Τετάρτη 4 Αυγούστου 2010

Σύγκριση και πάλι σύγκριση


Απ΄την πρώτη στιγμή που ανοίγουμε τα μάτια μας, με την πρώτη μας αναπνοή, το πρώτο κλάμα, το πρώτο χαμόγελο περνάμε κάτω από το μικροσκόπιο της σύγκρισης θέλοντας και μη. Πρώτα - πρώτα θα περάσουμε απ τα «χέρια» της οικογένειάς μας. Θα μας συγκρίνουν με τ’ άλλα μέλη της οικογένειας. Ποιανού μοιάζει η μύτη μας, ποιανού το χαμόγελο, τα μάτια κτλ.
Στην συνέχεια θα αρχίσουν οι συγκρίσεις με τα άλλα παιδάκια. Πόσο πιο έξυπνα φαίνονται τα ματάκια μας, πόσο περισσότερα μαλλιά έχουμε απ΄ τα άλλα παιδάκια, πόσο πιο ζωηρά είμαστε.
Οι συγκρίσεις στη συνέχεια όλο και πυκνώνουν. Πόσο γρήγορα είπαμε τις πρώτες μας λεξούλες, πόσο γρήγορα περπατήσαμε, πόσο γρήγορα μάθαμε να γράφουμε, να μετράμε, να διαβάζουμε. Πόσο πιο καλοί μαθητές είμαστε, πόσο πιο ψηλοί σε σύγκριση με τα άλλα παιδιά.
Σιγά - σιγά μπαίνουμε και εμείς στο πνεύμα της σύγκρισης και αρχίζουμε να ζυγίζουμε τα πάντα. Πόσο πιο καλή είναι η δουλεία μας, πόσο πιο καλό μισθό έχουμε, πόσο πιο καλό είναι το σπίτι, το αυτοκίνητο,το κινητό μας.
Σύγκρισή - σύγκριση και ξανά σύγκριση. Όλη αυτή η σύγκριση όμώς δεν μας βγαίνει σε καλό γιατί πάντα θα βρούμε κάτι σε κάποιον που είναι καλύτερο από μας. Μας φταίει η εμφάνιση μας και ονειρευόμαστε να αποκτήσουμε το σώμα κάποιας διασημότητας. Τρέχουμε σε πλαστικούς χειρούργους για να μας «διορθώσουν» τις ατέλείες μας. Νιώθουμε δυστυχισμένοι γιατί δεν έχουμε το μυαλό του Αϊνστάιν, γιατί δεν έχουμε τον εσωτερικό κόσμο της τάδε ή του τάδε και πάει λέγοντας.
Κι αυτή η «αρρώστια» της σύγκρισης δεν έχει τελειωμό. Είναι εκεί και μας δηλητηριάζει την ζωή. Τίποτα δεν φαίνεται να μας ευχαριστεί. Διαρκώς ζητούμε κι άλλα. Κι όταν ακόμη τα αποκτούμε δεν παύει να μας ακολουθεί αυτή η αίσθηση πως κάτι μας λείπει.
Χάνουμε πολύτιμο χρόνο από την ζωή μας για να δημιουργήσουμε περισσότερα και να γίνουμε εμείς «τέλειοι» και έτσι χάνουμε τον εαυτό μας. Ξεχνάμε πως η δημιουργία μας οφείλεται σε μια ανώτερη δύναμη. Πως ο κάθε ένας από εμάς είναι ξεχωριστός για κάτι. Δεν υπάρχουν όμορφοι κι άσχημοι, όλοι είμαστε ξεχωριστοί.
Και ποιος είπε πως τα πολλά υλικά αγαθά φέρνουν την ευτυχία; Ποιοι είναι πραγματικά ευτυχισμένοι: αυτοί που είναι ευχαριστημένοι με αυτά που έχουν και ζούνε χωρίς την σύγκριση ή αυτοί που δεν ξέρουν καν τι έχουν και που συνεχίζουν να κυνηγούν αυτό το κάτι που κάνει άλλους καλύτερους από απ’ αυτούς;

Μαϊντανοί – άνηθοι και λοιπά καρυκεύματα!


Μαϊντανός: Επάγγελμα προσοδοφόρο. Συνδυάζει χρήμα και δόξα. Το τέλειο. Δεν χρειάζεσαι σπουδές ειδικές. Δεν έχει όριο ηλικίας. Δεν υπόκειται σε φορολογίες, ΙΚΑ, σύκα, μίκα, ΤΕΒΕ. Δεν χρειάζεσαι βοηθό. Δρας μόνος, αυτόνομος, άναρχος, τσαμπουκάς, θρασύς, εριστικός ιδιότητες που τις έχουν οι μισοί έλληνες.
Το μόνο που χρειάζεσαι είναι πιασάρικο θέμα, πράγμα πολύ εύκολο την σήμερον ημέρα και ένας φιλόδοξος παρουσιαστής ή παρουσιάστρια με πονηρή μουσούδα και πιο πονηρές προθέσεις…
Επίσης στα αβαντάζ του επαγγέλματος προστίθεται το ότι είναι κλειστό. Οι ίδιοι και οι ίδιοι. Επί παντός επιστητού. Δεν χρειάζεσαι ειδικότητες. Το ίδιο άτομο είναι (κρατάτε αναπνοή) γιατρός, δικηγόρος, σεισμολόγος, πολιτικός, ηθικολόγος, θεολόγος, μετεωρολόγος, κριτικός θεάτρου, κινηματογράφου, αξιολογητής ανθρώπων, κειμένων και λοιπόν πνευματικών κατασκευασμάτων, ιστορικός, ιδιωτικός αστυνομικός, πατριώτης (ο καθείς από την σκοπιά του), πατριδοκάπηλος, αυτόκλητος σωτήρας, καταστροφολόγος, τερατολόγος. Θα θυμηθώ και άλλα, ας μην αναλωθούμε όμως με τα προσόντα των κυρίων και κυριών.
Αν δεν υπήρχαν αυτοί καταργούνταν αυτομάτως και οι παρουσιαστές των διαφόρων εκπομπών που σαν μανιτάρια φύτρωσαν για να δώσουν βήμα και λόγο σε αυτό το πλήθος των «ειδικών». Το επάγγελμα δεν έχει και ανεργία. Ας περιγράψουμε το σκηνικό. Είναι παντού το ίδιο με διάφορες περικοκλάδες. Ένα μεγάλο τραπέζι να χωρά από 10 έως 30 «ειδικούς» και πάγκους να κάθονται οι δευτεράντζες. Ο παρουσιαστής δικτάτωρ και δυνάστης στο κεφάλι του τραπεζιού, ενίοτε και στο κεφάλι τους, διευθύνει την ορχήστρα κατά πως θέλει. Θέλει ένα — ένα όργανο; Θέλει ντουετάκι; Θέλει όλοι μαζί (εκεί πια χάνεις το νου σου).
Σαν να μην έφταναν οι παρόντες, να και οι τηλεφωνικές παρεμβάσεις, που ο παρουσιαστής κάνει και τον έκπληκτο. Σαν να μην το ήξερε. Επίσης είναι και τα link. Σε πιο διάσημους μαϊντανούς στέλνουμε και σύνδεση. Που να τρέχουν οι ονομαστοί και ακατονόμαστοι από κανάλι σε κανάλι; Γιατί οι πιο περιζήτητοι από τους «ειδικούς» δεν ξέρω πως μετακινούνται. Διακτινίζονται ίσως. Όποιο κανάλι και να ανοίξεις είναι σε διαφορετικό πάνελ. Δηλαδή αν δεν τον γουστάρεις δεν υπάρχει περίπτωση, θα τον φας στη μάπα ούτως ή άλλως.
Φαντάζομαι υπερωρίες που θα παίρνουν, διότι θα πρέπει να καλύψουν και την υπερκόπωση που προέρχεται από τα ξενύχτια. Ξεροσταλιάζουν ως τις 2 με 3 τα χαράματα, ανάλογα με τον παρουσιαστή και το θέμα για να πουν μια κουβέντα που πρέπει να ζυγιάσουν καλά. Διότι αλλιώς θα τους κατασπαράξει το αφεντικό και οι «συνάδελφοί» τους. Έχει και αυτό το επάγγελμα τα δύσκολά του. Και όπου λέμε αφεντικό εννοούμε τον κάτοχο της εκπομπής, ο οποίος δεν έκανε τον κόπο να τον φέρει για να έχει την δική του γνώμη. Τον έφερε για χορωδία. Αλίμονο αν παραφωνήσει.
Ένα που δεν καταλαβαίνω και θα με φάει η απορία. Καλά αυτούς που δεν τους νοιάζει η υστεροφημία τους και εκτίθενται ποικιλοτρόπως. Υπάρχουν όμως πολλοί που τους εκτιμώ κατά τα άλλα. Που δεν χρειάζονται άλλη προβολή. Αυτοί γιατί το κάνουν;

Τα βήματα της ευτυχίας


Ξέρεις:
Ότι δεν μπορείς να κάνεις πολλά πράγματα μαζί.
Ότι δεν μπορείς να κάνεις όλα τα πράγματα εξίσου καλά.
Ότι δεν μπορείς να είσαι αγαπητός σε όλους τους ανθρώπους.
Ότι είσαι άνθρωπος και μην προσπαθείς να γίνεις υπεράνθρωπος.
Γι’ αυτό:
Πρέπει να βρεις ποιος είσαι και να γίνεις αυτό που είσαι.
Πρέπει να αποφασίσεις τι έρχεται πρώτο στην ζωή σου και να το κάνεις.
Πρέπει να ανακαλύψεις τις δυνάμεις σου και να τις χρησιμοποιήσεις.
Πρέπει να μάθεις να μην ανταγωνίζεσαι τους άλλους στον διαγωνισμό «για το ποιος είσαι» γιατί δεν υπάρχει κανένας, παρά μόνο ο εαυτός σου.
Τότε:
Θα μάθεις να δέχεσαι την μοναδικότητα σου.
Θα μάθεις να βάζεις προτεραιότητες και να παίρνεις αποφάσεις.
Θα μάθεις να ζεις με τους δικούς σου περιορισμούς.
Θα μάθεις να δίνεις στον εαυτό σου τον σεβασμό που δικαιούται.Θα μάθεις να ζεις!
Τόλμησε να πιστέψεις:
Ότι είσαι ένας υπέροχος, μοναδικός άνθρωπος.
Ότι είναι καθήκον σου να γίνεις αυτός που είσαι.
Ότι η ζωή δεν είναι ένα πρόβλημα που πρέπει να λύσεις αλλά ένα δώρο που πρέπει να λατρέψεις.
Έτσι θα είσαι ικανός να σκέφτεσαι πάντα θετικά και να διώχνεις ότι αρνητικό σε σπρώχνει προς τα κάτω. Είναι πιο όμορφο να βλέπουμε ψηλά στον καταγάλανο, φωτεινό ουρανό πάρα να κοιτάμε χαμηλά στην γη.