Σάββατο 30 Οκτωβρίου 2010

Νέες λαμπρές σελίδες.

Η περίφημη δήλωση Γιούνγκερ είχε δύο σκέλη. Το πρώτο αφορούσε τον Ελληνα πρωθυπουργό που έκανε τη δήλωση περί "διεφθαρμένης χώρας" και το δεύτερο την ομολογία του (Γιούνγκερ) πως η πραγματική κατάσταση της ελληνικής οικονομίας ήταν γνωστή στην ΕΕ (προφανώς και στο ΔΝΤ).

Στην Ελλάδα,εμείς οι "μπουνταλάδες",ευτυχήσαμε να ασχοληθούμε-ενημερωθούμε μόνο με το πρώτο σκέλος. Κι αυτό μόνο για 2-3 εικοσιτετράωρα και χάρη στην πρεμούρα και επιπολαιότητα μερικών "διαφωτιστών".

1) " Κυβερνώ μια διεφθαρμένη χώρα ".
Ο υπεύθυνος Οικονομικών κ.Παπακων/νου, φωτογράφισε τον Φυγά-Καραμανλή.
Η λογική του υπουργού ήταν απλή:ο κ.Γιούνγκερ αναφέρεται σε "πρώην" πρωθυπουργό (άρα δεν είναι ο σημερινός) κι από τους δύο προηγούμενους είναι ο εξής ένας...(Καραμανλής). Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος υιοθέτησε την άποψη.

Δύο "θεματοφύλακες" της δημοσιογραφίας ονομάτισαν τον Φυγά. Ο κ.Μ.Καψής και ο κ.Γ.Παπαχρήστος,μέσα από το Mega-λεία channel (πού αλλού!!). Φυσικά η επίθεση που εξαπολύθηκε εναντίον ενός πρωθυπουργού (πρώην) ήταν σφοδρή, αναμενόμενη και πολιτικά ορθή: κανείς δεν δικαιούται να μιλάει για τη χώρα του με τέτοιο υποτιμητικό και επικίνδυνο τρόπο!!

Σύντομα διαπιστώθηκε πως ο αξιωματούχος της ΕΕ, αναφέρονταν στον σημερινό πρωθυπουργό!! Αυτόματα όλοι οι αναφερόμενοι πετεινοί, εσιώπησαν. Χωρίς να ιδρώσει το αυτάκι τους. Αντίθετα. Εξαπέλυσαν νέα,διαφορετική επίθεση:
"αλήθειες είπε ο πρωθυπουργός. Είμαστε όλοι διεφθαρμένοι!!"...και ζήσαμε εμείς καλά κι αυτοί καλύτερα!! Μέχρι την επόμενη αποστολή συκοφάντησης.

Το επόμενο φορτίο λάσπης. Την επόμενη επιχείρηση αποπροσανατολισμού. (να είμαστε πραγματιστές: αν δεν ήταν ο Παπανδρέου ο "δράστης",το θέμα θα "έπαιζε" μέχρι τις εκλογές!!).

Ο σημερινός πρωθυπουργός,οι περισσότεροι υπουργοί και τα φερέφωνα ΜΜΕ και δημοσιογράφοι,εδώ και 12 μήνες συμμετέχουν στην ίδια επιχείρηση.
Την επιχείρηση που μας βάφτισε όλους εμάς ως ταυτισμένους με τη διαφθορά.

Ως συνενόχους για την κρίση. Ως συνεταίρους στο φαγοπότι.
Η σελίδα που άνοιξε για την χώρα, δεν θα κλείσει εύκολα.

Προς το παρόν ο κόσμος υποφέρει και ο πρωθυπουργός...σφυρίζει. Θύμωσε όταν,χτες, ο Τσίπρας τον καλωσόρισε στη "χώρα των διεφθαρμένων¨, στο "κοινοβούλιο της διαφθοράς". Γιατί άραγε;; Ο πρωθυπουργικός πατριωτισμός υπέρεχει;; Ο ίδιος ήταν που δεν έχανε ευκαιρία να μιλήσει για "διαφθορά". (και η διαφθορά έχει υποκείμενα. Είτε πολίτες,είτε πολιτικούς. Ποτέ δεν αναφέρεται σε...ζώα ή ...φυτά!!).

Οι αναφορές του πρωθυπουργού στη διαφθορά ήσαν καθοριστικές.
Στη Βουλή. Στην κοινοβουλευτική ομάδα του Πασοκ.
Σε όλες τις συνεντεύξεις του στα ξένα ΜΜΕ.
Ατυχώς για μας, οι δηλώσεις-αναφορές γίνονταν και την περίοδο,που "πάσχιζε" για την αποκατάσταση της χαμένης ελληνικής αξιοπιστίας!!

Οι καρποί αυτής της προσπάθειας, φαίνονται σήμερα!!
Πολύ φοβάμαι πως σύντομα θα αρχίσουν να τρέχουν για να συμμαζέψουν τις συνέπειες περί ελληνικής διαφθοράς,τεμπελιάς κλπ!!

2) Το δεύτερο σκέλος της δήλωσης Γιούνγκερ, ελάχιστα έως καθόλου, μας απασχόλησε. Η κυβέρνηση σιωπά.Ιδια και η στάση των ΜΜΕ.
" Γνωρίζαμε, αλλά σιωπούσαμε. Γερμανοί-Γάλλοι ωφελήθηκαν".
Εξ ίσου σημαντική δήλωση.Σας δανείζαμε και σας τα παίρναμε!!
Καμμιά αντίδραση!!

Μη τυχόν δυσαρεστήσουμε τους...δανειστές και βιαστές μας!!
Γαργάρα!! κυβερνητική,μιντιακή!!

Προ ημερών ο πρωθυπουργός είχε δηλώσει σε δημοσιογράφους πως η εξεταστική για την Οικονομία θα "φτάσει" μέχρι το 2001. Χωρίς να υπάρξει δημοσιογραφική ή πολιτική πίεση. Την επόμενη ημέρα αντέδρασε ο Σημίτης.
Ζήτησε την "επέκταση" της εξεταστικής μέχρι το 1996!!
Χτες ο πρωθυπουργός "περιόρισε" τον χρονικό ορίζοντα στην περίοδο 2007-2009.

(Τελεία και παύλα!! Νέα γαργάρα!! Ο σημιτισμός ζει. Και απειλεί!!
Κόψε τις μαλακίες,γιατί...μαζί τα κάναμε ΟΛΑ!!).
Η ιδέα μιας τέτοιας εξεταστικής, είναι απολύτως...γελοία!!

Οχι γιατί ο Θεσμός θα εξευτελιστεί για μια φορά ακόμη. Οχι γιατί τα δύο κόμματα (αυτά κυβέρνησαν) μέσω των εξεταστικών συσκότισαν γεγονότα, συμψήφισαν ευθύνες, αλληλοαπαλλάχτηκαν!!

Αλλά, γιατί δεν έχει κανένα νόημα,πλέον!!
Ο Γιούνγκερ παραδέχθηκε πως γνώριζαν. Και δεν γνώριζαν μόνο την πραγματική κατάσταση της οικονομίας μας.
Γνώριζαν και την πλαστότητα των στοιχείων που τους έδιναν ό λ ε ς οι ελληνικές κυβερνήσεις!!
Γνώριζαν περί παραποιημένων στοιχείων. Δεν παρενέβαιναν ουσιαστικά για τους ίδιους λόγους που σιωπούσαν και για το χάλι-εξάρτηση της οικονομίας μας!!
Η κεραμίδα, λόγω της "αποκάλυψης", έπεσε στο κεφάλι του ελληνικού λαού και όχι στο κεφάλι του Σημίτη,του Καραμανλή,του Παπανδρέου, των υπουργών τους και των φίλων τους στην Ευρ.Ενωση και το ΔΝΤ!!

Κι όμως.
Ενώ γνώριζαν τα πάντα και η κατάσταση ήταν εξόχως σοβαρή...η χώρα  δεν οδηγήθηκε σε κάποιο Μνημόνιο!! ( οι επιτηρήσεις ήταν το μέσο συνέχισης των ίδιων πολιτικών λιτότητας στο εσωτερικό της χώρας και της συνέχισης ...αρμέγματος της ελληνικής αγελάδας, από το εξωτερικό).
Το Μνημόνιο δεν αποτελεί αναγκαίο κακό. Δεν είναι το τούνελ,που θα μας οδηγήσει σε...σοσιαλιστικό ξέφωτο!!
Αν ήταν αναγκαίο, θα μας είχε επιβληθεί νωρίτερα!!
by Dimitris Z

Παρασκευή 29 Οκτωβρίου 2010

Απέχω....

Δεν θα πάρω με την σειρά τα ψηφοδέλτια, ούτε θα περιμένω στην ουρά, ούτε θα παραδώσω την ταυτότητά μου να εγγραφούν σωστά τα στοιχεία μου για το εκλογικό μου «δικαίωμα». Αρνούμαι. Και ναι, αυτή την φορά δεν το κάνω με κανένα ίχνος ενοχής. Αυτή την φορά δεν θα μπω στο παραβάν, ούτε θα κλειστώ στο σπίτι εκείνη την Κυριακή. Αντιθέτως θα βάλω την πανοπλία της συνείδησης και θα βγω στα καφενεία που συναθροίζονται υποψήφιοι της κακιάς ώρας, που θεωρούν ότι η άθλια ύπαρξή τους πήρε βαρύτητα λόγω της ανάγκης του κάθε καημένου επικεφαλής να κλείσει ψηφοδέλτιο, και θα φτύσω. Όπλα δεν έχω για να τους πολεμήσω αλλά ούτε το δικαίωμα να τους απαγορεύσω την κάθοδο τους στην πολιτική, έχοντας όλοι τους κατά αυτόν τον τρόπο, υπογράψει συμβόλαιο με την κατοχική κυβέρνηση της χώρας. Μπορώ όμως να τους φτύσω στα μούτρα γιατί αυτή την φορά η συμμετοχή τους και μόνο σε εκλογές που έχουν αποφασιστεί από τους κουμαντοδόρους της Κρίσης συγκρίνεται μόνο με την συμμετοχή στην Κατοχική Κυβέρνηση των Ναζιστών.

Το παραμυθάκι των μικρών κομμάτων, του λευκού και του άκυρου, ας το πουλήσουν στον όχλο που θεωρεί ότι θα κάνει την επανάστασή του ρίχνοντας στην κάλπη την αρνητική του ψήφο. Η ιδέα και μόνο ότι τα καταστατικά ψηφοφορίας θα τα βρει η γενιά του 2045 και θα δει τις υπογραφές εκατομμυρίων Ελλήνων ψηφοφόρων να συνωμοτούν ψηφίζοντας ο,τιδήποτε εναντίον της ίδιας τους της χώρας, κάνει το αίμα να παγώνει.

Το δικαίωμα του εκλέγειν ανήκει σε μία χώρα ελεύθερη. Σε μία χώρα σκλαβωμένη είναι αποδοχή της κατάστασης και διαιώνιση της σκλαβιάς με τις ευχές του όχλου. Δεν υπάρχει καμία δικαιολογία από οποιονδήποτε θέλει να λέγεται ελεύθερος και ευσυνείδητος άνθρωπος. Οι διαχωριστικές γραμμές δεξιών-αριστερών, κεντρώων-οικολόγων, ακροδεξιών και απολιτίκ, έχουν σβηστεί παντελώς- και τυπικά- ένα χρόνο πριν. Όσοι συμμετέχουν σε αυτό το προδοτικό για την χώρα πισώπλατο χτύπημα που λέγεται «εκλογές του Νοεμβρίου» και για τις όποιες θα ακολουθήσουν σε υπό κατοχή συνθήκες, δηλώνουν τις ευχαριστίες τους για τα όσα δεινά έχει τραβήξει αυτός ο τόπος και για τα χειρότερα που θα έρθουν μετεκλογικά. Η ψήφος αυτή την φορά μοιάζει με την σφαίρα που θα ρίξει ο κάθε νομοταγής ψηφοφόρος στο ήδη νομίμως πληγωμένο κορμί της Ελλάδας.

Όσο για το ερώτημα: «Θα αλλάξει κάτι με την αποχή;», που λέγεται ελαφρά τη καρδία από ραγιάδες απαίδευτους, η απάντηση είναι: «Η αποχή είναι η ψήφος υπέρ της Ελλάδας». Και αυτή η χώρα δεν χώρεσε ποτέ σε παραβάν, ούτε σε κάλπη, ούτε στο όνομα του κάθε υποτακτικού που κορδώνεται για την υποψηφιότητά του. Δεν διεκδικείται με εξουσία σε όσα παζάρια της Δημοκρατίας κι αν την έχουν σύρει. Δεν μπαίνει, που να πάρει, σε ποσοστά κομμάτων. Ή την έχεις 100% στο αίμα σου ή δεν την έχεις καθόλου.

Μία γκαζόζα, παρακαλώ.

Κύκλοι προσκείμενοι στον τ.πρωθυπουργό Σημίτη, διέρρεαν από χτες βράδυ, πως, μαζί με το "μέρισμα ευτυχίας" των 100-300 ευρώ, θα σταλεί και από μια γκαζόζα σε κάθε χαμηλοσυνταξιούχο. Μοναδική προϋπόθεση είναι το συνολικό συγγενικό εισόδημα να μην υπερβαίνει τις 12.000.
Οι ίδιοι κύκλοι δήλωναν πως αυτή η "προσφορά Ζωής" είναι ενδεικτική των προθέσεων των μελών της σημερινής και προ-χτεσινής κυβέρνησης να συνδράμουν αποφασιστικά στη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης του ελληνικού λαού.
Τονίζουν,δε, πως η απόφαση για την χορήγηση των "προσφορών" ήταν ομόφωνη από τα 456 μέλη όλων των κυβερνήσεων Πασοκ.
Η απόφαση ελήφθη παρά τις σφοδρές αντιρρήσεις της τρόϊκας, στελέχη της οποίας απείλησαν με αποχώρηση από την Ελλάδα.
Οι δύο πρωθυπουργοί Πασοκ, μετά από την ιδιαίτερη συνομιλία που είχαν, εξέ φρασαν την αλληλεγγύη τους προς τον δοκιμαζόμενο λαό.
Σε κοινό ανακοινωθέν, διατύπωσαν την πρόθεσή τους να συνεχίσουν την πολιτική ''προσφορών" για τα επόμενα 10 χρόνια. Με την ευκαιρία της επετείου του "ΟΧΙ" απέκλεισαν το ενδεχόμενο επιμήκυνσης του χρόνου "υποτέλειας" που υπέγραψε η προηγούμενη κυβέρνηση της Ν.Δ.
Στη συνέχεια δόθηκε κοινή συνέντευξη των δύο πατριωτών πρωθυπουργών και παρουσία των ανθυ-υπο-πατριωτών Παπακων/νου, Χρυσοχοίδη και Λοβέρδου.
Οι αποφάσεις που ανακοινώθηκαν έχουν ως εξής:
- Κανείς Ελλην πατριώτης δεν έχει το ηθικό δικαίωμα να πεθάνει προτού κλείσει το 85ο έτος της ηλικίας. Ανδρες και γυναίκες.
Το μέτρο αυτό ελήφθη στα πλαίσια υλοποίησης παλιότερων αποφάσεων του ευρωπαϊκού δικαστηρίου για την ισότητα των δύο φύλων.
- Από το έτος 2222 καθιερώνεται ελάχιστος μηνιαίος μισθός 7.777 ευρώ. Το μέτρο ισχύει για τον Δημόσιο τομέα, με την προϋπόθεση να υπάρχει.
- Καταργείται, από το ίδιο έτος, ο φόρος μισθωτών υπηρεσιών.
- Οι συντελεστές ΦΠΑ μειώνονται στο 0,0001% για όλα τα αγαθά και υπηρεσίες.
- Επιβάλλεται φόρος 2011% σε όλες τις τράπεζες.
- Καταργούνται όλα τα νοσοκομεία και όλα τα ΑΕΙ-ΤΕΙ της χώρας. Σε κάθε ελληνική οικογένεια θα αποσταλεί από ένας γιατρός κι ένας καθηγητής.
Μ΄αυτόν τον τρόπο θα απαλλαγεί η ελληνική κοινωνία από τα φακελάκια και τα φροντιστήρια.
- Το δημόσιο χρέος των 666 δισ. ευρώ θα αναλάβει να εξοφλήσει εντός 15 ημερών όμιλος τραπεζιτών, βιομηχάνων, ιδιοκτητών ΜΜΕ, μεγαλοδημοσιογράφων, εφοπλιστών, κρατικοδίαιτων (στο παρελθόν) προμηθευτών και εργολάβων.
Οι πολιτικοί αρνήθηκαν να αναλάβουν "μερίδιο κρίσης", επικαλούμενοι σχετικό Διάταγμα του Βυζαντίου.
- Η Πατρίς, ως ελάχιστο φόρο τιμής στα μέλη του παραπάνω Ομίλου ευεργετών θα ανακηρύξει το 2010 ως "έτος αδιάφθορων".
- Οι δύο πρωθυπουργοί και οι 456 διατελέσαντες υπουργοί Πασοκ, απηύθυναν έκκληση προς τον ελληνικό Λαό, εν όψει των εκλογών, θέτοντας το δίλημμα:
Μνημόνιο Α΄ ή Μνημόνιο Β΄;;;;
by Dimitris Z

Πέμπτη 28 Οκτωβρίου 2010

Διλήμματα και...καρπούζια!!

Στη μάζωξη για την κλιματική αλλαγή στη Μεσόγειο, που έγινε προ ημερών στην Αθήνα, μίλησε και ο Ελληνας πρωθυπουργός. Ανάμεσα στα άλλα, αναφέρθηκε και στην "παρ΄ολίγον χρεωκοπία" της χώρας.
Είναι αλήθεια πως το συνηθίζει. Πριν και μετά την υπογραφή του Μνημονίου.
Καθιέρωσε αυτήν την πολιτική και επικοινωνιακή συμπεριφορά από τον Γενάρη.
Οπου βρεθεί κι όπου σταθεί, εντός ή εκτός Ελλάδας. Σε συναντήσεις του με ξένους ηγέτες. Στις αναρίθμητες συνεντεύξεις του.
Παντού, λοιπόν, από τότε μέχρι και σήμερα, δεν παραλείπει να τονίζει με έμφαση την "παρ΄ολίγον" χρεωκοπία μας. Αλλοτε με υπερβολές, άλλοτε για σκοπιμότητα.
Οσα δίκια και να του αναγνωρισθούν για το πρώτο διάστημα, σήμερα η συνέχιση αυτής της τακτικής καταλήγει γραφική και επικίνδυνη. Σήμερα, πια, αυτή η συμπεριφορά δεν προσφέρει τίποτα. Οσο και να θεωρεί ο πρωθυπουργός πως μ΄αυτόν τον τρόπο "ανεβάζει" τις μετοχές του περί εντιμότητας και αξιοπιστίας!!
Αρκετά ακούσαμε, κι εμείς και οι ξένοι, για γκρεμούς και τιτανικούς.
Εκτός κι αν, θεωρεί πως μέσα από αυτές τις αρνητικές, για τη χώρα, αναφορές, α ν τ λ ε ί κάποιου είδους νομιμοποίηση!!
Νομιμοποίηση που δεν έλαβε στις βουλευτικές εκλογές, αλλά μπορεί να διεκδικήσει στις αυτοδιοικητικές του Νοέμβρη!!
Το γνωρίζουν αυτό ο πρωθυπουργός, οι συνεργάτες του και...η τρόϊκα.
Γνωρίζουν όλοι αυτοί (και εμείς,φυσικά) πως το αποτέλεσμα των εκλογών θα σηματοδοτήσει τις εξελίξεις στη χώρα.
Γι αυτό και έσπευσε πρώτος (ο πρωθυπουργός) να θέσει το δικό του δίλημμα: ψηφίζουμε υπέρ ή κατά του Καλλικράτη. Από τη μια μεριά οι συγκλονιστικές και απαραίτητες αλλαγές που φέρνει ο νέος Θεσμός κι από την άλλη η στασιμότητα, με ότι αρνητικό συνεπάγεται αυτή.
Αλήθεια, πίστευε πως το Μνημόνιο (και η συνολική οικονομική πολιτική), θα άφηνε αδιάφορο το εκλογικό σώμα και όλο το Λαό;;
(Χρειάζονταν κάποιος Σαμαράς για κάτι τέτοιο;;).
Το δίλημμα αποσύρθηκε. Τη θέση του την πήρε ένα άλλο.
Την "πιστολιά" την έριξε ο Γ.Ραγκούσης από τα Χανιά: " σ΄αυτές τις εκλογές αναμετρώνται οι δυνάμεις του φωτός και οι δυνάμεις του σκότους"!!
(Το συγκεκριμένο "δίλημμα" ετέθη για πρώτη φορά από τον Μένιο Κουτσόγιωργα, στις ευρωεκλογές του 1984!! Πίστευα πως ο Ραγκούσης διαφέρει από το Μένιο.
Στο πολιτικό ήθος, στις πολιτικές-επικοινωνιακές τακτικές).
Φως εναντίον σκότους!! Πατριώτες εναντίον μιασμάτων!!
Δυστυχώς, ο σημερινός υπουργός Εσωτερικών, στενός συνεργάτης του πρωθυπουργού, το νέο ήθος και ύφος του Πασοκ, ανέσυρε από τα βρωμόνερα της πολιτικής μας ιστορίας ότι πιο νοσηρό, ακραίο και (πολιτικά) πρόστυχο: τη λογική της πόλωσης και του διχασμού.
Δ ι κ α ί ω μ ά του!!!!!
Αναρωτιέμαι, όμως, αν στις "δυνάμεις του φωτός" συγκαταλέγεται και ο υποστηρι- ζόμενος από το Πασοκ, Π.Τατούλης.
Αναρωτιέμαι αν στις "δυνάμεις του σκότους" συμπεριλαμβάνονται και ο Δημαράς στην Αττική και ο Καλούδης στα Ιόνια.
Ολα εκείνα τα κυβερνητικά και κομματικά στελέχη που αρνήθηκαν να είναι υπο ψήφιοι στις εκλογές, σε ποιό μπλοκ δυνάμεων ανήκουν;;
Τα επινοούμενα διλήμματα έχουν ξεπεραστεί.
Ο κάθε πολίτης-ψηφοφόρος έχει το δικό του προσωπικό ή οικογενειακό δίλημμα.
Πολλοί, έχουν από καιρό απορρίψει τέτοιες λογικές. Και πολλοί είναι εκείνοι που μετάνιωσαν για τη φορά που υπέκυψαν σε κάποιο δίλημμα.
Ο πρωθυπουργός απέτυχε να "περάσει" στο Λαό το δίλημμά του.
Δεν κατάφερε να "παίξει στο γήπεδό του". Οπως δεν κατάφερε να "κατεβάσει" στο γήπεδο δυνατή ομάδα. Μένει να δούμε αν έχει "πάγκο".
Είμαστε ανοιχτοί σε κάθε νέο δίλημμα. Και στην αναμενόμενη πόλωση.

Αυτό θα το δούμε από αύριο, με την διακαναλική-πανεθνική συνέντευξή του.
Εκείνο που δεν θα δούμε είναι οι δημοκρατικές του ευαισθησίες, η απουσία των οποίων οδηγεί σε ολισθηρό, αντιδημοκρατικό δρόμο. Εξηγούμαι:
Σαν πρωθυπουργός έχει τη δυνατότητα να εμφανίζεται ενώπιον του Λαού όποτε το κρίνει απαραίτητο και το επιθυμεί. Καθορίζει το παιχνίδι κατά το εκάστοτε κομματικό συμφέρον.

Ακόμα και με βουλευτικές εκλογές θα μας απασχολήσει!!
Αυτός έχει το μαχαίρι!!
ΕΜΕΙΣ, όμως, ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΤΟ ΚΑΡΠΟΥΖΙ ΤΟΥ !!!

Τετάρτη 27 Οκτωβρίου 2010

«Τράπεζες – ζόμπι» ρημάζουν ΗΠΑ – ΕΕ

Τρομακτικοί είναι οι αριθμοί που αφορούν στο κόστος της διάσωσης των αμερικανικών και ευρωπαϊκών τραπεζών με χρήματα των κυβερνήσεων των ΗΠΑ και των χωρών – μελών της ΕΕ συν των αρμόδιων οργάνων της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Oπως υπολογίζει το αμερικανικό περιοδικό “ Νιούζγουικ”, στις ΗΠΑ το ποσό αυτό ανέρχεται στο ασύλληπτο ύψος των 3,7 τρισεκατομμυρίων δολαρίων και στην ΕΕ σε 2 περίπου τρισεκατομμύρια δολάρια!

Τα αστρονομικά αυτά ποσά μετακυλίονται ουσιαστικά στις πλάτες των Αμερικανών και των Ευρωπαίων φορολογουμένων και ακριβώς αυτή είναι η αιτία της υστερίας πανευρωπαϊκής επιβολής μέτρων εξουθενωτικής λιτότητας που διαπερνά πλέον την πολιτική των κυβερνήσεων όλων των κρατών – μελών της ΕΕ. Oλα αυτά τα παραμύθια περί χωρών και λαών της Ευρώπης που δήθεν ζούσαν με δανεικά εις βάρος των Γερμανών, όλο αυτό το αμόκ απολύσεων εκατομμυρίων δημοσίων υπαλλήλων στις χώρες της ΕΕ, όλη αυτή η φρενίτιδα αύξησης των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, όλη αυτή η αρπακτικότητα μείωσης των μισθών και των συντάξεων αποσκοπούν στην παραπλάνηση των πολιτών, προκειμένου να μπορέσουν οι κυβερνήσεις να αρπάξουν από τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους όσο περισσότερα χρήματα μπορούν για να καλύψουν όσο το δυνατόν μεγαλύτερο μέρος των ασύλληπτων ποσών που έχουν χαρίσει στους τυχοδιώκτες τραπεζίτες.

Αυτή είναι η πραγματική αιτία της πανευρωπαϊκής λιτότητας. Oλα τα άλλα που ακούγονται και γράφονται, ακόμη και όταν έχουν πραγματική υπόσταση προβλημάτων, στην παρούσα φάση λειτουργούν μόνο ως προσχήματα. Σε καμιά περίπτωση η λύση τους δεν προϋποθέτει αυτό το αμόκ λιτότητας για τους λαούς.

Είναι γελοίο π.χ. να ισχυριζόμαστε ότι ο Σαρκοζί καλώς προωθεί τη μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού σήμερα, το 2010, κάνοντας τη Γαλλία άνω – κάτω και βγάζοντας εκατομμύρια Γάλλους στους δρόμους, επειδή η χορήγηση των συντάξεων στη χώρα αυτή θα παρουσιάσει πρόβλημα το… 2050!!!

Παράλληλα, αυτή τη στιγμή κυρίως στις ΗΠΑ, αλλά και στην ΕΕ συντελείται μια ακόμη ληστεία των τραπεζών – αυτή τη φορά εις βάρος όσων έχουν καταθέσει σε αυτές, μέσω της πολιτικής των σχεδόν μηδενικών επιτοκίων. Γλιτώνοντας τους τόκους, μόνο στις ΗΠΑ οι τράπεζες υπολογίζεται ότι αντικειμενικά αφαιρούν από τους καταθέτες περίπου… ένα τρισεκατομμύριο δολάρια τον χρόνο!

Οι τράπεζες όμως “ γδέρνουν” και όσους δανείζονται από αυτές. Το 2007, κατά μέσο όρο στις ΗΠΑ οι τράπεζες δανείζονταν από τη FED, την κεντρική τράπεζα, με επιτόκιο 5,25% και χορηγούσαν π.χ. στεγαστικά δάνεια με επιτόκιο 6,4%. Στην περίπτωση αυτή δηλαδή είχαν κέρδος μια διαφορά επιτοκίου 1,15%.

Σήμερα η FED δανείζει στην ουσία δωρεάν τις αμερικανικές τράπεζες: έχει ρίξει το επιτόκιό της στο τελείως συμβολικό ύψος του 0,25% (!), μειώνοντάς το δηλαδή κατά 5 ολόκληρες εκατοστιαίες μονάδες. Ομως οι τράπεζες αυτές χορηγούν σήμερα στεγαστικά δάνεια με επιτόκιο… 6,1%! Το επιτόκιο χρηματοδότησής τους μειώθηκε δηλαδή κατά 5 μονάδες, αλλά αυτές μείωσαν το επιτόκιο των στεγαστικών δανείων τους μόλις κατά 0,3 μονάδες και έτσι έχουν πλέον κέρδος μια διαφορά επιτοκίου… 5,85% από 1,15% που είχαν το 2007! Το κέρδος τους δηλαδή αυξάνεται πάνω από 500%!

Ανταμείβονται δηλαδή ουσιαστικά επειδή προκάλεσαν την παγκόσμια οικονομική κρίση!

Αυτή η πολιτική έχει δύο σοβαρότατες παρενέργειες, πέραν της κραυγαλέας ληστείας εις βάρος των εργαζομένων, των καταθετών και των δανειστών.

Πρώτον, καθώς απορροφά τεράστια κονδύλια από την πραγματική οικονομία, βαθαίνει την κρίση, καταστρέφει επιχειρήσεις που παράγουν προϊόντα και υπηρεσίες, αφού ούτε ο κόσμος έχει τόσα λεφτά για να ψωνίσει τα προϊόντα ή τις υπηρεσίες τους ούτε οι τράπεζες δανείζουν τις επιχειρήσεις για να συνεχίσουν τις παραγωγικές δραστηριότητές τους.

Αυτή η πολιτική στραγγαλίζει έτσι την οικονομία αντί να βοηθήσει την ανάπτυξη και μέσω αυτής την έξοδο από την κρίση.

Δεύτερον, αποτρέπει κάθε εξυγίανση του τραπεζικού συστήματος, κρατώντας μέσα στο παιχνίδι τράπεζες που θα έπρεπε να είχαν κλείσει. “ Οι ΗΠΑ και η Ευρώπη είναι ακόμη γεμάτες με “ τράπεζες – ζόμπι” που θα είχαν χρεοκοπήσει, αν δεν ήταν οι κυβερνητικές εγγυήσεις, τα σχεδόν μηδενικά επιτόκια και οι αγορές περιουσιακών στοιχείων από τις κεντρικές τράπεζες” γράφει χαρακτηριστικά το “ Νιούζγουικ”.

ΑΔΙΕΞΟΔΟ
Δεν υπάρχει λύση με ίδια πολιτική

Οσο συνεχίζεται αυτή η γραμμή των κυβερνήσεων απέναντι στις τράπεζες, όχι μόνο δεν πρόκειται να υπάρξει έξοδος από την κρίση, αλλά θα οδηγηθούμε αναπότρεπτα και στο σπάσιμο μιας ακόμη τραπεζικής “ φούσκας”, καθώς θα απαιτηθεί να διασωθούν πάλι οι τράπεζες που είναι αντικειμενικά χρεοκοπημένες και που έχουν σωθεί με τα λεφτά των κυβερνήσεων – δηλαδή των φορολογουμένων. Γιατί να κλείσει μια χρεοκοπημένη τράπεζα όταν χρηματοδοτείται από την αμερικανική FED ή την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα με 0,25% ή 1% επιτόκιο με χρήματα των φορολογουμένων, τα οποία καταλήγουν σε μεγάλο μέρος τους στις τσέπες των τραπεζικών στελεχών ως μπόνους εκατομμυρίων και στα χρηματοκιβώτια των μετόχων ως μερίσματα;
by George Delastik

Προεκλογικές…πόζες και βιογραφικά

ΚΑΛΟ το επάγγελμα και με προοπτικές. Απ’ τον μπαμπά στο γιο, στην κόρη, στον επίγονο…Πορευόμαστε με πολιτικούς πολλών γενεών (οι Βαρβιτσιώτηδες είναι επτά!). Με επαγγελματίες που επιμένουν. Με στρείδια κολλημένα στο δημόσιο ταμείο, «εργαζόμενους» με γραφεία και υπαλλήλους. Εκεί προσφέρουν καφέ στον «πελάτη», με το αφεντικό να σου χτυπάει την πλάτη. Με πεσκέσι «τότε» για τον…χρυσό σταυρό, σήμερα.

ΤΑ’ παμε για τους πολιτικούς και δεν καταλαβαίνουν τίποτα. Γραφεία πολλαπλά, κεντρικά-περιφερειακά, πολυτελή και επιπλωμένα, στελεχωμένα με συγγενείς και αποσπασμένους λουφαδόρους. Για δημόσιες σχέσεις οι τελευταίοι και με την α.α.(αντ’ αυτού) εκπροσώπηση της εξουσίας. Με φρουρούς, μισθούς (αποζημίωση το λένε), σύνταξη κι ούτε μια…παραίτηση για την οργή του κόσμου.

ΑΥΤΑ, λοιπόν, τα χιλιοειπωμένα φαίνεται να μην έφτασαν στ’ αυτιά των υποψηφίων. Άλλης τάξης πολιτικοί, αλλά στ’ αχνάρια των φτασμένων της βουλής. Μη μείνουν πίσω και χαθούν συνήθειες και δεδομένα, μην τα παρατήσουν απογοητευμένοι και δεν έχουμε, αύριο, δημάρχους, περιφερειάρχες…

ΗΡΘΕ ο «Καλλικράτης» με τους «κινδύνους» του, πλησιάζουν οι εκλογές με τις εκπλήξεις τους. Αγωνιούν οι υποψήφιοι κι είναι ανθρώπινο, εμείς γελάμε από «πείρα» και κεκτημένη ταχύτητα. Με τη χρηματική κατάθεσή τους στον συνδυασμό, με ένα ποσό στην άκρη για προβολή και με την «πιστολιά» να τους ανεβάζει τους σφυγμούς, ξεκίνησαν. Τι; Τον αγώνα που είναι «αγώνας». Όπως τον εννοούν οι ίδιοι και οι καιροί μας. Μοστράρουν τη φάτσα τους στον Τύπο, ποζάρουν αυτάρεσκα, μας «ενημερώνουν» με τα βιογραφικά τους και, βέβαια…ονειρεύονται οι πολλά υποσχόμενοι και ουδόλως δεσμευόμενοι ωραιολόγοι της στιγμής. Γραφεία πολυτελή με ιδιαίτερες, κόσμο για…προσκύνημα κι ύστερα μολύβι και χαρτί για έργα, «έργα», ποσοστά και αναθέσεις. Όλα «δημοσία δαπάνη».

ΚΙ εμείς; Tρίβουμε τα μάτια. Τόση «ζήτηση», τόσο πάθος για προσφορά…Κι ύστερα; Μια τσάρκα σε δρόμους πόλεων, χωριών και περιφερειακούς, μας γεμίζει ντροπή και αηδία. Για τη μόνιμη και πρόσκαιρη βρωμιά με το σκουπιδαριό στα ρείθρα, τη λακκούβα τους να χάσκει με την αφίσα (τους) να σαπίζει στη βροχή. Είναι το αντίδοτο για τα προεκλογικά χαμόγελα των υποψηφίων, ωστόσο, επιμένουν. Δίνουν τη «μάχη» του σταυρού κι ούτε ένας τους δεσμεύεται, δεν «υπογράφει», δεν αρπάζει, συμβολικά, την πλαστική σακούλα για την…διάχυτη «Κόπρο του Αυγεία».
by Thanasis Nikolaidis

Που είναι οι κουκουλοφόροι οεο..;.


Εσχάτως έχω καταλειφθεί από μανία ιερή για την αναζήτηση των "χαμένων" γενικώς. "Τα χω χαμένα" που λένε. Γυρεύω το χαμένο μου χρόνο, το χαμένο παράδεισο, ένα χαμένο μου στυλό, κάνα δυο χαμένα σώβρακα, λίγες χαμένες γκόμενες, εκείνο το (αδικο)χαμένο όνειρο και –ναι, μη σας φανεί καθόλου περίεργο- τις χαμένες λεγεώνες των κουκουλοφόρων αγωνιστών.

Τι γίναν οι κουκουλοφόροι οεο; Γράφει ο Γρηγόρης Αν. Σταμούλης

Κοιτάζω από εδώ, κοιτάζω από εκεί. Έχω καταβροχθίσει Σταδίου, Πανεπιστημίου, Ακαδημίας, Σόλωνος, Σύνταγμα. Τζίφος!

Έναν (!) μωρέ γαμώτο. Έστω για δείγμα, για μπρελόκ, για κονκάρδα. Ένα (!) τελευταίο αντισυμβατικό εραστή της ουτοπίας. Ένα (!) μάχιμο ήρωα να ρίξει μία μολότοφ, να σπάσει μία βιτρίνα, να κάψει μία σημαία, να τουμπάρει ένα αυτοκίνητο, να βάψει με σπρέι τα κτήρια του Τσίλερ. Έναν (!) τελοσπάντων να αναστήσει το ιπποτικό ιδεώδες του Μπακούνιν. Έναν (!) να δώσει αφορμή στο Μέγα Αλέξιο Τσίπρα να φωνασκήσει με έπαρση, κουνώντας τα χέρια σαν μαριονέτα, για τις λαϊκές εξεγέρσεις, το άλκιμο φρόνημα της νεολαίας, τις ανατροπές που φέρνει ο ΣΥΡΙΖΑ και οι λοιπές –χαχα– συνιστώσες.

Εις μάτην. Δε βρήκα ούτε έναν (!).

Ναι λατρεμένοι μου αναγνώστες. Δε βρήκα ούτε έναν κουκουλοφόρο να δικαιώσει το λόγο της ύπαρξής του. Να με πείσει ότι το αδούλωτο πνεύμα της αναρχίας εξακολουθεί να είναι εύφλεκτο και εκρηκτικό.

Και κυριότερα, να με πείσει ότι όλες αυτές οι ορδές των "γνωστών αγνώστων" που με περισσό πάθος, με κοχλάζουσα ορμή, που επιμελώς και συστηματικά φρόντιζαν συχνά πυκνά, κατά την παρελθούσα τριετία, να μετατρέπουν την Αθήνα σε πυροτέχνημα, σε θέατρο του παραλόγου που θα ζήλευε και ο Καμύ και που με μεγάλη άνεση γινόταν της επί χρήμασι εκδιδόμενης γυνής, δεν ήταν fake, virtual, σικέ και υποκινούμενες.

Ναι ξέρω, θα μου πείτε ότι τη σήμερον εκλείπουν όλες οι αιτίες των επαναστάσεων, "βεβαίως, βεβαίως". Τα εμπρηστικά πάθη βυθίστηκαν στην άνυδρη ερημία του Μηδενός. Στη αβάσταχτη νωχέλεια της κοινωνικής δικαιοσύνης. Στην αμεριμνησία της απτέρου μικροαστικής καταστάσεως.

Στην κατοχική/μνημονιακή Ελλάδα όλα βαίνουν καλώς. Πάμε πρίμα.

Στα παπάρια μας, που περικόπτονται οι μισθοί, που καταστρατηγείται κάθε εργασιακή σχέση, που οι απατεώνες πολιτικοί δεν πάνε ποτέ φυλακή, που οι ιεράκες των media στρογγυλόκαθονται στα pay rolls, που "όλοι μαζί τα φάγαμε", που "λεφτά υπήρχαν", που ο Καραμανλής "αναλάμβανει την πολιτική ευθύνη" στο playstation, που ο Geoffrey συμβάλει στον extravagant διεθνή διασυρμό μας διακηρύσσοντας όπου σταθεί κι όπου βρεθεί αρχικά ότι "βουλιάζαμε" και τώρα ότι "κυβερνάει μία διεφθαρμένη χώρα", που οι εργατοπατέρες του σήμερα είναι οι υπουργοί του αύριο, που ο Ερντογάν μας κάνει πλάκα με την συνεκμετάλλευση του Αιγαίου, που ο πνευματικός κόσμος διαχειμάζει στη θαλπωρή του πανεπιστημιακού ασύλου, που ανεχόμαστε την τηλεπερσόνα Πάγκαλος ως αντιπρόεδρο της Ελληνικής Κυβέρνησης, που σου ζητάνε να ζήσεις με 592 εύρω, που τα καρτέλ κάνουν πάρτυ, που οι τραπεζικές συμμορίες δανείζονται με 2-5 % επιτόκιο και δανείζουν με 10, 15, και 20, που κάθε μέρα βυθίζουν το δάχτυλο και βαθύτερα, που μας προετοιμάζουν για το "μνημόνιο 2", που οι επικυρίαρχοι Μπαρούζ και Τόμσεν μας αντιμετωπίζουν όπως ο Κορτές τους ιθαγενείς Αζτέκους.

Το πιο ανήθικο όμως, είναι ότι προσπαθούν να δημιουργήσουν κλίμα συλλογικής ενοχής. Φυρί φυρί το πάει ο χοντρός με τις κάθετες ρυτίδες, να μας πείσει ότι "φταίμε και εμείς", ότι "όλοι μαζί τα φάγαμε", ότι ναι άπληστε λαουτζίκο, συνέργησες και εσύ στο έγκλημα, στο μεγάλο φαγοπότι, στις ευωχίες, στα cocktail gatherings στο Billionaire’s.

Για το μόνο που νιώθω ενοχή είναι ότι σας ψηφίζω.
Δεν έχω όμως και κανέναν άλλο να ψηφίσω.
Ποιος αξίζει την ψήφο μου;

Ο εξυπνάκιας Τσίπρας, που νομίζει ότι όλα είναι πασαρέλα και show, διδάσκοντας στο πανελλήνιο με πόση ευκολία ένας φαντασμένος τα κάνει θάλασσα; Ή η συντρόφισσα Αλέκα, που έστελνε την κόρη της στο Κολλέγιο Αθηνών για social networking με τους γόνους της εργατιάς, της αγροτιάς και των οικοδόμων. Ή που δεν πήρε ακόμη χαμπάρι ότι το Τείχος έπεσε, ο Μάο πέθανε, οι Κινέζοι το γύρισαν στον τραβεστί Φιλελευθερισμό και ο Φιντέλ οσονούπω θα διαφημίζει coca cola και pizza hut; Άσε πάλι τον Πατερούλη Καρατζαφύρερ που προφυλάσσει τάχα μου, το Βορίδη και γι’ αυτό δεν τον έστειλε στην Περιφέρεια Αττικής. Δηλαδή Πρόεδρε, το άλλο το αυτιστικό με την σπαστική φωνή, δεν ανήκει στα προστατευόμενα είδη? Επειδή δεν ζητάει διανδρίες, διαρχίες και αντιπροεδρίες; Και τελικά σε ποια πολυκατοικία διαμένει το ασκέρι του Πατερούλη, στην πράσινη ή στη μπλε; Ένα ύποπτο μπέρδεμα είσαι ρε Πρόεδρε. Η αλήθεια όμως είναι γένους θηλυκού. Έρχεται η Ντορούλα με φιλοπαίγμονα διάθεση σε συμφωνία με τη μοίρα. Στοιχηματίζω πως η υπερώριμη πριγκίπισσα θα προβάρει την τιάρα της Μεγάλης Αλλαγής. Έτσι συνήθως προλογίζουν τους μεσσίες τους οι εκάστοτε Γκέμπελς. Θα ρθει και αυτή καλπάζοντας με το Chanel ταγεράκι, τη Vuitton τσαντούλα και τις Louboutin γόβες να τα αλλάξει όλα. Πάλι.

Και τώρα ανατρίχιασα.
Αιδοίο τα καναμε.

Και μετά από όλα αυτά, όπως λέει κι ο Σάκης Ρουβάς, "δεν τρέχει τσάι". Δεν ανοίγει μύτη. Οι παροικούντες το άβατο των Εξαρχείων φτιάχνονται με την πίπα της ειρήνης. Και ο κυνισμός των coach potato λέκιασε τον καναπέ.

Ρε κάτι είναι σάπιο στο Βασίλειο της Δανιμαρκίας.
Τι έγινε δηλαδή, σώθηκε η φαιά ουσία? Το επαναστατικό τσουνάμι του 2008-09 προσέκρουσε στους κυματοθραύστες του ΔΝΤ?

Σε ποιο ημίφως κούρνιασαν μωρέ όλοι εκείνοι που απέδιδαν δικαιοσύνη καταστρέφοντας τα μικρομάγαζα του κοσμάκη? Όλοι εκείνοι που αγγέλλονταν τις μεγάλες ανατροπές βάφοντας με σπρέι την Ακαδημία, τη Βιβλιοθήκη και το Πανεπιστήμιο? Όλοι εκείνοι που αυνανίζονταν καίγοντας την Ελληνική σημαία? Όλοι εκείνοι που συνέγραψαν τα ιερά έπη της αγωνιστικής τους λίμπιντο τινάζοντας στον αέρα το μνημείο του άγνωστου στρατιώτη? Όλοι εκείνοι που έψησαν τρεις ταλαίπωρους και ένα αγένηττο άγγελο επειδή πήγαν στη δουλειά τους?

Που στο διάολο είσαστε μωρέ?
Που χαθήκατε τώρα που σας αποζητώ μέχρι και εγώ.
Ένας ασφαλής βολεμένος ρητορίσκος.
Τώρα που πρέπει να βάλετε μια φωτιά ορατή από το google earth γιατί εξαφανιστήκατε?

Οι μαϊμού εξεταστικές, τα κουκουλώματα και οι συμπαιγνίες δεν είναι ισχυρό επιχείρημα για κινητοποίηση σε αγωνιστική δράση? Ο Άκης ο Ωραίος με τις offshore και τις τσατσάρες Hermes ούτε αυτός σας συγκινεί? ο Στρατηγός Τσουκάτος με τα βαλιτσάκια της Siemens δε σας κάνει κούκου? Τω εντιμοτάτω Ρόκο Sifredi-Μαντέλη είναι too little? Ο Θρήσκος Ρουσσόπουλος θα το βρει από τον Εφραίμ? Ο Πάγκαλος the Hippo ανήκει στη δικαιοδοσία του WWF?

Όχι δε φταίει το ζαβό το ριζικό μας, ούτε ο Θεός που μας μισεί.

Και βέβαια οι κουκουλοφόροι δεν είναι αποδημητικά πουλιά να ‘ρθουν πάλι με τα χελιδόνια. Απλά το μοντελάκι αναρχικός με κουκούλα που έγινε θεσμός στο πολιτικό σύστημα της παράδοξης Πατρίδας φορέθηκε πολύ. Ξέφτισε μεταξύ μνημόνων και αμνημόνων. Ο αναρχικός συντάχθηκε στο συλλογικό αγελαίο βηματισμό γιατί η ύπαρξή του δεν εξυπηρετεί κανένα πια. Υπήρξε γιατί έτσι συνέφερε, γιατί έπρεπε να αποσταθεροποιήσει την κοινωνία. Να φέρει αντιμέτωπες τις κοινωνικές ομάδες, να προκαλέσει σύγχυση, να δημιουργήσει αδιέξοδα, μονόδρομους και "καταλληλότερους".

Μπορεί ο χαλβάς Κωστάκης να απέτυχε παταγωδώς. Όμως, τόλμησε να ασκήσει το δικαίωμα της αρνησικυρίας στη σύνοδο του ΝΑΤΟ για την ένταξη των Σκοπίων, ενώ παράλληλα επιδόθηκε αφειδώς σε σαλιαρίζουσες περιπτύξεις με το Βλαδίμηρο για τους αγωγούς. Τους χάλαγε το γλυκό. Τα ραδιούργα κέντρα εξουσίας πότε δεν του το συγχώρησαν αυτό. Με την μαεστρία του Άλεν Ντάλες, αποκαθήλωσαν τον άλλοτε "καταλληλότερο" για να μας φορτώσουν το γιο του ανέμου, το μεγάλο κωπηλάτη, τον παράτολμο τιτάνα. Έτσι βολεύτηκαν όλοι.

Σ’ αυτή τη δυσώδη ατμόσφαιρα, ξεθώριασαν και οι παράτολμοι γιακούζα νεοέλληνες κουκουλοφόροι. Αυτοί που σήμερα έχουν περισσότερες αιτίες από ποτέ να εισβάλουν στη βουλή, μα δε βγάζουν άχνα. Έχει σαλπίσει ανοχικό σιωπητήριο. Αληθινά ψέματα και ψεύτικες, στυφές αλήθειες.

Μ’ αυτά ταΐζουν την ασθμαίνουσα, "όμορφη και παράξενη Πατρίδα".
Και μιας και είναι της μοδός,
Καλή σας νύχτα κύριε Κουκουλοφόρε..
by Drakontas

Τρίτη 26 Οκτωβρίου 2010

Θα έρθουν καλύτεροι καιροί.


[Τα στοιχεία του κολλάζ είναι επεξεργασμένες εικόνες από δρόμους της Αθήνας ]

‘Θα έρθουν καλύτεροι καιροί.'
Μια φράση χιλιοειπωμένη από στόματα γονέων, καθηγητών, ιερέων και αν μην τι άλλο πολιτικών! Θέλαμε δεν θέλαμε το πιστέψαμε. Αν όχι, γιατί φτάσαμε εδώ που φτάσαμε;

Αυτή είναι η εικόνα της κοινωνίας μας σήμερα. Στεκόμαστε στις ράγες ενός τρένου και περιμένουμε να μας πατήσει. Μοναδικό στήριγμα για να συνεχίσουμε να αναπνέουμε είναι η ελπίδα. Αυτό που κατάφερε η κυρία όμως είναι να μας κάνει να στεκόμαστε ακίνητοι και νεκροί πάνω στα ερείπια μιας ξεχασμένης πολιτείας. Πού είναι η όρεξη μας για να χτίσουμε; Πού είναι η δύναμη για να στηριχθούμε στα πόδια μας και να κατασπαράξουμε κάθε τι παρασιτικό και καταστροφικό που εισέρχεται στον τόπο μας; Τι περιμένουμε; Να γίνουμε παράσιτα στο ίδιο μας το γήπεδο; Να πουλήσουμε ό,τι έχουμε και δεν έχουμε για να ανταπεξέλθουμε στο τώρα; Να γεννήσουμε και άλλους νεκρούς; Χαίρω πολύ. Δεν θέλω να φέρω παιδιά σε έναν τέτοιο κόσμο, που από τη μια θα μεγαλώνουν και θα είναι χαρούμενα και όταν φτάνουν στα 18 τους θα πρέπει να αναιρούν την όμορφη κοινωνία που έπλασαν στον μυαλό τους μέχρι τότε. Ούτε καν πρόβατα δεν είμαστε πια! Σε λίγο που θα μας ξεζουμίσουν όσα χρήματα έχουμε, δεν θα υπάρχει ούτε γάλα να αρμέξουν οι πλουτοκράτες για να πιουν, ούτε μαλλί για να ντυθούν. Δεν σημαίνει πως επειδή σταματούν να μας ταΐζουν δεν θα πρέπει να ψάξουμε μόνοι μας για τροφή.

Πρέπει να αποδείξουμε πως ένας φοίνικας πράγματι μπορεί να ξαναγεννηθεί από τις στάχτες του. Το σημαντικότερο βήμα είναι η επίγνωση της κατάστασης. Δεν είναι κακό να παραδεχθούμε πως παραμελήσαμε την κοινωνία μας, τα δικαιώματα μας, τον πολιτισμό μας και τα οράματα μας. Και είμαι σίγουρη πως σε κανέναν δεν αρέσουν οι νεκροί. Και είναι πολύ νωρίς για να θεωρηθούμε όλοι νεκρόφιλοι. Πρέπει ο καθένας από εμάς να τα βάλει κάτω ένα ένα και να σκεφτεί, σε τι είμαι καλός, ώστε να προσφέρω στο δικό μου χωριό, δήμο, κοινότητα κ.ο.κ.

Και γιατί βλέπουμε τόσο μακριά τους πολιτικούς από το σπίτι μας, όταν κάθε τους απόφαση μας επηρεάζει; Γιατί στεκόμαστε χιλιόμετρα μακριά και τους επιτρέπουμε να κυκλοφορούν με μπράβους σαν να μας λένε, πως ναι μου έχετε δώσει το προνόμιο να αξίζει περισσότερο η δική μου ζωή από τη δική σας! Σκατά να φας! Μου θέλει και μπράβους το σούργελο και το κάθε σούργελο! Είχαμε που είχαμε τους μέντορες, γεμίσαμε και από φλώρους!

Δεν έρχονται λοιπόν καλύτεροι καιροί. Ειδικά όταν αυτοί προβλέπονται από μέντορες τέτοιου είδους και τέτοιων αρχών. Ας πλάσουμε τον δικό μας κόσμο με περισσότερη όρεξη και ανθρωπιά. Με αισιοδοξία αυτή τη φορά και όχι απλά ελπίδα! Δεν είμαστε Καισαρίωνες, αλλά Καίσαρες..

Αχ ξεχασμένη [τάχα μου] Ουτοπία!

Δευτέρα 25 Οκτωβρίου 2010

ΑΙΔΩΣ ΑΡΓΕΙΟΙ...

Η φεουδαρχική αντίληψη διακυβέρνησης αυτής της χώρας, όπου υπήκοοι και όχι πολίτες πληρώνουν το μπαχτσίτσι και οι άρχοντες απολαμβάνουν τα ιδιαίτερα προνόμια, αποτυπώνεται με εύγλωττο τρόπο στο εξαιρετικό άρθρο αποκάλυψη του Νίκου Βαφειάδη.

Εν τέλει και εν απολύτω το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι …

Πρωτοπήγα στη Βουλή, στις 4 Μαΐου, μία μέρα πριν από την ψήφιση του μνημονίου. Το κλίμα ήταν ιδιαίτερα τεταμένο, βουλευτές, υπάλληλοι και αστυνομικοί ανησυχούσαν μήπως οι διαδηλωτές έσπαγαν τον κλοιό και εισέρχονταν στο κτίριο. Την επόμενη μέρα, κατά τη διάρκεια του συλλαλητηρίου, οι πόρτες κλειδαμπαρώθηκαν και οι επίδοξοι εισβολείς απωθήθηκαν με χημικά αέρια. Στη συνέχεια συνεργεία του δήμου ήρθαν και κλάδεψαν τις μουριές στη Βασιλίσσης Σοφίας. «Διαταγή από τον φρούραρχο, για λόγους ασφαλείας», με ενημέρωσαν όταν ρώτησα. Hδη όμως από τις αρχές του καλοκαιριού, το κλίμα είχε αλλάξει αισθητά και η ηρεμία είχε επανέλθει.

Τα εμπόδια…
Απευθύνθηκα αρχικά στο γραφείο Τύπου του προέδρου και στη συνέχεια στον γενικό γραμματέα της Βουλής, Θάνο Παπαϊωάννου. Ζήτησα να μου επιτρέψουν να παρακολουθήσω, συνοδεία φωτογράφου, κάποιες μικρές στιγμές της κοινοβουλευτικής δραστηριότητας αλλά και να με φέρουν σε επαφή με τους επικεφαλής ορισμένων Διευθύνσεων, προκειμένου να αντλήσω κάποια επιμέρους στοιχεία. Από την αρχή προσπάθησαν να μου ορθώσουν εμπόδια. «Φωτογράφος απαγορεύεται από τον κανονισμό να έρθει μαζί σας, θα σας δώσουμε εμείς φωτογράφο, οι βουλευτές δεν επιθυμούν να φωτογραφίζονται στις προσωπικές τους στιγμές», μου ξεκαθάρισαν. Zήτησα να μου υποδείξουν σε ποιο άρθρο του κανονισμού αναφέρεται η απαγόρευση. «Οχι ο κανονισμός, κάποια άλλη διάταξη το απαγορεύει», τα γύρισαν. Ούτε όμως τη διάταξη μπόρεσαν τελικά να βρουν, με αποτέλεσμα να ξεχάσουν τα περί απαγόρευσης.

Καθυστέρησαν υπερβολικά να μου δώσουν τα στοιχεία που ζήτησα, αφήνοντας μάλιστα κάποια ερωτήματα αναπάντητα, όπως για παράδειγμα πόσοι λαμβάνουν βουλευτική σύνταξη και πόσοι από αυτούς παραμένουν βουλευτές, εισπράττοντας ταυτόχρονα και τη βουλευτική αποζημίωση.

«Ούτε ξέρω ούτε θέλω να ξέρω», μου είπε σχετικά ο γενικός γραμματέας. Αναπάντητο έμεινε και το ερώτημα πόσοι από τους δημοσιογράφους που απασχολεί ο τηλεοπτικός σταθμός της Βουλής (με συνολικό προσωπικό περίπου 100 άτομα) καλύπτουν ταυτόχρονα τον κοινοβουλευτικό έλεγχο για λογαριασμό άλλων ΜΜΕ. Είναι χαρακτηριστικό ότι το κόστος του τηλεοπτικού σταθμού της Βουλής πλησιάζει για το 2010 τα 6 εκατ. ευρώ, ενώ η τηλεθέασή του είναι μόλις 0,3%.

Περίμενα επί δεκαπέντε μέρες να συναντήσω τον διευθυντή Ανθρωπίνου Δυναμικού, Κώστα Σταματόπουλο (οι υφιστάμενοί του δεν θυμούνταν καλά αν έλειπε στο εξωτερικό για το γάμο της κόρης του ή για την αποφοίτηση του γιου του). Οταν επιτέλους επέστρεψε και τον συνάντησα, μου έδωσε το χέρι του περιχαρής και μου είπε ότι θα έπρεπε να τον συγχαρώ γιατί είχε μόλις βγει σε πρόωρη σύνταξη και κατά συνέπεια θα έπρεπε να απευθυνθώ στον αντικαταστάτη του. Οπως και έκανα, χωρίς όμως αποτέλεσμα, αφού τελικά και εκείνος με παρέπεμψε πίσω στον γενικό γραμματέα.

Το λούστρο
Το κτίριο που στεγάζει το σημερινό κοινοβούλιο κατασκευάστηκε το 1840 ως ανάκτορο του Βαυαρού πρίγκιπα Οθωνα, τον οποίο είχαν επιβάλει ως βασιλιά οι τότε «προστάτιδες δυνάμεις». Παρακολουθώντας κάποια ολιγόλεπτη ξενάγηση μαθητών, που αποτελεί μια καθημερινή «ατραξιόν» και προσθέτει κάποια ζωντάνια στο χώρο, πληροφορήθηκα ότι ο χώρος που φιλοξενεί σήμερα τις συνεδριάσεις της Ολομέλειας ήταν παλαιότερα η αίθουσα χορού και παιγνίων… Λευκό μάρμαρο παντού, ακόμη και στο προαύλιο, όπου σταθμεύουν οι κυβερνητικές λιμουζίνες, ξύλο και δέρμα, χειροποίητα χαλιά και πολλοί πίνακες ζωγραφικής, που αγοράστηκαν σε πλειστηριασμούς τα τελευταία χρόνια, ενόσω βούλιαζε η πραγματική οικονομία της χώρας.

Πίνοντας καφέ…
Η μεγαλύτερη κίνηση μέσα στο κτίριο παρατηρείται στο καφενείο, ιδιαίτερα στην αίθουσα καπνιζόντων, και μπροστά από το ΑΤΜ στο υποκατάστημα της Εθνικής Τράπεζας, όπου σχηματίζονται μόνιμα ουρές. Κάποια κινητικότητα υπάρχει στην αρχή και στην Ολομέλεια, για τα μάτια του κόσμου, όπως και στις συνεδριάσεις των αμειβόμενων επιτροπών (246 ευρώ ανά συνεδρίαση). Σύντομα όμως οι αίθουσες αδειάζουν δραματικά, ενώ αλλεπάλληλες βάρδιες στενογράφων συνεχίζουν να εναλλάσσονται στα έδρανα. Αλλά και οι ελάχιστοι που παρίστανται για κάποιο διάστημα κατά κανόνα δεν παρακολουθούν τον ομιλητή και περιορίζονται σε δημόσιες σχέσεις κάνοντας αστειάκια ή συνομιλούν μέσω κινητού τηλεφώνου για άλλες υποθέσεις, πίνοντας τον καφέ τους. Παρ’ όλες δε τις φαινομενικά αγεφύρωτες απόψεις μεταξύ των διαφορετικών συνιστωσών του πολιτικού φάσματος, θα δει κανείς στους διαδρόμους πως όλοι σχεδόν χαριεντίζονται μεταξύ τους. Αλλωστε, τα πολιτικά κόμματα δεν πλήττονται οικονομικά από την κρίση, όπως αποδείχτηκε και μετά την πρόσφατη κυβερνητική απόφαση για αύξηση κατά 30% της ετήσιας κρατικής επιχορήγησής τους, η οποία, από τα 37 εκατ. ευρώ που είχε περιοριστεί θα φτάσει τελικά το 2010 στα 49 εκατ. ευρώ. Συνολικά τα πολιτικά κόμματα χρωστούν 36 εκατ. ευρώ στο ελληνικό Δημόσιο και 245 εκατ. ευρώ στις τράπεζες.

Απολαβές και προνόμια
Το 2010 οι 300 της Βουλής θα μοιραστούν το ποσό των 42,5 εκατ. ευρώ. Συνεπώς ο μέσος όρος των μηνιαίων αποδοχών τους ανέρχεται σε 10.000 ευρώ. Το 50% της βουλευτικής αποζημίωσης φορολογείται αυτοτελώς και μόνο το υπόλοιπο 50% προστίθεται στα τυχόν άλλα εισοδήματα. Περίπου 35 εκατ. ευρώ θα μοιραστούν μέσα στο 2010 οι συνταξιούχοι βουλευτές ή οι σύζυγοι και οι άγαμες θυγατέρες θανόντων βουλευτών. Αλλο ένα κονδύλι 4,3 εκατ. ευρώ προορίζεται για τις συντάξεις των πρώην πρωθυπουργών. Σημειώνεται ότι για την κατοχύρωση βουλευτικής σύνταξης απαιτούνται μόλις 4 χρόνια, ενώ όσοι έχουν πρωτοεκλεγεί πριν από το 1993 συνταξιοδοτούνται από τα 55 τους χρόνια. Ο πρόσφατος σαρωτικός νόμος για το ασφαλιστικό δεν άγγιξε στο ελάχιστο τους επαγγελματίες της πολιτικής.

Επιπλέον, στους πρώην πρωθυπουργούς αλλά και στους πρώην προέδρους της Βουλής παραχωρούνται γραφεία μέσα στο Κοινοβούλιο, ακόμη και στην περίπτωση που δεν έχουν επανεκλεγεί βουλευτές, όπως είναι η περίπτωση του Κώστα Σημίτη. Τον πιο ευρύχωρο και ηλιόλουστο χώρο στον δεύτερο όροφο, με εξαιρετική θέα στον Εθνικό Κήπο, εξασφάλισε πρόσφατα ο Κώστας Καραμανλής.

Οσοι βουλευτές είναι άνω των 65 χρόνων λαμβάνουν ταυτόχρονα και βουλευτική αποζημίωση και βουλευτική σύνταξη. Οι συνταξιούχοι βουλευτές είναι οι μοναδικοί Ελληνες που έχουν τη δυνατότητα να λαμβάνουν παράλληλα και δεύτερη σύνταξη από το επάγγελμα που ασκούν ή ασκούσαν, εφόσον δεν εργάζονται στο Δημόσιο, ή και τρίτη στην περίπτωση που ήταν συνδικαλιστές, πρώην δήμαρχοι ή πρώην νομάρχες (χορηγίες). Μέσα στην τριετία 2010-2012 υπολογίζεται από το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους ότι μπορεί να δοθούν στους συνταξιούχους βουλευτές άλλα περίπου 80 εκατ. ευρώ που διεκδικούν αναδρομικά, λόγω των αναδρομικών αυξήσεων που πήραν πρόσφατα οι δικαστές (έχουν πάρει ήδη το 25%, ενώ το υπόλοιπο 75% θα καταβληθεί το Μάιο του 2011), όταν οι τελευταίοι αύξησαν τους μισθούς τους κατά περίπου 80%. Αποτελεί πάγια μέθοδο η διεκδίκηση εκ μέρους των συνταξιούχων βουλευτών των αυξήσεων που λαμβάνουν οι ανώτεροι δικαστικοί, οι οποίες μετά την τελική δικαίωσή τους επεκτείνονται και στους εν ενεργεία βουλευτές.

Οι βουλευτές δικαιούνται ένα κινητό τηλέφωνο (μέχρι 200 ευρώ μηνιαίως), οκτώ σταθερές γραμμές τηλεφωνίας (μέχρι 12.000 ευρώ), αυτοκίνητο (το μισθώνει η Βουλή με λίζινγκ), δωρεάν διαμονή σε κεντρικό ξενοδοχείο για τους βουλευτές της επαρχίας (70 ευρώ ημερησίως), γραφείο εκτός Βουλής και γραφική ύλη, ταχυδρομική ατέλεια, ατέλεια στις μετακινήσεις με λεωφορεία, σιδηρόδρομο και ακτοπλοΐα, καθώς και 52 αεροπορικά εισιτήρια μετ’ επιστροφής για το νομό τους, εφόσον αυτός απέχει περισσότερα από 200 χιλιόμετρα από την Αθήνα. Εχουν επίσης τη δυνατότητα λήψης άτοκων δανείων από τη Βουλή και χαμηλότοκων από τις τράπεζες. Και βέβαια, κάθε βουλευτής έχει στην υπηρεσία του τέσσερις δημοσίους υπαλλήλους αποσπασμένους και μετακλητούς καθώς και έναν επιστημονικό συνεργάτη, ο οποίος πληρώνεται από τη Βουλή.

Δεν φτάνουν οι καρέκλες…
Εκτός από τους 1.200 αποσπασμένους δημοσίους υπαλλήλους και τους επιστημονικούς συνεργάτες των βουλευτών, άλλοι 1.340, που έχουν προσληφθεί χωρίς διαγωνισμό, ανήκουν στο μόνιμο προσωπικό της Βουλής. «Το θέμα δεν είναι αν θα μας περικόψουν τους μισθούς τώρα, αυτό θα το αντέξουμε. Το θέμα είναι, όταν βγω εγώ σε πέντε χρόνια στη σύνταξη, θα υπάρχει τότε κάτι;» είναι το ερώτημα ενός παλαιού υπαλλήλου στον γ.γ., κατά τη διάρκεια μιας περιήγησης που μου έκανε ο τελευταίος στον πρώτο όροφο. Την τελευταία πενταετία, ο αριθμός των μόνιμων υπαλλήλων διπλασιάστηκε με διακομματική συναίνεση. Οι περισσότεροι είναι συγγενείς πολιτικών, βουλευτών, υψηλόβαθμων δικαστικών και αστυνομικών, ενώ ως υπάλληλοι έχουν προσληφθεί ακόμη και πρώην πολιτικοί, όπως ο πρώην ευρωβουλευτής της Ν.Δ. Μανώλης Μαυρομάτης.

Αποτελεί κοινό μυστικό πως δεν προσέρχονται όλοι οι υπάλληλοι στην εργασία τους, διότι, αν έρχονταν όλοι, θα εδημιουργείτο το αδιαχώρητο. Περιμένοντας στον προθάλαμο του γ.γ., είχα την ευκαιρία να διαπιστώσω προσωπικά πως δεν φτάνουν οι καρέκλες. Μόλις έβγαινε κάποιος για τσιγάρο, αμέσως τη θέση του, πάντα πίσω από μια οθόνη κομπιούτερ ακινητοποιημένη στο Facebook, καταλάμβανε ένας άλλος.

Οι 1.340 θα στοιχίσουν το 2010 στο ελληνικό Δημόσιο 54 εκατ. ευρώ. Είναι ενδεικτικό ότι ο νεοπροσλαμβανόμενος στη Βουλή που έχει τελειώσει την υποχρεωτική εκπαίδευση (π.χ. προσωπικό καθαριότητας) λαμβάνει 1.900 ευρώ καθαρά μηνιαίως. Συνολικά, το 2010, οι υπάλληλοι της Βουλής (μόνιμοι, μετακλητοί, εξωτερικοί συνεργάτες) θα κοστίσουν στο ελληνικό Δημόσιο 106 εκατ. ευρώ.

Πέρα από τους δύο επιπλέον μισθούς (15ο και 16ο), που τελευταία ενσωματώθηκαν με τη μορφή επιδόματος στη βασική αποζημίωση, οι υπάλληλοι της Βουλής απολαμβάνουν μια σειρά από άλλα προνόμια. Είναι χαρακτηριστικό ότι την τελευταία κυριολεκτικά στιγμή εξαιρέθηκαν από την υποχρεωτική υπαγωγή τους στον κλάδο κύριας σύνταξης του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ ακόμα και όσοι θα προσληφθούν από το 2011 και μετά. Συνταξιοδοτούνται έπειτα από 28,5 χρόνια υπηρεσίας και λαμβάνουν από το ταμείο αρωγής υπαλλήλων της Βουλής (ΤΑΥΒ) ένα εφάπαξ ίσο με δύο μηνιαίους μισθούς για κάθε έτος ασφάλισης (100.000 – 150.000 ευρώ ο καθένας). Περιέργως, το ΤΑΥΒ καρπώνεται την εκμίσθωση των κυλικείων, του εστιατορίου και των φιλοξενούμενων υπηρεσιών (Εθνική Τράπεζα κ.λπ.), ενώ έχει και τα δικαιώματα της ανακύκλωσης του χαρτιού.

Επίσης, από τη Βουλή μισθοδοτούνται και 74 ειδικοί φρουροί (άγνωστο πού υπηρετούν), ενώ καταβάλλεται και μηνιαίο επίδομα σε όλους τους αστυνομικούς που φρουρούν το Κοινοβούλιο.

Χαμάμ και λάπτοπ
Όταν δημιουργήθηκε σάλος με τη δημοσιοποίηση των προνομίων των υπαλλήλων της Βουλής, οι τελευταίοι τα έβαλαν με τους πάνω από 70 δημοσιογράφους που καλύπτουν το κοινοβουλευτικό ρεπορτάζ, καταγγέλλοντας ότι τους έχει παραχωρηθεί προσωπικός χώρος στάθμευσης στο υπόγειο γκαράζ της Βουλής και ακόμη ότι σε κάθε εκλογική αναμέτρηση λαμβάνουν δωρεάν από τη Βουλή καινούργιο προσωπικό φορητό υπολογιστή. «Αξιότιμε Πρόεδρε, αυτά τα λιοντάρια δεν ικανοποιήθηκαν όταν τους δωρίσατε δημόσια περιουσία, χαρίζοντάς τους προσωπικό φρουρούμενο χώρο στάθμευσης, δεν ικανοποιήθηκαν όταν τους χαρίσατε προσωπικά λάπτοπ, με χρήματα του σκληρά δοκιμαζόμενου από τα οικονομικά μέτρα Ελληνα φορολογούμενου», γράφει σε ανοικτή επιστολή προς τον Φίλιππο Πετσάλνικο ο συνδυασμός «Εργαζόμενοι εν δράσει».

Και, βέβαια, οι διαπιστευμένοι συντάκτες του κοινοβουλευτικού ρεπορτάζ μπορούν να στέλνουν τα παιδιά τους στον εξαιρετικό παιδικό σταθμό που λειτουργεί στο υπόγειο προς τη μεριά του Εθνικού Κήπου (επειδή έχουν αυξηθεί οι ανάγκες, δημιουργείται κι άλλος σε κτίριο που παραχώρησε στη Βουλή το υπουργείο Πολιτισμού στην Πλάκα) αλλά και να γυμνάζονται στο άρτια εξοπλισμένο γυμναστήριο (διαθέτει μέχρι και χαμάμ) με εννέα γυμναστές στο ιδιόκτητο πλην του ισογείου κτίριο της οδού Μητροπόλεως 1 και Φιλελλήνων, μαζί με τους βουλευτές, τους επιστημονικούς τους συνεργάτες και τους υπαλλήλους της Βουλής.

Ατιμωρησία
Η παραβίαση του συντάγματος και του κανονισμού της Βουλής αποτελεί καθημερινό φαινόμενο. Είναι χαρακτηριστικό ότι το μνημόνιο στήριξης ψηφίστηκε ως νομοσχέδιο, που απαιτεί 151 βουλευτές, και όχι ως διεθνής σύμβαση, που απαιτεί 180. Και ακόμη πιο χαρακτηριστικό πως την επομένη της ψήφισής του ψηφίστηκε τροπολογία-προσθήκη, βάσει της οποίας οι συμβάσεις δανεισμού ισχύουν από τη στιγμή της υπογραφής τους, χωρίς την προϋπόθεση της κύρωσής τους από το Κοινοβούλιο, ενώ το σύνταγμα προβλέπει πως καμία προσθήκη ή τροπολογία δεν εισάγεται για συζήτηση αν δεν σχετίζεται με το κύριο αντικείμενο του νομοσχεδίου που ψηφίζεται. Προβλέπει επίσης ότι, αν ένας βουλευτής απουσιάσει αδικαιολόγητα σε περισσότερες από πέντε συνεδριάσεις το μήνα, παρακρατείται υποχρεωτικά για κάθε απουσία το 1/30 της μηνιαίας αποζημίωσής του. Στην πράξη όμως, ενώ τα νομοσχέδια συζητούνται και ψηφίζονται σε άδεια έδρανα, ούτε ένα ευρώ δεν έχει παρακρατηθεί από κανένα βουλευτή. «Δεν έχουν γίνει υπερβάσεις στις απουσίες», με διαβεβαίωσε κατηγορηματικά ο γενικός γραμματέας.

Την ίδια στιγμή δεν γίνεται κανένας απολύτως έλεγχος στο «πόθεν έσχες» και στους τραπεζικούς λογαριασμούς των βουλευτών, ενώ οι μετοχές, έτσι κι αλλιώς, δεν μπορούν να ελεγχθούν διότι είναι ανώνυμες.

Το πλέον προκλητικό είναι ότι τα αδικήματα των υπουργών παραγράφονται με διαδικασίες εξπρές και οι βουλευτές παραμένουν ατιμώρητοι για όλα τα αστικά και ποινικά αδικήματα που διαπράττουν, επικαλούμενοι την ασυλία τους. Ο περιορισμός της βουλευτικής ασυλίας, που είχε προαναγγείλει στον νέο Κανονισμό της Βουλής ο Φίλιππος Πετσάλνικος, έμεινε στον αέρα, αφού τελικά και πάλι «θα ερευνάται» αν το αδίκημα για το οποίο κατηγορείται ο βουλευτής συνδέεται με την πολιτική του δραστηριότητα, όπως δηλαδή υποτίθεται ότι γινόταν μέχρι σήμερα…

Ενδεικτικό είναι ότι πολίτης που μήνυσε βουλευτή για εκβιασμό οδηγήθηκε τελικά ο ίδιος στη φυλακή έπειτα από αντιμήνυση που του έκανε ο βουλευτής, ο οποίος, λόγω της ασυλίας, ουδέποτε δικάστηκε.
by kassios

Κυριακή 24 Οκτωβρίου 2010

Η Νέα Τάξη Πραγμάτων...

Προς επιμόρφωση του αναγνώστη, παραθέτουμε μία λίστα άρθρων σε χρονολογική σειρά, που στηρίζουν την άποψη ότι κανένα από τα σημερινά γεγονότα δεν είναι σύμπτωση, αλλά μάλλον μία φυσική συνέπεια συνδυασμένων και καλά συντονισμένων προσπαθειών.

Ο Arthur Schlessinger ο νεώτερος, από το Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ σ’ έναν λόγο του τον Αύγουστο του 1995 δήλωσε:
«Δεν πρόκειται να επιτύχουμε μία νέα παγκόσμια τάξη πραγμάτων, χωρίς να πληρώσουμε για αυτήν με αίμα, καθώς και με λόγια και χρήμα».
Η δήλωση του Schlessinger έγινε τέσσερα χρόνια μετά την «Καταιγίδα της Ερήμου».

1) «Ο κόσμος κυβερνάται από πολύ διαφορετικές προσωπικότητες απ’ότι φαντάζονται αυτοί που δεν είναι στα παρασκήνια».
Βρετανός Πρωθυπουργός Benjamin Disraeli, 1844, σε ένα μυθιστόρημα του Corningsby (The new Generation).

2) «Οι κυβερνήσεις των ημερών μας δεν συνδιαλλάσονται απλώς με άλλες κυβερνήσεις, αυτοκράτορες, βασιλείς και υπουργούς, αλλά επίσης με τις μυστικές οργανώσεις, που έχουν διασκορπίσει παντού τους αδίστακτους και ασυνείδητους πρακτορές τους, οι οποίοι δύνανται να ανατρέψουν, ανά πάσαν στιγμή τα σχέδια της Κυβερνήσεως ».
Βρετανός Πρωθυπουργός Benjamin Disraeli, 1876

3) «Αφ’ ότου εισήλθα στην πολιτική, δέχομαι τις εκμυστηρεύσεις πολλών ατόμων. Μερικοί από τους πιό ισχυρούς ανθρώπους της Αμερικής, στον τομέα του εμπορίου και της βιομηχανίας, φοβούνται κάτι αόρατο. Γνωρίζουν ότι υπάρχει κάποια δύναμη κάπου τόσο καλά οργανωμένη, τόσο διακριτική, τόσο παρατηρητική, τόσο κλειστή και ολοκληρωμένη, τόσο τέλεια, τόσο διεισδυτική, που πρέπει να ομιλεί κανείς ψιθυριστά, όταν την καταδικάζει».
Woodrow Wilson, The New Freedom, 1913

4) «Τον Μάρτιο του 1915, τα οικονομικά συμφέροντα J.P.Morgan και οι θυγατρικοί τους οργανισμοί συγκέντρωσαν 12 ανθρώπους υψηλά ισταμένους στον δημοσιογραφικό κόσμο, τους οποίους προσέλαβαν να επιλέξουν τις εφημερίδες με την μεγαλύτερη επιρροή στις ΗΠΑ και αρκετοί από αυτούς να ελέγχουν την γενική πολιτική γραμμή του καθημερινού τύπου. Ανεκαλύφθη λοιπόν ότι χρειαζόταν να εξαγοράσουν τον έλεγχο των 25 μεγαλυτέρων εφημερίδων μόνο. Συνήφθη συμφωνία και η πολιτκή γραμμή των εφημερίδων αγοράστηκε με τον όρο ότι θα πληρώνονται με τον μήνα. Τοποθετήθηκε ένας συντάκτης σε κάθε εφημερίδα, για να επιθεωρεί και να εκδίδει πληροφορίες σχετικά με ζητήματα ετοιμότητας, μιλιταρισμού και οικονομικών πολιτικών γραμμών, καθώς και άλλα ζητήματα εθνικού και διεθνούς χαρακτήρα που θεωρούνταν σημαντικά για τα συμφέροντα των αγοραστών».
Oscar Callaway Γερουσιαστής των ΗΠΑ, 1917

5) «Αυτό που έχει σημασία είναι ότι πρέπει να καταναλώνουμε χρόνο και σκέψη για τις αυξανόμενες αποδείξεις που υπάρχουν σχετικά με την μυστική συνομωσία ανά τον κόσμο, και η οποία έχει ως στόχο της την καταστροφή της οργανωμένης κυβέρνησης και της εξάπλωσης των δυνάμεων του κακού».
Κύριο άρθρο της Christian Seince Monitor, 19 Ιουνίου 1920

6) «Η αληθινή απειλή της δημοκρατίας μας είναι η αόρατη κυβέρνηση, η οποία σαν ενα γιγαντιαίο χταπόδι απλώνει τα γλοιώδη του πλοκάμια πάνω από την πόλη, την πολιτεία και το έθνος.Δρα όπως ακριβώς το χταπόδι, με την κάλυψη ενός αυτοδημιούργητου προσωπείου που στην κεφαλή αυτού του χταποδιού βρίσκεται η εταιρεία πετρελαίων Rockfeller Standard Oil και μία ομάδα ισχυρών τραπεζικών οίκων, που είναι γενικά γνωστοί ως διεθνείς τραπεζίτες. Η στενή κλίκα των ισχυρών διεθνών τραπεζιτών, στην κυριολεξία, διοικεί τις ΗΠΑ εξυπηρετώντας τους δικούς της εγωιστικούς σκοπούς.Ουσιαστικά ελέγχει και τα δύο κόμματα(Δημοκρατικούς και Ρεπουμπλικάνους)».
John F.Mylan, Δήμαρχος της Ν. Υόρκης, 1922

7) «Από τον καιρό του Σπάρτακου, του Βισκόφ, του Μάρξ, του Τρότσκυ, της Ρόζας Λούξενμπουργκ και της Έμμα Γκόλντμαν, αυτή η παγκόσμια συνομωσία μεγαλώνει σταθερά. Αυτή η συνομωσία έπαιξε οριστικό και αναγνωρίσιμο ρόλο στην τραγωδία της Γαλλικής Επανάστασης. Είναι το κίνητρο κάθε ανατρεπτικής πράξης κατά τον 19ο αιώνα. Και τώρα τουλάχιστον, αυτή η συμμορία των εξαιρετικών προσωπικοτήτων του υποκόσμου των μεγαλουπόλεων της Ευρώπης και της Αμερικής ελέγχουν τον ρωσικό λαό και έχουν γίνει οι πανίσχυροι εξουσιαστές μίας τεράστιας αυτοκρατορίας».
Winston Churchill, σε δήλωση του στον λονδρέζικο τύπο, 1922

8) «Αυτήν την περίοδο εργαζόμαστε διακριτικά με όλες μας τις δυνάμεις για να ελευθερώσουμε από την μέγγενη της μυστηριώδους αυτής δυνάμεως , που ονομάζεται Κυριαρχία, τα τοπικά έθνη-κράτη του κόσμου»
Καθηγητής Arnold Toynbee, σε λόγο που εκφώνησε στο Ινστιτούτο για την μελέτη των Διεθνών Υποθέσεων στην Κοπεγχάγη, Ιούνιος 1931

9) «Η κυβέρνηση των Δυτικών Εθνών , είτε μοναρχία είτε δημοκρατία, είχε περάσει στα αόρατα χέρια μίας πλουτοκρατίας, με διεθνή ισχύ, η οποία ώθησε τις μάζες των Αμερικανών στο καζάνι του Α’Παγκοσμίου Πολέμου»
J.F.C Fuller, Βρετανός στρατιωτικός ιστορικός, 1941

10) «Για μεγάλο διάστημα είχα την εντύπωση ότι οι ιδέες που ανέπτυξε ο Φράνκλιν Ρούσβελτ προς όφελος της χώρας των ΗΠΑ ήταν ολοκληρωτικά δικές του. Οι περισσότερες από τις ιδέες του, τα πολιτικά του πυρομαχικά ήσαν προσεκτικά κατασκευασμένα γι’αυτό από το περίφημο Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων(Council of Foreign Relations), μία ομοσπονδία που προωθεί την παγκοσμιοποίηση. Έξυπνα και εύστροφα εκτόξευε τα πυρομαχικά που του είχαν ετοιμάσει άλλοι σε έναν ανύποπτο στόχο, τον αμερικανικό λαό, και έτσι ξεπλήρωσε το χρέος του στους Διεθνιστές για την πολιτική υποστήριξη που του πρόσφεραν. Τα Ηνωμένα Έθνη δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένας μηχανισμός μακράς διαρκείας, υποστηριζόμενος από Διεθνιστές, ο οποίος έχει δημιουργηθεί για οικονομικά και χρηματικά κέρδη μίας μικρής ομάδας επαναστατών με στόχο την παγκοσμιοποίηση που θα τους αποφέρει ατελείωτα κέρδη και δύναμη. Η οικονομική κρίση του 1929 ήταν η «προγραμματισμένη» διχοτόμηση του λαού από τις παγκόσμιες δυνάμεις του χρήματος, η οποία ξεκίνησε από την επίσης «σχεδιασμένη» έλλειψη χρηματικών αποθεμάτων στην χρηματιστηριακή αγορά της Ν. Υόρκης. Η ηγεσία της παγκόσμιας κυβέρνησης και οι συνεργαζόμενοι μαζί τους τραπεζίτες, απέκτησαν μ’ αυτόν τον τρόπο τον πλήρη έλεγχο των χρημάτωνκαι του πιστωτικού μηχανισμού των ΗΠΑ μέσω της δημιουργίας της Federal Reserve Bank(Κρατική Τράπεζα Αποθεμάτων), που είναι ιδιωτική τράπεζα μετόχων»
Curtis Dall, γαμπρός του F.D.R Roosevelt, στο βιβλίο του «Πως εκμεταλλεύονταν τον πεθερό μου»

11) «Η Τριμερής Επιτροπή (Trilateral Commission) εκπροσωπεί μία επιδέξια συντονισμένη προσπάθεια για τον σφετερισμό της εξουσίας και την εδραίωση των κέντρων εξουσίας –της πολιτικής, πνευματικής και εκκλησιαστικής. Αυτό που σκοπεύει να δημιουργήσει η Επιτροπή είναι να καταστήσει μία παγκόσμια οικονομική δύναμη, ανώτερη από τις πολιτικές κυβερνήσεις των εθνών σε διεθνές επίπεδο. Έτσι αποβλέπουν τα μέλη αυτής της επιτροπής να κυβερνούν το μελλον.»

12) «Οι δυνάμεις του οικονομικού καπιταλισμού είχαν έναν άλλο μακροπρόθεσμο στόχο, την δημιουργία ενός παγκοσμίου συστήματος οικονομικού ελέγχου σε χέρια ιδιωτών, οι οποίοι είναι ικανοί να υπερισχύσουν του πολιτικού συστήματος της κάθε χώρας και της οικονομίας του κόσμου στο σύνολο της.Το σύστημα επρόκειτο να ελέγχεται με τρόπο φεουδαρχικό από τις κεντρικές τράπεζες του κόσμου, οι οποίες θα ενεργούν συντονισμένα, από μυστικές συμφωνίες, που θα ήταν αποτέλεσμα συχνών ιδιωτικών συναντήσεων και συνεδρίων.Το αποκορύφωμα του συστήματος ήταν η Τράπεζα των Διεθνών Διακανονισμών (Bank of International Settlements) στην Βασιλεία της Ελβετίας, μία ιδωτική τράπεζα που ανήκει και ελέγχεται από τις παγκόσμιες κεντρικές τράπεζες, οι οποίες, και οι ίδιες, ήταν ιδιωτικές εταιρείες.Η ανάπτυξη του οικονομικού καπιταλισμού έκανε δυνατή την συγκέντρωση του παγκοσμίου οικονομικού ελέγχου και την χρήση αυτής της δύναμης για το άμεσο κέρδος των χρηματοδοτών και το έμμεσο πλήγμα σε όλες τις άλλες οικονομικές ομάδες.»
Καθηγητής Caroll Quigley, Πανεπιστήμιο Τζωρτζτάουν, «Τραγωδία και Ελπίδα», 1966, (Εκδ. Mac Millan Company)

13) «Οι διευθυντές του Συμβουλίου Εξωτερικών Σχέσεων αποτελούν ένα είδος Πρεζίντιουμ (Διευθύνων Οργανισμός Ανώτατου Σοβιέτ) για αυτό το μέρος του καθεστώτος που ορίζει την μοίρα μας ως έθνος.»
Christian Science Monitor 1/9/1961

14) «Η πιό ισχυρή κλίκα σε αυτές τις ομάδες (Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων) έχουν ένα κοινό στόχο: θέλουν να προκαλέσουν την παράδοση της κυριαρχίας και της εθνικής ανεξαρτησίας των ΗΠΑ.Θέλουν να θέσουν τέρμα στα εθνικά σύνορα και στο φυλετικό και εθνικό πιστεύω, υποτίθεται για την αύξηση της επιχειρηματικής δραστηριότητας και την εξασφάλιση της παγκόσμιας ειρήνης. Αυτό για το οποίο αγωνίζονται θα οδηγήσει αναπόφευκτα σε δικτατορία και απώλεια ελευθερίας των ανθρώπων. Το Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων ιδρύθηκε με σκοπό την προώθηση του αφοπλισμού και την μετατροπή της κυριαρχίας των ΗΠΑ και της εθνικής ανεξαρτησίας σε μία ισχυρή παγκόσμια κυβέρνηση.»
Harpers, Iούλιος 1958.

15) «Αν υπάρχουν ορισμένοι που πιστεύουν ότι θα εισέλθουμε αμέσως σε μία νέα τάξη πραγμάτων, η οποία θα βασίζεται και θα υποκινείται από πλήρη κατανόηση και αδελφική αγάπη, τότε χωρίς αμφιβολία θα απογοητευθούν.Αν ποτέ πλησιάσει αυτή η στιγμή, θα είναι μετά από υπομονετική και επίμονη προσπάθεια μακράς διαρκείας.Η παρούσα διεθνής κατάσταση καχυποψίας και φόβου μπορεί να διορθωθεί μόνο αν εφαρμόζεται, διαρκώς και σε κάθε φάση των διεθνών επαφών, η αρχή των ισοτίμων κοινωνικών θέσεων, μέχρις ότου οι ιστοί της παλιάς τάξης να σβήσουν από το μυαλό των ανθρώπων σε όλο τον κόσμο.»
Dr August O.Thomas, Πρόεδρος της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Εκπαιδευτικών Σωματείων, Αύγουστος 1927, στο βιβλίο του «διεθνείς Γνωστικοί παράγοντες Επιμόρφωσης για έναν νέο κόσμο», 1931

16) «Ο όρος διεθνισμός έγινε ευρέως γνωστός τα τελευταία χρόνια για να καλύψει μία ερμητικά κλειστή χρηματιστική, πολιτική και οικονομική δύναμη για την καθιέρωση μίας παγκόσμιας διακυβέρνησης.Σημέρα ο Διεθνισμός διακηρύσσεται από τον κλήρο και τους πολιτικούς ως συμμαχία των Εθνών, Ομοσπονδιακή Ένωση, Παγκόσμια Κοινοπολιτεία Εθνών κτλ.Όλοι αυτοί οι όροι έχουν τον ίδιο σκοπό .Ωστόσο η γραμμή προσέγγισης μπορεί να είναι θρησκευτική ή πολιτική ανάλογα με τα γούστα ή την εκπαίδευση του ατόμου.»
Απόσπασμα από υπόμνημα προς την Επισκοπή και τον Οίκο των Κληρικών και λαϊκών Εκπροσώπων της Διαμαρτυρόμενης Επισκοπιής Εκκλησίας σε μία Γενική Συνέλευση, 1942

17) «Υπάρχουν μερικές αντιλήψεις κοινής λογικής σχετικά με τις προσπάθειες της παγκοσμιοποίησης. Οι αντιλήψεις αυτές εν συνόψει:
το να μιλάμε για προσχέδια του μέλλοντος, ή για την οικοδόμηση μίας παγκόσμιας τάξης, μπορεί να σημαίνει πολλά, αλλά είναι και επικίνδυνο.Οι κοινωνίες αναπτύσσονται με πολύ περισσότερη ακρίβεια απ’ότι όταν οικοδομούνται.Ένα σύνταγμα για μία νέα παγκόσμια τάξη δεν είναι ποτέ σαν ένα προσχέδιο ενός ουρανοξύστη.»
Norman Thomas στο βιβλίο του «Ποιά είναι η μοίρα μας», 1944

18) «Ο ΟΗΕ δεν μπόρεσε ούτε θα μπορέσει να διαμορφώσει μία νέα παγκόσμια τάξη πραγμάτων που τόσο επιτακτικά απαιτούν οι περιστάσεις... Η νέα παγκόσμια τάξη πραγμάτων που θα έχει μία απάντηση στα οικονομικά, στρατιωτικά και πολιτικά προβλήματα απαιτεί επειγόντως, πιστεύω, να αναλάβουν οι ΗΠΑ την ηγεσία όλων των ελευθέρων λαών για να δώσουν στις βασικές έννοιες και βλέψεις της Εθνικής κυριαρχίας αληθινό νόημα μέσω μίας Ομοσπονδιακής προσέγγισης».
Κυβ. Νέλσον Ρόκφελλερ της Ν.Υόρκης σε ένα άρθρο με τίτλο «Ο Rockfeller ζητά ένωση των ελευθέρων εδαφών: περάστε από το Χαρβαρντ για την οικοδόμηση νέας παγκόσμιας τάξης, 1962»

19) «Η ιστορία της χώρας μου κ. Πρόεδρε μας λέει ότι είναι δυνατόν να υπάρχει ένωση με ταυτόχρονη διατήρηση της διαφορετικότητας, ότι η κοινή δράση είναι δυνατή παρά την ποικιλία συμφερόντων και φυλών, που πιστεύω ότι αντικρίζουμε σ’ αυτήν την αίθουσα. Η πρόοδος, η ειρήνη και η δικαιοσύνη είναι εφικτές. Έτσι λέμε σε όλους τους λαούς και τις κυβερνήσεις: ας φτιάξουμε μαζί μία νέα παγκόσμια τάξη»
Henry Kissinger, σε χαιρετισμό της Γεν. Συνέλευσης του ΟΗΕ, Οκτώβριος 1975

20) «Η μελλοντική οικουμενική πρόοδος είναι τώρα δυνατή μέσω της αναζήτησης πανανθρώπινης συναίνεσης στον προσανατολισμό μας προς μία νέα παγκόσμια τάξη».
Μιχαήλ Γκορμπατσώφ Δεκέμβριος 1988, σε χαιρετισμό του προς τον ΟΗΕ.

21) «Αν δεν ακολουθήσουμε τις επιταγές της εσωτερικής μας ηθικής πυξίδας και δεν υπερασπιστούμε την ανθρώπινη ζωή, τότε αυτή η αναρχία θα απειλήσει την ειρήνη και την δημοκρατία της αναδυόμενης νέας παγκόσμιας τάξης που τώρα βλέπουμε, αυτό το όραμα που ονειρευόμαστε καιρό και για το οποίο έχουμε εργαστεί τόσο καιρό.»
George Bush, Ιανουάριος 1991.

22) «Είναι το δημιούργημα του Bush, μολονότι μοιράζεται την διάδοση του με τον Γκορμπατσώφ. Ας ξεχάσουμε την παλαιότερη έκφραση του Ρούσβελτ που αναφερόταν στον «Νέο Κόσμο» του Χίτλερ».
William Safire, New York Times, Φεβροάριος 1991

Είναι απόλυτα σημαντικό να αναγνωρισθεί ότι αυτοί που γνωρίζουν το «παιχνίδι», δεν θα επέτρεπαν ποτέ να αφεθεί ο πλούτος τους έρμαιον στα χέρια της τύχης, εκτός αν είχαν την δυνατότητα να αντισταθμίσουν τις απώλειες σε άλλους τομείς του οικονομικού φάσματος. Είναι επίσης εξίσου σημαντικό να εκμηδενίζουν με κάθε τρόπο τον ανταγωνισμό, ο οποίος αποτελεί σοβαρή απειλή στην οικονομική τους ανάπτυξη και κυριαρχία.

Ο Tom Doweese από το ίδρυμα American Policy σε μία εμφάνιση του στο Fox News στις 6/6/2001 μίλησε για την αμερικανική κυριαρχία και εξέφρασε τις ανησυχίες του σχετικά με το γεγονός ότι οι Αμερικανοί χάνουν την εθνική τους ταυτότητα και ανεξαρτησία. Στην συνέχεια επιχειρηματολογούσε αναφερόμενος σε μία διεθνή ομάδα ανθρώπων (αόρατη ομάδα), οι οποίοι δεν έχουν εκλεγεί από κανέναν και οι οποίοι προωθούν την παγκοσμιοποίηση εις βάρος της αμερικανικής κυριαρχίας. Ακόμη η «αόρατη ομάδα» καλύπτει τα ίχνη της χρησιμοποιώντας την μέθοδο της μεταμφίεσης. Με την πρόφαση ότι βοηθά και υποστηρίζει τις εργαζόμενες τάξεις και τους λιγότερο προνομιούχους, διαδίδει την θεωρία της Παγκοσμιοποίησης ως το νέο «οικονομικό φαινόμενο».

Εν τούτοις δεν έχει γίνει καμία ανακάλυψη «φαινόμενο» στον τομέα των οικονομικών. Τα βασικά στοιχεία καλής οικονομίας δεν έχουν αλλάξει από την εποχή του Αδάμ και της Εύας, όπως ακριβώς και το Πυθαγόρειο θεώρημα παραμένει ακόμα αναλλοίωτο.

Αυτό που αλλάζει συνεχώς είναι η κοινωνική δομή, η δημογραφία και ιδιαίτερα η πληθυσμιακή έκρηξη των τελευταίων 50 ετών (αστυφιλία), μετά το τέλος του Β’ΠΠ. Όλα αυτά είναι τα αποτελέσματα ενός απαιτητικού τρόπου ζωής στους ειδικούς τομείς των ανταγωνιστικών βιομηχανιών, του ανταγωνιστικού εμπορίου, με τις τεράστιες καταναλωτικές ποσότητες που παράγουν.

Αλλά εδώ έγκειται το βασικό πρόβλημα:είναι έτοιμος ο καταναλωτής να καταναλώσει;
Πολλοί ισχυρίζονται ναι. Άραγε ο κόσμος τις περίμενε αυτές τις νέες εφευρέσεις;
Ο αρχικός ενθουσιασμός είναι τόσο έντονος που κάνει την ζωή, πριν από αυτές τις καινούργιες εφευρέσεις, να φαίνεται ασήμαντη και μηδαμινή.

Ωστόσο υπάρχει και η άλλη πλευρά, αυτών που είναι δύσπιστοι προς τα νέα στοιχεία που εισβάλλουν στην ζωή τους. Η μερίδα αυτή συνειδητοποιεί ότι για όλες αυτές τις νεωτεριστικές εφευρέσεις απαιτείται επιπλέον χρόνος και επιπλέον κεφάλαιο για την συγκάλυψη εξόδων προς απόκτηση των νέων βελτιώσεων.

Παρόλα αυτά, οι διεθνείς κοινοπραξίες εξαρτώνται από τους πρόθυμους και ανυπόμονους καταναλωτές οι οποίοι με λίγη σκέψη, ή μάλλον απερίσκεπτα, θα αγκαλιάσουν αυτά τα νέα επιτεύγματα ανεξαρτήτως χρόνου και κόστους.
Πηγή: «Η ρίζα του κακού»
Συγγραφέας: Evi Martin

Σάββατο 23 Οκτωβρίου 2010

Που οφείλεται ο υπό εξέλιξη νομισματικός πόλεμος;

Ο κόσμος μπήκε στις αρχικές φάσεις ενός νομισματικού πολέμου που αφορά στις ισοτιμίες των εθνικών νομισμάτων. Η σύγκρουση αυτή επηρεάζει τις εμπορικές πολιτικές, φέρνει τον προστατευτισμό, περιορίζει τη ροή κεφαλαίων, και δυσχεραίνει την οικονομική παγκοσμιοποίηση. Ποιος φταίει για αυτή τη κατάσταση, και τι μέλλει γενέσθαι;

Το ζήτημα έχει να κάνει με το γεγονός ότι κάποιες χώρες κάνουν «μπαμπεσιές», κρατώντας την αξία του νομίσματός τους τεχνητά χαμηλή, με σκοπό τη τόνωση των εξαγωγών και τον περιορισμό των εισαγωγών τους.

Ο συνήθης ύποπτος, με βάση τη παραπάνω άποψη, είναι η Κίνα, αν και το ΔΝΤ δεν είναι άμοιρο ευθυνών. Αν όμως δούμε το θέμα πιο γενικά, η παρούσα κατάσταση οφείλεται κυρίως στην άρνηση της Ευρώπης να αναμορφώσει τη παγκόσμια οικονομική διακυβέρνηση, σε συνδυασμό με την χρόνια πολιτική κακοδιαχείριση και τις αυταπάτες των ΗΠΑ.

Σίγουρα φταίει και η Κίνα. Είτε λόγω σχεδιασμού, είτε λόγω τύχης, η Κίνα βρέθηκε εδώ και μια δεκαετία να συσσωρεύει τεράστια συναλλαγματικά αποθεματικά, με μεγάλο εμπορικό πλεόνασμα, σπεύδοντας να αγοράσει όλα τα δολάρια που αυτό δημιουργούσε. Στα περισσότερα κράτη, μια τέτοια παρεμβατική πολιτική θα ανέβαζε τον πληθωρισμό, επειδή οι κεντρικές τράπεζες εκδίδουν χρήμα σε τοπικά νομίσματα ως αντάλλαγμα για το δολάριο. Όμως επειδή η κινεζική οικονομία είναι αυστηρά ελεγχόμενη, και οι επιλογές των επενδυτών ελάχιστες, ο πληθωρισμός δεν εμφανίστηκε.

Αυτό επέτρεψε στη Κίνα να συσσωρεύσει σχεδόν $3 τρισεκατομμύρια σε συνάλλαγμα. Το πλεόνασμά της, πριν τη κρίση του 2008, ήταν στο 11% του ΑΕΠ. Και οι εξαγωγείς της συνεχίζουν να πιέζουν, ώστε να παραμείνει η κατάσταση ως έχει.

Κανονικά, ο ρόλος του ΔΝΤ είναι να πιέζει τις χώρες με υποτιμημένο νόμισμα να το αφήσουν να πάρει αξία. Η ρητορική του είναι όντως φιλόδοξη. Στη πραγματικότητα όμως, το ΔΝΤ δεν έχει καμιά εξουσία επί της Κίνας, αλλά ούτε και επί οποιουδήποτε άλλου κράτους με παρόμοιο πλεόνασμα εμπορικού ισοζυγίου.

Δυστυχώς, το ΔΝΤ είναι ένοχο, και διαπράττει ύβρη. Ο χειρισμός εκ μέρους του της ασιατικής κρίσης της περιόδου 1997-1998 το κατέστησε αναξιόπιστο στα μάτια των αναδυόμενων οικονομιών, οι οποίες δεν πιστεύουν πως προστατεύει τα συμφέροντα τους. Εδώ φταίνε και οι Ευρωπαίοι, οι οποίοι έχουν δυσανάλογα μεγάλη εκπροσώπηση στο ΔΣ του ΔΝΤ, αρνούμενοι να παραχωρήσουν τη θέση τους σε κάποιες από τις νέες οικονομίες. Το αποτέλεσμα είναι πως αυτές οι χώρες, φοβούμενες μη τυχόν και χρειαστούν τη «βοήθεια» του ΔΝΤ στο μέλλον, ακολουθούν τη πολιτική της Κίνας, συσσωρεύοντας πλεονασματικό εμπορικό ισοζύγιο. Στη πράξη, αυτό σημαίνει τεχνητή διατήρηση της υποτίμησης των εθνικών τους νομισμάτων.

Ένας άλλος μεγάλος «φταίχτης» είναι και οι ΗΠΑ, για τρεις λόγους. Οι περισσότερες αναδυόμενες οικονομίες αισθάνονται τεράστιες πιέσεις για αύξηση της ισοτιμίας του νομίσματός τους. Οι επενδυτές στη Βραζιλία έχουν σπρέντς 11%, την ίδια ώρα που τα αντίστοιχα στην Αμερική είναι στο 2-3%. Αυτό είναι σαν ένα στημένο στοίχημα.

Δεύτερον, οι ΗΠΑ έχουν δημιουργήσει ρεκόρ ελλειμμάτων τα τελευταία δέκα χρόνια, καθώς η πολιτική τους ηγεσία επαναπαύθηκε με την υπερκατανάλωση. Η Αμερική ζούσε και ζει πέρα από τα μέσα της. Τα ελλείμματα όμως αυτά συντηρούν τα πλεονάσματα άλλων χωρών όπως η Κίνα. Αν κάποια ομάδα κρατών θέλει πλεόνασμα, κάποια άλλη θα πρέπει να έχει έλλειμμα.

Η κυβέρνηση του Μπους συνήθιζε να λέει πως η οικονομική πολιτική των ΗΠΑ αποτελεί ένα δώρο προς τον έξω κόσμο. Όμως η Αμερική το παράκανε με την υπερκατανάλωση. Και η άποψη πως η μείωση των φόρων θα οδηγούσε σε αυξημένη παραγωγικότητα, αποδείχθηκε ψευδής.

Τρίτον, η ροή κεφαλαίων κατευθύνεται από τις νέες οικονομίες προς τις ΗΠΑ. Αυτό συμβαίνει όταν έχεις πλεόνασμα εκεί, και έλλειμμα στην Αμερική. Όμως η μεγάλη ροή κεφαλαίων γίνεται από αναδυόμενη οικονομία σε αναδυόμενη οικονομία, μέσω των μεγάλων τραπεζών που στηρίζονται από τις ΗΠΑ και την ΕΕ. Για τους διεθνείς επενδυτές, οι τράπεζες που είναι πολύ μεγάλες για να αποτύχουν, είναι ιδανικές για να τοποθετήσουν τα λεφτά τους, αρκεί αυτός που εκδίδει τα ομόλογα να μη κινδυνεύει να χρεοκοπήσει. Όμως τι τα κάνουν τα λεφτά οι τράπεζες;

Όταν είχε γίνει κάτι παρόμοιο τη δεκαετία του `70, με τα τεράστια έσοδα από το πετρέλαιο, οι δυτικές τράπεζες δάνεισαν κράτη στη λατινική Αμερική, και τις κομμουνιστικές Πολωνία και Ρουμανία. Αυτό όμως ήταν μια λανθασμένη κίνηση που οδήγησε στη μεγάλη κρίση δανείων του 1982.

Σήμερα οδεύουμε προς μια παρόμοια κρίση, πλην όμως μεγαλύτερης κλίμακας. Οι τράπεζες, οι επενδυτές, και όλοι γενικά οι «παίκτες», έχουν ισχυρά κίνητρα να ποντάρουν σε ρίσκα καθώς μπαίνουμε στον κύκλο όπου αυτοί κερδίζουν και οι φορολογούμενοι χάνουν. Η Wall Street άλλωστε έσπασε πάλι κάθε ρεκόρ σε αμοιβές στελεχών της!

Οι νομισματικοί πόλεμοι, από μόνοι τους αποτελούν απλές αψιμαχίες. Το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι ο πυρήνας του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος είναι ασταθής, και η απρόσεκτη κερδοσκοπία μάλλον θα οδηγήσει για μια ακόμη φορά σε τεράστιες παράπλευρες απώλειες.

Του: Simon Johnson, former chief economist of the IMF, professor at MIT Sloan, and a senior fellow at the Peterson Institute for International Economics.
S.A.- Project Syndicate

Παρασκευή 22 Οκτωβρίου 2010

Έχουμε Δημοκρατία;

Έχουμε Δημοκρατία όταν το 30% επιβάλει την άποψη του στο υπόλοιπο 70%; Να θυμίσουμε ότι στις τελευταίες εκλογές η αποχή ήταν 29%, η σημερινή κυβέρνηση έλαβε 43% επί των ψηφισάντων, ήτοι 30%επί των εγγεγραμμένων.
Έχουμε Δημοκρατία όταν με το πραγματικό 30% ή έστω με το πλασματικό 43% μία κυβέρνηση αποκτά αυτοδυναμία; Έστω και αυτό το πλασματικό 43% είναι δυνατόν να επιβάλει την γνώμη του στο υπόλοιπο 57%;
Έχουμε Δημοκρατία όταν τα λευκά πάνε υπέρ του πρώτου κόμματος;
Έχουμε Δημοκρατία όταν οι βουλευτές δεν ψηφίζουν κατά συνείδηση όπως επιβάλει το Σύνταγμα αλλά σύμφωνα με την κομματική γραμμή; Ακόμα και αυτό το πλασματικό 43% τι νόημα έχει όταν οι 160 βουλευτές συμπεριφέρονται σαν ένας. Εξαίρεση αποτέλεσε η Σοφία Σακοράφα που διεγράφη αμέσως! Δείτε εδώ την συγκλονιστική της ομιλία στην Βουλή κατά την ψήφιση του Μνημονίου.
Έχουμε Δημοκρατία όταν ο πρωθυπουργός αποφασίζει για θέματα που θα καθορίζουν την ζωή και την μοίρα μας για τα επόμενα χρόνια χωρίς να μας ρωτήσει; Όταν υποθηκεύει την εθνική μας κυριαρχία χωρίς να μας ρωτήσει; Και μάλιστα έχοντας πει τα ακριβώς αντίθετα πριν εκλεγεί.
Έχουμε Δημοκρατία όταν ο ίδιος ο πρωθυπουργός έχει επανειλημμένα δηλώσει σε ΜΜΕ του εξωτερικού ότι χρειαζόμαστε παγκόσμια διακυβέρνηση αλλά τα εγχώρια ΜΜΕ το αποσιωπούν; Πατήστε εδώ για να δείτε μία εξ αυτών των δηλώσεων.
Έχουμε Δημοκρατία όταν ο πρωθυπουργός χρησιμοποιεί ένα σωρό συμβούλους και μάλιστα ξένης υπηκοότητας οι οποίοι δεν έχουν φυσικά εκλεγεί από εμάς;
Έχουμε Δημοκρατία όταν δεν γίνεται ποτέ δημοψήφισμα;
Έχουμε Δημοκρατία όταν ο πρωθυπουργός λέει ότι τις περιφερειακές εκλογές θα πρέπει να τις δούμε ως δημοψήφισμα για τον Καλλικράτη; Γιατί δεν κάνει δημοψήφισμα;
Έχουμε Δημοκρατία όταν ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως λέει ότι τις περιφερειακές εκλογές πρέπει να τις δούμε ως δημοψήφισμα για το Μνημόνιο; Γιατί δεν προκαλεί δημοψήφισμα;
Έχουμε Δημοκρατία όταν οι ελεγκτές και οι ελεγχόμενοι είναι οι ίδιοι; Πώς γίνεται οι βουλευτές μέσω εξεταστικών να εξετάζουν τους συναδέλφους τους; Πώς γίνεται οι βουλευτές που συμμετέχουν στις εξεταστικές να πληρώνονται αδρά για αυτό; Δεν είναι μέσα στις αρμοδιότητες τους;
Έχουμε Δημοκρατία όταν οι βουλευτές δηλώνoυν στις φορολογικές τους δηλώσεις πολλαπλά ακίνητα και υπέρογκες καταθέσεις ενώ παράλληλα δηλώνουν πενιχρά εισοδήματα; Έχουμε Δημοκρατία όταν δεν ερωτούνται πώς τα απέκτησαν όλα αυτά;
Έχουμε Δημοκρατία όταν όλα τα ΜΜΕ υποστηρίζουν κάθε φορά το κόμμα που τους εξυπηρετεί;
Έχουμε Δημοκρατία όταν και οι 4 εξουσίες Νομοθετική-Εκτελεστική-Δικαστική-ΜΜΕ ελέγχονται από την εκάστοτε κυβέρνηση;
Έχουμε Δημοκρατία όταν οι πολιτικοί χαίρουν ποινικής ασυλίας;
Έχουμε Δημοκρατία όταν δεν υπάρχει ισονομία; Όταν απέναντι στον νόμο οι πολιτικοί και οι πολίτες δεν είναι ίσοι;
Έχουμε Δημοκρατία όταν ο πρωθυπουργός δηλώνει ότι εάν η Δικαιοσύνη εκδώσει απόφαση ότι η υπογραφή του Μνημονίου είναι αντισυνταγματική αυτός δεν θα τη λάβει υπ' όψιν;
Έχουμε Δημοκρατία όταν σε κάθε εκλογές οι επιλογές μας είναι περιορισμένες στα δύο κόμματα εξουσίας συν 3 κόμματα που μας επιβάλει το σύστημα;
Έχουμε Δημοκρατία όταν το σύνταγμα συνεχώς καταστρατηγείται;
Έχουμε Δημοκρατία όταν οι απεργίες κηρύσσονται παράνομες και τα ΜΜΕ στρέφουν τον κόσμο εναντίον των απεργών;
Έχουμε Δημοκρατία όταν οι πολιτικοί διαβάλουν και πολεμούν λυσσωδώς την γλώσσα μας και την ιστορία μας;
Έχουμε Δημοκρατία ή μήπως κομματική δικτατορία;
Στα χρόνια της μεταπολίτευσης έχουμε ακούσει πάρα πολλά κλισέ και συνθήματα από τους ‘εθνοπατέρες’ μας. Ένα από αυτά που παίχτηκε πολύ είναι το παρακάτω:
'Στην Δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα'.

Το Μνημόνιο όμως δεν μας το παρουσίασαν ως την μοναδική μας επιλογή για την έξοδο από την κρίση; Δεν μας έβαλαν το πιστόλι στον κρόταφο λέγοντας ή Μνημόνιο ή πτώχευση;

Άρα αν θεωρήσουμε την έκφραση 'Στην Δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα' σωστή, τότε δύο τινά μπορεί να συμβαίνουν: Ή δεν έχουμε Δημοκρατία ή η υπογραφή του Μνημονίου δεν ήταν η μοναδική μας επιλογή.

Γιατί δεν μας απαντούν οι γελοίοι που μας κυβερνούν; Τι ισχύει τελικά; Δεν έχουμε Δημοκρατία ή το μνημόνιο δεν ήταν η μοναδική μας επιλογή; Μα ότι και να πουν θα φανεί η γελοιότητα τους και η προδοσία τους.

Δυστυχώς η αλήθεια είναι ότι ισχύουν και τα δύο: Και ΔΕΝ έχουμε Δημοκρατία και η υπογραφή του Μνημονίου ΔΕΝ ήταν η μοναδική μας επιλογή.

Πρέπει επιτέλους να συνειδητοποιήσουμε ότι ζούμε σε μία κομματική δικτατορία. Η διαφορά με τις αυθεντικές δικτατορίες είναι ότι μέσω των στημένων εκλογών η δικτατορία που έχουμε νομιμοποιείται. Με την έννοια αυτή η σημερινή δικτατορία είναι χειρότερη από την χούντα γιατί απλά δεν μας δίνεται το 'δικαίωμα' μίας επανάστασης. Πώς να επαναστατήσεις ενάντια σε μία 'Δημοκρατία'; Ο εχθρός είναι αόρατος γιατί όλο το σύστημα (Πολιτικοί και ΜΜΕ) μας κρατάει κοιμισμένους προσπαθώντας να μας πείσει ότι έχουμε Δημοκρατία.

Μας περνάνε συνέχεια το παραμύθι ότι μέσω των θεσμών και των νομίμων διαδικασιών μπορούμε αν θέλουμε να αλλάξουμε τα πράγματα αλλά στην ουσία κάτι τέτοιο είναι αδύνατον γιατί το παιχνίδι είναι σικέ. Αυτοί κρατούν το καρπούζι, αυτοί και το μαχαίρι.

Νομίζουμε ότι έχουμε Δημοκρατία γιατί μπορούμε στις μεταξύ μας παρέες να λέμε ότι θέλουμε. Μπορούμε να φωνάζουμε, μπορούμε να διαμαρτυρόμαστε, μπορούμε τέλος τέλος να βρίζουμε. Στην χούντα κάτι τέτοιο ήταν αδύνατον. Η ουσία όμως είναι ότι και στην χούντα και στην κομματική δικτατορία της μεταπολίτευσης οι αποφάσεις λαμβάνονται ερήμην ημών. Άλλοι αποφασίζουν για τις τύχες μας και εμείς απλώς είμαστε παρατηρητές και δέκτες των συνεπειών. Άλλοι ξεπουλάνε την χώρα μας και εμείς καλούμαστε κάθε φορά να πληρώσουμε το μάρμαρο. Στο όνομα της Δημοκρατίας!

Τόσο γελοίοι είναι αυτοί που μας κυβερνούν! Τόσο υποκριτές, τόσο λίγοι, τόσο πουλημένοι. Να θυμηθούμε ότι επί κυβερνήσεως Κώστα Καραμανλή στην Ελλάδα εν αντιθέσει με τις υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης ΔΕΝ έγινε ποτέ δημοψήφισμα σχετικά με το Ευρωπαικό Σύνταγμα. Ο λόγος, σύμφωνα πάντα με τον τότε Πρωθυπουργό ήταν ότι είμαστε ανώριμοι για να κρίνουμε το συγκεκριμένο θέμα!!! Όταν όμως έρχονται εκλογές είμαστε ώριμοι για τους ψηφίζουμε!!!

Αντίστοιχα σε ένα θέμα τόσο σημαντικό που υποθηκεύει τη ζωή μας καθώς και των παιδιών μας όπως είναι το Μνημόνιο δεν ερωτηθήκαμε ποτέ. Αποφάσισε και διέταξε ο Γιωργάκης! Πόσο ηλίθιους μας θεωρούν!!!

Για αυτό το σύνθημα που ακούγεται όλο και περισσότερο 'Να καεί, να καεί το μπουρδέλο η Βουλή' εκφράζει την απόλυτη αλήθεια. Γι αυτό άλλωστε όλοι οι πολιτικοί και όλα τα ΜΜΕ το καταδικάζουν...

Πρέπει να καταλάβουμε ότι μόνο μία αληθινή επανάσταση ακομμάτιστη είναι η λύση που μας έχει απομείνει. Μια επανάσταση που θα οδηγήσει σε μία αναθεώρηση του συντάγματος με βασικό μέλημα της την εγκαθίδρυση της ΑΜΕΣΗΣ δημοκρατίας. Οι τρόποι υπάρχουν. Το μόνο που λείπει είναι η θέληση.