Τρίτη 2 Νοεμβρίου 2010

Η αποτυχία του Καπιταλισμού .....

Το αεικίνητο του καπιταλισμού κατέρευσε διεθνώς.
Το σχήμα δανείζομαι-καταναλώνω-εισπράτω-δανείζομαι εκ νέου-καταναλώνω κατέληξε σε ένα παγκόσμιο φιάσκο.
Και με "χρηματιστηριακούς όρους" η "φούσκα" όπως ήταν φυσικό έσκασε.
Και όπως είναι επίσης φυσικό με νόμους που εξυπηρετούν πάντα εκείνους που έχουν και κατέχουν εμείς χρωστάμε και είμαστε υπόδουλοι ενώ εκείνοι τρίβουν τις παχιές σαπιοκοιλιές τους.
Το ζητούμενο στο σήμερα -και για να πάμε ένα βήμα μπροστά- είναι να αποδεχθούμε την αλήθεια εκ των πραγμάτων και να αρνηθούμε αυτή την διαδικασία.
Το επόμενο βήμα είναι η συνένωση των δυνάμεων με όλους εκείνους που βρίσκονται στον ίδιο παρανομαστή τους λαούς της Ευρώπης.
Το τρίτο βήμα είναι η συνειδητή επιστροφή στις αξίες με ταυτόχρονη την επίγνωση του ότι θα υποφέρουμε, πράγμα που όμως θα γίνει έτσι κι αλλιώς.
Τουλάχιστον ας υποφέρουμε για ένα καλύτερο αύριο στηριγμένο σε σωστές βάσεις και όχι για να επανέλθουμε σε ένα "σικέ" παιχνίδι.
Η σύνδεση της αμοιβής με το καθήκον π.χ αποδεικνύεται ότι λειτουργεί ως ιδανικός καταλύτης και αφήνει τεράστια περιθώρια ώστε τα "σκουλήκια" της σήψης να διέλθουν και να καταστρέψουν τον κοινωνικό ιστό οποιασδήποτε χώρας.
Οι γνωστές ατάκες του τύπου "με 800 ευρώ που παίρνω γιατί ν'ασχοληθώ?" θα πρέπει να αποβληθούν άμεσα και παρ'αύτα από την συνείδηση μας.
Η ταυτόχρονη συλλογική επιστροφή στις αξίες της απόδοσης δικαιοσύνης, του σεβασμού και προστασίας του αδυνάτου από τον δυνατό κ.λ.π. θα μπορέσουν να ανασκευάσουν το κατεστραμμένο οικοδόμημα σε σωστή βάση.
Αν κάνει ο καθένας μας το καθήκον του όπως έχει οριστεί να το κάνει το βέβαιον είναι ότι θα επανακάμψουμε αργά αλλά σταθερά αλλά προς την σωστή κατεύθυνση αυτή την φορά.
Το κοινωνικό κράτος και το κράτος δικαίου είναι αυτά που αποσαρθρώθηκαν πρώτα και μας οδήγησαν εδω.
Άλλωστε αυτά είναι και τα ύψιστα δείγματα του ανθρώπινου πολιτισμού που τον κάνει τόσο ξεχωριστό από τα ζώα και την ζούγκλα.

Kάνει ο Γιώργος την αρχή είμαστε δεν είμαστε τίποτα δεν είμαστε βρε.....

Επικαλούμενος έναν ακατανόητο μαζοχισμό, προτιμώ να πιστεύω πως η παρατεταμένη ασάφεια, η περιορισμένη οξυδέρκεια και η χαρακτηριστικότατη περιστασιακότητα (circumstantiality) της σκέψης του πρωθυπουργεύοντα παπανδρέου είναι αποτέλεσμα μιας συνειδητής προσπάθειας εξαπάτησης των Ελλήνων και όχι ενδείξεις μέτριας νοημοσύνης ή -αλοίμονο- γνωσιακού ελλείμματος. Γιατί αν ισχύει αυτό που ο μέσος Έλληνας αναρωτήθηκε έστω και προσωρινά το προηγούμενο βράδυ, προκύπτουν ζητήματα ηθικής στην αντιμετώπιση του εχθρού και δέους για το πόσο αδίστακτοι είναι όσοι τον επέβαλαν στο ελληνικό λαό. Ό,τι και να συμβαίνει, η μαριονέτα που παριστάνει τον ηγέτη απέδειξε ότι δεν είχε και δεν έχει να προσφέρει το παραμικρό σε όσους τον ψηφίζουν και σε όλους τους υπολοίπους που τον ανέχονται. Βέβαια, για τα δικά του αφεντικά, ο ρόλος του ως "ανθρώπου τους στην Αθήνα" δεν έχει ακόμα ολοκληρωθεί. Αν και μετά τη χτεσινή διακαναλική μαύρη τρύπα της λογικής, ο άνθρωπος που ξεπερνάει στο τίποτα ακόμα και τους πανελλήνιους πρωταθλητές καραμανλή και αβραμόπουλο είμαι σίγουρος πως θα προκάλεσε τρόμο ακόμα και σε εκείνους που δίνει λόγο -δεν εννοώ βεβαίως τους Έλληνες. Το παρελθόν αυτής της καταστρεπτικής για τη μεταπολεμική Ελλάδα οικογένειας δυστυχώς δε μπορούμε να το ανατρέψουμε. Χρειάζεται όμως να ανατρέψουμε το παρόν της. Η οριστική και αμετάκλητη παύση της ενασχόλησης με τα κοινά του δωσίλογου πρωθυπουργού πρέπει να απαιτηθεί άμεσα. Και να διεκδικηθεί. Το ίδιο και η δράση της υπόλοιπης οικογένειας -ας κάνουν τα παλικάρια ό,τι γουστάρουν, αλλά όχι στο όνομά μας και όχι με τα δικά μας λεφτά. Και μαζί να διεκδικήσουμε και τον πολιτικό εξοστρακισμό και των υπόλοιπων παχύδερμων που παρασίτησαν και παρασιτούν δίπλα του. Η στέρηση της εξουσίας για αυτόν και για τους σαπρόφυτους παρατρεχάμενούς του θα είναι τιμωρία μεγαλύτερη και από τη φυλακή.