Τετάρτη 13 Οκτωβρίου 2010

Περί εξαγγελιών.

Οι εκάστοτε κυβερνώντες όταν θέλουν να «χρυσώσουν το χάπι» για να μειώσουν τις λαϊκές αντιδράσεις εξαγγέλλουν κάποια φιλολαϊκά μέτρα αλλά στην ουσία κοροϊδεύουν το λαό.
Για παράδειγμα εξαγγέλλεται ένα έκτακτο βοήθημα για τους ανέργους.
Οι εφημερίδες το γράφουν φαρδιά πλατιά στο πρωτοσέλιδό τους, τα κανάλια πομπωδώς το βροντοφωνάζουν και δυστυχώς και μερικά ιστολόγια ηθελημένα ή παρασυρμένα το εγκυροποιούν.
Τι συμβαίνει όμως όταν οι άνεργοι τρέχουν να πάρουν το έκτακτο βοήθημα;
Αρχίζει ο Γολγοθάς.
Πρώτα-πρώτα αρχίζει το «χαρτομάνι», πλήθος δικαιολογητικών.
Ύστερα αρχίζουν οι προϋποθέσεις. Δεν έχετε αυτό το πιστοποιητικό, το περσινό σας εισόδημα ήταν μεγάλο, δεν το δικαιούστε γιατί δεν έχετε ανήλικα παιδιά και ένα σωρό άλλα εμπόδια προκειμένου να ελαχιστοποιηθούν οι δικαιούχοι.
Ας ευθυμήσουμε λίγο, κάνει καλό μέσα στη δυστυχία μας.
((Στον ΟΑΕΔ σε λίγο θα μας λένε κύριε είστε ψηλός, ξανθός, γαλανομάτης και πολύ όμορφος συνεπώς εσείς επιδιώκετε να είστε άνεργος, μπορείτε εύκολα να γίνετε «ζιγκολό» που είναι και της μόδας. Τι μας ζητάτε βοηθήματα με τέτοια προσόντα;
Εσείς κυρία μου πανέμορφη σαν Αφροδίτη γιατί θέλετε να είστε άνεργη; Γυρίστε ένα πορνοβίντεο να ασχοληθούν μαζί σας και τα κανάλια. Είναι πολλά τα λεφτά δεν έχετε ανάγκη τα ψίχουλα του βοηθήματος.
Εσύ νεαρέ με το αθλητικό σώμα γιατί δεν κάνεις μια ληστεία που θα σου αποδώσει σε λίγη ώρα πολλές χιλιάδες ευρώ; Περιμένεις να ζήσεις με τα βοηθήματα και τα επιδόματα ανεργίας; Ντροπή σου.))
Φυσικά αυτά τα λόγια δεν θα τα ακούσουμε απ’ τους υπαλλήλους του ΟΑΕΔ αλλά τέτοια μηνύματα προβάλλονται κατά κόρον απ’ τα ΜΜΕ στις για τα σκουπίδια εκπομπές τους.
Τα ΜΜΕ ποτέ δεν θα αναφερθούν στα εμπόδια που βρίσκουν όσοι θα πάνε να πάρουν το βοήθημα, το επικοινωνιακό κόλπο είναι να μεταδοθεί μόνο η εξαγγελία του κυβερνήτη για τη δημιουργία εντυπώσεων. Οι άνεργοι που τελικά θα πάρουν το βοήθημα θα είναι πολύ λίγοι αλλά το μήνυμα ότι η κυβέρνηση ενδιαφέρεται για τους ανέργους σφηνώνεται στο μυαλό των πολιτών.

Με τέτοια τερτίπια πολιτεύονται οι εξουσιαστές και εμείς σαν πρόβατα δεχόμαστε τη μοίρα της σφαγής αδιαμαρτύρητα. Μας αξίζει;;;; Θα αντιδράσουμε ποτέ;;;;;;
by Ideopigi

Κράτος... κακός πατέρας

Αυτό είναι το κράτος πια.
Ένας τσιγκούνης αυταρχικός πατέρας που αποφασίζει και διατάσσει τι τον συμφέρει και τι όχι:
Έχεις διαβητικό πόδι και θέλεις να σου πληρώσει ειδικό παπούτσι (από τις οικονομίες που του εμπιστεύτηκες να σου φυλάξει για μια ώρα ανάγκης);
Δεν συμφωνεί. Δεν τον συμφέρει.
Κόφτο καλύτερα, σου λέει, μια ψυχή που είναι να βγει ας βγει χωρίς να την πληρώσουμε χρυσάφι.
Επίσης να κόψεις εκτός από το πόδι και το κάπνισμα.
Με τόσα τσιγάρα θα αναπτύξεις καρδιοναπνευστικά προβλήματα και πάλι θα ζητάς λεφτά να τρέχεις για μπαϊ πας.
Στο κόβει λοιπόν και σου λέει και την τεράστια ψεματούκλα ότι το κάνει γιατί έτσι κάνουν όλα τα πεπολιτισμένα κράτη στας Ευρώπας και γιατί συμπονά πάααρα πολύ τους μη καπνιστές.
Άμα τους συμπονούσε βέβαια θα άφηνε να ανοίξουν μαγαζιά για όλα τα γούστα.
Κανένας μη καπνιστής να μην μολύνεται από τον καπνό μας και κανένας καπνιστής να μην αναγκάζεται να κάθεται σαν κατάδικος στο ψοφόκρυο της Σπιναλόγκας.
Αυτόν που συμπονεί ο κακός κρατο-πατέρας είναι τα ασφαλιστικά ταμεία δηλαδή τον εαυτό του (και την Ιντεραμέρικαν ζωής).
Αφού αυτός βούτηξε το ταμείο και πήγε διακοπές, που να βρει τωρα λεφτά να μου χορηγήσει αντιβηχικό σιρόπι ή εγχείρηση;
Μου το κόβει με συνοπτικές διαδικασίες κι ησυχάζει λοιπόν!
Και που 'σαι ακόμα... Σε λίγο θα μας κόψει και το φαγητό.
Μην πάτε μακριά, στην διπλανή Αγγλία οι χοντροί δεν μπαίνουν στη λίστα εγχειρήσεων ανοιχτής καρδιάς από το εκεί εθνικό σύστημα υγείας.
Σταμάτα να τρως και βλέπουμε, αυτό τους λένε.
Αν είσαι εσύ αυτοκαταστροφικός, δεν σου φταίει το κράτος.
Μα πληρώνω.... τολμά να ψελλίσει ο χοντρός.
Ναι αλλά είσαι χοντρός, συνεχίζουν αυτοί το ατράνταχτο επιχείρημα. Δεν είναι σωστό, δεν είναι σικ, δεν είναι ευρωπαϊκό!
Αγαπητό κράτος θα μου επιτρέψεις να σου πω κάτι: έχω πατέρα, δεν θέλω άλλον.
Ειδικά δεν θέλω πατέρα που με κλέβει με το ένα χέρι και με βαράει με το άλλο.

Α στο καλό πια.
Προτιμώ να είμαι ορφανό!
της Λένας Διβάνη