναπνέουμε, εργαζόμαστε, οικονομάμε από αυτές. Κάθε μέρα μας εξαπατούν και εξαπατούμε συνανθρώπους μας, αυτούς που μπορούμε φυσικά, τους πιο αδύναμους από εμάς, όπως ακριβώς οι πιο δυνατοί εξαπατούν εμάς. Σε τι διαφέρουμε εμείς από τους μεγαλοαπατεώνες; Εμείς δεν έχουμε το θάρρος, τις γνώσεις ή απλά την ευκαιρία να το κάνουμε. Για αυτό παραμένουμε φτωχομπινέδες και γκρινιάζουμε για τους άλλους που τα κατάφεραν. Μια τεράστια απάτη είναι όλη μας η ζωή. Άλλων λιγότερο και άλλων περισσότερο.
Καταρχάς ζούμε σε ένα κράτος απάτης, φτιαγμένο από απατεώνες που απευθύνεται σε μεγαλοαπατεώνες που δρουν ανεξέλεγκτοι. Οι τράπεζες μας κλέβουν κανονικά και ασύστολα, οι δημόσιες υπηρεσίες και οργανισμοί τα ίδια, οι εταιρείες κινητής τηλεφωνίας οικονομάνε εις βάρος μας. Χρωστάς στο ΤΕΒΕ, στο ΙΚΑ ή στην εφορία και καθυστέρησες να πληρώσεις; Σε φλομώνουν στους τόκους και στα πανωτόκια.
Σου χρωστάνε αυτοί; Σου δίνουν τα χρήματα μετά από χρόνια χωρίς να πληρώσουν τελικά ούτε μισό ευρώ παραπάνω για την καθυστέρηση. Σου πετάνε στα μούτρα ένα "συγνώμη για την καθυστέρηση, συμβαίνουν αυτά τι να κάνουμε" και καθαρίζουν. Και όλα αυτά με τις ευλογίες του Κράτους φυσικά!
Έρχονται αυθαίρετα η ΔΕΗ, ο ΟΤΕ, η ΕΥΔΑΠ, σα μονοπώλια που είναι, και σε χρεώνουν ότι θέλουν, όσα θέλουν, όποτε θέλουν και όταν ζητάς να βρεις το δίκιο σου, σου λένε: "Συμπληρώστε, παρακαλώ την αίτηση νούμερο 4 και θα σας απαντήσουμε γραπτώς". Περνάν δυο χρόνια, απάντηση καμιά και ανακαλύπτεις ότι κανείς δεν έχει πραγματικά ασχοληθεί με το αίτημα σου.
Κάνεις τη βόλτα σου ήρεμος, ωραίος, κεφάτος, χαλαρός και ξέγνοιαστος στην παραλία με το αυτοκινητάκι σου. Πέφτεις μέσα σε έναν τεράστιο κρατήρα που δημιουργήθηκε από την προπέρσινη γιορτή και δεν έχει επισκευαστεί ακόμα και για την οποία φυσικά δε φρόντισε κανείς να σε ενημερώσει με μια προειδοποιητική έστω πινακίδα. Σακατεύεις το κακόμοιρο το αυτοκίνητο σου και τα νεύρα σου αλλά όταν ζητάς αποζημίωση από το Δήμο (όπως έχεις εξάλλου το δικαίωμα) διαπιστώνεις πως δεν υπάρχει κανείς αρμόδιος υπάλληλος για να βρει το δίκιο σου.
Μετά την 45η προσπάθεια αποφασίζεις πλέον να τα παρατήσεις και να μην ξανασχοληθείς με το θέμα.
Πληρώνεις τόσα χρόνια διόδια για να σου φτιάξουν δρόμους και ακόμα δρόμους δεν είδες!
Πληρώνεις 1 ευρώ την αμόλυβδη και ανακαλύπτεις ότι τα 65 λεπτά είναι φόροι και τέλη. Αμέσως μετά ακούς στο ραδιόφωνο τον Υπουργό να δηλώνει "ότι δυστυχώς η Κυβέρνηση κάνει φιλότιμες προσπάθειες να μειωθεί η τιμή της βενζίνης αλλά αυτό είναι ανέφικτο λόγω της διεθνούς ανόδου της τιμής του πετρέλαιου" (Σώπα; Ναιαιαιαιαι; Δεν το πιστεύω)!
Διαφήμιση στην τηλεόραση των Bodyline. Βλέπει τη μοντέλα με τα υπέροχα πόδια η κυρία Καίτη των 180 κιλών και σπεύδει στο τηλέφωνο να τηλεφωνήσει αμέσως τώρα για να αδυνατίσει τρώγοντας ότι θέλει, όσο θέλει μόνο με 25 ευρώ το μήνα. Η αλήθεια είναι ότι αν δεν κόψεις τη μασαμπούκα αγαπητή μου το προγούλι δεν πέφτει. Α! Και που είσαι! Ότι και να κάνεις Σκλεναρίκοβα δεν πρόκειται να γίνεις. Φυσικά αυτή την αλήθεια δεν πρόκειται να την πει κανείς στην αγαπητή κυρία Καίτη γιατί αν το κάνει θα χάσει λεφτά.
Πας στο ξενοδοχείο να γ……….εις και βλέπεις μετά τον κώλο της δικιάς σου στο ίντερνετ στο site που μπήκες για να βρεις καινούργιες περιπέτειες "Ρε, συ αυτός ο κώλος κάτι μου θυμίζει" αναρωτιέσαι και φρικάρεις όταν ανακαλύπτεις την αλήθεια, όχι τόσο για την ξεφτίλα του θέματος όσο γιατί δε βρέθηκε κανείς να σε ρωτήσει τι χρωστάει για το θέαμα. Καλά να ξεφτιλίζεσαι αλλά να ξεφτιλίζεσαι τσάμπα δε λέει. Να έβγαζες τουλάχιστον κάτι από την ξεφτίλα, πάει στα κομμάτια.
Ψαρεύεις μια π.....α, την πας στο ξενοδοχείο και την ώρα που βρίσκεσαι στην τουαλέτα για να ξαλαφρώσεις αυτή σου ξαλαφρώνει το πορτοφόλι. Στο τέλος της βραδιάς σε αφήνει να πληρώσεις και το λογαριασμό.
Πας στην Τράπεζα να ανοίξεις λογαριασμό και να ακουμπήσεις τα ωραία σου λεφτάκια και σε χρεώνουν 15 ευρώ τραπεζικά έξοδα.
Βγαίνεις με την παρέα σου να φάτε ψάρι. Παραγγέλνεις φρέσκο ψάρι ελληνικό, σου φέρνουν περσινό Βραζιλίας. Εννοείται πως όταν έρθει ο λογαριασμός το πληρώνεις για φρέσκο.
Στέλνεις τον υπάλληλο στην Εφορία να σου πληρώσει τα τέλη κυκλοφορίας. Σε παίρνει τηλέφωνο να σου πει ότι θα αργήσει γιατί έχει πολύ ουρά στο ταμείο και εσύ φεύγοντας τον πετυχαίνεις να πίνει καφέ στο Μπουρνάζι με το Μήτσο που ήταν μαζί στο γήπεδο την Κυριακή.
Όλη μας η ζωή στηρίζεται στην απατεωνιά, το ψέμα και την κλεψιά. Δε θα μπορούσαμε να επιβιώσουμε αλλιώς. Το αφεντικό σου σε κλέβει, η γυναίκα σου σε κλέβει, τα παιδιά σου είναι ακόμα μικρά για να σε κλέψουν αλλά πολύ θα το ήθελαν. Εσύ με τη σειρά σου κλέβεις στο ζύγι, κλέβεις στο μέτρημα, κλέβεις όσο και από όπου μπορείς. Κλέβεις από το διπλανό οικόπεδο του γείτονα για να μεγαλώσεις το δικό σου, γκρινιάζεις για τους άλλους που σε κλέβουν και η ζωή τραβά την ανηφόρα.
Έτσι είναι! Και μη σας κακοφαίνεται! Μήπως εμείς στην καθημερινότητα μας είμαστε καλύτεροι;
Κλέβουμε το Κράτος, τους πελάτες που έρχονται στο μαγαζί μας να ψωνίσουν, το ψωμί των πεινασμένων της Γης. Δε χτυπάμε εισιτήριο στα μέσα μεταφοράς, δεν κόβουμε αποδείξεις.
Ονειρευόμαστε να τα κονομήσουμε σκαρώνοντας το "μεγάλο κόλπο", μια μικρή ή μεγαλύτερη κομπίνα για να πιάσουμε την καλή και να βγούμε επιτέλους από τη μιζέρια της άχαρης ζωής μας.
Πόσες φορές δεν κρατήσαμε τα παραπάνω ρέστα που μας έδωσε κατά λάθος η υπάλληλος στο ταμείο;
Πόσες φορές δε χωθήκαμε μπροστά κλέβοντας τη σειρά του διπλανού μας για να εξυπηρετηθούμε πρώτοι στον γκισέ;
Πόσες φορές δε βάλαμε μέσο για να πάρουμε μια καλή θεσούλα στο δημόσιο, μια καλύτερη μετάθεση στο στρατό ή πόσες πάλι δε "γλύψαμε" τον προϊστάμενο για να μας δώσει την καλύτερη άδεια, τη λιγότερη δουλειά, την πιο εύκολη υπηρεσία;
Ξεκινάμε να χτίσουμε ένα σπίτι 50 τμ και κλέψε λίγο από εδώ, λάδωσε λίγο από εκεί σταματάμε τελικά στα 80 χωρίς τα μπαλκόνια και τους ημιυπαίθριους χώρους. Παρόλα αυτά φροντίζουμε να ειδοποιήσουμε την αστυνομία όταν διαπιστώσουμε ότι ο γείτονας έβαλε δυο τούβλα στο δικό του σπίτι χωρίς να βγάλει την απαραίτητη άδεια από την Πολεοδομία.
Ξοδεύουμε εκατομμύρια κάθε Παρασκευοσάββατο στα μπουζούκια αλλά κάνουμε παζάρια στον μπακάλη της γειτονιάς και παραπονιόμαστε για την ακρίβεια. Βλέπεις με το 1 κιλό μήλα που αγοράσαμε από τον μπακάλη δεν κάνουμε μόστρα όπως με τα 10 πανεράκια γαρίφαλα που σκορπίσαμε στο Μάκη. Α ρε Έλληνα με τα ωραία σου!!!
Ψωνίζεις από τα Κινέζικα για να κάνεις οικονομία και να έχεις να ξοδέψεις στο σκυλάδικο το Σάββατο, αλλά ταυτόχρονα κατηγορείς τους Κινέζους ότι έχουν καταστρέψει την αγορά παρόλο που είναι οι μοναδικοί που πουλάνε σε τιμές που μπορείς να αντέξεις.
Έχεις μαγαζί, πουλάς Κινέζικα προϊόντα σε τιμές Γερμανίας και κατηγορείς τους Κινέζους γιατί πουλάνε ακριβώς τα ίδια κινέζικα με σένα σε τιμές Κίνας. Σε ενοχλεί βλέπεις που δεν μπορείς πια να οικονομάς σε βάρος του Έλληνα καταναλωτή το ίδιο άνετα όπως πρώτα που έβγαζες κέρδος 200%.
Άπειρα ακόμα τέτοια παραδείγματα θα μπορούσα να αναφέρω από την καθημερινότητα μας αλλά δε νομίζω πως έχει νόημα να συνεχίσω. Για αυτό λέω να σταματήσω εδώ. Για αυτό σου λέω μην την ψάχνεις, ζούμε σε έναν κόσμο αυταπάτης!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου